MICHIRIZI YA DAMU - 4

 

Simulizi : Michirizi Ya Damu

Sehemu Ya Nne (4)



Lifti ikashuka mpaka chini, Fareed hakutaka kubaki mahali hapo, kile kilichomfanya kujenga urafiki na Maria alikikamilisha na hivyo alitaka kuondoka hapo haraka iwezekanavyo.

Alipofika chini, akaanza kutembea kwa mwendo wa kawaida, hakutaka kuonekana kuwa na wasiwasi kwa kuamini kwamba kama angekuwa katika hali hiyo ingekuwa rahisi kwake kukamatwa hata na walinzi waliokuwa katika hoteli hiyo.

Hakukuwa na polisi mapokezini kitu kilichomfanya kutembea kwa uhuru mpaka nje ambapo akachukua teksi na kuondoka mahali hapo. Moyo wake ulikuwa na furaha tele, alifanikiwa kwa kile alichokuwa amekipanga na kitu alichokifikiria kwa kipindi hicho ni kumuua bilionea Belleck ambaye hakujua alikuwa wapi ila kama angekwenda katika ofisi yake moja iliyokuwa nchini Marekani, angejua mahali alipokuwa kipindi hicho.

Akaondoka na kwenda kuchukua chumba katika Hoteli ya Red Dragon iliyokuwa hapohapo Cairo ambapo alipanga kukaa kwa usiku mmoja na kesho kuondoka kuelekea nchini Marekani kwa ajili ya kuanza harakati zake za kutaka kumuua bilionea huyo ambaye alitaka kumuua kipindi cha nyuma ila hakufanikiwa katika hilo.

Hakuchukua muda mrefu akafika katika hoteli aliyokuwa akienda. Akachukua chumba na kwenda kupumzika. Siku hiyo hakupumzika kwa raha, alikuwa akifikiria safari yake lakini cha zaidi ni kwamba alikuwa akifikiria hali ilivyokuwa ikiendelea.

Aliamini kwamba Maria angewaambia polisi kile kilichokuwa kimetokea, angetoa siri kwamba si yeye aliyefanya mauaji bali ni Fareed jambo ambalo lingemuweka kwenye wakati mgumu kwamba hata kusafiri asingeweza kutokana na ulinzi ambao ungewekwa kila kona.

Hakutaka kuona akizuiliwa kusafiri, ilikuwa ni lazima kuondoka na hata kama ingeshindikana kuondoka kwa kupitia uwanja wa ndege, basi angetumia hata meli lakini mwisho wa siku afanikiwe kuingia nchini Marakani.

Akapumzika huku akiwa na mawazo tele, ilipofika majira ya saa kumi jioni, akafungua televisheni na kuanza kuangalia. Habari kubwa ilikuwa ikipita ikionyesha kwamba kulikuwa na mtu alimuua Bilionea Keith kwenye piramidi lililopo Giza.

Moyo wake ukafurahia zaidi lakini akashtuka baada ya kuona picha zile alizokuwa amepigwa kwa kamera za CCTV zikionyesha kwamba muuaji alikuwa yeye na binti mmoja ambaye alikuwa akishikiliwa na polisi.

Moyo ulimlipuka, hakuamini alichokuwa amekiona, mapigo ya moyo yalikuwa yakimdunda kwa nguvu kwa kuamini kwamba huo ndiyo ungekuwa mwisho wake, kama picha zake zilianza kuwa maarufu kwenye luninga, basi ilikuwa ni lazima atafutwe, atakapoonekana, basi akamatwe.

“Hapa napo si salama kabisa,” alisema Fareed huku akiwa ndani ya chumba kile.

Akafunga mlango kwa ufunguo, akatulia huku akifikiria ni kwa jinsi gani angeondoka ndani ya hoteli hiyo. Ilipofika majira ya saa moja usiku, akasikia sauti za watu kutoka nje.

Haikuwa kawaida kwenye hoteli kubwa kama hiyo, akachungulia chini kupitia dirishani, alichoweza kuona ni kundi la polisi waliokuwa na bunduki wakiwa wamefika hotelini hapo na walikuwa wakiwasisitizia wafanyakazi waruhusiwe kuingia ndani ya vyumba vya hoteli hiyo.

“Mungu wangu! Wamejuaje kama nipo humu?” alijiuliza, hakupata jibu. Hakujua ni kwa jinsi gani angeondoka ndani ya hoteli hiyo, alibaki akitetemeka kwa hofu kubwa kwani kule chini ambapo ndiyo kulionekana kuwa rahisi kwake, pia kulikuwa na polisi.

“Nifanye nini? Mungu nisaidie,” alisema huku akiwa hajui ni kitu gani alitakiwa kufanya.

****

Maria alioga haraka sana, mwili wake uliwehuka, Fareed alimchanganya kupita kawaida, hakukuwa na kitu kingine alichokifikiria mahali hapo zaidi ya ngono tu. Alijisugua hasa, kuanzia chini, kati mpaka juu kuhakikisha mtoto wa kike anakuwa msafi.

Alipomaliza, akachukua taulo lake na kuanza kujifuta, tena huku akihakikisha anakausha maji ya kila sehemu. Alipohakikisha kila kitu kipo sawa, akaufungua mlango wa bafu na kutoka.

Chumbani hakukuwa na mtu, alijaribu kumwangalia Fareed huku na kule lakini hakuweza kumuona sehemu yoyote ile. Hakujua mwanaume huyo alikwenda wapi, mara ya kwanza alihisi kwamba inawezekana aliamua kufuata chakula chini, hakutaka kumsumbua mhudumu lakini kitu cha ajabu kabisa, hata kibegi chake kidogo hakikuwepo chumbani humo.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Mmmh!” aliguna.

Akaanza kumuita mwanaume huyo chumba humo, hakusikia kitu chochote, hakumuona, akaufungua mlango na kutoka ndani ya chumba kile. Akaanza kuwa na hofu, akahisi kulikuwa na mtu aliingia ndani ya chumba hicho na kumteka mpenzi wake huyo.

Akarudi chumbani na kuanza kuvaa nguo zake harakaharaka lakini hata kabla hajamaliza, akasikia mlango ukianza kugongwa kifujofujo hali iliyomfanya kuwa na hofu.

“Nani?” aliuliza kwa sauti.

“Fungua mlango!” alisikika mwanaume aliyekuwa nje ya chumba kile.

Akaendelea kuvaa kwa haraka sana, watu waliokuwa nje walipoona hafungui mlango, wakauvunja na kuingia ndani. Kitu cha kwanza kabisa kilikuwa ni kumuweka chini ya ulinzi. Hakuwajua watu hao kwani wale walioanza kuingia ndani ya chumba kile walivalia nguo za kiraia.

Alipiga kelele kwa kudai kwamba alivamiwa na majambazi. Akanyamazishwa kwa kuambiwa kwamba wao hawakuwa majambazi kama alivyofikiria bali walikuwa polisi na ili kumridhisha wakamtolea vitambulisho vyao.

“Mwenzako yupo wapi?” aliuliza mwanaume mmoja.

“Nani?”

“Uliyeondoka naye kwenye mapiramidi!” alijibu mwanaume huyo.

“Sijui! Nimetoka bafuni, simuoni. Kwani kuna nini?” aliuliza huku akionekana kuchanganyikiwa.

“Una uhakika!”

“Ndiyo! Kwani kuna nini?’ aliuliza Maria huku akiwaangalia wanaume hao.

Wakamwambia kilichokuwa kimetokea kwamba mwanaume ambaye alikuwa naye alifanya mauaji ya kutisha katika mapiramidi yale, alimuua bilionea Keith ambaye kwa Maria ndiye alikuwa tegemezi lake, ndiye aliyekuwa akimpa pesa nyingi za matumizi, ndiye ambaye alimfanya kujiona mwanamke wa mjini mwenye kila kitu, cheni ya dhahabu, hereni na vito vingine vingi.

“Keith amekufa?” aliuliza huku akionekana kushtuka.

“Ndiyo! Ameuawa na mtu uliyetoka naye ndani ya piramidi lile. Mfungeni pingu tuondoke naye, huyu atakuwa anafahamu kila kitu,” alisema mwanaume mmoja na hapohapo kufungwa pingu.

Maria alikuwa akilia, hakuamini kilichokuwa kikitokea, hakuamini kama ingetokea siku moja ambayo angefungwa pingu kwa ajili ya kupelekwa katika kituo cha polisi.

Moyo wake ulimuuma, aliumia na hakuacha kulia. Mbali na kufungwa pingu, kilichokuwa kikimuumiza ni kifo cha Bilionea Keith, mwanaume huyo alikuwa mtu pekee aliyemjali, aliyemsaidia kwa kila kitu, maisha yake yangekuwaje baada ya kifo cha mwanaume huyo?

“Haiwezekani! Keith hajafa! Haiwezekani!” alisema Maria huku akilia kama mtoto.

“Twende kituo cha polisi! Mengine utayasikia hukohuko!” alisema polisi mmoja.

Hakujua sababu iliyomfanya Fareed kufanya mauaji hayo, alishangaa, hakuona kama Bilionea Keith aliwahi kuzozana na mwanaume yeyote yule, kwa nini Fareed alimuua? Je, Fareed alijua kwamba polisi walikuwa njiani kufika hotelini hapo mpaka kuamua kumtoroka? Na kwa nini hakumwambia ili watoroke wote? Kila alichokuwa akijiuliza, alikosa majibu.



Kila mtu aliyesikia taarifa juu ya kifo cha Bilionea Keith hakuamini, wengi walijua ni tetesi ambazo ziliandikwa kwenye mitandao ya nchini Misri ili kuishtua dunia, kwao, bilionea kama huyo kuuawa kizembe namna hiyo lilionekana kuwa jambo gumu mno.

Watu waliokuwa na ndugu zao nchini Misri waliwapigia simu, walitaka kufahamu kilichokuwa kimetokea, walitaka kujua ukweli juu ya jambo hilo. Waandishi wa habari wa CNN, BBC na wengineo wakawatuma waandishi wao nchini Misri kufuatilia kile kilichokuwa kikiendelea.

Walipofika katika Hospitali ya Sheikh Mazrui iliyokuwa pembezoni kidogo mwa Jiji la Cairo, wakakutana na madaktari ambao waliwathibitishia kwamba mtu aliyekuwa ameuawa alikuwa Bilionea keith.

CNN walipotoa taarifa hiyo ndiyo kila mtu akaamini kwamba kweli mtu huyo alikuwa ameuawa. Lilikuwa pigo kubwa, watu wengi walihuzunika kwani miongoni mwa mabilionea walipokuwa na roho nzuri duniani alikuwa mwanaume huyo, hakukuwa mtu aliyejua ubaya wake kwani kila alipokuwa katika umati wa watu, alijivisha roho ya kondoo na wakati alikuwa mbwa mwitu.

Kila mtu alitaka kujua kuhusu mtu aliyefanya mauaji, kila mmoja masikio yake yalikuwa kwa polisi wa nchini humo wakitaka kujua ni nani hasa alikuwa amehusika katika mauaji hayo na wakati huo muuaji huyo alikuwa wapi.

Polisi wa nchini Marekani, kupitia kitengo cha Interpool walikuwa wakiwasiliana kwa ajili ya kuufahamu ukweli na kujua mahali muuaji huyo alipokuwa. Kulikuwa na kazi kubwa, walipewa picha zake zilizopigwa kwa kutumia kamera za CCTV ambazo hizohizo ndizo walizokuwa wakizitumia.

Polisi walijitahidi kumtafuta kimyakimya, hawakutaka ajue kama tayari walikuwa na picha zake lakini kitendo cha CNN kutoa picha hizo tayari kilionyesha kwamba muuaji alijua kuwa picha zake zilikuwa kila kona, hivyo alitakiwa kujificha.

Wakaacha na suala la kuficha picha zake, walichokifanya ni kuziachia mitaani, zilibandikwa kila kona, kila mmoja alitakiwa kujua kwamba mtu aliyefanya mauaji ya bilionea mkubwa nchini humo alikuwa yeye.

“Jamani! Tuhakikisheni huyu mtu anakamatwa, vinginevyo mambo yatakuwa mabaya kwetu,” alisema kamanda mkuu wa jeshi la polisi nchini humo, alikuwa akiwaambia wenzake.

“Sawa mkuu!”

“Fungeni mipaka yote, bandari, mpaka mfereji wa Suez, asije kutoroka kuelekea Ulaya,” alisema kamanda huyo.

“Sawa mkuu!”

Hilo ndilo walilolifanya, kwa haraka sana mipaka ikafungwa, walitaka kuhakikisha mtu huyo hatoki ndani ya Misri akiwa salama, ilikuwa ni lazima kumtafuta, wampate na kumfanya walichokitaka wao na kuionyeshea dunia kwamba walikuwa na uwezo wa kumtafuta mtu yeyote na kumpata.

Muda ulizidi kwenda mbele, hawakujua mahali alipokuwa Fareed, walishangaa kwani hawakuamini kama mtu huyo alipanda ndege kuondoka nchini hapo kwa kuwa tarayi taarifa zilitolewa kila kona kwamba alikuwa akitafutwa, na uzuri zaidi ni kwamba hata picha tayari ziliwekwa kila kona.

Siku ya kwanza ikapita, siku ya pili nayo ikapita, kwenye kila kona alikuwa akitafutwa, zawadi nono likawekwa la dola laki tano ambazo zilikuwa ni zaidi ya bilioni moja lakini bado mtu huyo hakuonekana kitu kilichowafanya polisi kuchoka, japokuwa walishirikiana na Wamarekani kupitia Interpool lakini bado Fareed hakupatikana.

****

Wakati polisi wakihangaika kumtafuta Fareed, yeye alikuwa akifikiria lake, alitaka kuondoka nchini Misri pasipo kuonekana. Alijua kwamba endapo angeendelea kubaki humo ilikuwa ni lazima kukamatwa na kufikishwa mbele ya sheria.

Alitakiwa kutoroka haraka iwezekanavyo kitu ambacho kwake hakikuwa na tatizo lolote lile, alichokuwa akihitaji ni kupata usafiri wa haraka wa kuvuka na kuingia Ulaya, sehemu ambayo aliamini ingekuwa nafuu kwake na si kuendelea kubaki Afrika.

“Ni lazima niende Ulaya, siwezi kubaki Afrika kwa sasa,” alisema Fareed.

Hakutaka kutumia ndege, aliamini kwamba katika viwanja vya ndege kulikuwa na ulinzi mkubwa na njia pekee ya kuondoka nchini humo ilikuwa ni moja tu, kwa kutumia ndege, tena si kuelekea katika bandari za Said au Ras el Bar bali alitaka kwenda katika Mji wa Fayed ambapo kulikuwa na ziwa Great Bitter lililounganishwa na mfereji wa Suez, hapo angeomba msaada wa kupanda meli za kwenda Ulaya ambapo angetokomea huko.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Safari hiyo ilitakiwa kufanyika usiku wa siku hiyo, hakutaka kubaki hapo Cairo bali alichokifanya ni kuondoka kuelekea barabarani ambapo akakodi teksi kwa ajili ya kumpeleka Fayed.

“How much?” (kiasi gani?)

“One thousand pound,” (paundi elfu moja) alijibu mwanaume aliyekuwa kwenye taksi.

“Okey!” (sawa)

Si kila mtu aliyekuwa akijua kile kilichokuwa kikiendelea, watu wengine walikuwa bize na kazi zao na si wote walioziona picha za Fareed katika sehemu mbalimbali zilipobandikwa.

Mmoja wa watu ambao hawakuwa wakijua kitu chochote kilichokuwa kikiendelea alikuwa dereva huyo. Ilikuwa ni vigumu kumfahamu Fareed hata kama angeona tangazo na picha zake mara kwa mara kutokana na jinsi alivyovaa.

Alikuwa na kanzu ndefu nyekundu, kichwani alivalia kiremba kikubwa huku akiwa ameshika Juzuu mkononi. Alionekana kama ustadhi ambaye alikuwa akienda sehemu fulani kutoa mawaidha au Imamu fulani aliyekuwa akiwahi sehemu fulani kuswalisha.

Akaingia ndani ya gari hilo, alikuwa na kibegi chake kidogo kilichokuwa na pesa nyingi ambazo alizipata katika kazi yake kubwa aliyokuwa ameifanya kwa kipindi kirefu, kutembea na mabilionea wengi.

Kutoka hapo mpaka Fayad ilikuwa ni zaidi ya kilometa mia moja, hilo halikuwa tatizo, kwa kuwa barabara ilikuwa nzuri, hawakuona kama wangetumia muda mwingi mpaka kufika huko.

Garini, walikuwa wakizungumza kirafiki na Fareed alijitambulisha kama Hamad Al Hamad ambaye alitokea nchini Nigeria na kufika hapo kwa ajili ya kusherehekea sikukuu ya Iddi ambayo ilimalizika kwa siku tano zilizopita.

“Kwa hiyo umetokea Nigeria?” aliuliza dereva yule.

“Ndiyo! Ninarudi huko keshokutwa, ninakwenda fayad kutoa mawaidha katika msikiti mkuu wa hapo kisha nitarudi Cairo,” alisema Fareed huku akimwangalia mwanaume huyo.

Walizungumza mambo mengi sana, hakukuwa na siku ambayo Fareed alijifanya kuwa mtu wa dini kama siku hiyo. Kila alipokuwa akizungumza sentensi tano, aliingizia jina la Mtume Muhammad, kila alipokuwa akizungumza sentensi tano, alizungumza kuhusu swala, jinsi Muislamu anavyoweza kuingia motoni kama tu hatokuwa akiswali swala tano kwa siku.

“Na uzninifu! Siku hizi watu wanazini sana. Wewe una wanawake wa nje wangapi?” aliuliza Fareed huku akimwangalia dereva huyo aliyeonekana kuwa mtu mzima kidogo.

“Mimi ni mwenye dhambi! Nina mahawala watatu. Allah anisamehe,” alisema dereva huyo, aliumia moyoni mwake, kwa jinsi Fareed alivyokuwa akizungumza, alionekana kuwa mtu wa swala tano.

Safari iliendelea, walikuwa wakizungumza mambo mengi njiani. Magari ya polisi yalikuwa yakiwapita kwa sana kiasi kwamba dereva yule alikuwa akishangaa tu. Muda wote Fareed alipokuwa akiyaona magari hayo, alikuwa akishangaa, aliamini kwamba hao walikuwa wakimtafuta yeye, alipokuwa akiangalia saa yake, ilikuwa ni saa 11:30 alfajiri.

Hawakuchukua muda mrefu wakaanza kuingia katika Mji wa Ismailia. Walipofika hapo, wakakutana na magari kama kumi yaliyokuwa yakikaguliwa na askari waliokuwa mahali hapo. Dereva yule hakuogopa hata kidogo, hakujua kama msako ule ulikuwa ni kwa ajili ya abaria aliyekuwa ndani ya gari lake.

“Kuna nini?” aliuliza Fareed huku akimwangalia dereva.

“Sijui! Nashangaa! Huwa hakuna kitu kama hiki huku,” alijibu dereva yule, alipokuwa akiwaangalia polisi wale, walishikilia karatasi mikononi mwao iliyokuwa na picha ya Fareed.

Hakutaka kujiuliza, alikuwa na jibu kichwani mwake kwamba polisi wale walikuwa mahali hapo kwa ajili yake hivyo ilikuwa ni lazima afanye kila linalowezekana aweze kuondoka mahali hapo.

“Ngoja nisogeze gari wakague wanachokitaka, wakimaliza tuondoke zetu,” alisema dereva huyo, alitamani kumwambia alirudishe gari nyuma, alichoshindwa ni kwamba kwa nyuma kulikuwa na gari jingine, na alipokuwa akiendelea kuwaangalia polisi hao, walikuwa wakizidi kusogea kule walipokuwa. Walibakiza gari moja kabla ya kuwafikia, mbaya zaidi mikononi mwao walikuwa na picha yake.

“Mungu wangu! Nimekwisha,” alisema Fareed huku mapigo yake ya moyo yakiwa juu. Yalidunda mara mia moja kwa dakika.





Fareed hakujua ni kitu gani alitakiwa kufanya mahali hapo, polisi wale waliendelea kusogea kule gari lao lilipokuwa kwa ajili ya kulichunguza ili kuona kama mwanaume aliyekuwa akitafutwa alikuwa ndani ya gari hilo au la.

Wakati wakiwa wamebakiza hatua kama kumi kulifikia, ghafla adhana ikaanza kusikika ikiadhiniwa. Kwa haraka sana Fareed akamwambia dereva kwamba lilikuwa kosa kubwa sana kupita siku pasipo kuswali hivyo akateremka kutoka garini na kwenda pembeni kidogo.

Akasimama na kuangalia kibla, dereva yule alishangaa, ni kweli alikuwa na abiria wengi waliokuwa wakipanda ndani ya gari lake lakini huyo abiria wa siku hiyo alikuwa kiboko, aliijua dini, alipenda kuswali utadhani alikuwa ndugu yake mtume.

Polisi walipofika, wakachungulia ndani, wakamwangalia dereva ambaye aliwaambia alikuwa na safari ya kuelekea Fayed na alikuwa amempandisha ustaadhi mwenye kujua misingi ya dini na alitoka nje kwenda kuswali.

“Ndiye yule?” aliuliza polisi mmoja.

“Ndiyo! Anakwenda kwenye sherehe ya Iddi na yeye ndiye anasubiriwa,” alisema dereva yule, kitendo kile alichokifanya Fareed kikawatoa hofu polisi na kuona kwamba walikuwa wakipoteza muda kulipekua gari hilo, hivyo wakasogea mbele kwenye magari mengine.

Fareed alijifanya kuswali, watu wengine walikuwa wakimshangaa, walijua kwamba alikuwa mtu wa dini sana kumbe upande wa pili kulikuwa na kitu kilichokuwa kikiendelea. Alichukua dakika saba, alipomaliza, akarudi garini huku uso wake ukiwa umefunikwa kwa kiasi fulani.

“Twende!” alisema Fareed, dereva akawasha gari na kuondoka mahali hapo huku polisi wale wakiwa kwenye magari mengine, hawakujua kama mtu waliyeamini kwamba alikuwa ni wa dini sana, aliyependwa kuswali kumbe ndiye alikuwa mtu waliyekuwa wakimtafuta kwa udi na uvumba.

Hawakuchukua muda mwingi wakafika Fayed, Fareed alimshukuru Mungu kwa kuona kwamba sasa ilikuwa ni nafasi yake ya kutoroka nchini Misri na kwenda katika nchi yoyote ya Ulaya.

Aliamini kwamba kama angepanda ndege ndani ya nchi hiyo ilikuwa ni lazima kukamatwa, hakutaka kuona hilo likitokea na ndiyo maana aliamua kupanda meli, tena iliyokuwa ikielekea Ulaya kwa kupitia katika Mfereji wa Suez ambayo ingempeleka mpaka Cyprus na kuunganisha mpaka nchini Uturuki.

Alipofika Fayed, akateremka na kumlipa dereva kiasi cha fedha alichokihitaji na kuondoka mahali hapo. Hakutaka kuelekea hotelini, bado aliona kwamba alikuwa kwenye hatari kubwa hivyo kama angediriki kwenda huko ingekuwa ni rahisi kwake kukamatwa.

Alichokifanya ni kwenda katika ufukwe wa Ziwa Great Bitter ambapo kwa mbali aliziona meli zikiwa zimepaki huku nyingine zikipakiza mizigo ambayo ilitakiwa kupelekwa katika nchi mbalimbali barani Ulaya. Huku akiwa mahali hapo, macho yake yakatua kwa vijana wanne waliokuwa wamekaa pembeni kabisa huku macho yao yakiangalia kule meli zilipokuwa.

Kwa ufahamu wa harakaharaka akahisi kwamba hao walikuwa Beach Boys ambao kazi zao zilikuwa ni kuwafanyia mipango watu waliokuwa wakitaka kuzamia kwenda barani Ulaya. Akawafuata, aliposimama mbele yao, kila mmoja akayainua macho yake na kumwangalia mwanaume huyo.

Hawakujua mwanaume huyo alikuwa akifanya nini mahali hapo kwani haikuwa rahisi kumuona mtu mweusi akiwa katika ufukwe huo. Wakamuuliza alichokuwa akikihitaji, hakuwaficha, akawaambia kwamba alitaka kuzamia kuelekea barani Ulaya, alikuwa amesafiri kwa umbali mrefu, lengo kubwa likiwa ni kufika huko.

“Umetokea nchi gani?” aliuliza mwanaume mmoja.

“Nigeria!”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Ooh! Sawa. Kwenda Ulaya si tatizo. Ila una pesa?” aliuliza kijana mmoja.

“Kiasi gani?”

“Kukufanyia mpango ni paundi mia tano. Ukiingia ndani ya meli, mwenyewe utatakiwa kumlipa,” alisema kijana mmoja.

“Kiasi gani?”

“Huwa anahitaji paundi elfu moja!”

“Hilo si tatizo!”

“Una passipoti?”

“Ndiyo!”

“Umegongewa viza?”

“Yeah! Ya hapa ila nilikuwa mpitaji tu!”

“Sawa.”

Hiyo ndiyo ilikuwa kazi yao kubwa, walikuwa wakiwasafirisha watu wengi katika Mfereji wa Suezi kuelekea nchini Uturuki, Hispania au Ugiriki. Walikuwa wakilipwa kiasi kikubwa cha fedha ambacho waligawana na watu wa ulinzi na kuwaruhusu watu hao kupita bila tatizo lolote lile.

Fareed alipowapa kiasi hicho, wakachukua mtumbwi mmoja na kuanza safari ya kufuata meli moja kubwa ya mizigo. Kabla ya kuifikia, wakawasiliana na nahodha aliyekuwa akihusika katika meli hiyo, walimwambia kwamba walikuwa na mtu aliyetaka kuingia nchini Uturuki.

Hilo halikuwa tatizo, walipofika katika meli hiyo, wakakaribishwa kinyemela, nahodha, Mzee Ahmed akakabidhiwa kiasi chake cha dola elfu moja na kumpeleka Fareed ndani ya chumba kimoja cha siri kilichokuwa na mizigo mingi na kumwambia akae huko.

Moyo wa Fareed ukaridhika, akahisi kwamba hiyo ndiyo njia salama ya kuepuka mkono wa sheria nchini Misri. Alijifungia ndani ya chumba hicho, baada ya saa kadhaa, meli ikatoa nanga mahali hapo na kuanza safari ya kuelekea Cyprus kabla ya kuingia nchini Uturuki.

Mfereji Wa Suez ulikuwa ni miongoni mikubwa duniani, ukiachana na mfereji wa Panama, huu ndiyo uliokuwa ukishika nafasi ya kwanza kabisa kwa urefu ambao ulikuwa na urefu wa kilometa 102 huku ukiwa na madaraja mawili makubwa ambayo yalikuwa yakitoka Cairo ambapo ni Magharibi mwa Misri kwenda Sinai ambapo ni Mashariki mwa Misri.

Safari ilikuwa ikiendelea, njiani, kulikuwa na vizuizi vingi walitakiwa kuvipitia na kote huko meli ya Mzee Ahmed ilikuwa ikiachiwa, haikuwa ikikaguliwa kwani kazi yake kubwa ya kuwavusha watu ilijulikana na alikuwa akiwapoza kiasi fulani cha pesa.

Kwake, safari haikuwa ngumu, alipita Ismailia, meli iliendelea mbele mpaka Al Firdan, kote huko alipokuwa akipita, hakuwa na hofu yoyote ila kitu kilichomfanya kuona ugumu wa kumvusha Fareed ni kwenye bandari ya Said ambayo ndiyo ilikuwa ya mwisho kuelekea nchini Cyprus.

Alimuomba Mungu kwani watu wa hapo hawakuwa wakikubali kuiona meli yoyote ikivuka na watu ambao walikuwa wakizamia Ulaya. Kila meli ilipekuliwa vilivyo na kitu ambacho kilikuwa kikimsaidia Mzee Ahmed kutokugundulika kama alikuwa akiwavusha watu ni kwamba alikuwa akiwaweka katika chumba ambacho kilikuwa karibu na injini.

Ili kumuweka mtu humo kulitakiwa kuwa na maandalizi makubwa, ilitakiwa chumba kiandaliwe wiki moja kabla. Kwa Fareed ilikuwa vigumu kumuweka humo kwa kuwa alikuwa mteja wa ghafla ambapo hawakuwa wameandaa chumba kama kinavyotakiwa na hivyo kuepelekwa katika chumba kingine.

Hawakuchukua muda mrefu wakafika katika bandari hiyo, walipofika katika bandari hiyo, meli hiyo ikawekwa katika foleni na meli nyingine, walitakiwa kubaki mahali hapo mpaka meli walizozikuta zikaguliwe na ndipo waendelee na safari.

Wakati huo, picha za Fareed zilikuwa zimesambaa kila kona, zilibandikwa na kila mtu alitaka kumkamata mtu huyo. Mbali na kuwatafuta watu waliokuwa wakivuka kuelekea barani Ulaya lakini pia walikuwa wakimtafuta Fareed ambaye mpaka katika kipindi hicho hawakujua mahali alipokuwa.

Meli ikakaa siku ya kwanza, Mzee Ahmed alikuwa na kazi ya kumpelekea chakula, ikakaa siku ya pili na siku ya tatu ilipoingia ndipo zamu yao ilipofika. Mzee huyo hakuwa na hofu, hakudhani kama polisi wangeweza kuingia mpaka katika chumba kile kwani haikuwa kawaida yao.

Siku hiyo, mbali na kuwatafuta watu waliokuwa wakizamia, ilikuwa ni lazima wamtafute na Fareed. Walihisi kwamba mtu huyo angeweza kutumia nafasi hiyo kutorokea nchini Cyprus ambapo hakukuwa mbali kutoka katika bandari hiyo.

“Leo ni tofauti na siku nyingine,” alisema mwanajeshi mmoja.

“Kivipi?”

“Tutapekua kila kitu katika meli yako. Mbali na watu wanaozamia, pia kuna mtu tunamtafuta. Ni mtu hatari sana,” alisema mwanajeshi huyo.

“Ni nani? Kafanya nini?”

“Amefanya mauaji ya bilionea!”

“Mauaji ya bilionea? Eeh! Ndiyo kwanza nasikia leo,” alisema Mzee Ahmed.

Moyo wake ulikuwa na hofu, hakujua kama mtu aliyempakiza kwa ajili ya kumvusha kwenda nchini Uturuki ndiye ambaye alikuwa akitafutwa. Wanajeshi wanne wakafika mahali hapo, huku wakiwa na bunduki zao, wakaingia ndani ya meli hiyo.

Siku hiyo hawakutakiwa kuangalia sana kuhusu wazamiaji, mtu waliyekuwa wakimtaka alikuwa Fareed tu. Wakaingia kwenye vyumba vyote vya juu, hawakukutana na mtu huyo kwani hata wafanyakazi wa kiume waliokuwa humo walivuliwa kila kitu na kuangalia ili kujua kama walikuwa yeye au la.

“Bado vyumba vya chini. Leo tutapekua meli nzima,” alisema mkuu wa kikosi kilichokuwa mahali hapo katika Bandari ya Said.

Wakaelekea chini, kule kulipokuwa na chumba alichokuwemo Fareed, wakaanza na vyumba vingine, wakaangalia katika vyumba vyote, vikabaki vyumba viwili, kile alichojificha Fareed na chumba kingine kilichokuwa karibu na chumba cha injini.

Wakajaribu kuufungua mlango wa chumba hicho, haukufunguka. Walijua kwamba ulifungwa kwa nje, na kama ulifungwa basi kuna uwezekanao humo kukawa na kitu. Walichokifanya ni kumuita mzee Ahmed na kumwambia afungue ndani ya chumba hicho, ilikuwa ni lazima wapekue.

“Eeeh!”

“Fungua chumba hiki,” alisema mkuu wa kikosi, Mzee Ahmed alibaki akitetemeka, hakuogopa kukamatwa kwa Fareed kama muuaji bali alichoogopa ni kukamatwa kwa Fareed kama mzamiaji. Siku hiyo kila mwanajeshi alibadilika kana kwamba hawakuwa wale watu aliokuwa akiwahonga kuwavusha watu wengine kwenda Ulaya.

“Fanya haraka tunataka kuwahi,” alisema mkuu yule.

“Sawa,” aliitikia mzee Ahmed na kuufungua mlango. Moyo wake ulikuwa na presha kubwa, akajua huo ndiyo mwisho wa Fareed kukamatwa ndani ya meli hiyo.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Fareed alikuwa ndani ya meli, moyo wake ulikuwa na shauku kubwa ya kufika nchini Uturuki. Alikuwa na hofu moyoni mwake, alihisi kwamba huo ingewezekana kuwa mwisho wa maisha yake kwani kila alipoangalia, hakuamini kama angefika salama nchini humo.

Alibaki ndani ya chumba hicho huku akiwa na hofu kubwa. Meli ilipofika katika Bandari ya Said, akashtuka kuona meli ikizimwa. Mara ya kwanza alihisi kwamba ilikuwa tayari imefika nchini Uturuki lakini alipoangalia muda waliotumia, akahisi kwamba kulikuwa na kitu, hasa msako wa kumtafuta yeye.

Hakutaka kukamatwa, hakutaka kuona kwamba huo ndiyo uwe mwisho wake, ilikuwa ni lazima ajifiche ili asiweze kuonekana na watu hao hivyo alichokifanya ni kuangalia ndani ya chumba hicho kuona kama angeweza kuona kitu chochote ambacho kingemfanya kujificha.

Humo ndani kulikuwa na maboksi mengi na kitu kilichomfurahisha zaidi ni kwamba kulikuwa na maboksi makubwa ambayo yengemfanya kuingia ndani na kujificha.

Hakutaka kuchelewa, hapohapo akalifuata boksi moja kubwa, akalisogeza pembeni kabisa kisha kulifungua, mule ndani hakukutana na vitu vingi vizito, aliona kukiwa na vitambaa vingi vya kushonea kanzu hivyo alichokifanya ni kuvitoa, akaingia, akavirudisha juu yake na kulifunga boksi hilo kwa ustadi mkubwa.

Akahisi kwamba hapo angefanikiwa kujificha na kutokugundulika. Baada ya dakika kadhaa, akasikia watu wakiongea nje ya chumba hicho na baada ya sekunde chache mlango kufunguliwa na kuingia ndani.

Wanajeshi wale walidhamiria kuyafungua maboksi yote, waliamini kwamba inawezekana humo ndani kulikuwa na mtu waliyekuwa wakimtafuta. Mkuu wa kikosi akawaagiza watu wake wayafungue maboksi yale na kuangalia ndani.

Mzee Ahmed alibaki akitetemeka, kitendo cha kumkosa Fareed ndani ya chumba kile ilionyesha kwamba mwanaume huyo alikuwa amejificha ndani ya boksi mojawapo hivyo kuona kwamba kama asingemtumia shetani mkubwa duniani, pesa basi mtu huyo angeonekana na kugundulika kwamba alikuwa akimsafirisha mzamiaji.

“Hivi kweli dola mia mbili haziwezi kuniruhusu kuondoka niwahi?” aliuliza Mzee Ahmed.

“Mia mbili?”

“Ndiyo!”

“Ongeza kidogo!”

“Basi mia tano! Ilimradi niwahi tu!”

Kiasi alichokitaja kilikuwa kikubwa, mkuu wa kikosi kile alijua kwamba walikuwa wakipoteza muda na mule ndani hakukuwa na mtu yeyote yule. Hakutaka kuona pesa hizo zikimpita, uchumi ulikuwa mbaya na hivyo kukubaliana na Mzee Ahmed kwamba ampe kiasi hicho na kumruhusu kuondoka.

Akawaambia vijana wake waachane na upekuzi na hivyo waondoke ndani ya meli hiyo. Vijana wale walitii na kuondoka pasipo kujua kwamba mkuu wao alikuwa amepewa mkwanja chinichini.

Hiyo ndiyo ikawa salama kwa Fareed, kule ndani ya boksi alipokuwa, baada ya kusikia watu wakiondoka akashusha pumzi nzito na kumshukuru Mungu. Baada ya muda, meli ikawashwa na kuanza kuondoka mahali hapo.

“Asante Mungu! Ndiyo maana niliamua kuyabadilisha maisha yangu kwa ajili yako ila yule mpumbavu aliamua kuyaharibu tena,” alisema Fareed huku akionekana kuwa na furaha tele.

Mzee Ahmed alifurahi, alipoianza tena safari hakuamini kama alikuwa amefanikiwa kuondoka bandarini hapo. Hakujua kama mtu aliyekuwa amembeba alikuwa akitafutwa kila kona hapo Misri tena huku mtu ambaye angefanikisha kukamatwa kwake angelipwa kiasi kikubwa cha pesa.

Safari ya siku nne ikaendelea majini, ilikuwa ni lazima wapite Cyprus hata kabla ya kuelekea Uturuki. Ilikuwa ni safari ndefu ya majini lakini walitakiwa kuvumilia. Fareed aliyekuwa ndani ya chumba kile, akapewa uhuru wa kuzungukazunguka ndani ya hiyo meli kwani kusingekuwa na mtu yeyote ambaye angewababaisha kwani tayari waliondoka barani Afrika.

Baada ya siku nne kukatika, wakafika Cyprus na meli kutia nanga katika bandari kubwa ya Limmasol ambapo wangekaa hapo kwa siku mbili na kuondoka kwenda kutia nanga katika Bandari ya Latchi kabla ya kuendelea na safari yao ya kuelekea nchini Uturuki.

“Utahitaji kutembeatembea katika Mji wa Limmasol?” aliuliza Ahmed.

“Hapana! Nitakaa humuhumu. Nitatoka nikifika nchini Uturuki!” alisema Fareed.

“Hakuna tatizo! Ngoja tukale bata kwanza na warembo wa Kicyprus,” alisema Mzee Ahmed huku akionekana kuwa na furaha mno.

Walitumia siku sita nchini Cyprus mpaka kuiacha nchi hiyo na kuelekea nchini Uturuki. Hakukuwa na umbali mkubwa, ni ndani ya siku saba tu meli ikaanza kuingia katika Bandari ya Akdeniz iliyokuwa katika Jiji la Antalya.

“Tumefika Uturuki! Utakwenda wapi sasa?” aliuliza Mzee Ahmed huku akimwangalia mwanaume huyo.

“Popote pale.”

“Kwa hiyo utaishi hapa?”

“Kwa muda!”

“Halafu?”

“Nataka kuondoka kuelekea Marekani!”

“Unataka kwenda Marekani?”

“Ndiyo!”

“Utafikaje?”

“Kivyovyote vile,” alisema Fareed.

“Hautakiwi kuhisi. Ngoja nitafute mtu wa kukusaidia,” alisema Mzee Ahmed na kuchukua simu yake na kuwasiliana na mtu mmoja upande wa pili.

Fareed akashukuru Mungu, hakuamini kama angepata urahisi wa kuingia nchini Marekani kama ule aliokuwa amepewa. Alimshukuru Mzee Ahmed kwani alionekana kuwa mwanaume mwema kabisa.

Mara baada ya mzee huyo kumaliza kuzungumza na mtu huyo, akamwambia Fareed asubiri ambapo baada ya saa moja, mwanaume mmoja akafika hapo bandarini ambapo kinyemela akamchukua Fareed na kuondoka naye.

Mzee huyo akajitambulisha kwa jina la Al Fakh. Alikuwa mzee mwenye ndevu nyingi mno, aliongea kitaratibu sana, hakuwa na mapepe, alikuwa mwanaume mstaarabu sana kiasi kwamba wakati mwingine Fareed alihisi kwamba mwanaume huyo alikuwa mtumishi wa Mungu hapo Uturuki.

Walizungumza mambo mengi mno, Fareed alimdanganya mzee huyo kwamba alitaka kwenda nchini Marekani kwa kuwa alikuwa mzamiaji, alitaka kwenda kutafuta maisha nchini humo. Mzee Al Fakh alifurahi sana, akamwambia kwamba angemsaidia kwa hali na mali pasipo gharama zozote zile.

“Kweli?”

“Ndiyo!”

“Nashukuru sana!”

Wakachukua dakika chache wakafika nyumbani kwa mzee huyo. Ilikuwa nyumba kubwa, yenye walinzi wengi na kila kitu kwa ndani. Wakaingia ndani, akakutana na familia ya mzee huyo ambaye alimkaribishwa kwa furaha tele.

Akapelekwa katika chumba ambacho alitakiwa kukaa kwa siku zote ambazo angesubiri safari ya kwenda nchini Marekani. Moyo wa Fareed ulikuwa na furaha tele, hakuamini kama kweli alikutana na familia ya watu waliokuwa na upendo mkubwa kama watu hao.

“Jisikie huru!” alisema mzee huyo.

“Nashukuru sana!”

Mzee Al Fakh akaondoka na kwenda chumbani kwake, alipofika, haraka sana akachukua simu yake na kupiga namba fulani. Baada ya kupokelewa tu akaanza kuongea na mtu aliyekuwa upande wa pili.

“Nimefanikiwa kumpata mmoja, anaonekana kuwa na hamu ya kufika nchini Marekani! Ndiyo! Sasa huyo ndiye tutakayembebesha mabomu kwenda kulipua jijini New York katika kituo cha treni cha Pennsylvania. Haina shida, ataingia kama kawaida na hakuna ambaye atamshtukia, wasiliana na Hassan Bin Latif umpe maelekezo ya kumpokea mtu huyu na kumuelekeza ni kitu gani anatakiwa kufanya. Inshallah!” alisema Mzee Al Fakh na kukata simu.



Zaidi ya watu hamsini walifariki dunia katika mgahawa mmoja huko Amsterdam nchini Uholanzi baada ya bomu kulipua eneo hilo lililokuwa limekusanya watu wengi. Hiyo ilikuwa taarifa iliyoishtua dunia, ilikuwa ni idadi kubwa ya watu kuliko milipuko yote ambayo iliwahi kutokea katika nchi za Ulaya.

Watu walikuwa wakiendelea kujitoa mhanga, lilikuwa tukio baya la kujitoa mhanga ambalo lilitokea mwaka huo. Watu walilalamika, kundi la kigaidi la Al Qaeda lilijitokeza hadharani na kutangaza kwamba wao ndiyo walikuwa wamehusika katika mlipuko huo.

Marekani ikachukia, kila siku ilijitahidi kupambana na ugaidi, magaidi walikamatwa na kupelekwa katika gereza lililojaa mateso la Guantanamo lakini ugaidi haukupungua. Watu wengi, hasa vijana wa Kiarabu walikuwa wakikamatwa, walifundishwa kufanya matukio ya kigaidi huku akili zao zikijengwa kisaikolojia kwamba kuua katika ugaidi hakukuwa dhambi bali ni kuitetea dini.

Vijana wengi wa Kiarabu wakaingia katika mkumbo huo, waliahidiwa mambo mengi kwamba familia zao zisingepata shida tena na kama wangejitoa mhanga siku hiyohiyo wangekuwa peponi, pembeni ya mtume wakifarijiwa kwa kazi kubwa waliyoifanya duniani.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Hiyo ndiyo ilikuwa mbinu nyepesi ya kuwapata vijana wengi na wakafanikiwa hivyo kujitoa mhanga. Dunia ilionekana kubadilika, amani ikapotea, nchi nyingi za Ulaya zikawa na hofu na watu kutoka Mashariki ya Kati kwamba hawakuwa watu wa kuaminika na muda wowote ule wangeweza kufanya mauaji.

Kwa kipindi kirefu kundi hilo la kigaidi likatamani kulipua Marekani. Walikumbuka jinsi walivyotumia ndege mwaka 2001, hawakutaka kuridhika hivyo kutamani kulipua tena kwani waliamini kwamba wanaonewa, walitaka kuyaondoa majeshi ya Marekani na Uingereza nchi mwao, kitu pekee kuonyesha kwamba walichukizwa na uwepo wao huko kilikuwa ni kuwalipua tu.

Hawakujua ni kwa jinsi gani wangeweza kuingia nchini Marekani. Waliwatumia watu wengi kwenda huko lakini ilishindikana, hata kabla hawajaingia nchini Marekani, walikamatwa na hivyo kufungwa katika gereza la Guantanamo. Walijiuliza ni sababu zipi ziliwafanya kukamatwa kirahisi namna hiyo na jibu pekee walilolipata ni kwa sababu waliwatumia Waarabu wenzao.

Ili kuingiza bomu nchini Marekani ilitakiwa kumtumia Mzungu au mtu mweusi, hawakujua wangewapata vipi, kwa Wazungu ilikuwa vigumu sana lakini kwa watu weusi halikuonekana kuwa jambo gumu hata kidogo.

Wakakutana nchini Uturuki, nchi pekee barani Ulaya ambayo walikuwa wakikaa kwa usalama kwa kuwa watu wa nchi hiyo walikuwa Waarabu wenzao. Hapo ndipo walipopanga mipango, wakawafuata watu weusi waliotaka kuingia Marekani, waliwaambia kwamba walikuwa tayari kuwasaidia lakini walipowaambia kuhusu mabomu, waliogopa.

Walipoteza watu wengi, wakaweka vikao na kuona kwamba hawakutaka kuwaambia lengo la kuingia nchini Marekani bali walitakiwa kubaki kimya, wawape mizgo ya mabomu pasipo wao wenyewe kujua.

Kitendo cha Fareed kupatikana kiliwapa uhakika kwamba mwanaume huyo angefanikiwa kuingiza mabomu nchini humo, mawasiliano yakafanyika na hivyo taarifa kupelekwa kwamba tayari kijana mmoja alikuwa amepatikana, kijana aliyekuwa na hamu ya kuingia nchini Marekani.

“Hata mimi ninao wawili huku,” alisikika kijana aliyeitwa Mohammed Mustapha, mwanaume aliyekuwa akipanga safari za kwenda nchi mbalimbali kulipua.

“Safi sana. Basi nitaomba uje kumchukua na huyu,” alisema Mzee Al Fakh.

“Haina shida.”

Fareed hakuwa na hofu, moyo wake ulifurahi mno kwa kuona kwamba hiyo ndiyo ilikuwa nafasi yake ya kuelekea nchini Marekani. Hakuhisi kama watu hao walikuwa wabaya waliotaka kumbebesha mabomu mpaka nchini MArekani.

Mzee Al Fakh alipokuwa akizungumza naye, aliongea kiupole mno kiasi kwamba wakati mwingine Fareed alihisi kwamba mzee huyo alikuwa malaika aliyejivisha mwili wa binadamu.

Akalala na siku iliyofuatia, Mustapha akafika nyumbani hapo ambapo akatambulishwa kwa Fareed na hivyo kumchukua tayari kwa kuondoka naye kuelekea sehemu na kupanga safari hiyo.

Nyumbani kwa Mustapha akakutana na wanaume wengine wawili ambao hao nao walitakiwa kuondoka nao kuelekea nchini Marekani, vijana hao walikuwa weusi kama yeye, walikuwa wametoka nchini Senegal na wao walitamani kuingia nchini Marekani na kufanya mambo yao.

Siku hiyo wakasalimiana, wakazoeana na kulala pamoja. Usiku walizungumza mambo mengi, kila mmoja alimwambia mwenzake jinsi alivyosumbuka mpaka kufika nchini Uturuki. Kila mmoja alipitia msoto mkali mpaka kufika hapo. Kila walipoongea, waliwashukuru Waarabu hao, walionekana kuwa watu wazuri waliokuwa na lengo la kuwasaidia kufika nchini humo.

Walikaa pamoja kwa siku mbili tu kisha wakachukuliwa na kupelekwa sehemu iliyokuwa na makontena mengi. Wakaambia kwa sababu walitaka kuzamia nchini humo ilikuwa ni lazima waingie kupitia makontena hayo ambayo kwa ndani kulikuwa na kiyoyozi ambacho kingewafanya kuwa salama kipindi chote hicho.

Humo ndani, waliwekewa mabegi madogo ya mgongoni ambayo yalikuwa na vitu ndani, hawakujua kulikuwa na nini ila waliambiwa kwamba ile ilikuwa ni mizigo ambayo walitakiwa kuipeleka sehemu fulani ambapo huko wangekutana na mtu ambaye angewaambia ni nini cha kufanya.

Kwa New York ambapo walitakiwa kwenda, waliambiwa kabisa kwamba safari yao ingekwenda mpaka katika kituo cha treni cha Pennsylvania kilichokuwa jijini New York, watakapofika hapo, kuna mtu angewafuata na kuzungumza nao kisha kuondoka zake.

Hilo halikuwa tatizo, walichokuwa wakikihitaji ni kufika nchini Marekani tu. Hawakupoteza muda safari ikaanza kuondoka hapo Uturuki kwenda nchini Marekani. Kwa usafiri wa meli hiyo, wangetumia mwezi mmoja njiani mpaka kufika huko.

“Mwezi mmoja?” aliuliza Fareed.

“Ndiyo!” alijibu Mustapha.

“Ni kipindi kirefu mno, kweli hatuwezi kutumia hata wiki moja au chini ya hapo?” aliuliza Fareed.

“Ila ni mbali sana.”

“Ndiyo! Ila mwezi mzima nao ni mwingi mno,” alisema Fareed.

Hawakuwa na jinsi, hakukuwa na uwezekano wa kuwahi huko, ilikuwa ni lazima watumie mwezi mzima mpaka kufika nchini humo. Hawakuwa na hofu, walichojua ni kwamba walikuwa katika mikono salama na kusingekuwa na tatizo lolote lile.

Hawakutaka kujiuliza sana kuhusu mabegi madogo ambayo waliambiwa kwamba ni lazima waingie nayo nchini Marekani na kukutana na mtu ambaye aliwaambia kwamba wangekutana naye. Walimwamini Mustapha, kila mtu ambaye walikutanishwa naye, walimwamini kwa asilimia mia moja.

Safari ikaanza, ilikuwa ni ndefu na yenye kuchosha mno lakini hawakujali. Wiki ya kwanza ikakatika wakiwa majini, ya pili, ya tatu mpaka ya nne bado walikuwa njiani kuelekea nchini Marekani kwa kupitia katika Bahari ya Atlantiki.

Baada ya kupita siku ishirini na nane, wakaingia katika Visiwa vya Puerto Rico ambapo walipokelewa kinyemela na Waarabu wengine na kupelekwa katika nyumba moja kubwa na kutulia huko.

Bado waliendelea kuwaona Waarabu kuwa watu wema, hawakujua mpango mzito waliokuwa nao watu hao, hawakujua kama walikuwa wakienda kutolewa mhanga pasipo wao kujua.

Hapo Puerto Rico walikaa kwa siku mbili kisha kuondoka na kuelekea nchin Cuba ambapo hapo wakakutana na Waarabu wengine waliowaunganisha kwa baadhi ya wanajeshi na kuambiwa lengo la watu hao kufika hapo.

Kutokana na uadui mkubwa baina ya Marekani na Cuba, mipango ikaanza kusukwa upya, ilikuwa ni lazima Marekani ilipuliwe kwa mara nyingine tena na watu hao ndiyo waliowafanyia mpango Fareed na wenzake kuingia nchini Marekani kinyemela kabisa, njia walizokuwa wakitumia Wacuba hasa wauza unga na kutulia jijini New York.

“Kesho mtaelekea katika Kituo cha Pennslyvania, hapo kuna treni itakuja, kuna mtu atawaletea tiketi na nyie kuondoka, popote mtakapokwenda mtajua kivyenuvyenu, cha msingi tumekwishawaleta Marekani, sasa kutafuta maisha ni juu yenu,” alisema Mustapha huku akiwaangalia.

“Tunashukuru sana!” waliitikia huku wakiwa na furaha.

“Kesho ndiyo mtakwenda. Jiandaeni!”

“Sawa.”



Mustapha aliwapanga vijana wake ambao walitakiwa kuwapokea wakina Fareed ambao ndiyo wangekwenda katika kituo cha treni cha Pennslyvania kwa ajili ya kulipua kituo hicho.

Siku ambayo ndiyo ingekuwa siku ya tukio, vijana wa Mustapha ambao ndiyo wangeyaseti mabomu hayo tayari walifika katika kituo hicho kwa ajili ya kuwasubiri vijana waliokuwa na mabomu kwa ajili ya kuyalipua pasipo wao wenyewe kugundua kitu chochote kile.

Wakati hayo yote yakiendelea, Fareed alikuwa katika chumba kimoja na vijana wenzake, walikuwa wamejiandaa kwa ajili ya kwenda kulipua kituo hicho cha treni pasipo kujua kama ndani ya mabegi hayo kuliwa na mabomu.

Baada ya kupewa kiasi fulani kama kuwalaghai kwamba sasa wangekwenda huko na kuanza maisha yao, wakaelekea nje ambapo wakapanda gari na Mustapha na kwenda katika kituo hicho. Hakukuwa mbali sana, hawakutumia muda mrefu wakafika ambapo moja kwa moja wakaingia ndani.

Hakukuwa na mtu aliyejua kitu chochote kile, kila aliyekuwa akiwaangalia, alijua kwamba watu hao walikuwa abiria kama wengine. Walijichanganya na watu wengine na wao kusubiri treni ambayo ingefika mahali hapo muda si mrefu.

Bango kubwa lililokuwa mahali hapo lilikuwa likionyesha dakika zilizokuwa zimebaki kabla ya treni hiyo kufika katika kituo hicho. Watu walijikusanya, bango hilo lilionyesha kwamba ziliokuwa zimebaki dakika tano tu kabla ya treni hiyo kuchukua abiria kwenye kituo hicho na kuondoka.

Kila mmoja macho yake yalikuwa yakiangalia saa yake, kwa Fareed, alikosa amani, wenzake walikuwa wakifurahi kwamba hatimaye maisha yao yangeanza nchini Marekani lakini kwake, kila dakika zilipokuwa zikienda mbele ndivyo alivyokuwa na hofu zaidi.

“Humu ndani ya mabegi kuna nini? Kwa nini hawakuturuhusu tufungue ili tuangalie? Kama kuna kitu kizuri, hivi kweli wasingependa tujue?” alijiuliza Fareed huku akijaribu kujiuliza juu ya kile kilichokuwa ndani ya begi.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Muda huo Mustapha alikuwa pembeni yao, macho yake yalikuwa katika saa aliyokuwa ameivaa. Huku zikiwa zimebaki dakika tatu hata kabla ya treni kufika, Mwarabu mmoja akafika mahali hapo na kusimama pembeni ya Mustapha na kuanza kuzungumza naye.

Fareed alisikika lakini hakufahamu watu hao walikuwa wakizungumzia mambo gani. Mwanaume huyo aliyekuwa akizungumza na Fareed alikuwa na kifaa kama rimoti mkononi mwake, hakujua kazi ya hicho ila kwa jinsi kilivyoonekana, alijua kwamba hakikuwa kitu kizuri.

“Guys! I think this is our last time to meet each other! Have the good journey,” (jamani! Nafikiri huu ndiyo mara ya mwisho kuonana sisi nanyi! Muwe na safari njema) alisema Mustapha huku akiwaangalia wanaume hao.

“Thank you sir,” (ahsante bwana mkubwa)

Mustapha na yule mwanaume hawakutaka kusubiri mahali hapo, wakaondoka mahali hapo na kuelekea nje ya kituo hicho. Fareed na wenzake wakabaki kituoni hapo wakiwa na mabegi yale yaliyokuwa na mabomu.

Bado kichwa chake kilikuwa na mawazo tele, alikuwa na maswali mfululizo juu ya kile kilichokuwa ndani ya mabegi yale. Hakutaka kuridhika, akawaaga wenzake kwamba anakwenda chooni kujisaidia na angarudi muda si mrefu.

Akaondoka harakaharaka, alipofika chooni, kitu cha kwanza kilikuwa ni kuliweka chini lile begi, zipu zilifungwa kwa kufuli ndogo alichokifanya ni kulichana, ndani, akakutana na mfuko mweusi na alipoufungua, macho yake yakatua katika bomu moja kubwa lililokuwa likiwaka kitaa chekundu.

“Mungu wangu!” alisema kwa mshtuko, ghafla akasikia huko nje treni ikiwa inaingia, muda ambao bomu hilo lilitakiwa kulipuliwa.

****

Mustapha na mwenzake wakatoka nje, wakaelekea kwenye gari lao huku akiwa na furaha tele. Moyo wake aliona kwamba alifanikiwa katika kile walichokuwa wamekipanga kwamba mabomu yalifika salama nchini Marekani na muda huo yalikuwa kituoni.

Wakalifuata gari lao na kutulia humo. Mudda wote macho yao yalikuwa katika saa zao huku masikio yao yakisikiliza kwa makini kile kilichokuwa kikiendelea katika kituo kile. Kama treni ingekuwa inaingia kituoni hapo, kusingekuwa na ugumu wa kujua hilo, wangesikia mlio wake na hivyo kukaa kwa sekunde chache, litakaposimama tu waweze kulipua bomu hilo.

“Muda unakwenda tu! Subiri tusubiri,” alisema Mustapha.

Walisubiri kwa dakika tatu tu wakasikia treni likiwa linaingia, hawakutaka kuwa na presha kubwa, walisubiri mpaka waliposikia limesimama na abiria kuanza kuteremka. Mwanaume aliyekuwa na Mustapha akachukua kirimoti kile kwa lengo la kulipua mabomu yale.

“في سبيل الله,” (kwa ajili ya Mungu) alisema mwanaume yule kisha kubonyeza kitufe kile.

“Puuuuuuuu…..” ilisikika milio ya mabomu makubwa matatu yaliyopuka ndani ya kituo hicho.

****

Bilionea Belleck alikuwa na kila kitu, kila siku alikuwa akikusanya fedha nyingi kutokana na biashara mbalimbali alizokuwa akizifanya. Aliingiza kiasi kikubwa cha fedha na kila siku katika maisha yake aliendelea kuogelea kwenye dimbi kubwa la utajiri.

Alipendwa kutokana na sura nzuri aliyokuwa nayo, alipendwa kutokana na utajiri mkubwa aliokuwa nao. Kila siku kazi yake ilikuwa ni kubadilisha wanawake, alikuwa akienda kununua wanawake barabarani na kwenda kufanya nao mapenzi.

Aliyazoea maisha hayo, hakutaka kutulia nyumbani, alikuwa mtu wa safari, kusafiri kuelekea Ufaransa, Uholanzi, Italia, kila alipokuwa ilikuwa ni lazima kulala na wanawake kitu ambacho alipenda kufanya katika maisha yake.

Hakumfikiria mtu aliyeitwa Fareed, kwake, alijua kabisa mtu huyo hakuwepo katika uso wa dunia, alikumbuka jinsi alivyowatuma watu na kwenda kumtupa baharini, tena hakutupwa huku wakiwa watu hao, alitupwa huku akishuhudia kitu kilichompa uhakika kwamba mtu huyo alikuwa chakula cha samaki mpaka muda huo.

Baada ya kupata sana pesa, hatimaye yeye kama bilionea alitakiwa kukutana na mabiliona wenzake nchini Ufaransa kwa ajili ya kujadili biashara zao, huo ulikuwa mkutano mkubwa ambao kwa bilionea kama yeye ilikuwa ni lazima kushiriki na kuangalia ni kwa namna gani wangeweza kufanikiwa zaidi katika biashara zao na kuweka ubia na mabilionea wa Kiarabu kwa ajili ya kupanua soko lao.

Kikao kikafanyika nchini humo, kilikuwa kizito, kikubwa ambacho kilitangazwa na vyombo mbalimbali vya habari. Kikao hicho kilitakiwa kuchukua wiki moja kwani kulikuwa na mada nyingi, na kwenye kila mada ilikuwa ni kuwapendelea wao na si watu masikini ambao waliwafanya kuwa hapo.

Kwa sababu machangudoa walijua kwamba mabilionea walikuwa wateja wao wakubwa, wakawa wanakusanyika nje ya Hoteli ya King Napoleon II kwa ajili ya kuwanunua na kwenda kulala nao.

Kama ilivyokuwa kwa mabilionea wengi, kila siku ilikuwa ni lazima kwa Bilionea Belleck kuchukua changudoa na kuondoka naye kulala naye usiku mzima. Alikuwa na pesa, alikuwa na kila kitu alichokuwa akikihitaji katika maisha yake, hakuona kama kulikuwa na ugumu wa kulala na mwanamke yeyote aliyekuwa akimuhitaji katika kipindi hicho.

“Unaitwa nani?” aliuliza mara baada ya kumfuata msichana mmoja kisri.

“Natalie!”

“Ooh! Gharama zako zipo vipi?”

“Euro elfu moja!”

“Sawa!”

Hakuwa na mazungumzo marefu, alijiamini, hakuona kama kulikuwa na changudoa ambaye angemtajia gharama ya pesa ambazo hakuwa nazo. Akamchukua msichana huyo na kuondoka zake.

Hakutaka kuwa na wapambe, alitaka kufanya kila kitu peke yake, aliamini kwamba kama angekuwa na wapambe mambo yangevuja na hatimaye kujulikana kama alikuwa akinunua machangudoa kitu ambacho hakutaka kabisa kijulikane kwa kuogopa kumuumiza mkewe.

Machangudoa wengi walipenda kununuliwa na mzee huyo kwa sababu alikuwa na uhuru wa kukwambia wewe mwenyewe upange bei. Walipokuwa wakiliona gari lake, walilikimbilia na kujipanga mstari na hivyo kuchagua ni yupi alitakiwa kulala naye usiku wa siku hiyo.

Baada ya wiki moja kumalizika na mkutano huo kuisha, hakutaka kuondoka nchini Ufaransa, alitaka kuendelea kubaki mahali hapo kwani kulimteka, wanawake wazuri waliokuwa katika Jiji la Paris walimdatisha kichwa chake na hivyo kutamani kuendelea kukaa zaidi.



Kila kitu alichokuwa akikifanya ndani ya choo kile, Fareed alikifanya harakaharaka, hakutaka kuchelewa kwani kwa jinsi bomu lile lilivyoonekana, halikuwa limebakiza dakika nyingi kulipuka.

Akaliacha begi palepale chini na kisha kukimbia kutoka chooni hapo, hakutaka kubaki ndani ya kituo hicho kwani aliamini kwamba endapo angebaki basi naye pia angeweza kufa.

Kila mtu alibaki akimshangaa, wengine walihisi kwamba alikuwa mwizi, kwamba aliiba na hivyo kukimbia. Sehemu ambayo ilikuwa ikijifungua kwa kichuma kwenda juu baada ya kuweka tiketi, hakutaka hata ijifungue, akaruka kwa juu na kuelekea nje.

Wakati anafika nje ya kituo hicho kwa kupitia mlango mwingine, mabomu yakasikika yakilipuka na nguvu yake ilikuwa kubwa kiasi kwamba mpaka wao waliokuwa nje ya kituo kile wakarushwa akiwepo yeye mwenyewe.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Akaangukia katika gari moja lililokuwa limepaki pembeni, watu wengine waliokuwa hapo walikuwa hoi, wengine walikuwa wakiteketa kwa moto, pale alipoangukia ambapo kulikuwa ni kama hatua kumi kutoka pale alipokuwa amefikia, Fareed alikuwa hoi, kichwa chake kilikuwa kikitoka damu, alisikia maumivu makubwa mwilini mwake.

Akajitahidi kusimama, akashindwa, akabaki hapohapo akiwa amelala huku macho yake yakiwa mazito kabisa. Akajitahidi kuuinua mkono wake, akashindwa, kila kitu alichotaka kukifanya mahali hapo alishindwa kabisa.

Kwa kutumia uangaliaji wake wa kwa mbali, akawaona watu wakikimbia huku wakipiga kelele za kuomba msaada, baada ya sekunde ishirini tu akiwa hapo, giza kubwa likayafumba macho yake na baada ya sekunde hizo, akapoteza fahamu na hakujua kitu gani kiliendelea.

****

Lilikuwa tukio kubwa lililoishtua dunia, hakukuwa na mtu aliyeamini kama kweli Marekani ingeweza kulipuliwa kama ilivyotokea. Kila mtu alishangaa kwani kwa jinsi nchi hiyo ilivyokuwa imejiwekea ulinzi tangu kulipuliwa kwa maghorofa ya biashara ya WTC, hakukuwa na aliyeamini kwamba kweli magaidi wangeweza kuilipua nchi hiyo kwa mara nyingine.

Watu zaidi ya elfu moja mia tano wakasadikiwa kufa katika tuki hilo huku maelfu wakijeruhiwa vibaya. Ndani ya dakika chache tangu tukio hilo litokee, magari ya zimamoto yakafika mahali hapo yakiongozana na magari kadhaa ya wagonjwa.

Polisi wakaweka kamba ya nyano iliyoandikwa ‘Do not cross’ yaani Usivuke huku ni polisi tu na watu wa afya ndiyo walioruhusiwa kwenda ndani ya kituo kile kulipotapakaa miili mingi ya watu.

Mambo yote hayo yalikuwa yakiendelea huku Fareed akiwa chini, hakujitambua, pale alipokuwa, kwa jinsi alivyokuwa amerushwa, ilikuwa vigumu kuamini kama mtu huyo alikuwa mzima.

Yeye na majeruhi wengine wakachukuliwa na kukimbizwa hospitali kwa ajili ya matibabu huku nyuma waandishi wa habri wakiendelea kukusanyika katika eneo hilo la tukio kwa ajili ya kuripoti kila kitu kilichokuwa kikiendelea.

Gari halikuchukua muda mrefu likafika katika Hospitali ya St. Joseph Medical Centre iliyokuwa hapohapo Pennsylvania ambapo mara baada ya magari kuingizwa ndani, machela zikaletwa, majeruhi wakapandishwa kwenye machela hizo kisha kupelekwa ndani.

Hiyo ndiyo ilikuwa siku ya kwanza kwa Fareed kukaa ndani ya hospitali hiyo. Matibabu yalikuwa yakiendelea kama kawaida. Baada ya saa kumi na mbili, akarudiwa na fahamu, akayafumbua macho yake na kuanza kuangalia huku na kule.

Mahali pale palikuwa ni hospitali, hakujua alikuwa amefikaje, aliangalia huku na kule, kwa juu, dripu ilikuwa ikining’inia huku mwili wake ukiwa na maumivu makali kiasi kwamba alishindwa hata kugeuka.

Mbali na yeye, ndani ya wodi ile kulikuwa na wagonjwa wengine ambao hawakuonekana kuwa na nafuu kama alivyokuwa. Huo haukuwa mwisho wa safari yake, ilikuwa ni lazima aondoke mahali hapo, alitaka kwenda sehemu kwa ajili ya kukaa kisha kumtafuta Bilionea Belleck ambaye aliamini kwamba bado alikuwa hapohapo Marekani.

“Ni lazima niondoke hapa,” alisema Fareed.

Kuondoka mahali hapo haikuwa kazi nyepesi, mara kwa mara madaktari na manesi walikuwa wakifika kwa ajili ya kuangalia maendeleo yao. Hakutaka kabisa kuendelea kubaki kwani bado maisha yake aliyaona kuwa na hatari kubwa.

Kwa kuwa kulikuwa na ugumu wa kufanya hivyo, kitu chepesi alichokifanya ni kusubiri mpaka usiku ambapo akaomba nafasi ya kwenda chooni kwa lengo la kufika huko na kukimbia zake.

Akasimama na kutembea kwa mwendo wa taratibu, mwendo ulioonyesha kwamba hakuwa mzima kiafya, alipofika chooni, akajisaidia haja ndogo na kuangalia ni kwa namna gani angeweza kutoroka hospitali hapo pasipo kuonekana.

**

Bado watu waliendelea kushangaa juu ya tukio la kigaidi lililokuwa limetokea nchini Marekani. Shirika la kipelelezi la FBI lilikuwa kwenye wakati mgumu, hawakujua ni kwa jinsi gani wangeweza kuwapata wahusika wakuu wa tukio hilo ingawa Al Qaida walijitokeza hadharani na kusema kwamba wao walihusika kwa kila kitu.

Walichokuwa wakikihitaji FBI ni picha zilizokuwa zimepigwa dakika kadhaa kabla ya tukio kutokea. Ilikuwa ni lazima waangalie kwenye kamera za CCTV kuona kila kitu kilichokuwa kimetokea humo.

Wakaelekea katika chumba kilichokuwa na kompyuta nyingi, zilikuwa zimeunguzwa vibaya lakini walichoshukuru Mungu ni kwamba memory cards zote ambazo zilikuwa zimechukua picha kutoka ndani ya kituo hicho kabla ya tukio la kmlipuko kutokea, zilikuwa salama kabisa.

Wakazichukua na kuelekea katika kompyuta zao na kuangalia kuona kama wangeweza kuwaona wahusika wa mlipuko ule. Walifanikiwa kumuona Fareed na wenzake, waliwahisi kwamba hawakuwa na nia nzuri kutokana na mabegi ya kufanana waliyokuwa nayo. Baada ya dakika kadhaa, wakamuona Fareed akiondoka.

“Let’s roll with him,” (twende naye huyo) alisema Frankline, mmoja wa FBI waliokuwa wakifuatilia tukio hilo.

Kwa kutumia kamera mbalimbali waliweza kumfuatilia Fareed aliyekuwa akikimbia, alipofika chooni, akaingia na kisha kutoka na kuendelea kukimbia. Wakahisi kwamba huyo ndiye aliyekuwa amehusika na mlipuko ule, wakaendelea kumfuatilia mpaka nje, kituo kikalipuka, na yeye mwenyewe akarushwa na kujipigiza katika gari moja.

“Take his picture,” (chukua picha yake) alisema Frankline na mwenzake kufanya hivyo, walivyoikuza, wakamgundua, picha ikaprintiwa na mpaka gari la wagonjwa lilipomchukua na kuondoka naye, walikuwa wakifuatilia kila kitu.

“Which hospital?” (hospitali gani?)

“St. Joseph!”

“Let’s go…let’s go,” (twendeni…twendeni) alisema Franckiline, maofisa wanne wa FBI waliokuwa na bunduki wakaanza kwenda kwenye hospitali hiyo kwa ajili ya kumkamata Fareed ambaye walikuwa na uhakika kwamba alihusika kwa asilimia mia moja katika mlipuko huo.

Wakawapa wenzao taarifa juu ya kile kilichokuwa kimetokea, hawakuishia kuwataarifu bali wakawatumia na picha za mwanaume huyo na kwamba walikuwa njiani kwenda kumkamata.

Kwa kuwa mahali hapo hakukuwa mbali na hospitali, ndani ya dakika kumi wakafika na moja kwa moja kuingia ndani. Kulikuwa na idadi kubwa ya watu, wengi waliokuwa mahali hapo walifika kwa ajili ya kuwaona ndegu zao waliokuwa hoi.

Wakazungumza na madaktari na kumuonyeshea picha ya Fareed, kwa kuwa daktari huyo alikuwa akiwakumbuka watu aliokuwa amewapokea, hakukuwa na ugumu kugundua kwamba picha ya mtu aliyekuwa ameonyeshewa alikufikishwa ndani ya hospitali hiyo saa moja iliyopita.

“Where is him?” (yupo wapi?)

“Come with me,” (nifuateni) alisema daktari huyo na kuanza kumfuata.

Daktari yule akawapeleka mpaka katika wodi aliyolazwa Fareed ambapo akawakabidhi watu hao kwa nesi aliyekuwa akiwahudumia wagonjwa waliokuwa katika wodi hiyo. Alipoonyeshewa picha ya Fareed, alimgundua kwani alikuwa miongoni mwa wagonjwa waliokuwepo humo ndani.

“I know him,” (namfahamu)CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Where is he? (yupo wapi?)

Nesi yule akawachukua mpaka katika kitanda alicholazwa Fareed, walipofika, mwanaume huyo hakuwepo na alipomuuliza nesi mwenzake akamwambia kwamba Fareed alikuwa amekwenda chooni.

“Where is the toilet?” (choo kipo wapi?)

“Come with me,” (nifuateni) alisema na kuanza kumfuata nesi huyo kwenda huko chooni.





Maofisa wale wa FBI na nesi yule wakafika ndani ya choo kile, wakaangalia huku na kule, mtu waliyekuwa wakimtafuta hakuwepo humo. Nesi alishindwa kuelewa kwamba ilikuwaje Fareed asiwe humo na wakati alimuona akielekea chooni na hakuwa na uhakika kama mwanaume huyo alikuwa ametoka.

FBI hawakutaka kuridhika, walijua kwamba mwanaume huyo alikuwa ndani ya vyoo hivyo, wakaendelea kumtafuta kwenye kila choo lakini hawakuweza kumuona.

Hawakutaka kukata tamaa, waliamini kwamba kama mwanaume huyo hakuwa chooni humo basi atakuwa ametoka, na kama ni kipindi kifupi kilichopita waliamini kwamba hakuwa mbali kutoka mahali hapo.

Wakaelekea sehemu zingine ndani ya hospitali hiyo lakini hawakuweza kumuona Fareed, wakaelekea mpaka nje kabisa lakini kila kona waliyoangalia, mwanaume huyo hakuonekana machoni mwao.

“Where is he?” (yupo wapi?) aliuliza ofisa mmoja.

“I don’t know! He just went to the toilet,” (sijui! Alikwenda chooni) alijibu nesi.

****

Fareed alikuwa chooni, moyo wake haukuwa na amani hata kidogo, aliamini kwamba ilikuwa ni lazima kutafutwa kwani alikumbuka kwamba katika kituo kile cha treni kulikuwa na kamera ndogo za CCTV hivyo kugundulika lilikuwa suala jepesi sana.

Hakutaka kubaki humo, ilikuwa ni lazima kuondoka kuelekea popote pale lakini si kuona akikamatwa kwa kufanya jambo ambalo alilazimishwa kulifanya pasipo kujua kama lilikuwa kosa lolote lile.

Akaondoka na kuelekea nje ya choo kile, hakutaka kuonekana, aliondoka mpaka kufika nje huku akikutana na madaktari wengi ambao hawakumuuliza kitu chochote zaidi ya kumuacha tu.

Alijipekua mfukoni, alikuwa na kadi yake ya benki ambayo ilimuwezesha kuchukua kiasi chochote cha pesa sehemu yoyote ile. Akaelekea mpaka katikakibanda cha ATM na kutoa kiasi cha dola mia tano na kuondoka zake.

Safari yake iliishia katika hoteli ya kawaida ya Windows iliyokuwa hapohapo Pennyslvania, akachukua chumba ambacho alitakiwa kulipa dola mia mbili hamsini, zaidi ya laki tano kwa usiku mmoja tu.

Hilo halikuwa na tatizo, alikuwa na kiasi kikubwa cha fedha ambacho angeweza kufanya jambo lolote lile, hivyo akaelekea katika chumba hicho. Hakulala, alibaki akifikiria namna alivyonusurika kuuawa kwa kulipukiwa na bomu.

Moyo wake ukawa na ghadhabu, akawa na hasira na Waarabu kwani aliamini kwamba watu hao hawakuangalia utu, hawakujua ni watu wangapi waliwakosea, katika kuua, waliua kila mtu hata kama hawakuwa na hatia kama alivyokuwa.

Hakutaka kuwafikiria sana Waarabu, alichokitaka ni kusonga mbele na kutekeleza kile alichokuwa akikitaka. Aliingia nchini MArekani kwa lengo la kumuua Bilionea Belleck ambaye aliamini kwamba alikuwa nchini humo.

Akaanza kufuatilia, alikuwa na marafiki wachache nchini humo ambao wangekuwa na data zote kuhusu bilionea huyo na kwa jinsi gani angeweza kumpata. Kwa kuwa bilionea Belleck alikuwa na maadui wengi akiwemo bilionea mwenzake, Peter Williams, alichokifanya ni kumpigia simu.

“Unanikumbuka?” alimuuliza bilionea huyo ambaye aliwahi kutambulishwa na Bilionea Belleck kabla ya wawili hao kutofautiana kwenye mambo ya kibiashara.

“Hapana!”

“Kwa hiyo namba yangu uliifuta?” aliuliza Fareed.

“Mmh! Sina uhakika! Wewe nani?”

“Naitwa Farida!”

“Yupi?”

“Yule wa Belleck!”

“Ooh! Yule wa mpumbavu?”

“Ndiyo!”

Kwa sababu watu hao walikuwa wakichukiana, Fareed aliamini kwamba angeweza kufanya naye kazi kwa ajili ya kukamilisha kile alichokuwa akikihitaji. Akamwambia mwanaume huyo kwamba walitakiwa kuonana na hivyo kama hatojali basi aende kuzungumza naye kitu ambacho kwa bilionea huyo hakukuwa na tatizo lolote lile.

Ndani ya saa moja tayari Bilionea William alikuwa mbele ya Fareed. Alimwangalia kwa umakini sana, alionekana kuwa mtu tofauti kabisa, hakuwa kama kipindi kilichopita, mwanaume mwenye muonekano wa kike, kwa kipindi hicho alikuwa mwanaume shupavu, mwenye mwili uliojazia.

Williams alibaki akimkodolea macho, hakuamini kama mwanaume aliyesimama mbele yake ndiye mwanaume yule aliyefahamiana naye kitambo. Fareed akamwambia bilionea huyo kile kilichomleta Marekani, hakuja kula starehe bali alitaka kufanya kazi moja, kumuua Bilionea Belleck.

“Kwa nini tena?”

Akamwambia sababu kwamba aliamua kufanya hivyo kwa kuwa mwanaume huyo naye alitaka kumuua ila kwa msaada wa Mungu aliweza kumtoroka na watu wake.

Williams akafurahia, chuki aliyokuwa nayo kwa Belleck ilikuwa kubwa kiasi kwamba kwa kitendo cha kuambiwa kwamba mwanaume huyo alikuwa tayari kumuua halikuwa tatizo kabisa.

“Kwanza hayupo Marekani,” alisema William.

“Yupo wapi?”

“Paris nchini Ufaransa,” alijibu Williams.

“Ni lazima niende huko. Utanisaidiaje kufika?” aliuliza Fareed.

Ili apate msaada wa kufika Ufaransa ilikuwa ni lazima amwambie Williams ukweli kwamba alikuwa akitafutwa kila kona. Mwanaume huyo alibaki kimya, alitaka muda wa kujifikiria ni kwa jinsi gani angemtorosha Fareed kuelekea nchini Ufaransa.

Alikaa na kuwaza sana, jibu alilokuja nalo ilikuwa ni lazima kwa mwanaume huyo asafiri kwa kutumia ndege yake binafsi ambayo ingempeleka mpaka huko.

“You will take my flight,” (utachukua ndege yangu) alisema Williams.

Hakuwa na uamuzi mwingine zaidi ya huo na safari ilitakiwa kufanyika usiku. Fareed akajiandaa na baada ya siku mbili, magari mawili ya kifahari yakafika hotelini hapo na kumchukua kisha kumpeleka uwanja wa ndege.

Moyo wake ulikuwa na hofu, hakuamini kama angefika salama huko kwani kila kona alikuwa akitafutwa na FBI ambao hawakutaka kuzisambaza picha zake, walimtafuta kimyakimya ili asishtukie kama anatafutwa kumbe mwenzao alikwishajua hilo kitambo.

Uwanja wa ndege, hakupitishwa mlango wa kawaida, ndege ilikuwa ni ya binafsi tena ya bilionea mkubwa duniani, hivyo hata mlango aliopitishwa ulikuwa ni wa VIP na ilikuwa vigumu kumgundua kwamba alikuwa yeye.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Mpaka anakaa katika kiti ndani ya ndege hiyo, akashusha pumzi ndefu, hakutegemea kama ingekuwa kazi nyepesi namna hiyo. Huku nyuma, bilionea Williams alikuwa akifanya mawasiliano na watu wake waliokuwa Ufaransa, alitaka kupata data zote kuhusu bilionea huyo, kwamba alikuwa akiishi katika hoteli gani na ratiba yake ya siku ilikuwaje. Hilo halikuwa tatizo kwa vijana wake, kwa kuwa walikuwa huko na mtu huyo alikuwa maarufu, wakapata data zote na kumtumia na hivyo na yeye kumtumia Fareed ambaye baada ya kuzipokea, akamshukuru Mungu.

“Sasa kazi itafanyika,” alimwambia Williams kwenye simu.

“Ukikamilisha! Nakuahidi kukupa dola milioni kumi. Huyu mpumbavu ananinyima sana usingizi,” alisema William huku akiwa na uhakika kwamba ilikuwa ni lazima mwanaume huyo ammalize Bilionea Belleck. Ila la zaidi, alitaka kuona bilionea huyo akifa na yeye kumuua Fareed kwani kama angemuacha, siri ingeweza kuvuja. Ili siri itunzwe ilikuwa ni lazima hata naye Fareed afe.





ITAENDELEA