JINI MWEUSI - 5

 

Simulizi : Jini Mweusi


Sehemu Ya Tano (5)



Hali ya sitofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.
Nyuma ya kila kitu, kuna mwanaume mmoja mwenye sura mbaya, tena akiwa ni Kamanda Mkuu wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, (DCP) Dickson ndiye ambaye anafanya mauaji hayo pasipo kugundulika. Kazi yake ni kununua machangudoa na yeyote atakayemgundua, humuua kikatili na kuondoka zake. Polisi wanachanganyikiwa, wanamtafuta muuaji, wanamkosa kwani anaonekana makini hasa kwenye kufuta alama za vidole vyake.
Hali ya hofu inaendelea kutanda jijini Dar es Salaam.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Hakukuwa na amani tena, hali iliyokuwa ikiendelea ilimuogopesha kila mtu, wanawake wengi wakaogopa, idadi ya machangudoa waliokwenda kujiuza usiku ikaanza kupungua na wengi kubaki vyumbani mwao wakipumzika.
Idadi ya wanawake mfululizo waliouawa ilimtia hofu kila mmoja, upelelezi ulikuwa ukiendelea kila siku lakini hakukuwa na mafanikio yoyote yale, yaani hata ile miili waliyokuwa wakiichukua na kwenda kuipima kwa lengo la kuona alama za vidole, hawakufanikiwa kuona chochote kile.
Hawakujua ni wapi pa kuanzia ila kwa sababu kila kona polisi ndiyo walionekana kufanya uzembe mkubwa kwa kutokumpata muuaji huyo, walichoamua ni kuwatuma polisi wa kike watatu, wapelelezi waliokuwa mahiri kwenye mapigano, warembo ambao kazi yao ilikuwa moja tu, kuhakikisha muuaji anapatikana haraka iwezekanavyo.

“Subira…” aliita mkuu wa kituo cha polisi Magogoni.
“Ndiyo mkuu!”

“Hii kazi ni yako na wenzako, hakikisheni kila kitu kinakwenda sawa na muuaji anapatikana, sawa?”

“Sawa mkuu!”
“Nenda na wenzako, nitawataarifu wakuu juu ya mpango huu kabambe…” alisema mkuu huyo wa kituo.

Wasichana wanne waliandaliwa kwa kufanya upelelezi huo. Kwa kuwaangalia, walionekana wasichana warembo ambao wangeweza kumtega kila mwanaume aliyepata nafasi ya kuwaona.
Kulikuwa na msichana aliyeitwa Subira, huyu alikuwa msichana mwembamba, mwenye sura ya Kitusi, aliyevutia ambaye alipendezeshwa na umbo namba nane alilokuwa nalo. Subira alipenda kuzifunga nywele zake kwa kibanio na mara nyingi sana alipenda kuvalia suruali.
Mbali na subira, kulikuwa na mwanamke mwingine aliyeitwa Happy. Alikuwa msichana mrembo, aliyejaajaa ambaye kwa nyuma, alijazia vilivyo. Hakuwa mzuri wa sura lakini umbo lake lilikuwa matata mno.
Msichana wa mwisho alikuwa Tatu. Huyu alikuwa mzuri wa sura, hakuwa na umbo kubwa sana, alikuwa wa kawaida lakini kila alipotembea, kiuno chake kilionekana vilivyo. Mwili wake ulinyambulika vilivyo, kwa juu alikuwa mpana kidogo lakini kiuno chake kilikuwa chembamba na chenye kutamanisha.
Hao ndiyo wasichana waliotakiwa kufanya kazi hiyo, walitakiwa kujigawa, mmoja alitakiwa kusimama Kinondoni-Makaburini, mwingine na Sinza-Ambiance na wa tatu alitakiwa kukaa Sinza-Mori.
Hawakutaka kuwapeleka wasichana hao sehemu nyingine kwani hizo ndizo pekee zilizokumbwa na matukio ya mauaji tofauti na zile za Buguruni na Mbagala ambapo napo huko kulikuwa na ongezeko kubwa la machangudoa.
Wakati mipango yote ikiendelea, pasipo kujua, Kamanda Dickson hakupata taarifa kabisa. Hakufanyiwa hivyo makusudi ila taarifa nyingi zilizopelekwa ofisini kwake kwa njia ya maandishi, hakuwa akizisoma, bado kichwa chake kilikuwa kimechanganyikiwa na muda mwingi hakuwa mkaaji ofisini.
Taarifa ya wanawake hao watatu iliandikwa, iliwekwa mezani kwake lakini hakuwa na muda nayo, kilichomkosesha amani ni msichana Hadija tu ambaye aliamini kwamba alimuona kule chumbani walipokuwa.
Japokuwa hakuwa amekamilisha suala zima la kumpata Hadija lakini mwili wake haukuweza kutulia, bado uliwaka moto, ulikuwa kwenye matamanio makubwa ya kuwa na mwanamke karibu yake, hivyo alichokifanya, kama kawaida yake ni kwenda Kinondoni kwa ajili ya kununua changudoa.
Alipokaribia huko, idadi kubwa ya wanawake waliokuwa wakijiuza ilikuwa mbele yake, walisimama pembeni kabisa ya makaburi huku wakijaribu kuyasimamisha magari binafsi yaliyokuwa yakipita. Mavazi yao yalikuwa yenye mitego, nguo fupi, zilizoacha mapaja wazi na hata suruali za kubana.
Machangudoa hao walipoliona gari hilo, Volkswagen nyeusi, wakaanza kulisogelea huku wakitembea kwa mikogo kumvutia mtu aliyekuwa ndani ya gari hilo. Walipolikaribia, Dickson akashusha kioo cha gari lake na kuanza kuwaangalia wasichana hao.

“Wewe mrembo sogea huku,” alisema huku akimuita msichana mmoja, mzuri wa umbo, alijaajaa, hata nyuma, alivutia.
“Mimi?”

“Ndiyo! Mbona unaogopa?” aliuliza Dickson.

Msichana yule akasogea karibu ya gari lake na kumwambia aanze kugeukageuka ili amthaminishe vizuri, msichana huyo akafanya hivyo. Dickson akabaki hoi, kila alipomwangalia msichana yule, alichanganyikiwa, kwa umbo, alionekana kumzidi mpaka Pamela mwenyewe.
“Unaitwa nani?”

“Princess Allure,” alijibu msichana yule.

“Mmh! Hayo majina yenu shida sana, inakuwaje sasa?”

“Nakusikiliza wewe tu, mpaka asubuhi au shoti taimu?”

“Mpaka asubuhi!”
“Jiwe mbili,” alijibu msichana yule.

Mule garini alipokuwa, kulikuwa na giza hivyo ilikuwa ngumu sana kuuona uso wake. Alipokuwa akizungumza na msichana yule, hakuweza kugundulika japokuwa kichwani hakuwa na kofia yake kama kawaida.
Walipokubaliana malipo ya shilingi laki mbili, akamwambia msichana yule aingie ndani ya gari, akafanya hivyo na kuanza kuondoka kuelekea katika nyumba ya wageni pasipo kujua kwamba msichana yule aliyembeba hakuwa changudoa, alikuwa Happy, msichana aliyepelekwa hapo kwa ajili ya kukamilisha upelelezi wake wa kumgundua muuaji wa machangudoa. Kwa Dickson, msichana yule alionekana kuwa changudoa kama wengine, hivyo hakuwa na wasiwasi.



********************
********************



Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.
Nyuma ya kila kitu, kuna mwanaume mmoja mwenye sura mbaya, tena akiwa ni Kamanda Mkuu wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, (DCP) Dickson ndiye ambaye anafanya mauaji hayo pasipo kugundulika.
Kazi yake ni kununua machangudoa na yeyote atakayemgundua, humuua kikatili na kuondoka zake. Polisi wanachanganyikiwa, wanamtafuta muuaji, wanamkosa kwani anaonekana makini hasa kwenye kufuta alama za vidole vyake.
Hali ya hofu inaendelea kutanda jijini Dar es Salaam.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Kichwa chake kilifikiria harakaharaka juu ya kile alichotakiwa kufanya mahali pale. Polisi waliendelea kuupiga mlango kwa mateke wakimtaka aufungue lakini hakutaka kufanya hivyo. Kwa haraka sana akaondoka na kurudi chumbani, huko, akachukua kofia yake, akaivaa, akachukua simu yake, kilichofuata ni kuondoka mahali hapo.
Hakupitia mlango wa mbele, alikwenda nyuma ya gesti ile, alipouangalia mlango wa kutokea, ulikuwa umefungwa, dalili zilionesha kwamba haukuwa ukitumika.

Hakutaka kujiuliza juu ya kitu gani alitakiwa kukifanya, akauparamia ukuta, akarukia upande wa pili na kuondoka zake. Hakutaka kusimama sehemu yoyote ile, aligundulika kiulaini kitu kilichomfanya kuwa na hofu kubwa.
Njiani, alipishana na watu, alikutana na vigodoro vya uswahilini lakini hakutaka kusimama, alichokitaka ni kuelekea nyumbani kwake ambapo huko asingekaa sana, angeondoka zake ili kuyaokoa maisha yake.

“Nataka unipeleke Masaki…” alisema mara baada ya kukuta bodaboda njiani.

“Elfu saba…”
“Wewe twende…”

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/-

Njiani alikuwa na mawazo mengi, kichwa kilimuuma sana, moyo wake ulijawa hofu, mbele yake aliiona aibu kubwa. Aliwaona Watanzania wakisoma magazeti yaliyokuwa na taarifa yake kwamba yeye ndiye alikuwa muuaji, ndiye yuleyule aliyewaua wanawake na kuitelekeza miili yao na mwingine kumzika msituni.
Aliogopa, aliumia moyoni na wakati mwingine akaanza kujuta. Bodaboda ile haikuchukua muda mrefu ikafika maeneo ya Masaki alipokuwa akiishi, akateremka na kuelekea ndani, huko, akachukua vitu vya muhimu na kuondoka zake. Hakujua aelekee wapi, alichokitaka ni kujificha, ikiwezekana, aende hata katika Kisiwa cha Ukerewe, huko aliamini asingepatikana na angeishi kwa amani kabisa.

* * *

Polisi wakafanikiwa kuuvunja mlango ule na kuingia ndani. Moja kwa moja dada yule akawapeleka katika chumba alichochukuwemo Dickson, walipofika, hawakumkuta zaidi ya kuona maiti ya mwanamke ikiwa kitandani.
Polisi mmoja akaisogelea na kupeleka mkono wake shingoni kuona kama alikuwa akipumua, alitulia kabisa, pumzi ilikata hali iliyoonesha tayari mwanamke yule alikuwa amefariki dunia.
“Ni nani aliyefanya hivi?” aliuliza polisi huku akimwangalia dada yule.

“Kamanda Dickson…”

“Una uhakika?”

“Ndiyo! Nilimuona alipoufungua mlango…”
“Hebu twende kituoni, wewe ni shahidi namba moja…” alisema polisi yule, wakamchukua na kuelekea naye kituoni.

Huko, msichana yule akaanza kusimulia kilichotokea tangu Dickson alipoingia ndani ya gesti ile tena akitangulizana na Happy aliyeonekana kuwa changudoa. Hakuacha kitu, aliwasimulia mpaka aliposikia kelele na kwenda huko ambapo aliambiwa hakukuwa na tatizo.
“Inawezekana kweli?” aliuliza polisi mmoja.

“Ngoja tuwasiliane na Inspekta Maswi kwa ajili ya kuturuhusu kufanya jambo,” alisema kamanda huyo na kuanza kuwasiliana na Inspector General of Police (IGP)

* * *

“Wewe msichana unataka nini hapa?”

“Nimekuja kumuona mpenzi wangu…”

“Nani?”

“Anayeishi humu!”

“Una uhakika anaishi humu?”

“Ndiyo! Huwa ninakuja na kulala naye, kwanza wewe nani mpaka uniulize maswali yote hayo?”
Yalikuwa ni majibizano kati ya msichana Pamela na mwanaume aliyekutana naye nje ya nyumba ya kamanda Dickson. Kwa kumwangalia mwanaume huyo, alikuwa na sura ya kipole lakini alikuwa mtu hatari sana.
Alikuwa miongoni mwa polisi waliotumwa kwa ajili ya kuhakikisha ulinzi wa kutosha unafanyika nyumbani kwa kamanda Dickson kwani tangu polisi hao wapewe na IGP Maswi jukumu la kumfuatilia kamanda Dickson, hawakuweza kumpata zaidi ya kukutana na vielelezo vilivyoonesha kwamba yeye ndiye alikuwa muuaji.
Polisi yule aliyevalia nguo za kiraia akamsogelea Pamela, msichana huyo akabaki akitetemeka, hakujua mwanaume yule alikuwa nani na alihitaji nini kutoka kwake.

“Upo chini ya ulinzi…” alisema mwanaume huyo.

“Chini ya ulinzi nimefanya nini? Wewe ni nani?” aliuliza Pamela, alionekana kuchanganyikiwa.
“Twende kituoni, tunahitaji kuzungumza nawe,” alisema mwanaume yule huku akitoa kitambulisho chake, hakutaka kumfunga pingu Pamela, akaanza kuongozana naye kwenda kituoni.
Njiani, msichana huyo alikuwa akiomba msamaha, hakujua kosa lake lakini kuomba kwake msamaha, aliona kama angeachiwa huru na kuendelea na maisha yake. Alijuta moyoni, kitendo cha kutembea na Dickson ndicho kilichomfanya siku hiyo kuwa chini ya ulinzi.
Mara baada ya kufika katika kituo kikuu cha polisi, akachukuliwa na kupelekwa katika chumba kimoja kilichoandikwa mlangoni ‘Chumba cha Mahojiano’ na kuwekwa kwenye kiti kilichokuwa mbele ya meza moja kubwa.
Chumba kizima alikuwa peke yake, alitetemeka kwa kuogopa, baada ya dakika kadhaa, mlango ukafunguliwa, mwanaume mmoja aliyeonekana kuwa hatari, akaingia, mkononi alikuwa na karatasi, sura yake tu ilionesha kuwa ni mtu asiyetaka utani hata mara moja. Pamela akazidi kuogopa.
********************
********************



********************
********************



Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam,

machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika

mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua

muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na

mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya

Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili. Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine

wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao,

ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila

kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado

wengine wanaendelea kuuawa. Nyuma ya kila kitu, kuna mwanaume mmoja

mwenye sura mbaya, tena akiwa ni Kamanda

Mkuu wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es

Salaam, (DCP) Dickson ndiye ambaye anafanya

mauaji hayo pasipo kugundulika. Kazi yake ni

kununua machangudoa na yeyote

atakayemgundua, humuua kikatili na kuondoka

zake. Polisi wanachanganyikiwa, wanamtafuta

muuaji, wanamkosa kwani anaonekana kuwa

makini hasa kwenye kufuta alama za vidole

vyake. Hali ya hofu inaendelea kutanda jijini Dar es

Salaam. Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO… Amani ikatoweka moyoni mwake, muda mwingi

Pamela alionekana kuwa na majonzi mengi,

hakuamini kile kilichokuwa kikiendelea kwamba

marafiki zake, wafanyakazi wenzake wa

uchangudoa walikuwa wakifa katika mazingira

ya kutatanisha. Moyo wake ulijawa hofu lakini hakutaka kujali

sana, aliingia jijini Dar es Salaam kwa ajili ya

kutafuta fedha tu na hakutaka kurudi tena

Arusha pasipo kuwa na fedha. Alifanya kazi

yake huku akiwa na hofu kubwa lakini hilo,

alilipuuzia kwa kuamini kwamba kama siku yako

ya kufa imefika, hata ufanye nini utakufa tu. Siku hii alikuwa amejipumzisha chumbani kwake,

ilikuwa majira ya saa kumi jioni. Alijisikia

kuchoka, alihitaji muda mwingi wa kupumzika

kabla ya usiku kuelekea katika shughuli zake

kama kawaida. Wakati akiwa hapo, akasikia simu yake ikiita,

alipoangalia namba ya mpigaji, alikuwa Stella,

changudoa mwenzake maeneo ya Kinondoni

Makaburini. Hakujua alitaka nini, mara nyingi

halikuwa jambo la kawaida kupigiwa simu muda

huo kwani machangudoa wengi hupenda kulala

kwa ajili ya kazi kubwa ya usiku. Alichokifanya,

akaipokea.

“Shoga, unasikia kinachozungumziwa kwenye

TV?” aliuliza Stella hata kabla ya salamu.

“Kituo gani?” “Global TV.” Haraka akachukua rimoti na kuwasha televisheni

yake na kuweka kituo hicho alichoambiwa.

Macho yake yakatua kwa mtu ambaye

alimfahamu kabisa, alikuwa akizungumza kama

Kamanda Mkuu wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

es Salaam, Kamanda Dickson. Kwanza hakuamini kile alichokiona, akaisogelea

televisheni na kumwangalia yule mtu aliyekuwa

akizungumza kwa kuhisi labda alimfananisha,

alipomwangalia, alikuwa mwenyewe. “Kumbe ni mkuu wa polisi!” alisema Pamela kwa

mshtuko, hofu ikaanza kumuingia, kijasho

chembamba kikaanza kumtoka.

“Halo Pamela unamsikia huyo polisi

anavyoongea?” alisikika Stella akiuliza.

“Abee..” aliitikia Pamela huku akionekana kuwa

kwenye lindi la mawazo.

“Umemsikia?” “Ndiyo!” alipojibu hivyo tu, hapohapo akakata

simu. Pamela akakosa nguvu, hakuamini kile

alichokiona kwenye televisheni. Akasimama na

kuanza kuzungukazunguka ndani ya chumba

chake huku akiongea peke yake kama chizi.

Kichwa chake kilijaa mawazo mengi,

alichojiuliza ni juu ya Kamanda Dickson ambaye

bado alikuwa akizungumza kwenye televisheni. Hapo ndipo akajaribu kuvuta kumbukumbu za

nyuma, siku alipokutana na Kamanda Dickson

kwa mara ya kwanza. Aliikumbuka siku hiyo,

alikumbuka sana kwamba alimuita ndani ya gari

kulipokuwa na mwanga hafifu na kisha

kumchukua tena huku kichwani akiwa na kofia. Hapo ndipo alipopata jibu juu ya kofia ile,

hakuishia hapo, alikumbuka mpaka siku

walipokwenda chumbani, alipotoka kuoga na

kuuona uso wake kisha kuulizwa kama alishtuka

na yeye kujibu hapana. Pia alikumbuka siku ambayo yeye na

machangudoa wengine walikamatwa na polisi

kisha kutupwa sero, cha kushangaza kabisa

ambacho kilimwachia maswali mengi, yeye

aliachwa huru pasipo kujua sababu ya polisi

kufanya hivyo.

Kila kitu kikaanza kutiririka kichwani mwake,

akapata majibu ya kila swali lililokuja kichwani

mwake. Mbali na kufikiria hivyo, pia akaanza

kukumbuka maneno ya watu wengine ambao

walimuona muuaji wa machangudoa wote

kwamba alikuwa mwanaume fulani aliyekuwa na

kofia ya Marlboro kichwani.

Hapo pia akapata jibu kwamba inawezekana

yule muuaji aliyekuwa akiwaua machangudoa

alikuwa mwanaume huyohuyo, swali muhimu

lililokuja kwake ni sababu za mtu huyo kuwaua

watu hao zilikuwa nini? Na kama kweli yeye

ndiye alikuwa muuaji, kwa nini hakumuua siku

ya kwanza alipoingia naye chumbani? Kila

alichojiuliza, akakosa jibu kabisa. “Lakini inawezekana yeye ndiye huyu muuaji?”

alijiuliza. “Mmh! Hapana! Mbona mimi hakuniua? Kwa

nini? Ila inawezekana kweli akawa ndiye muuaji?

Siwezi kukubali hilo, hebu ngoja kwanza

nimpigie simu,” alisema Pamela kisha kuchukua

simu yake. Haikuwa kazi kubwa kuipata namba ya

Kamanda Dickson, aliisevu kwa jina la ‘Buzi’,

alipoiona, moja kwa moja akampigia simu kwa

lengo la kuzungumza naye. Simu ikaanza kuita. Macho yake yalikuwa yakimwangalia Kamanda

Dickson kwenye televisheni, aliendelea kuipiga,

bado haikupokelewa na mara baada ya dakika

kadhaa, Kamanda Dickson alipomaliza

kuzungumza, simu haikuwa ikipatikana. * * * * Mara baada ya kufika kwenye nyumba ya

wageni, moja kwa moja Dickson na Happy

wakaingia ndani. Muda wote, Happy alikuwa

kimya, moyo wake ukahisi kwamba inawezekana

huyo mwanaume ndiye aliyekuwa muuaji kwani

muda wote aliing’ang’ania kofia yake kuwa

kichwani mwake, hakutaka kuivua. “Usiwashe taa mpenzi…” alisema Kamanda

Dickson. “Kwa nini?” “Napenda giza, giza ndiyo mzuka wenyewe…” Happy akazidi kuwa na wasiwasi, mbali na kofia,

pia tukio hilo likampa uhakika kwamba

mwanaume huyo ndiye aliyekuwa muuaji kwani

hakuona sababu ya mtu kusema kwamba

hakutaka mwanga kwa kuwa alipenda giza,

yaani ufanye mapenzi na mtu pasipo kumuona

uso wake, lilikuwa jambo lisilowezekana. “Ndiye yeye…” alisema Happy, akaomba ruhusa

kwenda chooni kwanza, kitu kilichomshangaza

Kamanda Dickson, msichana huyo alikwenda na

kipochi chake huko chooni, kitu hicho kikampa

maswali mengi. “Mmh!” alijikuta akiguna, tayari machale

yakamcheza, naye akajiweka sawa pasipo kujua

msichana huyo alikuwa mtu hatari.
********************
********************



Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.
Nyuma ya kila kitu, kuna mwanaume mmoja mwenye sura mbaya, tena akiwa ni Kamanda Mkuu wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, (DCP) Dickson ndiye ambaye anafanya mauaji hayo pasipo kugundulika. Kazi yake ni kununua machangudoa na yeyote atakayemgundua, humuua kikatili na kuondoka zake. Polisi wanachanganyikiwa, wanamtafuta muuaji, wanamkosa kwani anaonekana makini hasa kwenye kufuta alama za vidole vyake.
Hali ya hofu inaendelea kutanda jijini Dar es Salaam.
Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
“Haloo… naongea na Peter Msigwama?” aliuliza Kamanda Dickson.
“Ndiyo! Wewe nani? Mbona usiku-usiku?” aliuliza Peter.
“Unazungumza na Kamanda Dickson…”
“Kumbe ni wewe mkuu! Samahani sana..”
“Usijali. Upo wapi?”
“Nyumbani…”
“Nielekeze, nataka kuja mara moja kuonana nawe…” alisema Dickson.
Kamanda Dickson alikuwa akizungumza na mtu aliyejulikana kwa jina la Peter Msigwama. Huyu alikuwa kijana mwenye uwezo mkubwa wa kuchezea kompyuta na kufanya wizi katika benki mbalimbali nchini Tanzania.
Mwaka mmoja uliopita, zaidi ya shilingi bilioni tano ziliibwa kwa njia ya kitaalamu katika Benki ya Watu iliyokuwa jijini Dar es Salaam, mkurugenzi wa benki hiyo alichanganyikiwa, hakuamini kilichotokea hali iliyomfanya kuwaambia vijana wake wa kitengo cha IT (Information Technology) waliokuwa wakihusika na mambo ya kompyuta kuhakikisha wanajua akaunti fedha hizo zilipohamishiwa.
Haikuwa kazi ndogo, ilikuwa kazi kubwa ambayo usiku na mchana watu wa kitengo hicho cha IT walikesha lakini hawakuweza kujua mahali fedha zilipohamishiwa, mtu aliyezihamisha alionekana kuwa mtaalamu wa kucheza na system.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Vipi?” aliuliza mkurugenzi huku akionekana kuchanganyikiwa.
“Bado hatujajua ni nani,” alijibu jamaa mmoja huku akionekana kuwa bize na kompyuta yake.
Mkurugenzi hakutaka kusubiri, kiasi cha fedha kilichoibwa kilikuwa kikubwa mno akawaita wataalamu wengine kwa ajili ya kumfanyia kazi hiyo lakini majibu yalikuwa yaleyale, hawakuweza kutambua fedha hizo zilikwenda wapi.
Mtu aliyekuwa ameiba fedha hizo alikuwa Peter, aliziiba akiwa chumbani kwake huku kompyuta ya mapajani ikiwa mbele yake. Uso wake ulikuwa kwenye tabasamu pana, baada ya kusoma IT, Mississippi nchini Marekani, alirudi Tanzania na zoezi lake la kwanza kabisa ili kuona kama aliiva ilikuwa ni kuiba fedha hizo.
Utaalamu alioutumia ulikuwa ni wa hali ya juu. Mkurugenzi na uongozi mzima wa Benki ya Watu ulichanganyikiwa, hawakujua nini cha kufanya, japokuwa walitoa taarifa polisi lakini hilo halikufanikiwa kugundua fedha hizo zilitolewa na kuwekwa kwenye akaunti ipi.
“Yaani hamjajua fedha zimewekwa kwenye akaunti ipi?” aliuliza polisi mmoja.
“Hatujajua mkuu! Tumesumbuka kwa siku tatu mfululizo, hatukupata kitu,” alijibu jamaa mmoja wa kitengo cha IT.
Simu ikapigwa nchini Afrika Kusini, wataalamu wengine wanne wakashuka na kupelekwa katika benki hiyo lakini bado hali ilikuwa tete. Baada ya wiki kupita, Peter akaamua kuzirudisha fedha hizo katika benki hiyo, mkurugenzi akashusha pumzi, hakuamini kilichotokea.
Polisi hawakutulia, vichwa vyao vilisumbuka, watu wakatumwa kwa ajili ya kufanya upelelezi kugundua ni nani aliyekuwa akihusika katika wizi huo, japokuwa fedha zilirudishwa lakini bado walitaka kumfahamu mtu huyo.
Baada ya siku kumi, wakafanikiwa kumkamata Peter ambaye aliwaambia marafiki zake mchezo aliocheza ambao walimsaliti kwa kutoa taarifa polisi kisiri. Polisi walipomuona Peter hawakuamini, alikuwa kijana mdogo mno lakini kichwa chake kilikuwa na mambo makubwa.
Kama serikali, haikutaka kumpoteza kijana kama Peter, walichokifanya ni kumchukua kwa ajili ya kuisaidia serikali huku akipewa sehemu muhimu kwa ajili ya kufanyia mambo yake tofauti na wizi.
Katika kipindi alichopelekwa katika kituo cha polisi ndipo alipokutana na Kamanda Dickson, hakuamini alipomuona Peter, alipoambiwa kwamba huyo ndiye aliyehusika katika wizi wa mabilioni ya fedha kwa kutumia kompyuta yake, alibaki akishangaa. Kwa kuwa namba ya kijana huyo iliachwa ofisini kwake akaamua kuichukua.
“Huyu atanisaidia…” alisema Dickson baada ya kumkumbuka Peter.
Alipompigia simu na kuzungumza naye, akaamua kumfuata Mikocheni alipokuwa akiishi. Japokuwa ilikuwa ni usiku sana lakini hakutaka kujali, ilikuwa ni lazima kuonana naye ili aweze kuzihamisha fedha zake na kuziweka katika akaunti yake ya siri.
“Unataka nikusaidie nini mkuu?” aliuliza Peter huku akitetemeka, alimuogopa sana kamanda huyo, hakuwa mtu mzuri hata mara moja.
“Nataka kuhamisha fedha zangu zote, kutoka kwenye akaunti hii, kwenda kwenye hii,” alisema Dickson huku akimuonesha akaunti zake.
“Hakuna tatizo…”
Peter hakutaka kuuliza maswali, alichokijua ni kwamba bado mtu huyo alikuwa kiongozi wa jeshi la polisi lakini ukweli ni kwamba aliamua kutoroka na kuacha kila kitu. Peter akaingia kazini, akachukua kompyuta yake ya mapajani na kuanza kufanya kazi hiyo. Japokuwa ilikuwa ni usiku sana, hakuchoka, hakusinzia, alitaka kuhakikisha fedha zinahamishwa, kweli baada ya dakika thelathini, kiasi chote cha shilingi milioni mia mbili kikahamishwa kwenda kwenye akaunti nyingine ya siri ya Dickson. Kamanda Dickson akakenua, sasa kilichobaki ni safari ya kuelekea katika Kisiwa cha Ukerewe kujificha.
********************
********************
Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.
Aliyekuwa akiua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.
Kwa amehamishiwa fedha zake zote katika akaunti yake ya siri, hakuna aliyejua fedha zimehamishwaje kwani aliyefanya kazi hiyo ni mtaalamu sana katika mambo ya kompyuta, anachokifanya ni kuanza safari ya kuelekea Mwanza.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Usiku ambao taarifa zilitolewa kwamba Kamanda Dickson ndiye aliyekuwa akifanya mauaji na hivyo ilitakiwa atafutwe mpaka apatikane, polisi hawakutaka kuchelewa, walichokifanya kilikuwa ni kuimarisha ulinzi katika kila kona kuhakikisha kwamba mtu huyo havuki kwenda nje ya Jiji la Dar es Salaam.
Walichokifanya ni kuimarisha ulinzi mkali katika bandari zote kuhakikisha mtu huyo haondoki kuelekea Zanzibar au katika kisiwa chochote kile. Ulinzi wao haukuishia huko tu, pia wakahakikisha wanaimarisha ulinzi Kibamba ambapo walijua fika kwamba mtu huyo anaweza kutoroka na kuelekea katika mkoa wowote.
Ulinzi uliwekwa kila sehemu, hawakutaka kusikia mtu huyo akiondoka jijini Dar es Salaam kwenda sehemu yoyote ile kwani hata viwanja vya ndege, kote huku walihakikisha ulinzi unakuwa mkubwa, polisi wengi waliokuwa na bunduki na mbwa mikononi mwao walisimama imara wakimsubiri.
Wakati hao wakiwa wameweka ulinzi kila kona, Kamanda Dickson ndiyo kwanza alikuwa akitoka nyumbani kwa Peter ambapo tayari alikamilisha suala zima la uhamishaji fedha alilokuwa amelitaka lifanyike haraka iwezekanavyo.
Hakutaka kurudi nyumbani kwake, mpango wake mzima ulikuwa ni kutoroka na kuelekea katika Kisiwa cha Ukerewe ambapo aliamini kwamba angeishi kwa raha mustarehe huku akila maisha mpaka hapo atakapokufa. Akaondoka na kuelekea barabarani, kofia kubwa ilikuwa kichwani mwake kama kawaida, alipoiona Bajaj moja ikija kule alipokuwa, akaisimamisha.
“Hapa mpaka Kimara elfu ishirini…” alisema dereva Bajaj.

“Sawa! Twende…”

Safari ya kuelekea Kimara ikaanza mara moja. Njiani, alikuwa na mawazo mengi lakini hakutaka kujali sana, wakati huo haukuwa wa majuto tena, ulikuwa ni muda wa kufanya mambo mengine na kuangalia maisha yake ya mbele.
Kutoka hapo Mikocheni B mpaka Kimara walichukua dakika ishirini tu kufika, akamlipa dereva kiasi cha fedha alichokihitaji kisha kukaa pembezoni mwa barabara akisubiri magari makubwa ya mizigo.
Muda ulikuwa umekwenda sana, ilikuwa ni saa nane kasoro usiku, kulikuwa na baridi kali, lakini hakutaka kujali, kitu pekee alichokuwa akikihitaji ni kulikimbia Jiji la Dar es Salaam ambalo lilionekana kuwa la hatari katika maisha yake kipindi hicho.
Mawazo juu ya msichana Pamella yakaanza kurudi tena kichwani mwake, alimkumbuka msichana huyo mrembo, alijitahidi kumuonesha mapenzi ya dhati lakini kitu kilichotokea hakujua msichana huyo angelichukuliaje suala lake la kutafutwa baada ya kuwaua wanawake wengi.
“Hivi akijua itakuwaje?” alijiuliza lakini hakupata jibu lolote lile.

Wakati akiwaza hayo, akakumbuka kwamba alikuwa na namba yake ya simu hivyo alichokifanya ni kuichukua simu yake na kuanza kulitafuta jina la Pamella. Alichokuwa akikitaka ni kuzungumza naye, kumjulia hali na pia kumuomba msamaha kwa mabaya yote aliyoyafanya.
“Au nitampigia baadaye…” alisema na kuacha.

Wakati akiwa amesimama mahali hapo, kwa mbali akaliona gari kubwa aina ya Scania likija kule alipokuwa. Kwa haraka sana akasimama kutoka pale alipokaa na kusogea barabarani, kilichofuata ni kuanza kulisimamisha gari hilo kwa kupunga mkono juu, dereva akasimamisha gari hilo, hakuwa na hofu ya utekaji kwa kuwa bado alikuwa ndani ya jiji hilo.
“Nikusaidie nini? Mbona usiku sana?” aliuliza dereva huyo aliyeonekana kuwa na miaka sitini au zaidi.

“Nataka kwenda mkoani, nimefiwa rafiki yangu!”

“Umefiwa na nani?”
“Mama yangu! Tena usiku huuhuu. Naomba unisaidie swahiba…”

“Unakwenda wapi?”

“Dodoma..”
“Daah! Una bahati sana, mimi nakwenda Singida…ingia nikusaidie,” alisema dereva yule huku akifungua mlango. Dickson akaingia, kitu alichokutana nacho kwenye ‘dashboard’ ni Biblia ambayo ilimfanya kuamini kwamba mtu aliyempa lifti alikuwa Mkristo mzuri tu.
Safari ikaanza, garini, Kamanda Dickson hakutaka kuwa kimya, alikuwa mzungumzaji sana huku muda wote akijitahidi kubadilisha sauti yake na kusikika kivingine kabisa. Alimwambia dereva yule namna alivyoguswa na msiba wa mama yake kwani jinsi alivyokuwa akimlea tangu alipokuwa mtoto mpaka kipindi hicho, kwa kweli moyo wake ulimuuma sana.
Dereva yule alimwamini kwa kila alichomwambia, alichokifanya ni kumfariji na kumtia moyo kwamba hiyo yote ilikuwa ni mitihani ya dunia hivyo kama mwanaume alitakiwa kupambana mpaka pale atakaposhinda.
Kwa kipindi kifupi tu, wakazoeana, wakaanza kuzungumza kana kwamba walikutana kipindi kirefu kilichopita. Ingawa ilikuwa usiku sana lakini hakukuwa na mtu aliyetamani kulala, walibaki wakizungumza mpaka walipoingia Mbezi Mwisho.
Wakati wanatoka Mbezi Mwisho na kuanza kuelekea Kibamba, kwa mbali mbele wakaanza kuona msururu wa magari makubwa ya mizigo yakiwa yameegeshwa pembeni, hawakuelewa ni kitu gani kilichokuwa kikiendelea, alichokifanya dereva yule ni kusimamisha gari lake karibu na gari jingine, akateremka na kumfuata dereva mwingine ambaye naye alisimamisha gari lake pembeni.
Kamanda Dickson hakujua kitu kilichokuwa kikiendelea, muda wote macho yake yalikuwa katika saa yake, alijiona kuchelewa, alitamani kumwambia dereva yule arudi kwani safari yake ndefu ilitakiwa kufanyika usiku kwa usiku na kama ikifika asubuhi, angekaa hotelini ambapo huko angeshinda siku nzima mpaka usiku ambapo angeendelea na safari yake.
“Kuna nini?” aliuliza Dickson wakati dereva aliporudi.

“Hawa polisi wanazingua sana, eti kuna mtu wanamtafuta…” alijibu dereva yule huku akionekana kukasirika.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Mtu gani?”“Yule Kamanda Dickson, nasikia kavuruga, nilipata stori yake juu-juu tu usiku huu, ndiyo wanamtafuta kwa kupekua kila gari,” alijibu dereva yule pasipo kufahamu yule mtu aliyekuwa akizungumza naye ndiye aliyekuwa akitafutwa.
Moyo wa Dickson ukapiga paa, damu ikaanza kuzunguka kwa kasi mwilini mwake, hakuamini alichokisikia, hapohapo akajikuta akianza kutokwa na kijasho chembamba na wakati kulikuwa na kibaridi.
Polisi waliokuwa mahali hapo wakayaruhusu magari kusogea kule walipokuwa na gari walilokuwemo nalo likaruhusiwa, likaanza kusogea kule kulipokuwa na idadi kubwa ya polisi. Hakujua afanye nini kuwaepuka, akajikuta akianza kusali tu Mungu amuokoe na avuke salama.






********************
********************
Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.
Aliyekuwa akiwaua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.
Kwa sasa amehamishia fedha zake zote katika akaunti yake ya siri, hakuna aliyejua fedha zimehamishwaje kwani aliyefanya kazi hiyo ni mtaalamu sana katika mambo ya kompyuta, anachokifanya ni kuanza safari ya kuelekea Mwanza.
Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
“Hivi kuna sehemu ya kupumzika humu?” aliuliza Dickson huku akimwangalia dereva aliyekuwa amempakiza.
“Unamaanisha sehemu ya kulala?”
“Ndiyo!”
“Ingia hapo nyuma, wewe tulia, pumzika kwanza, nahisi umechoka na una safari ndefu sana,” alisema dereva huku akimuonesha Dickson sehemu ambayo alitakiwa kuingia na kutulia.
“Nasikia kichwa kinauma sana, nataka nilale, nahisi kufa-kufa..” alisema Dickson huku akiingia sehemu aliyokuwa ameelekezwa ambayo ilikuwa na godoro, akatulia huko.
Hakuwa na amani hata kidogo, kijasho chembamba kilikuwa kikimtoka, mwili ulitetemeka mno kwani alihisi siku hiyo, tena katika usiku huohuo ndiyo ilikuwa siku ya kukamatwa kwake.
Moyo wake ulisikitika mno, alipania kuondoka jijini Dar es Salaam na kuingia jijini Mwanza ambapo huko angechukua boti ambayo ingempeleka mpaka katika Kisiwa cha Ukerewe ambacho ndicho angekitumia katika kujificha kwake.
Hata kabla theluthi ya safari haijakamilika, tayari polisi walikuwa njiani, walilisimamisha gari alilopanda ambapo aliamini kama kweli polisi hao wangelipekua, basi ingekuwa rahisi sana kukamatwa.
“Unakwenda wapi babu?” aliuliza polisi aliyelisimamisha gari lile kwa kulitaka lisogee pembeni kabisa, mkononi alikuwa na bunduki yake.
“Nakwenda Singida mkuu!”
“Kufanya nini?”
“Kuna mizigo napeleka, si unaona huko nyuma…” alijibu mzee huyo.
“Upo na nani?” aliuliza polisi huyo. Dickson alilisikia swali hilo, alitamani mzee huyo ajibu kwamba alikuwa peke yake.
“Nipo na mwenzangu…”
“Yupo wapi?”
“Huyu huku amelala!” alijibu mzee huyo.
“Hebu teremka kwanza…” alisema polisi yule na mzee huyo kufanya hivyo.
Kila polisi mahali hapo alikuwa bize akiyakagua magari yaliyokuwa yakiendelea kupita mahali hapo. Hakukuwa na nafasi ya polisi wawili kulipekua gari moja kwani magari yalionekana kuwa mengi hata zaidi ya wao wenyewe.
Alichokifanya dereva yule ni kuteremka, polisi yule akapanda na kuingia ndani. Moja kwa moja macho yake yakatua kwa Dickson ambaye alikuwa amejifunika shuka pasipo kuacha sehemu yoyote ya mwili wake kuonekana.
Polisi huyo akamsogelea pale alipokuwa na kumgusa kwa bunduki yake, alitaka aamke na kumwangalia ili aone kama alikuwa mtu waliyekuwa wakimtafuta au la.
Dickson alitulia, alijifanya kukoroma na wakati alikuwa macho kabisa, tena alimsikia polisi huyo tangu akiwa nje ya gari akiongea na yule mzee. Kujitetea lilikuwa ni jukumu lake, hakukuwa na kitu ambacho kingemfanya kuinusuru nafsi yake tofauti na kufanya kitu kingine ambacho kingemfanya kuwa huru.
“Wewe bwana funua shuka nikuone…” alisema polisi yule huku akiendelea kumgusa Dickson na bunduki yake ile.
“Wewe bwana unanisikia au hunisikii? Funua shuka nikuone…” alisema polisi yule kwa sauti yenye msisitizo, Dickson akazidi  kuogopa, mapigo ya moyo wake yakazidi kudunda kwa kasi, alichanganyikiwa, hakujua nini cha kufanya, hakujua ni kwa namna gani angeweza kujiokoa kutoka kwa polisi huyo.
“Funua shuka….” alisema polisi yule wakati Dickson alipoanza kujigeuzageuza katika godoro lile.
Wazo lililomjia Dickson ni kupambana tu, hakuwa na kitu kingine alichotakiwa kufanya zaidi ya kuonesha umwamba wake na mtu wa kwanza kabisa kupambana naye alikuwa huyo polisi aliyeona kama amejipendekeza kuingia ndani ya gari hilo.
Wakati anaguswa na bunduki ile, akafunua shuka lake na kumwangalia polisi yule ambaye hakuwa ameuona sura vizuri hali iliyomfanya kutaka kuwasha tochi yake ili amtazame usoni, hata kabla hajawasha tochi hiyo, akashtukia akivutwa chini, akazibwa mdomo na kupewa kabali moja matata.
Polisi yule akabaki akikukuruka ili ajinasue kutoka katika mkono wa Dickson, alijitahidi kwenda huku na kule lakini kabali ile iliendelea kama kawaida. Alitamani kupiga kelele lakini kitendo cha kuzibwa mdomo wake ikilimfanya kushindwa kabisa kufanya hivyo.
Baadaya sekunde thelathini tu, polisi yule akaanza kulegea, mapovu yalianza kumtoka mdomoni, sekunde chache zilizofuata, mwili ukalegea na kutulia kimya.
“Kwisha habari yake…” alijisemea huku akiuchukua mwili wa polisi yule na kuuweka pembeni kwa kuuficha kisha akaenda katika kiti cha mbele na kumuita dereva aliyekuwa amesimama nje ya gari lile.
“Tuondoke…” alimwambia.
“Kivipi? Polisi yupo wapi?”
“Ametokea mlango huu mwingine, kwani hakukwambia?”
“Hapana! Ila ilitakiwa atokee mlango huu! Hawa polisi wa Tanzania bwana, huwa hawaeleweki,” alisema dereva kwa mashaka huku akipanda ndani ya gari tayari kwa kuanza safari.
Dereva hakujua kilichoendelea, alidanganywa kidogo sana na aliukubali uongo huo hivyo kuwasha gari kwa lengo la kuondoka mahali hapo. Polisi wengine walionekana kuwa bize na hawakuwa na habari kabisa kama mwenzao aliuawa ndani ya gari hilo.
Kwa kuwa walimuona wakati anaingia, hata gari hilo lilipoanza kuondoka, hawakulisimamisha, wakaliruhusu lipite pasipo kugundua kwamba hata yule mtu aliyewafanya kuwa mahali hapo usiku huo, alikuwa ndani ya gari waliloliruhusu kuendelea na safari.
Safari iliendelea ndani ya gari kulikuwa kimya, muda wote dereva alikuwa akijiuliza maswali mengi kichwani mwake, kitu ambacho kilimtatiza ni kwa namna gani polisi yule aliteremka ndani ya gari kwa kutumia mlango tofauti na ule aliopitia? Kila alichojiuliza alikosa jibu kabisa.
“Tukiwa tunakaribia kufika Mlandizi niambie…” alisema Dickson.
“Kuna ndugu yangu nataka nimshtue ili twende wote kijijini…” alijibu.
“Sawa! Sasa ungemwambia akae barabarani kabisa…”
“Sawa!”
Baada ya dakika kadhaa, tayari walikuwa wakikaribia Mlandizi ambapo Dickson alimwambia dereva asimamishe gari kwa ajili ya kumwangalia huyo mtu aliyemuita ndugu yake.
“Mbona porini?”
“Ndipo hapahapa aliposema…subiri nishuke, nikamfuate, kama ikichukua zaidi ya dakika kumi, wewe endelea na safari yako,” alisema Dickson.
“Sawa…”
Alichokifanya ni kuteremka na kuanza kuondoka mahali hapo. Kwenda Mwanza kwa kutumia usafiri wa gari hakukuwa na amani kabisa, roho mkononi na muda wote ule alihisi angekamatwa, alichokiona, kama kwenda Mwanza basi aende kwa miguu, pori kwa pori, msitu kwa msitu mpaka kufika huko. Hata ile maiti ndani ya gari, akaitelekeza.



********************
********************
Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.
Aliyekuwa akiua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.
Kwa sasa amehamishia fedha zake zote katika akaunti yake ya siri, hakuna aliyejua fedha zimehamishwaje kwani aliyefanya kazi hiyo ni mtaalam sana katika mambo ya kompyuta, anachokifanya ni kuanza safari ya kuelekea Mwanza.
Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/



Mzee yule hakutaka kuondoka, bado akili yake ilimwambia kwamba mtu yule aliyemsaidia ni kweli alifiwa na hivyo kuondoka mahali hapo na kumuacha na wakati alikuwa na tatizo, halikuwa jambo la busara.
Aliambiwa kwamba kama zingepita dakika kumi na kuona kimya, basi aondoke zake lakini hakufanya hivyo, alikaa mpaka dakika arobaini, Dickson hakutokea hali iliyomfanya ahisi kulikuwa na tatizo.
“Mmh! Isije ikawa amepata tatizo!” alijisemea.
Alichokifanya ni kuvuta subira. Sekunde ziliendelea kwenda mbele, dakika zikakatika mpaka kutimia saa moja, bado Dickson hakutokea. Hakutaka kusubiri zaidi, kama kujitoa, alijitoa sana, alichokifanya ni kuwasha gari lake na kuanza kuondoka huku moyo wake ukiwa na huruma nyingi juu ya Dickson.
“Atanisamehe tu, nimesubiri sana,” alijisemea huku akipiga gia na safari yake kuendelea.
Safari iliendelea, mzee yule hakujua kama ndani ya gari lake kulikuwa na maiti ya polisi, hakuwa na wasiwasi kabisa, kitu alichofikiria ni kufika mkoani Dodoma salama na kufanya mambo yake.
Baada ya dakika kadhaa, akawa anaingia maeneo ya Chalinze, mbele yake aliona magari mengi yakiwa yamepaki pembeni huku mbele kabisa kukiwa na magari ya polisi waliokuwa wakifanya msako wa kumtafuta Dickson ambaye mpaka wakati huo hawakujua alikuwa wapi, ila pamoja na hayo, walijua kwamba inawezekana angekimbilia nje ya Jiji la Dar es Salaam.
Alichokifanya mzee yule naye ni kupanga foleni huku polisi wakiendelea na kazi yao kama kawaida. Foleni ilisogea na baada ya dakika thelathini, gari lake likawa mbele kabisa.
“Naomba uteremke mzee,” alisema polisi mmoja huku akimmulika kwa tochi usoni, mzee akateremka.
“Unakwenda wapi?” aliuliza polisi mmoja.
“Dodoma…”
“Kufanya nini?”
“Napeleka mzigo mkuu!”
“Sawa! Huogopi kutembea usiku sana?”
“Hapana! Nimeshazoea, namshukuru Mungu kwa miaka ishirini niliyofanya kazi hii, sijawahi kukutwa na balaa,” alijibu mzee huyo huku akionesha tabasamu pana.
“Upo na nani ndani ya gari?”
“Peke yangu!”
“Una uhakika?”
“Asilimia mia moja!”
“Basi sawa, naomba tufanye upekuzi kidogo, kuna mtu tunamtafuta,” alisema polisi huyo.
“Sawa! Hakuna tatizo.”
Hakuwa na wasiwasi hata kidogo, alikuwa na uhakika kwamba ndani ya gari hakukuwa na mtu yeyote yule zaidi yake, hakujua kuhusu maiti ile ya polisi iliyokuwemo na hata yule mtu aliyempa lifti alionekana kuwa mtu mzuri kitu ambacho hakikuwa sahihi kabisa.
Polisi mmoja mwenye tochi akaanza kuimulika mizigo ile. Zilikuwa mbao nyingi ambapo polisi hao wala hawakuwa na wasiwasi kwani kama kungekuwa na mtu aliyejificha, asingeweza kukaa kwenye mbao.
Walipoona kwamba hakukuwa na mtu yeyote katika mbao zile ndipo polisi mmoja akaufungua mlango na kuingia ndani. Muda wote mzee yule alikuwa akiwaangalia polisi wale, hakuwa na hofu hata kidogo ndiyo kwanza alisogea pembeni, akatoa sigara yake na kuanza kuvuta taratibu.
Ghafla, yule polisi aliyeingia ndani ya gari akatoka, alionekana kubadilika, alipofika chini tu, akatoa bunduki yake na kumuweka yule mzee chini ya ulinzi. Polisi wengine hawakujua kitu gani kilitokea, ila nao wakatoa bunduki zao na kumuweka chini ya ulinzi.
“Upo chini ya ulinzi…” alisema polisi yule.
“Chini ya ulinzi? Nimefanya nini?”
“Kwa mauaji!”
“Mauaji ya nani tena jamani?” aliuliza mzee yule huku akionekana kupigwa na mshangao.
Hata kabla hajapewa jibu, akaamrishwa alale chini na kuweka mikono yake kichwani, hakuwa mbishi, akafanya hivyo ndipo polisi yule alipoanza kuwaambia wenzake juu ya kile alichokiona ndani ya gari.
“Hapana! Sijamuua yeyote yule,” alisema mzee yule wakati maiti ya polisi yule ikitolewa ndani ya gari.
“Nyie wauaji huwa hamsemi ukweli, utakwenda selo sasa hivi,” alisema polisi mwingine huku akionekana kuwa na hasira.
Pingu ikatolewa na hapohapo akafungwa. Muda wote mzee huyo alikuwa akijitetea kwamba hakuwa amemuua mtu yeyote yule na hakujua maiti ile ilifikaje ndani ya gari lake.
Huo haukuwa muda wa kumsikiliza tena, walijua kwamba kwa jinsi tukio hilo lilivyotokea, angeweza kusema neno lolote ili kujitetea, walichokifanya ni kumpakiza ndani ya gari na kuanza kuondoka naye huku polisi wengine wakibaki mahali pale kuendelea na msako.
“Sijamuua mtu yeyote jamani, haki ya Mungu sijamuua mtu yeyote yule,” alijitetea mzee huyo huku machozi yakimtoka.
“Utasema ukweli tu.”
Baada ya dakika kadhaa, wakafika katika kituo cha polisi ambapo mzee huyo akaanza kuhojiwa maswali kadhaa. Akatoa maelezo yake juu ya safari yake ilipoanza mpaka pale alipofika Chalinze ambapo alikamatwa.
“Unasema ulimpakiza mtu?”
“Ndiyo!”
“Unasema alikuwa na kofia kama ya Marlboro?”
“Ndiyo! Alishuka Mlandizi, nilishangaa kuona anaelekea porini, sikuuliza sana, sikujali, baadaye nikaondoka,” alisema mzee huyo.
“Na ulimzungumzia polisi, ulisema alivyoingia garini, hukumuona akitoka na ulipomuuliza, alisema alitokea upande wa pili?”
“Ndiyo!”
“Huyo atakuwa Dickson…. atakuwa Dickson huyo tu,” alisema mkuu wa kituo.
Hawakutaka kuendelea kubaki kituoni hapo, tayari walikuwa na uhakika kwamba mtu huyo alikuwa ni Dickson kwani hata maelezo ya mzee huyo yalionesha kwamba muuaji huyo alikuwa yeye. Walichokifanya ni kuingia ndani ya gari na mzee huyo, wakawachukua mbwa wao, bunduki zao na kuanza kuelekea kule aliposhukia Dickson, yaani piga ua hata kama angekuwa amekwenda wapi, ilikuwa ni lazima atafutwe na kukamatwa usiku huohuo.
“Tumefika…alielekea huku,” alisema mzee yule mara baada ya kufika eneo husika, wote wakateremka, bunduki mikononi na kuanza kuelekea kule alipoelekea Dickson, walikuwa na uhakika kwamba hakuwa amefika mbali.
Umbali kama hatua ishirini, wakaona mbwa wao wakibweka sana na kutaka kusonga mbele, hapo walikuwa na uhakika kwamba hawakuwa mbali na mtu huyo, hivyo wakaongeza kasi kwani kadiri sekunde zilivyokatika, mbwa walizidi kubweka.
Dickson alisonga mbele, hakutaka kusimama, hakutaka kurudi alipotoka, alitaka kufanya kila liwezekanalo mwisho wa siku afike Mwanza. Alitembea kwa mwendo wa kasi lakini baada ya umbali fulani, akahisi kuchoka hivyo kukaa chini ya mti na kupumzika.
Hapo ndipo kumbukumbu za maisha yake ya nyuma zilipomjia kichwani, alikumbuka mambo mengi mpaka kupitiwa na usingizi. Baada ya saa moja, akashtuka, kwa mbali akaanza kusikia sauti za mbwa wakibweka, hiyo ilikuwa saa nane usiku.
Hakutaka kuwa na wasiwasi, alichokifanya kwa sababu ya kuchoka sana, akajigeuza upande wa pili na kuanza kuuvuta usingizi, akili yake ilimwambia kwamba mbwa hao walikuwa ni wa wawindaji waliokuwa wakiwinda kenge, hivyo hakutaka kujali.
Usingizi ukaanza kumjia tena pasipo kugundua kwamba mbwa wale walikuwa ni wa polisi waliokuwa wakimsaka kufuatia mauaji aliyoyafanya.



********************
********************
Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.
Aliyekuwa akiwaua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.
Kwa sasa yupo Mlandizi, baada ya kuona msako umekuwa mkubwa barabarani anaamua kwenda Mwanza kwa miguu kupitia Mlandizi. Anapofika porini, anaamua kujipumzisha huku polisi wenye mbwa wakiendelea kusogea kule alipokuwa.Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Usingizi ulikuwa ukimnyemelea, alichokitaka kwa wakati huo ni kulala tu kwani muda ulikwenda sana na hakujisikia kuendelea na safari yake. Sauti za mbwa ziliendelea kusikika masikioni mwake, hakutaka kujali sana kwani bado akili yake ilimwambia kuwa mbwa waliokuwa wakija hawakuwa na madhara yoyote kwake kwani watakuwa ni mbwa wa wawinda kenge ambao mara kwa mara walikwenda porini na hata pembezoni mwa mito kuwinda wadudu hao.
Wakati akiwa amekwishajiachia huku akiuvuta usingizi, akahisi mwili wake ukianza kusisimka mno. Haikuwa kawaida yake hata kidogo, alihisi labda kulikuwa na tatizo, akayafumbua macho yake na kuangalia huku na kule kuona kama kulikuwa na hatari ya kiumbe chochote mbele yake, hakukuwa na kitu chochote.
Usingizi haukuja tena, alijitahidi kuuvuta lakini mwili wake haukukubali hata kidogo. Alipitia mafunzo, aliujua mwili wa binadamu ulivyo, hakutaka kubishana nao, alihisi kwamba kulikuwa na tatizo na kama asingefanya lolote liwezekanalo basi angeweza kukutwa na hatari.
Alichokifanya ni kusimama, akaanza kuyapeleka macho yake huku na kule. Kwa mbali, aliweza kusikia sauti kadhaa za watu wakija kule walipokuwa, maneno aliyoyasikia, hayakuwa ya kawaida, yalikuwa ni koplo, kamanda na mengine, japokuwa aliyasikia kwa mbali, alihisi kwamba hao walikuwa polisi.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Kutoka hapo aliposimama mpaka sehemu ambapo polisi wale walifika, ilikuwa ni kama hatua mia moja, na sauti zile alizisikia vizuri ingawa ilikuwa na umbali mkubwa kutokana na ukimya uliokuwepo usiku, hakukuwa na haja ya kusubiria mahali hapo, alichokifanya ni kukimbia zake.
Hakutaka kusimama sehemu yoyote ile, aliendelea kusonga mbele, milio ya mbwa wakibweka haikuacha kusikika masikioni mwake, iliendelea kusikika zaidi hivyo kuongeza kasi kuelekea mbele zaidi.
Kulikuwa na giza, hakuanguka, kulikuwa na miba lakini hakujichoma, wakati mwingine alipita mpaka sehemu zilizokuwa na upupu, cha kushangaza hakuweza hata kuwashwa.
“Ni lazima nijiokoe, siwezi kukamatwa kizembe hivi,” alijisemea.
Alikimbia hadi alipofika sehemu ambapo kulikuwa na uwazi mkubwa, haikumpa tabu kugundua kwamba sehemu ile ilikuwa shambani. Hakukuwa na mtu yeyote mahali hapo, alijaribu kuangalia vizuri, shamba hilo lilikuwa ni la mpunga.
Hakutaka kusubiri, hakutaka kujiuliza, alichokifanya ni kuingia shambani humo huku akiendelea kukimbia. Shamba hilo lilikuwa kubwa, aliharibu mpunga lakini hakutaka kusimama, alisonga mbele zaidi huku akihema kama mbwa.
“Yule kule, kamata huyo mwiziiiii….kamata mwizi huyooooo….” alisikia sauti nyuma yake, alipogeuka, akawaona watu watano wakiwa wanamkimbiza kwa kasi kubwa.
Akili yake ikamwambia kwamba watu hao walikuwa polisi, akazidi kukimbia, tayari alijiona kukamatwa kama tu asingefanya juhudi za kukimbia na kuwaacha. Ila pamoja na hayo yote, kilichomtatiza ni juu ya mbwa.
Katika kipindi alichokuwa kule chini ya mti, alisikia watu wakija huku wakiwa na mbwa, alijua kabisa kwamba watu hao walikuwa polisi kutokana na majina waliyokuwa wakiita. Sasa hawa waliokuwa wakimkimbiza, ambao alihisi kwamba walikuwa polisi, hawakuwa na mbwa, walikuwa wao kama wao.
“Simama, tutakupiga mishale,” alisema mwanaume mmoja, naye alikuwa kasi kama wenzake.
“Aisee Iddi! Mfyatulie mmoja kwanza, piga wa mgongoni,” alisikika jamaa mwingine akimwambia mwenzake.
Iddi, mwanaume aliyejulikana kuwa na shabaha akaanza kumrushia mishale. Dickson alijua kilichokuwa kinaendelea hivyo naye kitu alichokifanya ni kukimbia kwa staili ya zigizaga, yaani kushoto kulia, kulia kushoto, yote ikiwa ni harakati za kukwepa mishale ile.
Wakati akiwa amebakiza kama hatua ishirini kumaliza shamba lile na kutoka nje, akashtukia akipigwa na mshale katika mguu wake, maumivu aliyoyasikia yalikuwa makubwa mno, akadondoka chini lakini hakutaka kutulia, akasimama na kuendelea kuukimbia huku akichechemea, damu zilimtoka mguuni lakini hakujali.
“Simama….tunasema simama utatuletea kesi ya mauaji…” alisema mwanaume mmoja kwa sauti ya juu.
Dickson hakuwa radhi kusimama, alijua kitendo cha kufanya hivyo matokeo yake ni kifo. Alipambana, alizidi kusogea mbele zaidi huku akichechemea, alipolimaliza lile shamba tu, hakuweza kupiga hatua, akajikuta akianguka chini, watu hao wakamfikia.
“Wewe ni nani?” aliuliza mwanaume mmoja kwa sauti ya juu huku akiwa amemuelekezea mshale mwingine usoni.
“Nao..mba mn..isa..meh..e..” alisema Dickson huku akihema kwa nguvu.
“Wewe ni nani?”
“Mbona unamuuliza maswali mengi Iddi, kama vipi mtawanye ubongo wake tu! Halafu nashangaa siku hizi una huruma sana aisee…” alisema jamaa mwingine huku akimwangalia swahiba wake ambaye alimuelekezea mshale Dickson.
“Haina noma, ngoja tuue fastafasta halafu tukamtupe porini,” alisema Iddi kisha kujiandaa kuachia mshale usoni mwa Dickson.
*   *   *   *
Polisi waliendelea kusogea mbele, kadiri walivyozidi kusogea ndivyo ambavyo mbwa walivyozidi kubweka kuon  esha kwamba mtu waliyekuwa wakimtafuta hakuwa mbali kutoka hapo walipokuwa.
Baada ya sekunde kadhaa wakafika katika ule mti alipokuwa amepumzika Dickson, mbwa wakausogelea, wakanusanusa sehemu ile na kusonga mbele zaidi.
Polisi walikuwa na uhakika kwamba hatimaye wangeweza kumpata Dickson, hawakukata tamaa, walizidi kusonga mbele na baada ya dakika kadhaa, wakafika katika eneo moja kubwa, lilikuwa shamba, hakuna walichojiuliza, walichokifanya ni kuingia shambani na kusonga mbele, kama kawaida mbwa waliendelea kubweka.



********************
********************
Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.
Aliyekuwa akiua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.
Kwa sasa yupo Mlandizi, baada ya kuona msako umekuwa mkubwa barabarani anaamua kwenda Mwanza kwa miguu kupitia Mlandizi. Anapofika porini, anaamua kujipumzisha huku polisi wenye mbwa wakiendelea kusogea kule alipokuwa.
Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Watu wengine waliwaona polisi kuwa wazembe mno, hawakuamini kama katika kipindi chote hicho hawakufanikiwa kumpata Dickson. Aliwakimbia katika mazingira ya kutatanisha sana hali iliyomfanya IGP Mayala kukasirika mno.
Alichokiona kwa polisi wake ni kwamba walikuwa wazembe, aliwaamini, alijua kwamba walikuwa wachapakazi wakubwa lakini swali likaja ni kwa namna gani huyo Dickson aliweza kuwatoroka, yaani kutoka ndani ya Jiji la Dar es Salaam pasipo kugundulika?
Hilo ndilo lililomfanya kuzungumza na kitengo cha upelelezi na kumhitaji mpelelezi mmoja, mwenye uwezo mkubwa ambaye angekula sahani moja na Dickson mpaka kuhakikisha mtu huyo anakamatwa.
Walijua ni mtu gani waliyekuwa wakishughulika naye, hakuwa mtu mzuri hata kidogo, kama kupambana, hata kama ungemuwekea watu watano, angeweza kupambana nao na kuwapiga wote hivyo hata mpelelezi ambaye alitakiwa kutumwa kwenda kumtafuta, alitakiwa kujua jinsi ya kupambana ili iwe rahisi kumtia nguvuni.
“Tumchukue James Malope…” alisema polisi mmoja.
“Unahisi ataweza?” aliuliza IGP Mayala.
“Nadhani…”
“Hatua tuliyofikia sasa hivi si ya kudhani, tunahitaji watu wenye uhakika, unahisi ataweza?” aliuliza IGP Mayala.
“Ataweza tu.”
“Hapana! Bado sijafikiri hilo, nadhani Fredrick Limao atafaa zaidi kwa kuwa ndiye mtu mwenye uwezo mkubwa katika masuala ya upelelezi,” alisema IGP huku akionekana kuwa na uhakika na kile alichokuwa akikisema.
“Hakuna tatizo mkuu,”
Fredrick Limao alikuwa mpelelezi kutoka TISS ambaye kwa kipindi hicho alikuwa ametoka nchini Urusi alikopelekwa kwa ajili ya kumtafuta mtu aliyejulikana kwa jina la Mirkovic Ilalatovic.
Huyo alikuwa mfanyabisahara mkubwa wa madawa ya kulevya. Aliua watu na kujificha huku nyuma yake kukiwa na ulinzi madhubuti. Hakupatikana kirahisi, Wamarekani na watu wao wa upepelezi wa kimataifa, CIA walijaribu kumtafuta kwa kipindi cha miaka mitano, hawakufanikiwa kumpata.
Tofauti na CIA, hata shirika la Kijasusi la Urusi, KBG nalo lilijaribu kumtafuta kila kona lakini halikufanikiwa. Mara baada ya kuhangaika sana, walichokifanya KGB ni kuomba msaada kutoka Afrika Kusini ambapo ikatuma wapelelezi wake waliokaa huko kwa muda wa miaka miwili lakini waliambulia patupu.
Mirkovic aliendelea kuwa gumzo, bado watu wengi walikuwa wakiuawa kila siku. Madawa ya kulevya yalisafirishwa, hongo ilitapakaa kwa kila polisi aliyekuwa akiwakamata wasafirishaji wa madawa hayo, kwa wale waliokataa kupokea hongo hiyo, waliuawa wao na familia zao.
Hofu kubwa ikatanda na hawakujua ni kwa jinsi gani wangeweza kumpata mtu huyo. Baada ya miaka kadhaa kukatika, hatimaye akatumwa mtu mmoja, aliyepokea mafunzo ya kijasusi kutoka nchini Cuba, huyo alikuwa Fredrick Limao.
Kwa watu wengi walihisi kwamba hiyo ingekuwa kazi kubwa sana ila moyoni mwake, kazi hiyo ilionekana kuwa nyepesi mno na wala isingemchukulia muda wake mwingi.
Alipofika nchini Urusi, kitu cha kwanza kabisa akajifanya mwanachuo katika Chuo Kikuu cha Moscow, hakukuwa na mtu aliyeelewa kilichokuwa nyuma ya pazia.
Huko chuoni, akakutana na kijana aliyeitwa Paul Mirkovic, akalazimisha urafiki na kwa sababu alikuwa na akili sana, hatimaye akafanikiwa, wakawa marafiki wakubwa, wakaaminiana na hatimaye kuanza kuambiana mambo yao ya siri.
“Wewe ni rafiki yangu mkubwa sana Limao…” alisema Paul huku akimwangalia Fredrick.
“Najua hilo!”
“Kuna kitu nataka kukwambia..”
“Kipi?”
“Unaweza kutunza siri?”
“Naweza, kwa nini nisiweze…”
“Basi sawa! Baba yangu ni miongoni mwa watu wenye fedha nyingi hapa Urusi. Kutokana na fedha hizo ana mali kibao na kuheshimiwa sana,” alisema Paulo.
“Hongera kwa kuwa na baba mwenye fedha nyingi, nini chanzo cha fedha hizo?” Fredrick alimwuliza.
Paulo alipoulizwa hivyo, alicheka na kumwambia siku zote mjini ni mipango.
“Unaposema mjini ni mipango nashindwa kuelewa, au biashara zake hazieleweki?” Fredrick alimwuliza.
“Wewe elewa ana ishu kubwa zinazomwingizia fedha usiku na mchana, huwa nakutana naye kila siku ya Jumamosi katika klabu ya Amazon…” alisema Paul.
“Baba yako nani? Mzee Mirkovic?”
“Ndiyo!”

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Mmh! Mimi mbona simjui!”
“Ni mtu maarufu sana hapa Urusi, huyo ndiye ninayekutana naye, kuna siku utamuona tu,” alisema Paul.
Kazi kubwa aliyokuwa nayo, ikarahisishwa, hakuamini kama ingekuwa nyepesi kiasi hicho. Alichokifanya baada ya mwezi mmoja ni kuwataarifu polisi kisha mtu huyo hatari kukamatwa.
Baada ya kufanya kazi hiyo na nyingine nyingi za hatari, hatimaye akaamua kurudi nchini Tanzania huku akiwa na heshima kubwa. Alipofika, hakukaa sana akaambiwa kulikuwa na kazi ya kufanya, kumtafuta mtu aitwaye Dickson aliyekuwa Kamanda Mkuu wa Polisi Kanda ya Dar es Salaam.
Alipoambiwa, kwake haikuwa kazi kubwa. Kama aliweza kupambana na Wazungu, wenye uwezo mkubwa angeshindwa vipi kwa Mtanzania, tena kwa mtu kama Dickson? Kila alipojifikiria, kwake, kumtafuta mtu huyo ilikuwa kazi nyepesi kabisa, yaani ni kama kumsukuma mlevi kwenye mremko wa mlima. Akakubali, akajipanga na kuanza kazi ya kumtafuta mtu huyo hatari.






********************
********************



Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.

Aliyekuwa akiwaua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.

Kwa sasa yupo Mlandizi, baada ya kuona msako umekuwa mkubwa barabarani anaamua kwenda Mwanza kwa miguu kupitia Mlandizi. Anapofika porini, anaamua kujipumzisha huku polisi wenye mbwa wakiendelea kusogea kule alipokuwa.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Ilikuwa ni lazima kupambana na watu hao. Aliwahesabu, aliangalia silaha walizokuwa nazo, hazikuwa na uwezo wa kumfanya kutofanikiwa kufanya kile alichotaka kufanya.

Mtu wa kwanza kabisa ambaye aliona kama angeweza kumkabili na kuwashinda wengine, alikuwa Iddi. Huku mwanaume huyo akiwa amemsogelea kwa ajili ya kumfunga kamba, alichokifanya Dickson ni kukunja ngumi yake nzito na kumpiga Iddi ngumi ya shingo iliyomfanya kupiga uyowe mara moja tu, akaanguka chini.

Wale wengine walipoona hivyo, hawakutaka kukubali, hicho ndicho alichokitaka Dickson, wa kwanza alipomsogelea, akamdaka kwa mkono mmoja, akampiga kichwa kimoja kitakatifu usoni, jamaa akaanza kuona mawenge, hata alipoachwa na kutaka kukimbia, akapepesuka akashindwa, kuendelea mbele, akalala chini na kuanza kupiga kelele.

Walibaki wawili, wakabaki wakiangaliana tu, mapigo mawili aliyowapiga wenzao yaliwachanganya hata wao wenyewe. Hawakujua kama huyo mtu alikuwa wa kawaida au mzimu, hawakutaka kubaki mahali hapo, waliogopa, hawakutaka kufa, waliyapenda maisha, kilichofuata ni kukimbia.

Dickson alitisha, mapigo aliyowapiga watu wale yalikuwa mawili, kila mmoja moja lakini yalikuwa ya maana yaliyoonesha kwamba kama angewapiga kwa mapigo matatu au zaidi, wangeweza kufa.

Ndani ya sekunde chache, Dickson akabaki peke yake, hakutaka kubaki mahali hapo, bado alikuwa na safari ndefu na ilikuwa ni lazima kusonga mbele kwani asingeweza kurudi nyuma. Akaondoka zake.

Mpaka alfajiri inaingia, bado Dickson alikuwa akielekea mbele, hakujua mahali alipokuwa akielekea palikuwa wapi, kitu pekee kilichomjia kichwani mwake ni kwamba alikuwa akikimbia kuepuka mkono wa sheria.

Alikimbia mpaka alipofika sehemu iliyokuwa na mto mdogo ambao maji yake yalikuwa yametulia. Hakutaka kuvuka, kitu cha kwanza kabisa akasimama pembeni na kuanza kunawa uso wake.

Njaa kali ilianza kumuuma, alikuwa na fedha za kutosha mifukoni mwake lakini hazikuwa na thamani kipindi hicho, hakuwa na pa kuzitumia, alibaki nazo mifukoni kama mtu aliyekuwa na makaratasi yasiyokuwa na umuhimu wowote ule.

Ilikuwa ni lazima avuke kuelekea upande wa pili wa mto ule, hakujua angevuka vipi lakini ilikuwa ni lazima afanye hivyo. Mtoni, hakukuwa na mtumbwi wowote ule, kuna kipindi alifikiria kuogelea mpaka upande wa pili lakini wakati mwingine akahisi kufanya hivyo si vizuri kwani hakujua ndani ya mto ule kulikuwa na nini.

Alichokifanya ni kwenda pembeni na kupumzika. Hapo ndipo mawazo yake yalipoanza kurudi nyuma, tangu siku ya kwanza alipoanza kufanya kazi ya upolisi, alipokutana na msichana Pamela mpaka siku hiyo. Kwenye kila kitu alichokuwa akikifikiria, kilimuumiza, hakuamini kwamba yeye huyohuyo, leo hii ndiye angekuwa akitafutwa Tanzania nzima.

Pale alipojipumzisha, akajikuta akipitiwa na usingizi na baada ya dakika kadhaa, akaamshwa na sauti za watu waliokuwa mtoni.

Haraka akasimama, akayatupia macho yake mtoni, wavuvi waliokuwa na mtumbwi walikuwa wakipiga kasia.

Huo ndiyo ulikuwa msaada wake mkubwa wa kumvusha mahali hapo, alichokifanya ni kuanza kuwaita kwa kuwapigia mluzi. Wale wavuvi waliposikia, wakageuza mtumbwi wao na kuanza kumfuata.

“Mbona upo hapa?” aliuliza mvuvi mmoja.

“Nilikuwa nasubiri msaada wa kunivusha kule ng’ambo,” alijibu Dickson.

“Haujakutana na kitu chochote kibaya?”

“Hapana! Kwani kuna nini?” aliuliza Dickson, kauli za mzee yule zikamfanya kuhisi kitu.

“Basi tu.”

Hakutaka kuuliza swali jingine, alichokihitaji ni msaada tu na wavuvi wale wakaanza kufanya kama alivyoomba. Muda wote macho yao yalikuwa kwenye maji, Dickson hakujua walikuwa wakitafuta nini, akaona bora aulize.

“Kuna mamba wengi sana, huwa wanatumaliza sana wanakijiji,” alijibu mvuvi mmoja baada ya kumuuliza kuhusu utazamaji wao wa makini mtoni.

“Kuna mamba? Mto huu una mamba?” aliuliza Dickson.

“Ndiyo! Tena mamba hatari sana. Umeshawahi kusikia kuhusu Malupupu?” aliuliza mvuvi mmoja.

“Hapana! Ndiyo nini?”

“Ni aina ya mamba wanaopatikana katika mto huu ni hatari sana,” alijibu mvuvi mwingine.

Walibaki wakizungumza mpaka walipofika ng’ambo ambapo Dickson akateremka na kutaka kuwalipa lakini wazee wale walikataa katakataka kwa kumwambia kwamba walimsaidia tu,

Hakutaka kujali, alichokifanya ni kusonga mbele zaidi. Baada ya dakika kadhaa, akafika katika kijiji kimoja kikubwa, kilichokuwa na nyumba nyingi za nyasi, kijiji hiki kiliitwa Mzenga, Kusini mwa Mkoa wa Morogoro ambapo kulikuwa na kanisa kubwa lililojengwa na Wamishenari miaka ya nyuma.

Wanakijiji waliomuona Dickson, wengi wakaanza kukimbia. Walimuogopa, Dickson hakujua kitu gani kilikuwa kimesababisha mpaka watu hao kuanza kumkimbia. Wakati akijiuliza hilo, mara mbele yake akasimama kijana mmoja aliyeonekana kuwa mtanashati.

Alikuwa tofauti na wanakijiji wengine, kwa jinsi alivyovaa wala isingekupa wakati mgumu kugundua kwamba mtu huyo alitoka mjini siku za hivi karibuni. Wakabaki wakiangaliana tu.

“Kwa nini umekuja katika kijiji chetu?” aliuliza jamaa huyo, alionekana kumfahamu Dickson kwa sura, hata alipomwangalia, sura ya mwanaume huyo haikuwa ngeni kabisa, alimfahamu.

Wakati Dickson akibaki na maswali mengi, hapo ndipo alipogundua kwamba kijana yule aliyesimama alikuwa na karatasi yenye picha, alipoiangalia vizuri karatasi ile, akaiona ikiwa na picha yake, moyo wake ukapiga paaaaa.
********************
********************



Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.

Aliyekuwa akiwaua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.

Aliamua kukimbia kupitia Mlandizi, huko, akapitia misukosuko mingi na mwisho wa siku akajikuta kwenye kijiji kimoja ambapo baada ya wanakijiji kumuona, wakaanza kujificha. Huku akijiuliza nini kinaendelea, akatokea kijana aliyekuwa na picha yake mkononi, Dickson akashtuka.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Kazi iliyokuwa mbele yake ilikuwa kubwa lakini hakutaka kuliona hilo. Alikuwa amefanya kazi ya upelelezi katika nchi nyingi, tena kwa watu waliokuwa na mtandao mkubwa, wauza madawa ya kulevya lakini kote huko alifanikiwa kwa asilimia zote.

Hiyo kazi iliyokuwa mbele yake, Fredrick aliiona kuwa ndogo sana, haikuwa kubwa, kumkamata mtu kama Dickson ambaye hakuwa akilindwa, hakuwa na mtandao wowote ilionekana kuwa kazi nyepesi, kama kumsukuma mlevi kwenye mteremko wa mlima.

Mara baada ya kuiona picha ya Dickson, akaondoka. Hakutaka kufanya kazi ya kwenda sehemu nyingine yoyote ile zaidi ya Mlandizi ambapo huko, kitu cha kwanza kabisa akaonana na polisi waliokuwa wamemfuatilia Dickson na mbwa wao lakini hawakufanikiwa.

“Tulimfuatilia lakini tulimkosa,” alisema mkuu wa kituo.

“Mlihisi anakwenda wapi?” aliuliza Fredrick.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Hatujui kwa kweli, ila ni pori kwa pori, nahisi kuna sehemu anakwenda,” alijibu huku akimwangalia Fredrick usoni, alionekana kutokuwa mtu wa masihara hata mara moja.

Alichokitaka ni kupelekwa katika njia ile aliyoingia Dickson, hilo halikuwa tatizo, akachukuliwa na kupelekwa huko kisha kuachwa, sasa kazi ikawa kwake, kufuatilia hatua kwa hatua mpaka kuhakikisha huyo Dickson anapatikana.

Alikuwa na silaha zake, bunduki ndogo aina ya 45 Automatic upande wa kushoto kiunoni lakini katika soksi zake alikuwa na bunduki nyingine ndogo aina ya Revolver tena zote hizo zikiwa zimejaa risasi.

Alijitahidi kwenda mbele, alitembea mchana na usiku, alipita sehemu zilizokuwa na miti mingi, mabonde lakini aliendelea kusonga mbele. Chakula chake kikubwa huko njiani kilikuwa ni matunda mbalimbali ya miti.

Usiku wa siku hiyo alipolala na kuamka asubuhi, akaendelea na safari yake mpaka alipofika sehemu iliyokuwa na uwazi mkubwa, kulikuwa na shamba kubwa la mpunga, shamba lilelile alilopita Dickson kipindi cha nyuma.

Kabla ya kuingia ndani ya shamba hilo, akasimama na kuliangalia kwa makini. Kwa mtu kama yeye, mpelelezi aliyepitia mafunzo, hakutakiwa kufanya mambo kiholela, kila kitu alichotakiwa kufanya ilikuwa ni lazima kusubiri kwa muda.

Ardhini kuulionekana kuwa na alama za miguu ya watu, hiyo ikampa uhakika kwamba kulikuwa na watu mahali hapo kwani hata zile alama za miguu hazikuonesha kama watu hao walipita muda mrefu uliopita.
Akaanza kutembea pembeni ya shamba lile huku akionekana kuwa na wasiwasi, hisia zake zilimwambia kabisa kwamba kulikuwa na watu waliokuwa wakimwangalia. Alikuwa na bastola hakutaka kuzitoa kwani aliamini kama kulikuwa na watu, wasingekuwa na bastola, silaha zao zingekuwa za jadi kitu ambacho kingemfanya kupambana nao vilivyo.

Wakati akiwa ametembea kama hatua hamsini, akahisi nyuma yake kulikuwa na mtu akimsogelea, alichokifanya ni kupiga hatua ndefu mbili mbele kisha akageuka na teke moja la ghafla, alichokisikia nyuma yake ni uyowe mkubwa.

“Unaniuaaaaaa….” alisema mwanaume mmoja, alikuwa chini, teke lile lililopigwa, lilimpiga vilivyo kichwani.

Ghafla, wanaume watatu wakatokea mahali hapo, walikuwa na mikuki, wakamnyooshea Fredrick ambaye hakuonesha wasiwasi wowote, alibaki akiwaangalia.

“Mikono juu!” alisema mwanaume mmoja.

“Na miguu je?” alijibu Fredrick kijeuri, tena huku akiwaangalia watu hao, hakuonekana kuwa na hofu hata kidogo.

“Tumesema nyosha mikono juu!”

“Hebu acheni upuuzi, nipo safarini, mnanichelewesha, mmemuona mwanaume mmoja mwenye sura mbaya akipita huku?” aliuliza Fredrick huku akiwaangalia wanaume hao.

“Mikono inauma, siwezi kufanya hivyo!”

“Nimesema nyosha mikono juu!”

*   *   *

“Kwa nini umekuja kijijini kwetu?” Kijana yule alirudia swali lake.

Dickson akabaki akimwangalia, kilichomtia hofu ni ile picha aliyokuwa ameishika kijana yule. Japokuwa ilikuwa ni kijijini alijua kwamba kijana huyo ndiye aliyepeleka picha na mwisho wa siku wanakijiji kuanza kumkimbia kwa kuwa walimuogopa.

“Unahitaji nini kutoka kwangu?” aliuliza Dickson huku akimwangalia kijana yule.

“Sihitaji chochote kile, ninataka uondoke kabla polisi hawajafika,” alisema kijana yule.

Dickson hakutaka kuzungumza kitu, alichokifanya ni kuendelea na safari yake. Alikuwa amechoka na alitegemea angepumzika kijijini hapo lakini hilo likashindikana, hivyo akaondoka zake.
Mguu ulikuwa ukimuuma lakini hakusimama, kidonda kilizidi kuongezeka, kilichimbika na kitu pekee alichokihitaji kilikuwa ni dawa tu, ila kijijini hapo, hakukuwa na msaada wowote ule, hivyo akaondoka.

Wanakijiji ambao walikuwa wamejificha walibaki wakimwangalia, hata kutoka huko walipokuwa hawakuthubutu kwani habari ambazo kijana yule alizileta kijijini pale, aliziongezea chumvi kwa kusema kwamba Dickson alikuwa na uwezo wa kulipua sehemu yoyote ile kwani kila alipotembea, alitembea na mabomu.

Njia nzima alikuwa na mawazo tele, hakutaka kurudi nyuma, japokuwa mbele yake kulikuwa na safari ndefu ya kuelekea Mwanza lakini ilikuwa ni lazima afike huko kwa kupita pori mpaka pori.

Baada ya mwendo kama wa kilometa mbili, akaanza kusikia sauti za watu kutoka porini. Kwanza kitu alichokijua ni wanakijiji tu ambao kazi yao ilikuwa ni kushinda mashambani mwao.

Hakutaka kuogopa, alijiamini sana, alichokifanya ni kusimama wima ili kuwaona hao watu ambao walikuwa porini kuja mahali pale aliposimama.
Ghafla, wanaume watatu walioshiba, waliokuwa na bunduki nzito mikononi mwao wakatokea mahali hapo, Dickson akashtuka, alipomwangalia mmoja wapo, huyu alikuwa Savimbi, mmoja wa wanaume walioshiba ambao kazi yao kubwa ilikuwa ni kuteka mabasi yaendayo mikoani.

Alipomuona, akashtuka, wote wakaangaliana, walifahamiana, vijana wengi wa Savimbi ambao walikuwa wakielekea benki jijini Dar es Salaam kuiba fedha waliuawa na mwanaume huyo alipokuwa polisi.

Alimfahamu, aliujua uwezo wake, wakabaki wakiangalia, umbali uliokuwepo kati yao, kama miguu ishirini hivi.

Alichokifanya Savimbi ni kuikoki bunduki yake na wale vijana wake, mtu aliyesimama mbele yake, alikuwa akimchukia mno, ilikuwa bora kumpenda shetani lakini si huyo Dickson, leo aliingia kwenye kumi na nane zake, ilikuwa ni lazima amuue.

Dickson akabaki akitetemeka.









********************
********************
Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.

Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.

Aliyekuwa akiwaua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.

Aliamua kukimbia kupitia Mlandizi, huko, akapitia misukosuko mingi na mwisho wa siku akajikuta kwenye kijiji kimoja ambapo baada ya wanakijiji kumuona, wakaanza kujificha. Huku akijiuliza nini kinaendelea, akatokea kijana aliyekuwa na picha yake mkononi, Dickson akashtuka.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Walibaki wakiangaliana, walifahamiana, Savimbi alikuwa mtu hatari, jambazi ambaye kila siku alikuwa akikiongoza kikosi cha porini kuteka mabasi na kuwafanyisha abiria vitendo vya kinyama.

Hata na yeye alipomwangalia Dickson, alimfahamu vilivyo, alikuwa miongoni mwa askari hatari sana, wenye mafunzo makubwa, aliwasumbua vijana wake kwa kipindi kirefu, leo hii alikutana naye porini.

Watu hao walikuwa na silaha mikono mwao na Dickson hakuwa na kitu chochote kile. Kila alipowaangalia, aliona kabisa kwamba kifo kipo mbele yake, hakutaka kujiuliza nini cha kufanya, hapohapo akaanza kukimbia.

Savimbi na vijana wake wakaanza kumkimbiza huku wakimrushia risasi. Mbali na kupambana, Dickson alikuwa mtu hatari katika kukwepa, hakukimbia moja kwa moja, alikimbia kwa staili ya zigzag tena katika miti iliyokuwemo mle porini.

Risasi zote alizokuwa akirushiwa alizikwepa vyema na kupiga kwenye miti. Mahali hapo kulikuwa na pori kubwa, alijitahidi kukimbia kwa tahadhali, japokuwa mguu wake mmoja ulikuwa na kidonda kikubwa lakini hakujali, hakutaka kusimama, aliendelea mbele huku akiruka kila kizuizi alichokutana nacho njiani.

Savimbi na vijana wake hawakutaka kukata tamaa, waliendelea kumkimbiza Dickson lakini mwanaume huyo alikuwa na kasi kubwa hivyo kuona wakiachwa taratibu na baada ya dakika chache, Dickson akawapotea.

“Yupo wapi?” aliuliza Savimbi huku akihema kama mbwa.
Walimtafuta sehemu hiyo lakini hawakumpata, hawakujua kama Dickson aliendelea kukimbia au alijificha sehemu fulani. Walichokifanya kama kumtisha ni kuanza kupiga risasi mfululizo kila upande ili kama amejificha atoke alipokuwa lakini bado kulikuwa na ukimya.

“Atakuwa ametuacha, ana bahati sana, ningemuua na kumla nyama, katusumbua sana huyu mtu, katukosesha sana madili,” alisema Savimbi kwa hasira.
Wakati wakiyazungumza hayo, Dickson alikuwa mbali kabisa, aliendelea kukimbia, mguu ulikuwa ukimuuma sana lakini hakutaka kusimama, bado aliendelea mbele huku akichechemea.

Hakukuwa na sauti za vitu vingine zilizokuwa zikisikika zaidi ya ndege tu. Aliendelea kwenda mbele huku akichechemea mpaka alipofika sehemu ambayo aliamini kwamba angeweza kupumzika kwani kadiri muda ulivyokuwa ukienda mbele na ndivyo alivyozidi kuchoka na mguu kuuma zaidi.
Akatulia sehemu iliyokuwa na miti mingi iliyotengeneza kama chumba fulani na kukaa hapo. Mguu ulikuwa kwenye maumivu makali, hakuwa na dawa wala kitu chochote kile, alichokifanya ni kuchukua majani kisha kuanza kufuta damu zilizoendelea kutoka katika kidonda.

Muda ulikuwa umekwenda sana, ilikuwa ni saa kumi jioni, mwili ulichoka na macho yake yalikuwa mazito mno. Hakutaka kubaki macho, ilikuwa ni lazima apumzike hata kabla ya kuendelea na safari yake. Akajikuta akipitiwa na usingizi mzito.
Mara baada ya saa mbili, Dickson akashtukia akiamshwa hapo alipolala, sauti iliyosikika ikimuamsha haikuwa ya amani hata kidogo, ilikuwa ni sauti iliyojaa amri, akayafumbua macho yake kuangalia ni nani aliyekuwa akimwamsha.

Kitu cha kwanza kabisa kukiona kilikuwa ni mdomo wa bunduki. Dickson akashtuka, akayaona maisha yake kuwa hatarini, hata kabla hajasema kitu chochote, mtu huyo akamkandamiza na mguu wake palepale chini.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Tulia hivyohivyo, nimekutafuta sana mpumbavu wewe,” alisema mwanaume huyo huku akiwa na hasira, hapohapo akaanza kuikoki bunduki yake tayari kwa kumfyatulia risasi Dickson pale chini alipomkandamiza.

*     *     *

Kwa kumwangalia usoni tu, Fredrick hakuonekana kuwa mtu wa kawaida, alionekana kuwa mtu hatari aliyekuwa na mafunzo makubwa ya kupambana na watu wengi.

Japokuwa aliambiwa kwamba anyooshe mikono juu lakini hakutaka kufanya hivyo ndiyo kwanza alibaki akiwaangalia watu hao huku uso wake ukionesha kama mtu aliyekuwa akihitaji kitu fulani kutoka kwao.

“Nimewauliza swali, mnanikumbuka?” aliuliza Fredrick, alionekana kuwa mwanaume jeuri.
Wao ndiyo walikuwa na silaha mikononi mwao lakini hawakuonekana kujiamini, walihisi kwamba hata kama watamrushia mishale, mwanaume huyo angeikwepa na kuwafuata.

Wakajikuta wakizishusha silaha hizo chini na kumwangalia. Hapohapo Fredrick akaanza kupiga hatua kuwafuata watu hao, alipowafikia, akasimama karibu yao na kuanza kuzungumza nao.

“Ninamtafuta mtu mmoja hivi, inasemekana alipita hapa,” alisema Fredrick.
“Nani?”

“Mwanaume mmoja mwenye sura mbaya, mmemuona?” aliuliza.

Wanaume hao wakabaki kimya kwanza, walimuona mtu huyo, aliyekuwa akizungumziwa alikuwa Dickson, mwanaume mwenye sura mbaya ambaye naye aliwasulubu baada ya kutaka kumfunga kwenye mti.

Kama alivyokuwa huyo mwanaume aliyesimama mbele na ndivyo alivyokuwa Dickson, naye alionekana kuwa mtu wa mapambano ambaye hakutakiwa kufuatwa hovyo.

“Tulimuona ni mtu hatari sana,” alijibu mwanaume mmoja.

“Lini?”

“Siku mbili zilizopita. Tulikuwa watu kama wanne hivi, akatupiga wote, ila tulimjeruhi mguuni kwa mshale,” alisema mwanaume huyo.
“Alielekea wapi baada ya kuondoka?”

“Hatujui, alitupiga na kuzimia, hatukujua alielekea wapi,” alijibu mwanaume huyo.

Fredrick alikasirika, alitumia muda wake mwingi kutembea pori kwa pori mpaka kufika mahali hapo na mwisho wa siku kuambiwa kwamba mtu huyo alipita mahali hapo siku mbili zilizopita.

Walichokifanya wanakijiji hao ni kumchukua na kumpeleka nyumbani kwao na kumtaka kukaa huko japo kwa saa kadhaa kabla ya kuendelea na safari yake ya kumtafuta huyo mtu aliyekuwa akimtafuta.

Wanakijiji walikuwa na maswali mengi juu ya huyo mtu, alionekana kuwa mgeni mahali hapo lakini wakulima wale walizungumza naye kila wakati kama mtu ambaye walikuwa wakifahamiana naye kwa kipindi kirefu.

Ingawa wanakijiji hao walimuuliza sababu za kumtafuta huyo mtu zilikuwa zipi, Fredrick hakujibu, hakutaka mtu yeyote afahamu lolote lile kwa kuhisi kwamba inawezekana Dickson angepata taarifa kwamba nyuma kulikuwa na mtu aliyekuwa akimtafuta.
“Hatakuwa mbali kutoka hapa ni lazima niendelee kumtafuta,” alisema Fredrick, hakutaka kukaa kijijini hapo.

Siku hiyohiyo akaondoka kuendelea na safari yake, mbele yake kulikuwa na kazi kubwa sana ambayo ilikuwa lazima aikamilishe haraka iwezekanavyo.
********************
********************
Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.

Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.

Aliyekuwa akiwaua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.

Aliamua kukimbia kupitia Mlandizi, huko, akapitia misukosuko mingi na mwisho wa siku akajikuta kwenye kijiji kimoja ambapo baada ya wanakijiji kumuona, wakaanza kujificha. Huku akijiuliza nini kinaendelea, akatokea kijana aliyekuwa na picha yake mkononi, Dickson akashtuka.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…

“

Umefikia wapi?” ilisikika sauti ya kamanda IGP Mayala.

“Bado, ila nimefanikiwa kupita alipopita, naona hivi karibuni nitampata,” alisema Fredrick.

“Basi sawa. Hakikisha anapatikana, huku mambo yapo ovyo na wananchi wamecharuka sana,” alisikika IGP.

“Sawa mkuu!”

Mpelelezi Fredrick alikuwa akizungumza na IGP Mayala katika simu. Zilipita siku kadhaa hakuwa amemtafuta kumwambia ni kitu gani kilikuwa kimeendelea tangu alipoanza safari ya kumtafuta Dickson ambaye alikuwa akichanja mbuga kuelekea jijini Mwanza kwa kupitia pori kwa pori.

Kuna kipindi aliwaona wanyama wakali kama simba, ngiri na wanyama wengine, akapanda juu ya mti na kutulia na hali ilipokuwa shwari, akateremka na kusonga mbele. Alitembea mpaka alipofika katika mto mmoja, ulikuwa mkubwa na hakukuwa na sehemu ya kuvukia hivyo alichokifanya ni kusubiri kwanza.

“Au nipige mbizi?” alijiuliza.
Alikuwa amesubiri hapo kwa zaidi ya dakika arobaini na tano, hakukuwa na mtu yeyote aliyetokea na mtumbwi na kitu alichokifikiria ni kuingia ndani ya mto huo na kupiga mbizi kuelekea upande wa pili.

Alipotaka kufanya hivyo, moyo wake ulikuwa mzito mno, hakuelewa ni kwa sababu gani lakini aliutii sana moyo wake kuliko maamuzi yake, hivyo akataka kusubiri zaidi.
Hiyo ilikuwa ni saa mbili asubuhi lakini mpaka inafika saa nne, hakukuwa na mtu yeyote aliyejitokeza mahali hapo kitu kilichomfanya kuanza kujiandaa kuuvuka mto huo kwa kupiga mbizi mpaka upande wa pili.

“We kijana unafanya nini hapo?” ilisikika sauti kutoka kwa mwanaume mmoja aliyesimama nyuma yake, alipogeuka, macho yake yakatua kwa mzee mmoja aliyekuwa na ndevu nyingi, mkononi alishika panga.

“Nataka kwenda upande wa pili.”

“Kwa kuogelea?”

“Ndiyo!”

“Una hatari sana kijana, wewe ni mgeni mahali hapa? Hujui hatari juu ya huu mto? Hujaambiwa kwamba jana tu mamba wameua familia nzima huku mtoni?” aliuliza mzee huyo, Dickson akashtuka.

“Unasemaje?”

“Hebu sogea huku, hata hapo uliposimama, kuna hatari kubwa,” alisema mzee huyo, Dickson akamsogelea.

Hapo ndipo mzee yule akamwambia Jackson kuhusu mto huo, ulikuwa ni hatari sana, ulimaliza watu wengi kijijini hapo kutokana na mamba waliokuwa humo ndani. Jackson alipoambiwa hivyo, moyo wake ulisisimka, kijasho chembamba kikamtoka na hapo ndipo alipokumbuka kwamba moyo wake haukupenda kabisa kuvuka kwa kuogelea.

“Unakwenda wapi?” aliuliza mzee huyo.

“Nataka niende mbele zaidi, kuna sehemu nakwenda,” alijibu.

“Basi sawa. Kama unataka kuvuka, nitakusaidia, sina mtumbwi ila nitakupa dawa, utajipaka kisha kuvuka bila tatizo lolote,” alisema mzee huyo.

“Mmh!”

“Unaamini katika dawa za asili?”

“Siamini, ila kama unataka kuniaminisha, hakuna tatizo,” alijibu Dickson, hapohapo mzee huyo akamchukua na kuondoka naye kwenda nyumbani kwake, huko, akachukua dawa fulani na kumpaka mwili mzima na kumwambia aende akauvuke mto ule kwa kupiga mbizi.

Kwanza hakuamini, ila kwa sababu aliambiwa tena kwa kutolewa mifano ya watu waliowahi kuuvuka mto huo baada ya kujipaka dawa hiyo, hakuwa na jinsi, akakubaliana naye, alipofika mtoni, akaanza kuingia taratibu. Alipopiga macho pembeni, akagundua kulikuwa na mamba waliokuwa pembezoni mwa mto wakimtazama, alipoingia mtoni tu, nao mamba wakaingia pamoja naye.

*     *     *

Dickson alitulia, alijisogeza pembeni kidogo na kumwangalia mtu aliyekuwa amemnyooshea bunduki ile, alikuwa mzee wa makamo ambaye kwa kumtazama tu alionekana kuwa miongoni mwa watu wenye roho mbaya, mmoja wa watu waliopitia mafunzo ya kijeshi.

Dickson akamuomba mzee huyo asimpige risasi kwani hakuwa mtu mbaya, alifika hapo porini kwa sababu alikuwa na matatizo makubwa hivyo alihitaji msaada wake. Mzee yule akamwangalia vizuri Dickson, hakukubaliana na maneno yake, alivyomwangalia vizuri, jinsi sura yake ilivyokuwa mbaya, akapata uhakika kwamba mtu huyo hakuwa mtu mzuri hata kidogo, alikuwa miongoni mwa majambazi waliokuwa wakiitetemesha nchi kwa kuteka mabasi. Akamsogelea.
“Nyie ndiyo mliomuua mke wangu! Lazima nilipe kisasi na nitawatafuta wenzako wote,” alisema mzee yule, tayari alikigusa kitufe cha kuruhusu risasi itoke katika bunduki hiyo na kumuua Dickson ambaye jasho lilikuwa likimtoka tu.

“Mimi siyo mtu mbaya mzee wangu, naomba unisaidie, nimetoka kukimbizwa na Savimbi, walitaka kuniua pia,” alisema Dickson huku akitetemeka pale chini alipokuwa.

Mzee huyo aliposikia jina la Savimbi, akatulia kwanza, huyo ndiye mtu aliyekuwa akimtafuta kwa udi na uvumba na ndiye aliyemuua mke wake, akajikuta akishusha mkono uliokuwa na bunduki na kumkazia macho Dickson.

“Savimbi yupo wapi?” aliuliza huku akionekana kuwa na hasira.

“Yupo humuhumu porini, wamenikimbiza, walitaka kuniua,” alijibu Dickson.
Hiyo ndiyo ilikuwa salama yake. Mzee huyo akaiweka bunduki yake vizuri kisha kumuinua Dickson mahali pale na kuondoka naye. Huko, alimwambia wazi kile kilichokuwa kimetokea mpaka kuanza kumtafuta huyo Savimbi.

Alisema kwamba mkewe aliuawa na mtu huyo alipokuwa akitoka Mara kwenda Dakawa, mkoani Morogoro. Njiani basi lao lilitekwa na majambazi saba waliokuwa na silaha nzito waliowalazimisha abiria wafanye ngono wao kwa wao, waliokataa waliwamininia risasi na kuwaua kama wanyama bila huruma.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Mke wangu alikataa, hivyo wakamuua,” alisema mzee huyo.

Wakati mzee huyo akizungumza, alionekana kuwa na hasira dhidi ya majambazi hayo.

“Pole sana…”

“Ahsante! Wewe ni nani na unakwenda wapi?” aliuliza mzee huyo.

“Naitwa Fabian, naelekea Mwanza kwa miguu!”

“Mwanza kwa miguu?”

“Ndiyo!” alijibu Dickson, mzee huyo akabaki akiwa na mshangao na kujiuliza kwa nini asitumie usafiri na kuamua kuhatarisha maisha yake kwa kupita porini kulikowa na hatari nyingi!
********************
********************


Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.

Aliyekuwa akiua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.
Aliamua kukimbia kupitia Mlandizi, huko, akapitia misukosuko mingi na mwisho wa siku akajikuta amefika kwa mzee ambaye anamwambia kwamba angemsaidia kufika Mwanza Mjini ila si kwa miguu kama aliyotaka yeye.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…

M

zee yule aliyeitwa Saidi akashangaa, hakuamini alichokisikia kwamba kijana huyo, Dickson alikuwa njiani kuelekea Mwanza, tena kwa miguu. Alimwangalia mara mbilimbili, hakuamini, alimuonea huruma kwani kutoka hapo Dakawa, Morogoro mpaka Mwanza ilikuwa mbali mno.

Njia nzima ya kwenda Mwanza haikuwa salama, hapo walikuwa Dakawa ambapo ilikuwa ndani ya Mbuga ya Wanyama ya Mikumi, hivyo kutoka hapo na kusonga mbele ingekuwa safari ndefu ambayo ingehatarisha maisha yake.
Hakuwa na jinsi, alifikiri kwamba mtu huyo hakuwa na nauli ya kupanda basi, alitaka kumsaidia kiasi fulani cha nauli lakini hakuona kama kuna haja ya kufanya hivyo kwa sababu yeye mwenyewe alikuwa na usafiri wake, Land Rover Defenders iliyochoka, hivyo kwa kutumia usafiri huo, alitegemea kumfikisha salama mpaka Morogoro Mjini.

“Nitakusaidia kufika Morogoro Mjini,” alisema mzee Saidi.

“Kivipi?”

“Nina usafiri wangu, wala usijali kuhusu hilo,” alisema mzee huyo.

“Hapana! Acha tu niendelee na safari, natumaini nitafika salama,” alisema Dickson.

“Hapana! Njia hii ni hatari sana, kuna wanyama wakali, kuna watu wengi walishawahi kuliwa na simba, chui, sipendi wewe ukutane nao, naomba nikusaidie, hata kama huna nauli, nitakupa mimi,” alisema mzee Saidi, alimuonea huruma Dickson, maisha yake yalikuwa porini tu, hata kumfahamu, hakumfahamu.
Hakutaka kumuona Dickson akiondoka kwa miguu kuelekea Mwanza, alijua hatari iliyokuwepo njiani, kulikuwa na watu wengi walikuwa wakiuawa, kulikuwa na wanyama wakali, hata wafanyakazi wa mbugani nao hawakutaka kabisa kutembea mbugani pasipo gari, walijua hatari iliyokuwepo.

Baada ya kumbembeleza sana Dickson, hatimaye akakubaliana naye kwamba wapande gari lake na kuelekea Morogoro Mjini ambapo huko angechukua basi na kuelekea Mwanza.

Hakukuwa na muda wa kupoteza, walichokifanya ni kuingia ndani ya gari hilo na moja kwa moja safari kuanza. Njiani, walikuwa wakizungumza mambo mengi, kwa Dickson, japokuwa alijitahidi sana kuuweka uso wake kuwa kwenye tabasamu pana lakini bado hakuwa na amani kabisa.
Morogoro Mjini palikuwa kama Dar es Salaam, kulikuwa na magazeti mengi, mitaani watu walijaa na huko pia picha zake zilibandikwa kila kona kwamba alikuwa akitafutwa kwa udi na uvumba, awe hai au amekufa, bado alihitajika.

Kutoka hapo Dakawa mpaka Morogoro Mjini walitumia saa kadhaa ndipo wakafika ambapo kitu cha kwanza kabisa, Dickson akahitaji kofia kubwa ya Marlboro kwa kisingizio cha kuwa na tatizo kichwani mwake ambapo kama angepigwa sana na jua basi damu zingemtoka puani.
“Nina tatizo la kutoka damu puani, ngoja ninunue kofia,” alisema Dickson, alikuwa akimwambia mzee Saidi. Hilo halikuwa tatizo, kofia ikanunuliwa na kupewa.

Kidogo akawa na amani, aliishusha kiasi kwamba sura yake haikuwa ikionekana vizuri. Kabla ya kwenda Msamvu, wakapitia katika mgahawa mmoja kwa ajili ya kupata chakula cha mchana kabla ya Dickson kuanza safari ya kwenda Dodoma na kuunganisha mpaka Mwanza.
“Hivi huko Mwanza unakwenda kufanya nini?” aliuliza mzee Saidi.

“Nani? Mimi?” aliuliza Dickson japokuwa alilisika sana swali hilo.

“Ndiyo!”

“Nakwenda kuishi huko. Nilikuja Dar mwaka juzi, lengo kubwa lilikuwa ni kutafuta maisha lakini mambo yamekuwa magumu sana, Dar hakuna maisha kama nilivyokuwa nikifikiria kabla, nilidhani kwamba kama ningepata maisha mazuri ndani ya miezi michache lakini hakuna kitu. Sasa si bora nirudi nyumbani nikavue sato na sangara tu,” alisema Dickson.
“Daah! Pole sana. Umechukua uamuzi mzuri sana, kama vijana wengine wangekuwa na uamuzi kama huo, ingekuwa safi sana. Ngoja nikwambie kitu Fabian, vijana wengi wamekuwa hawajiamini, wanahisi kwamba wakienda mjini ndipo watapata maisha mazuri, hakuna kitu kama hicho, wangapi wapo mjini na hawana maisha mazuri? Wapo, tena wengi tu. Nyie kama vijana inabidi mtumie fursa ambazo zipo kila kona, hata vijijini, kote kuna fursa,” alisema mzee Saidi.
Wakati wanazungumza hayo, watu walikuwa wakiingia na kutoka katika mgahawa huo, muda mwingi Dickson alikuwa mtu wa kuangalia chini tu, hakutaka kugundulika kwani kama watu wangejua kuwa alikuwa yeye angekamatwa na kufikishwa katika vyombo vya sheria.

Dakika ziliendelea kwenda mbele, wateja waliendelea kumiminika ndani ya mgahawa huo. Dickson akaanza kukosa amani, kitendo cha wateja wengi kujaa humo ndani kilimfanya kuona angekamatwa muda wowote ule. Alichokifanya ni kula haraka ili arudi garini.
“Unakwenda wapi?” aliuliza mzee Saidi mara baada ya kumuona Dickson akiwa amesimama.

“Garini! Nimeshamaliza kula.”

“Sawa! Nenda, nitakuja, ngoja nimalize kula,” alisema mzee Saidi aliyekuwa akila taratibu sana.

Dickson akaondoka ndani ya mgahawa ule na kurudi garini. Alipokuwa akitembea, muda wote macho yake yalikuwa chini kama mtu aliyekuwa akitafuta kitu fulani, picha zake zilisambazwa kila kona, alipoziona, moyo wake ukapiga paaa! Sehemu hiyo haikuwa salama katika maisha yake hata mara moja, alipofika ndani ya gari, akatulia.

Huku nyuma, mzee Saidi aliendelea kula, hakuwa na wasiwasi wowote ule, alichokijua ni kwamba mtu aliyekuwa amemsaidia alikuwa mwema ambaye kwa namna moja au nyingine alihitaji msaada wake.

Alipomaliza, akamuita mhudumu kisha kumlipa. Wakati alipokuwa akitoka, macho yake yakatua katika picha moja iliyobandikwa mlangoni, alitaka kuipita pasipo kuiangalia lakini kitu cha ajabu kabisa kilichotokea, akajikuta akivutiwa kuiangalia picha ile. Alichokiona, hakuamini.
Ilikuwa ni picha ya Dickson, mwanaume aliyekuwa akitafutwa baada ya kufanya mauaji jijini Dar es Salaam, mwanaume aliyekuwa amewaua wanawake wengi na wengine kuwazika, mzee Saidi hakuamini, akasogea karibu kuiangalia picha ile, kweli alikuwa Dickson, mwanaume yuleyule aliyemwambia atangulie garini.

“Kumbe ni muuaji! Milioni ishirini kwa atakayefanikisha kupatikana, haiwezekani, siamini macho yangu,” alisema mzee Saidi, hakuamini, kiasi kilichokuwa kimewekwa kilikuwa kikubwa mno, alikitaka sana hivyo hata kumkamata Dickson hakukuwa na tatizo lolote lile.
Akaondoka hapo mgahawani na kuwahi kule garini, alitaka atakapofika, amdhibiti na kama akishindwa basi apige kelele, wananchi wakusanyike na hatimaye kumkamata. Wakati akielekea kule alipoegesha gari lake, alijiona kama anachelewa kufika, alitamani apate mbawa apae kwani furaha aliyokuwa nayo moyoni, haikuelezeka.

“Amekwisha…” alijisemea mzee Saidi. Tayari mbele yake akajiona kuwa na mamilioni katika akaunti yake benki.
********************
********************
Hali ya sintofahamu inazuka jijini Dar es Salaam, machangudoa wengi wanaanza kuuawa katika mazingira ya kutatanisha. Hakuna anayemjua muuaji, kila changudoa anayenunuliwa na mwanaume aliyekuwa kwenye gari aina ya Volkswagen nyeusi, anauawa kikatili.
Kila mmoja anaogopa, machangudoa wengine wanaacha kujiuza, wanajifungia vyumbani mwao, ila kwa wengine ambao hawakuweza kuishi bila kufanya biashara hiyo, wanakwenda huko, bado wengine wanaendelea kuuawa.

Aliyekuwa akiwaua wanawake hao ni Kamanda wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Dickson. Aliwaua kwa siri lakini baada ya kipindi fulani kupita, akagundulika na hivyo kuanza kutafutwa.

Aliamua kukimbia kupitia Mlandizi, huko, akapitia misukosuko mingi na mwisho wa siku akajikuta amefika kwa mzee ambaye anamwambia kwamba angemsaidia kufika Mwanza Mjini ila si kwa miguu kama aliyotaka yeye.

Je, nini kitafuatia? SONGA NAYO…
Dickson hakuwa na amani kabisa, kila alivyokaa ndani ya gari lile, mwili ulimsisimka, alikuwa na hofu moyoni mwake kana kwamba pale alipokuwa hakukuwa salama hata mara moja. Alibaki akiangalia huku na kule, alihisi labda kulikuwa na mtu aliyekuwa amemuona na kumgundua, ila kila alipopitisha macho yake, kila mtu alikuwa bize na mambo yake.

Hakujua sababu iliyomfanya kuwa na hofu namna ile, alijitahidi kuuletea moyo wake amani lakini haikuja kabisa. Akahisi lazima kungekuwa na kitu, hisia zake zilikuwa na maana kubwa mno, alichokifanya ni kutoka kwanza ndani ya gari.
“Ni lazima niondoke, haiwezekani hali kuwa hivi,” alisema huku akiteremka kutoka garini.

Wakati akiwa amesimama nje ya gari lile na kuangalia upande wa pili kutoka katika mgahawa ule uliokuwa kama hatua thelathini kutoka gari lilipokuwa limeegeshwa, akamuona mzee Saidi akija kule alipokuwa huku uso wake ukionesha furaha ya ajabu.
Hakutaka kujiuliza ni kitu gani kilitokea, alijua fika kwamba kulikuwa na kitu ambacho kilimfanya mzee huyo kuwa katika hali hiyo, alichokifanya ni kuondoka mahali hapo, tena kwa mwendo wa haraka na kwenda kujificha sehemu, katika moja ya magari yaliyokuwa yameegeshwa mahali hapo.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Macho yake yalikuwa yakimwangalia mzee Saidi kule ndani ya gari alipokuwa. Kwa muonekano tu, mzee huyo alionekana kuchanganyikiwa, kitendo cha kumkosa Dickson ndani ya gari lile kilimchanganya mno, hakuamini kama kweli furaha aliyokuwa nayo ilikuwa ikienda kupotea kirahisi namna ile, hakukubali, akateremka na kuanza kumwangalia huku na kule, japo amuone na kuanza kumuitia mwizi na watu wamkamate, hakufanikiwa kumkamata kwani naye Dickson baada ya kuona hivyo, akaondoka zake.
Safari hiyo ilikuwa ni kwenda Msamvu, ilikuwa ni lazima aondoke mahali hapo, safari aliyoifikiria ni kwenda Dodoma kabla ya kuunganisha mpaka Singida, Tabora na kuanza mchakato wa kwenda jijini Mwanza.
Njiani, japokuwa watu walikuwa na hamu naye huku picha zake zikiwa zimebandikwa kila kona lakini hakukuwa na mtu aliyejua kwamba mwanaume waliyekuwa wakipishana naye alikuwa ni Dickson, waliendelea na mambo yao huku wakiwa hawana habari kabisa.

“Nataka kufika Dodoma…” alimwambia utingo mmoja, kofia na miwani vilikuwa kichwani na machoni mwake.

“Elfu saba…”

“Hakuna tatizo,” aliposema hivyo, akatoa hela, akalipia kisha kuingia ndani ya basi huku uso wake ukiwa chini. Akakifuata kiti alichoambiwa na kutulia hapo.
Wakati akiwa anafikiria maisha yake ya nyuma, ghafla macho yake yakatua kwa vijana wawili, walikuwa wakiongozana na polisi wawili waliokuwa na bunduki, walikuwa wakiwapa maelekezo yaliyompa wasiwasi.
Vijana wale wakalinyooshea vidole basi lile kisha kuanza kulifuata na polisi waliokuwa na bunduki mikononi mwao. Dickson alibaki akitetemeka, kitu kilichomjia kichwani kwa haraka zaidi ni kwamba vijana hao walimuona ndiyo maana waliwaita polisi hao kisha kuingia ndani ya basi hilo, abiria wote wakashtuka.

“Yupo wapi?” aliuliza polisi mmoja.
“Yupo kule, nimemuona kwa macho yangu,” alijibu kijana mmoja na kuanza kuelekea alipokuwa Dickson, polisi wale wakaandaa bunduki zao. Dickson akatamani kuruka kupitia dirishani, tatizo aliloliona madirisha ya basi hilo yalikuwa madogo hata kupenya kwa haraka, asingeweza.
*   *   *   *

Japokuwa alikuwa mpelelezi lakini kwenye suala la mamba, alikuwa na hofu kupita kawaida, aliwaona mamba wale wakiingia mtoni pamoja naye na kuhisi kwamba wangeweza kumng’ata kama walivyofanya kwa wengine, alitamani kurudi lakini kila alipotaka kufanya hivyo, mzee yule akamwambia kwamba ni lazima asonge mbele.
Hakuwa na budi zaidi ya kuiamini dawa aliyopakwa na yule mzee, akaendelea kwenda mbele zaidi, alihisi kabisa akitembea pamoja na mamba hao waliokuwa chini lakini hakutakiwa kusimama, baada ya dakika tano kutembea mtoni, akafanikiwa kufika ng’ambo ya pili, alipoyapeleka macho kwa yule mzee, akamuonesha ishara ya dole gumba.
Hakutaka kubaki hapo, alikuwa na safari kubwa, alimtafuta Dickson ambaye aliambiwa kwamba alikuwa safarini kuelekea Mwanza hivyo ilikuwa ni lazima asonge mbele ili mwisho wa siku ampate mtu huyo ambapo moyo wake ulimfariji na kumwambia kuwa hakuwa mbali kutoka alipokuwa.
Safari ilikuwa ndefu, hakutaka kusimama, aliendelea mbele mpaka alipofika katika Mbuga ya Wanyama ya Mikumi, huko hakukuwa salama kwa maisha yake lakini hiyo haikumfanya kusimama.
Alikuwa na bastola mbili alizoziweka vizuri, moja kiunoni na nyingine mguuni mwake tena huku akiwa ameificha na suruali. Aliendelea mbele mpaka alipokutana na kundi kubwa la wanyama, walikuwa nyumbu na baadhi ya wanyama wengine kama pundamilia, tembo na wengine wanaokula majani.
Hakutaka kupita karibu nao, alikwenda kwa njia nyingine upande wa Magharibi, alitaka kutoka nje ya mbuga hiyo kwani kwa jinsi hali ilivyokuwa, hakukuwa na amani hata kidogo.
Wakati akiendelea na safari yake hiyo, akaanza kusikia muungurumo wa helikopta ikipita angani. Kwanza akashtuka, hakujua upande ilikokuwa ikitokea helikopta hiyo, alichokifanya ni kuanza kukimbia.
Hakukuwa na mti mrefu, eneo kubwa lilikuwa na nyasi nyingi, alijua kwamba helikopta hiyo ilikuwa ikifanya doria kuzunguka mbuga hiyo kwa ajili ya majangili ambao walitishia uhai wa wanyama kipindi hicho.

Wakati akiwa kwenye kasi ya kukimbia kuelekea upande huo wa Magharibi, akaanza kusikia sauti kutoka kwa mtu aliyekuwa katika helikopta ambaye alishikilia kipaza sauti akimtaka kusimama.

“Simama hapohapo ulipo,” ilisikika sauti ya mwanaume.
Hakutaka kukaidi, akasimama na kuanza kuiangalia helikopta ile.

Hakuwa na hofu hata mara moja, helikopta hiyo ikaanza kuelekea chini.

Wakati akiisubiria ili atoe maelezo, mara kwa mbali mbele yake akawaona simba wakianza kukusanyika kuelekea kulipokuwa na helikopta hiyo.
Hiyo ilimuogopesha, hakutaka kusimama tena, tayari mbele yake kulionekana kuwa na hatari, alikuwa na bastola na kama angepiga risasi basi simba hao wangekimbia kama tu wangesikia mlio wa risasi, ila kwa sababu mlio wa helikopta ulionekana kuumeza mlio wa risasi hata kama angepiga, hakuona sababu ya kusimama akaanza kukimbia.

Watu waliokuwa wakifanya doria kwenye mbuga hiyo walipomuona akikimbia, nao wakaanza kumkimbiza kwa helikopta hiyo huku wakirusha risasi kwani waliamini mtu huyo alikuwa jangili na alikuwa akiwakimbia.
Hawakutaka kujiuliza zaidi juu ya sababu iliyomfanya Fredrick kukimbia, hawakujua kama mtu huyo aliwakimbia simba, wao walichojua ni kwamba aliwakimbia wao kwa kuwa walitaka kumkamata, hivyo wakaanza kumkimbiza huku wakijitahidi kumrushia risasi alizozikwepa kwa mtindo wa zig zag, yaani kwenda kulia na kushoto, kushoto na kulia, tena kwa kasi ya ajabu.
********************
********************

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/





MWISHO