KAHABA KUTOKA CHINA - 3

 

Simulizi : Kahaba Kutoka China

Sehemu Ya Tatu (3)





Ilipoishia



Lee hakupenda kumuona Lydia akiwa katika hali hiyo, kila siku alikuwa akitaka kumuona Lydia kiwa muongeaji kama yeye lakini Lydia hakuonekana kubadilika kabisa, bado alikuwa akiendelea kuwa kimya na mpole sana.



Songa nayo sasa...



Bwana Shedrack bado alionekana mwenye hasira nyingi. Kila siku hasira zake zilikuwa juu ya Irene ambaye alionekana kuwa chanzo cha kila kitu ambacho kilikuwa kimetokea, kile cha kumfanya Irene aondoke nyumbani hapo. Kila siku, Bwana Shedrack alikuwa akitafakari namna ya kumpata Irene na kisha kutekeleza kile ambacho alikuwa amekipanga katika kipindi kile.

Irene akaonekana kuwa sababu ya kuiondoa amani ndani ya nyumba yake, Irene ndiye akaonekana kuwa sababu ya kumfanya Rose atorokea ndani ya nyumba ile, na kwa sababu huyo ndiye alionekana kusababisha hayo yote, haikuwa budi kumuua, kumuua mtu kama huyo kwake wala halikuonekana kuwa dhambi, kwani alimuona Irene kuwa kama gugu ambalo liliota ndani ya shamba la mchicha na hivyo lilitakiwa kukatwa ili lisiweze kuleta matatizo kwa wengine.

Kwa sababu katika kipindi hicho alikuwa na hasira kali, akajua fika kwamba Irene alikuwa makini kwa kila akifanyacho. Msichana huyo asingeweza kutulia kwa kujua kwamba Bwana Shedrack alikuwa na hasira juu yake. Ni lazima angekuwa akiishi katika maisha ya kujificha jificha na hivyo kumfanya Bwana Shedrack kutokumpata kabisa. Uamuzi ambao aliufikia bwana Shedrack ni kujifanya amesahau huku hasira zake zikiendelea kuwa kali kila siku.bCHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Kuna kitu kingine kikaonekana kuibuka katika wakati huo. Lawama nyingi zilikuwa zikipelekwa kwake kutoka kwa Bwana Edward na familia yake kutokana na kusababisha Rose aondoke nyumbani pale na wakati alikuwa na ujauzito wa Peter.Lawama zile ndizo ambazo zilikuwa zikimtia hasira Bwana Shedrack na kujiona kama alikuwa akichelewa kutimiza kile ambacho aliuahidi moyo wake, kumuua Irene kwa gharama zozote zile.

“Yeye kuondoka si tatizo. Tatizo ni mjukuu wangu tu. Ningependa kumuona mjukuu wangu ili nione anafanana vipi na mwanangu pamoja na mimi” Bwana Edward, baba yake Peter alimwambia Bwana Shedrack ambaye alikuwa amekaa kimya kwa kipindi kirefu.

“Usinilaumu sana kama mimi ndiye niliyesababisha hilo” Bwana Shedrack alimwambia Bwana Edward.

“Sasa nani kashababisha kama sio wewe?”

“Kuna malaya mmoja ndiye aliyesababisha haya yote. Yaani unavyoona Rose kaondoka nyumbani, jua kwamba yeye ndiye aliyesababisha haya, unapoona kwamba hauwezi kumuona mjukuu wako, basi jua kwamba huyu malaya ndiye aliyesababisha hayo” Bwana Shedrack alimwambia Bwana Edward.

“Kivipi?”

“Usitake kujua kivipi ila wewe jua hivyo tu” Bwana Shedrack alijibu.

“Hebu nisikilize. Kama kuna mtu kasababisha hayo, kwa nini tusimuue? Kwa nini amejaribu kucheza na watu kama sisi halafu sisi tusimuonyeshee kwamba sisi ni watu wa aina gani? Au mwenzangu umelifurahia hili?” Bwana Edward alimuuliza Bwana Shedrack.

“Hapana. Sijalifurahia hata kidogo”

“Kwa hiyo hapa kitu cha msingi ni kufanya jambo moja tu, kumuua huyo mtu ili kila kitu kiwe kama zamani na nina matumaini kwamba kama tukifanikisha jambo hilo basi itakuwa imeturahisishia sana. Au wewe unaonaje?” Bwana Edward alimwambia Bwana Shedrack na kisha kumuuliza.

“Sawasawa. Hakuna tatizo”

“Ila unapafahamu anapokaa katika kipindi hiki?”

“Alikuwa akikaa hostel”

“Mpaka sasa hivi au?”

“Bado sijajua kwani siku ambayo nilikwenda kumuulizia hakuwepo, nafikiri alinikimbia” Bwana Shedrack alisema.

“Kwa hiyo siku hiyo alijua kama ungefika mahali hapo?”

“Yeah! Nadhani Rose alimpigia simu na kumtaarifu”

“Hakuna tatizo. Acha tujifanye kama tumemsahau vile. Au wewe unaonaje?”

“Hilo neno. Na tayari sasa hivi ushapita mwezi mzima tangu nisahau”

“Basi hakuna neno kama tutampa mwezi mwingine wa kuzidi kuvuta pumzi ya dunia hii”

Siku hiyo wakakubaliana kwamba ilikuwa ni lazima Irene auawe kwa ajili ya kurekebisha kila kitu ambacho kilikuwa kimetokea. Bwana Edward alikuwa kama mtu wa kufuata mkumbo katika tukio zima la kumtaka Irene kuuawa, alichokuwa akikijua yeye ni kwamba Rose alikuwa ametoroka nyumbani, kaelekea wapi? Na kwa sababu gani alikuwa ametoroka? Hivyo wala hakujua, alichokuwa akikitaka ni kuona Irene akiuawa kwa sababu tu aliambiwa kuwa chanzo cha Rose kutoroka nyumbani.

Kila siku Peter hakuonekana kuwa na furaha kabisa, hakuamini kama mpenzi wake, Rose alikuwa ametoroka nyumbani kwao na kwenda sehemu ambapo wala hakupafahamu. Mawazo yalikuwa yakimuandama moyoni mwake, akakosa amani, furaha yote ikaonekana kumpotea katika kipindi hicho. Kitu ambacho alikuwa akikifikiria zaidi kilikuwa ni mimba ambayo aliamini kwamba alikuwa amempa Rose, aliamini kwa asilimia mia moja kwamba mimba ile ilikuwa yake.

Kila siku alikuwa akitamani kukaa na Rose, kuilea mimba ambayo wala haikuwa yake na mambo mengine kusonga mbele. Kitendo cha Rose kutoroka nyumbani kwao kiliendelea kumuumiza kupita kawaida, ndoto za kuishi na Rose zikaonekna kupotea kabisa moyoni mwake. Kiu ikaonekana kumkaba, kiu ya kutaka kuliona tumbo la Rose ikaonekana kumshika kupita kawaida.

Alipoletewa taarifa kwamba nyuba ya kila kilichotokea kulikuwa na mtu fulani ambaye huyo alikuwa chanzo cha kila kitu, akaunga mkono mpango ambao ulikuwa umewekwa kwa ajili ya mtu huyo kuuawa. Kila mmoja katika familia yao akakubaliana na Bwana Edward ambaye alionekana kuwa na hamu kubwa zaidi ya kutaka kummaliza mbaya aliyeleta masikitiko moyoni mwa kijana wake, Peter.

Mipango ikapangwa na baada ya mwezi mwingine kupita, hapo wakaonana na kisha kuanza kupanga mipango ya mauaji zaidi. Kwanza ilitakiwa Irene kutekwa na kupelekwa sehemu ambayo isingekuwa na watu na kisha kumuulia huko kama kisasi. Japokuwa Peter hakuwa amehusika hata katika tukio moja la hatari, lakini siku hiyo nae alikuwa mmoja wa wahusika ambao walitakiwa kufanya ile kilichotakiwa kufanywa kwa wakati huo.

Bwana Shedrack akawaambia mahali ambapo Irene alikuwa akipatikana, alikuwa akiishi katika jengo la hosteli moja iliyokuwa Sinza Makaburini. Hilo likaonekana kutokutosha kabisa kitu ambacho akawapa mpaka picha ili kila kitu kiwe rahisi.

“Kwa hiyo tutaanzia wapi?” Bwana Shedrack aliuliza.

“Tunamtumia Peter, yeye ndiye atakayefanya asilimia kubwa ya kazi yetu” Bwana Edward aliwaambia.

Peter ndiye alionekana kutakiwa kufanya asilimia kubwa juu ya kazi ambayo ilikuwepo mbele yao katika kipindi hicho, yeye ndiye ambaye alitakiwa kuhakikisha anamchukua Irene na kisha kumuingiza ndani ya gari na kuelekea nae sehemu kwa ajili ya kumuua tu. Hilo wala halikuonekana kuwa tatizo sana, kwa sababu kila kitu kilikuwa katika mipango, kazi ikaonekana kukamilika ndani ya siku kadhaa.

“Kuna jingine la kuongezea” Bwana Shedrack aliwaambia.

“Lipi?”

“Huyu malaya ni msagaji” Bwana Edward aliwaambia.

“Unasemaje?”

“Huyu malaya ni msagaji. Kumbuka hilo Peter” Bwana Shedrack aliwaambia jambo ambalo likawafanya kugundua baadhi ya sababu iliyomfanya Bwana Shedrack kumchukia Irene.

“Hakuna neno” Peter alijibu.

****

Pamoja na wote wawili kusoma katika shule ya St’Marys lakini wakati mwingine Lee na Lydia walikuwa wakipelekwa katika shule ya Kichina ya Sheng Shun iliyokuwa Posta ya zamani kwa ajili ya kujifundisha lugha ya Kichina. Bado ukaribu wao ulikuwa mkubwa sana kana kwamba wote walikuwa wachina au watanzania.

Kwa Lee, bado alikuwa mvulana ambaye alipenda sana kuongea na utundu mkubwa ambao ulikuwa ukiwakasirisha sana hata walimu wa kichina katika kipindi ambacho alikuwa akienda pamoja na Lydia katika shule hiyo. Kila walipokuwa wakiweka mishumaa katika sehemu ambayo kulikuwa na mungu wao, buddha, mishumaa ile ilikuwa ikizimwa na Lee ambaye alikuwa akiingia kisiri ndani ya ukumbi ule wa ibada.

Lee akaonekana kukera kupita kawaida, walimu walikuwa wakiuchukia sana utundu wake lakini kamwe hawakuweza kumchukia yeye. Kikafika kipindi ambacho Lee akaonekana kutokusikia hali ambayo ikawafanya kuanza kumfunga kamba miguuni na kisha kamba ile ngumu kuifunga katika bomba moja kubwa darasani humo.

Kwa kitendo hicho, kidogo kikaonekana kusaidia, Lee akawa anatulia darasani na kusoma kama alivyokuwa akisoma Lydia ambaye bado alikuwa katika hali ya ukimya kupita kawaida. Hao walikuwa watoto wawili ambao walikuwa wakiishi pamoja kama ndugu ambao walizaliwa tumbo moja.

Maisha yaliendelea zaidi, kila siku dereva alikuwa akiwafuata shuleni hapo na kisha kuwachukua na kurudi nao nyumbani. Hilo ndilo lilikuwa jukumu lake ambalo alitakiwa kulifanya kila siku, jukumu la kuhakikisha kwamba Lee na Lydia wanafuatwa shuleni na kuletwa nyumbani kama kawaida.

Katika siku ya leo, derava alionekana kuchoka kupita kawaida, ni kweli aliambiwa awafuate Lee na Lydia shuleni lakini hakuwa akijisikia vizuri kabisa kwa sababu alikuwa akiumwa. Bi Lucy wala hakuonekana kujalia, alichokifanya ni kuwasiliana na uongozi wa shule ile ya Kichina ambayo walikuwa wakiingia mchana baada ya kutoka St Marrys na kisha kuwaambia kuhusiana na hali ambayo ilikuwa ikiendelea kwamba dereva asingeweza kufika, hivyo Lee na Lydia walitakiwa kupanda ndani ya basi la shule pamoja na wanafunzi wengine.

Baada ya kutoa taarifa hiyo, akaendelea na kazi zake kama kawaida huku akiongea na Rose ambaye alionekana kuwa kama ndugu kwake. Kila mmoja katika kipindi hicho alikuwa na hamu ya kitu kimoja tu, kuwaona watoto wao wakifika nyumbani hapo salama kama ilivyokuwa siku nyingine. Siku hiyo ikaonekana kuwa tofauti sana, muda ambalo gari la shule lilitakiwa kufika katika nyumba za watoto wote, siku hiyo likaonekana kuchelewa kufika ndani ya nyumba hiyo kwani muda wa mwisho ilikuwa ni saa kumi na moja lile limekwisharudi shuleni.

Kila mmoja akaonekana kuwa na wasiwasi, hawakujua ni kitu gani ambacho kilikuwa kimetokea. Alichokifanya Bi Lucy ni kuanza kuelekea ilipokuwa simu yake ya mezani kwa lengo la kupiga simu shuleni na kuulizia ni kitu gani kilikuwa kimetokea mpaka basi la shule kuchelewa kufika mahali hapo.

Huku akiifuata simu ile, mara ikaanza kuita, akaongeza mwendo kidogo na kisha kuipokea. Rose hakutaka kubaki kule jikoni alipokuwa, alichokifanya ni kuanza kuelekea kule sebuleni na kisha kuanza kumwangalia Bi Lucy ambaye alikuwa akiongea na mtu simuni.

Kadri sekunde zilivyozidi kusonga mbele, Bi Lucy akaonekana kubadilika, uso wake ukaanza kuingiwa na majonzi na mwisho wa siku machozi yakaanza kutiririka mashavuni mwake jambo ambalo lilimshtua sana Rose. Bi Lucy akaonekana kushindwa kuvumilia, akauachia mkonga wa simu na kisha kuchuchumaa, akaanza kulia kama mtoto jambo ambalo lilimfanya Rose kushtuka zaidi na kumsogele na kumuuliza ni kitu gani ambacho kilikuwa kimetokea.

****CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Bi Lucy alikuwa akiendelea kulia kama kawaida jambo ambalo lilimfanya Rose kugudua kwamba simu ambayo ilikuwa imeingia kipindi kichache kilichopita ilikuwa ni simu mbaya ambayo ilimsababishia kulia kwa uchungu mkali namna ile. Rose akabaki akimbeleza huku akitaka kujua ni kitu gani ambacho kilikuwa kimetokea lakini Bi Lucy hakunyamaza zaidi ya kuendelea kulia.

Kichwa cha Rose katika kipindi hicho kilikuwa kikifikiria kuhusiana na taarifa ya msiba ambayo alikuwa amepewa katika simu ile, nae akajikuta akianza kulengwa na machozi. Hali ile iliendelea kwa dakika mbili, Bi Lucy akanyamaza na kisha kumwangalia Rose usoni, alionekana kusikitka sana huku dhahiri akionekana kuwa na jambo moyoni mwake.

“Kuna nini?” Rose alimuuliza Bi Lucy ambaye alikuwa akiendelea kumwangalia Rose usoni kwa masikitiko.

“Taarifa mbaya kutoka shuleni” Bi Lucy alijibu huku akiyafuta mahozi yaliyokuwa yakimtoka.

“Taarifa gani?”

“Twende shuleni” Bi Lucy alimwambia Rose huku akisimama.

Mpaka katika kipindi hicho tayari Rose akaonekana kugundua kitu kwamba kulikuwa na uwezekano kwamba basi la shule ambalo walikuwa wakilitumia wanafunzi wa shule ya ile iliyokuwa ikifundisha kichina lilikuwa limepata ajali. Hapo ndipo ambapo Rose akaanza kumfikiria mtoto wake, Lydia, bila kutarajia nae machozi yakaanza kumtoka kwa kuona kwamba kama basi litakuwa limepata ajali basi Lydia atakuwa amekufa na kama kanusurika basi atakuwa mahututi.

Walipotoka nje ya nyumba ile, wakachukua gari lao ambalo kulikuwa na dereva ambaye alitakiwa kuwafikisha popote pale walipokuwa wakitaka kwenda. Ndani ya gari, kila mmoja alikuwa kimya, Bi Lucy alionekana kama alikuwa kitu moyoni, kitu ambacho alikuwa akitamani sana kumwambia Rose lakini hakutaka kufanya hivyo, alikuwa kimya huku akisubiri mpaka katika kipindi ambacho wangeingia shuleni hapo.

Walichukua muda wa dakika thelathini wakawa wamekwishafika katika eneo la shule hiyo ambapo wakateremka na kisha kuanza kuelekea ofisini. Polisi kadhaa walikuwepo katika eneo la shule ile huku wakihakikisha kwamba ulinzi bado ulikuwa ukiendelea kuwekwa katika eneo lile.Wakaelekea mpaka ofisini, mkuu wa polisi wa kitu cha Osterbay alikuwa akimhoji mwalimu mkuu wa shule hiyo.

Hawakuongea kitu chochote kile mpaka mahojiano yalipokwisha na ndipo wakawageukia Bi Lucy na Rose ambao walikuwa wamekwishafika ndani ya eneo hilo. Hata kabla ya kuongea kitu chochote kile, polisi yule akaanza kuwaangalia kwa zamu na kisha kutoa kalamu yake iliyokuwa mfukoni.

Huku wakiendelea kuwepo mahali hapo, Lee akatokea na kisha kuanza kumfuata mama yake, alipomfikia, Bi Lucy akamkumbatia kwa furaha, hakuamini kama mtoto wake angekuwa hai katika kipindi hicho. Rose hakuonekana kuwa katika hali nzuri, maswali kibao yakaanza kumiminika kichwani kwake kwamba kama Lee alikuwa hai na alikuja kumkumbatia mama yake, Lydia alikuwa wapi? Kila alichokuwa akijiuliza, alikosa jibu na moyo wake kuendelea kuwa na wasiwasi zaidi.

“Kuna utekaji umetokea” Polisi yule aliwaambia huku akionekana kuwa katika hali ya majonzi.

“Utekaji?” Rose aliuliza kwa mshtuko

“Ndio. Basi la shule lilivamiwa na watu wasiojulikana na kisha mtoto mmoja mwenye ngozi nyeusi, mtoto pekee mweusi kwenye basi hilo kutekwa na watu hao waliouwa na bunduki” Polisi yule alisema maneno ambayo yalionekana kumshtua Rose.

Rose akashindwa kuvumilia, bila kupenda, machozi yakaanza kutiririka mashavuni mwake. Kati ya watoto wote sitini ambao walikuwa wakipandishwa ndani ya basi na kisha kurudishwa nyumbani, ni mtoto wake tu ndiye hakuwa mchina, hiyo ilimaanisha kwamba ni mtoto wake ndiye ambaye alikuwa ametekwa na watu hao.

“Lydia…!” Rose alisema huku akiendelea kulia.

“Yeah! Ni mtoto wa kike. Jina lake ni hilo hilo, Lydia. Ila katika hayo yote, tayari polisi wamekwishaanza kufanya kazi yao kwa hiyo hautakiwi kuhofia kitu chochote kile” Polisi yule alimwambia Rose.

Maumivu ambayo yalikuwepo moyoni mwake katika kipindi hcho yalikuwa makubwa kupita kawaida, kitendo cha mtoto wake kutekwa na watu wasiojulikana kilionekana kumuumiza kupita kawaida. Hakujua ni mtu gani ambaye alikuwa amemteka mtoto wake, hakujua ni mtu gani ambaye alikuwa nyuma ya kila kitu kilichokuwa kimetokea.

Rose akaanza kulia mfululizo huku akifarijiwa lakini katika kipindi kile faraja zile hazikuonekana kusaidia hata mara moja kwa sababu hazikuweza kubadilisha kitu chochote kile zaidi ya ukweli kubaki pale pale kwamba Lydia alikuwa ametekwa na watu wasiojulikana. Walichokifanya polisi ni kumuita dereva pamoja na jamaa yake ambaye alikuwa nae ndani ya basi lile na kisha kumtaka kuelezea.

“Wakati tumefika hapo General Tyre, kuna watu walitusimamisha, hatukutaka kusimama kwa sababu hatukuwa tukiwafahamu na wala hawakuwa polisi. Nikazidi kuendesha gari kama kawaida. Tulipofika Macho, kulikuwa na kijifoleni cha daladala kadhaa, tukashangaa kuwaona wale watu wakiwa wamelisogelea gari letu, tena huku wakiwa wametoka katika gari yao ndogo na kisha kunifuata. Walichonitaka ni kumwambia utingo wangu afungue mlango, nilitaka kubisha, na alijua kwamba ningefanya hivyo, akanitolea bunduki, sikuwa na ujanja, nikamwambia utingo afungue mlango” Dereva alielezea huku akionekana kuwa na uchungu.

“Ikawaje bada ya hapo?” Polisi yule aliuliza.

“Vijana wawili wakaingia ndani huku wakiwa na bunduki, wakabaki wakiangalia huku na kule, walipomuona yule mtoto mweusi, wakamfuata, wakambeba juu juu na kisha kutoka nae nje ya basi lile” Dereva aliendelea kuelezea.

“Ikawaje sasa baada ya kuondoka nae? Walielekea nae wapi?”

“Walimpakiza ndani ya gari lao na kisha kuondoka nae” Dereva aliwaambia.

“Waliondoka nae upande gani?”

“Ule unaoelekea Coco Beach. Ila sijajua baada ya hapo walielekea wapi japokuwa kwa mbali niliwaona wakikata kwenye barabara ya kulia kwa kuacha lami pale katika hospitali ya CCBRT na kisha kuchukua barabara ya vumbi upande wa kulia, bila shaka walikuwa wakienda mpaka barabara ya Mwinyi kuendelea na safari yao” Dereva Wa basi la shule alisema.

Polisi wakachukua maelezo yake na kisha kutaka kuwa karibu nao zaidi kwa ajili ya maelezo mengine ambayo yangehitajika kutoka kwake huku uchunguzi zaidi ukiendelea kufanyika juu ya utekaji ambao ulikuwa umefanyika ndani ya jiji la Dar es Salaam. Taarifa za utekaji ule zikazidi kuenezwa katika vituo vingine ndani ya jiji la Dar es Salaam, Kibaha pamoja na Bagamoyo huku baadhi ya wananchi wakipewa taarifa juu ya utekaji huo.

Waandishi wa habari walipozipata taarifa hiyo, kwanza wakaanza kuelekea katika makao makuu ya polisi yaliyokuwa Posta karibu kabisa na kituo cha treni ziendazo mkoani Kigoma na Mwanza na kisha kuanza kuzungumza na Kamanda mkuu wa polisi mkoa, Bwana Suleimani Rashidi ambaye alidhibitisha juu ya utekaji ambao ulikuwa umefanyika.

Taarifa zikapelekwa katika vituo vya habari ambapo moja kwa moja taarifa ile ikaanza kutangazwa. Kwa kila mwananchi ambaye aliisikia taarifa ile alionekana kushtuka, taarifa ile ilikuwa na mshtuko kutokana na matukio ya utekaji kutokufanyika ndani ya jiji la Dar es Salaam tena mbaya zaidi likiwa limefanyika kwa mwanafunzi mmoja ambaye alikuwa akitoka shuleni.

Watu wakaonekana kukilaani kitendo kile ambacho kilikuwa kimetokea, malalamiko mengi ya wananchi yakaanza kusikika katika kila sehemu ambazo walikuwa wakihojiwa na waandishi wa habari kuhusiana na habari hiyo ambayo tayari ilikuwa imesambaa ndani ya jiji la Dar es Salaam na hivyo kuanza kulitikisa jiji hilo. Kila mmoja alionesha kukasirikia kitendo ambacho kilikuwa kimefanyika juu ya utekaji ambao ulikuwa umefanywa, kila mmoja akaonekana kuukasirikia ulinzi wa polisi ambao walitakiwa kuuweka katika kila kona.

Katika kipindi hicho, hakikuwa kipindi cha kupeana lawama tena, tayari polisi pamoja na wapelelezi walikuwa wamekwishaingia katika kazi ya kutaka kujua ni mtu gani ambaye alikuwa amehusika na utekaji ambao ulikuwa umefanyika, utekaji ambao ulianza kuwa gumzo ndani ya jiji la Dar es Salaam huku taarifa ile ikizidi kusambaa kama upepo ndani ya nchi nzima ya Tanzania.

“Kwanza inabidi tujue vitu fulani juu ya mtekaji ambaye amemteka mtoto ila kama tukiingia kichwa kichwa, hatutofanikiwa hata kidogo” Mkuu wa kituo kikubwa cha polisi cha Osterbay jijini Dar es Salaam, Bwana Amri aliwaambia polisi wenzake.

“Unavyoona kipi kifanyike mkuu?” Polisi mmoja alimuuliza.

“Mahojiano ni kitu muhimu sana, kama tutafanya mahojiano na mzazi wa mtoto yule basi tunaweza kupata japo hatua ya kuanzia” Bwana Amri aliwaambia.

“Hakuna tatizo mkuu. Tutafanya kama ulivyoshauri:

Hakukuwa na kitu cha kupoteza katika kipindi hicho, kile ambacho kilikuwa kimeshauriwa na Bwana Amri ndicho ambacho kilitakiwa kufanyika kwa haraka sana. Polisi wawili waliokuwa katika kitengo cha upelelezi, Deogratius Mariga na Dickson Zemba wakaondoka mahali hapo mpaka Masaki, sehemu alipokuwa akiishi Bi Lucy pamoja na Rose.

Katika kipindi chote hicho, Rose alionekana kuwa na majonzi kupita kawaida, kitendo kilichokuwa kimetokea cha kutekwa kwa mtoto wake kilionekana kumuumiza kupita kawaida. Muda mwingi alionekana kuwa na mawazo, machozi hayakukoma kutiririka mashavuni mwake, alionekana kuumia, tabasamu zuri ambalo lilikuwa likiutengeneza uso wake mara kwa mara na kumfanya kuvutia katika kipindi hicho halikuonekana tena.

Vijana wale wakaanza kumwangalia Rose ambaye alikuwa amekaa katika kochi lililokuwa mbele yao huku pembeni yake akiwepo Bi Lucy ambaye alikuwa akitumia muda mwingi kumfariji japokuwa faraja zake hazikuweza kuleta mabadiliko yoyote yale, bado Rose alionekana kuwa na majonzi tele moyoni mwake.

“Koh koh koh” Mariga akakohoa kama ishara kwamba alikuwa akitaka kuongea kile ambacho kilikuwa kimewafanya kuwa mahali pale katika kipindi kile.

“Kuna mambo machache tunahitaji kufahamu kutoka kwako, mambo ambayo yatatufanya tufahamu ni wapi pa kuanzia, tunahitaji ushirikiano wako katika hili” Mariga alimwambia Rose ambaye bado alionekana kuwa katika hali ya majonzi. Akaitikia kwa kutikisa kichwa juu na chini.

“Unaweza kutuambia mzazi wa baba huyu ni nani?” Lilikuwa swali la kwanza ambalo lilitoka kwa Mariga, swali ambalo likamfanya Rose kukaa kimya kwa muda kama mtu aliyekuwa akifikiria jibu la kutoa.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/



Katika kipindi cha kwanza Peter aliona kazi aliyopewa ya kumteka Irene na kisha kumpeleka sehemu husika kuwa kazi rahisi sana kwa kuona kwamba angetumia kiasi fulani cha fedha na hatimae msichana huyo kuingia ndani ya himaya yake. Kitu ambacho alikiamini ni kwamba asilimia kubwa ya wanawake walikuwa wakizitamani sana fedha na walikuwa tayari kukaa meza moja na mtu wasiyemfahamu kwa sababu ya fedha, walikuwa tayari kulala na mtu wasiyemfahamu kwa sababu ya fedha tu.

Katika fedha, hicho ndicho kitu ambacho Peter alikuwa akiamini kwamba angeweza kufanikisha kile ambacho alikuwa amekipanga kwa wakati huo. Ila wazo lake likaonekana kubadilika ghafla, wepesi wa kufanya jambo lile ukatoweka na kumjia ugumu wa kutekeleza jambo lile hasa mara baada ya kuambiwa kwamba Irene alikuwa msagaji. Kwa maana hiyo ilimaanisha kwamba Irene hakuwa mwepesi kukamatika kutokana na wanawake wengi wa aina hiyo kutukupenelea kukaa pamoja na wanaume.

Hilo tayari likaonekana kuwa tatizo kwake, hakujua ni kwa staili gani ambayo alitakiwa kuifanya na hatimae kutimiza lile ambalo alikuwa ameambiwa alitimize kwa wakati muafaka. Kwa msagaji, hakuwa akipenda kukaa na wanaume, mara kwa mara alikuwa akipenda kukaa na wanawake wenzake. Hiyo tayari ikamfanya Peter aanze kufikiria kitu kingine zaidi kwamba ili kumteka Irene ilimpasa kumtumia msichana.

Kuhusu kumpata msichana wala halikuwa tatizo kubwa sana, alichokifanya usiku wa siku hiyo ni kuelekea mpaka katika Ambiance, sehemu ambayo wanawake wengi walikuwa wakijiuza na kisha kulisimamisha gari lake kando kabisa ya barabara katika upande unaoelekea Shekilango. Baadhi ya wanawake ambao waliliona gari lile wakaanza kulisogelea kwa karibu kwani kila mmoja aliamini kwamba mtu aliyekuwa ndani ya gari hilo alikuwa mmoja wa wateja ambao walikuwa wakihitaji wanawake wa kulala nao usiku.

Alichokifanya Peter ni kushusha kioo cha mbele cha gari lake na kisha kuanza kuwaangalia wasichana wale mmoja baada ya mwingine, kila msichana alikuwa akijigeuza huku na kule kama njia mojawapo ya kumvutia mteja wao ambaye waliamini kwamba ilikuwa ni lazima kuondoka na mmoja au wawili.

“Namhitaji huyo white” Peter alisema.

“Mimi?”

“Hapana. Huyo aliyevaa sketi fupi. Amenivutia” Peter alisema na hapo hapo bila kuchelewa msichana yule akapiga hatua kumfuata.

“Mambo vipi!” Peter alimsalimia msichana yule.

“Poa. Karibu” Msichana yule alimkaribisha.

“Usijali. Hadi asubuhi shilingi ngapi?” Peter alimuuliza msichana yule.

“Kwako wewe, kijana mzuri na mtanashati, acha iwe elfu arobaini” Msichana yule alijibu.

“Kwangu bei hiyo, kwa wengine je?” Peter aliuliza huku akitaka nafasi ya kumzoea msichana yule.

“Kwa wengine bei ya kawaida tu”

“Kwa nini nami isiwe bei ya kawaida kama wengine?”

“Kwanza wewe una gari, kwa hiyo mambo ya usafiri si tatizo yaani hautotumia gharama ya usafiri. Cha pili ni kwamba tunaweza kufanya hata ndani ya gari, kwa maana hiyo unaweza usilipie gharama ya chumba nyumba ya wageni” Msichana yule alimjibu.

“Wewe ni mwanamahesabu mkubwa sana, halafu unavutia sana, umenona, mweupe, u mzuri na una mvuto mkubwa sana. Kuna chimbo lolote hapa unalijua? Chimbo ambalo hata tukikaa hivi na kupata nyama choma kusiwe na mishemishe za watu kutuona?” Peter alimuuliza msichana yule.

“Kwani unataka tuongee tena?”

“Yeah! Unajua sitaki tufanya mapenzi kama kuku. Ni lazima tukae chini tuongee, tule tushibe na kisha tuingie mzigoni manake bila kula unaweza kunifia kitandani” Peter alimwambia msichana yule na wote kuanza kucheka.

“Mmmh! Inamaana umejiandaa sana?”

“Yeah! Unajua nimekula mitishamba fulani hapa, yaani mpaka misuli imenisimama. Sasa tusipokula chakula cha kutosha. Itakuwa balaa. Ingia garini twende kwenye chimbo unaloliona kufaa” Peter alimwambia msichana yule ambaye akaingia ndani ya gari na kisha kuondoka mahali hapo.

Garini, katika kipindi chote Peter alikuwa akiongea kirafiki sana huku wakati mwingine akiingizia utani wa hapa na pale kiasi ambacho kikamfanya msichana yule kujitambulisha kwa jina la Husna huku akionyesha ushirikiano mkubwa kwa Peter ambaye alikuwa akiongea maneno mengi kama kuijiaza ujinga akili ya msichana yule ili kumuona kwamba ni kijana ambaye hakuwa na lengo jingine zaidi ya kutaka kufanya nae mapenzi usiku huo.

“Hili chimbo unalionaje?” Husna alimuuliza mara baada ya kufika katika baa ya New Mawela, baa iliyokuwa Sinza Vatican.

“Hapa bomba” Peter alijibu na kisha wote kuteremka na kwenda kukaa kwenye viti vilivyozunguka meza na kisha kumuagiza mhudumu kuwaletea nyama choma na bia.

****

Katika kipindi ambacho vinywaji na vyakula vilipokuwa vikiletwa mahali hapo, Peter alikuwa muongeaji mkubwa huku akitaka kuchukua muda wake mwingi kumsoma Husna ambaye wala hakuonekana kuwa mahali hapo zaidi ya kula na kunywa na kisha kuingia chumbani na kuifanya kazi ambayo Peter alikuwa akitaka kufanyika kwa malipo ambayo alikuwa akiyataka.

Vichwa vyao wote wawili vilikuwa vikifikiria vitu tofauti, katika kipindi ambacho Husna alikuwa akifikiria kufanya mapenzi na Peter, yeye, Peter hakuwa akifikiria hilo, alikuwa akikisumbua kichwa chake katika kufikiria ni kwa namna gani angeweza kufanikisha kile ambacho kilimfanya kuwa mahali hapo na msichana yule ambaye alionekana kuwa tayari kwa kufanya jambo lolote ili mladi tu aandaliwe fedha ya kutosha.

Wote walikula na kunywa, Japokuwa Husna alikunywa chupa nyingi za pombe lakini wala hakuweza kulewa hali ambayo ilimuonyesha kuwa mzoefu wa kunywa kiasi kikubwa cha pombe. Mara baada ya kumaliza, moja kwa moja Peter akamuita mhudumu ambaye akafika mahali hapo na kisha kuchukua vyombo vyake, huku Peter akiwa amejipanga vilivyo kuanza kuongea na Husna juu ya jambo lile ambalo lilimfanya kuwa mahali pale pamoja nae.

“Huwa kwa siku unaingiza kiasi gani katika kazi yako hii?” Peter alimuuliza Husna ambaye alikuwa akimaliza kunywa pombe iliyokuwa imebakia kwenye chupa.

“Inategemea. Ila sijui kwa sababu gani umeniuliza swali hilo?” Husna alimuuliza Peter.

“Kuna kitu ningependa kufahamu zaidi ili nami nijue ni kipi natakiwa kukifanya” Peter alimwambia Husna.

“Ila wewe si mteja kama wateja wengine, sasa mbona unakuwa na maswali kabla ya kazi?” Husna aliuliza.

“Hauoni kama mimi ni mteja mkarimu? Kabla ya kazi nimeweza kulitosheleza tumbo lako kwanza. Shida yangu kwako Husna si kufanya mapenzi na wewe. Kuna kazi ambayo natakiwa kukushirikisha na kama ukifanikisha, nadhani itakuwa safi sana” Peter alimwambia Husna ambaye akaonekana kushtuka.

“Kazi gani?”

“Kazi ya kawaida sana. Usiogope, si kazi ya magendo, ni kazi ya amani kazi ambayo hata serikali imeipitisha kwamba ni halali” Peter alimwambia Husna huku akijitahidi kumuondoa wasiwasi.

“Niambie kwanza ni kazi gani”

“Ndio maana nikakuuliza unaingiza kiasi gani kwa siku ili niweze kukulipa fedha halali. Naweza nikakuingiza katika kazi hiyo halafu nikakulipa fedha kidogo kitu ambacho sitaki kitokee” Peter alimwambia Husna ambaye akakaa kimya kwa muda.

Maneno ambayo alikuwa akiongea Peter katika kipindi hicho yakaonekana kuanza kumuingia Husna. Peter alikuwa akiongea kiungwana sana, kitaratibu na kiustaarabu kupita kawaida. Maneno yale yakaonekana kuwa ushawishi mkubwa sana moyoni mwa Husna, wasiwasi juu ya Peter ukaonekana kumuondoka moyoni mwake, katika kipindi hicho alimchukulia Peter kuwa kama rafiki yake wa kipindi kirefu.

“Huwa ninaingiza hadi elfu hamsini kwa siku” Husna alimwambia Peter.

“Ok! Kuna kazi nitataka kukupa, kazi ambayo itakufanya kuingiza kiasi kikubwa zaidi ya hiki unachoingiza. Utakuwa tayari?” Peter alimwambia na kisha kumuuliza.

“Kazi gani? Mbona hautaki kuniambia ni kazi yenyewe?”

“Kazi ya kawaida sana halafu ni kazi rahisi sana” Peter alimwambia Husna.

“Kama si kazi haramu, mbona hautaki kuniambia?”

“Ok! Usijali. Kazi yenyewe ni kwamba nataka unionganishie msichana fulani hivi” Peter alimwambia Husna maneno ambayo yakaonekana kumshtua.

“Nikuonganishie msichana fulani?”

“Ndio. Mbona umeshtuka sana?”

“Umenishangaza sana. Nitakuonganishiaje sasa na wakati kila sababu ya kumpata msichana yeyote hapa jijini unayo” Husna alimwambia Peter.

“Kila sababu ninayo? Sababu gani?”

“Una fedha, una gari na unaonekana maisha yako mazuri sana. Hauoni kwamba hizo ni fimbo tosha kwa wasichana wa hapa jijini?” Husna alisema na kuuliza.

“Najua. Ila nitahitaji msaada wako. Huyu msichana si wa kumuingia pupa pupa. Si msichana anayeshobokea fedha au mali. Ingekuwa hivyo, kitambo sana ningekwishamchukua” Peter alimwambia Husna ambaye bado alionekana kuwa na mshangao.

Bado Peter alionekana kuwa kijana wa tofauti sana kwa Husna. Peter alionekana kuwa na maisha mazuri, alionekana kuwa miongoni mwa vijana waliokuwa na fedha nyingi ndani ya jiji la Dar es Salaam. Maisha yake kwa jinsi yalivyokuwa yakionekana yalikuwa ni maisha ya mtu ambaye alikuwa na fedha za kutosha, fedha ambazo zingemfanya kuishi maisha yoyote yale ambayo angependa kuishi katika kipindi hicho.

Kitendo cha kumwambia kwamba alikuwa akitaka kumuonganishia msichana fulani kilionekana kumshtua kupita kawaida. Hakuamini kama mwanaume ambaye alikuwa na fedha kiasi kile angeweza kuzungumza maneno yale mbele ya macho yake. Peter alionekana kuwa na kila sababu ya kumchukua msichana yeyote ambaye alikuwa akisifika kwa uzuri ndani ya jiji la Dar es Salaam, alionekana kutokuwa na sababu ya kumwambia kwamba alitakiwa kumuonganishia msichana fulani.

“Kwanza msichana yupi?” Husna alijikuta akiuliza.

“Demu fulani anaitwa Irene Godfrey. Ninampenda sana na ninatamani sana nimuoe kama itawezekana” Peter alimwambia Husna.

“Anaishi wapi?”

“Hosteli”

“Hosteli ipi?”

“Hiyo ya hapo Sinza Makaburini”

“Hii hosteli ya wasagaji?”

“Mmmh! Sijui kama ndio yenyewe au la”

“Si hii ipo karibu na Makaburi ambayo unaingia ndani kidogo?”

“Yeah!”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Bila shaka demu mwenyewe ni msagaji pia” Husna alimwambia Peter ambaye akabaki kimya kwa muda.

“Sihitaji kujua kama ni msagaji au la. Ninachokitaka ni kumuona anakuwa mchumba wangu na kisha kuweka jiko ndani. Hilo tu” Peter alimwambia Husna.

“Nimekuelewa sana. Kwa hiyo unataka mimi nianze kufanya nini ili nihakikishe kwamba unamchukua huyo demu?” Husna alimuuliza.

“Nataka ukaishi ndani ya hosteli ile” Peter alimwambia Husna.

“Mimi! Nikaishi ndani ya hosteli ile? Hosteli ya wasagaji!”

“Yeah! Haimaanishi ukikaa na mchungaji nawe utakuwa mchungaji. Unaweza ukaishi nae mwisho wa siku ukawa cha pombe. Na haimaanishi kwamba ukiishi karibu na msikiti utakuwa ukienda sana msikitini, unaweza ukaishi karibu na msikiti na nyumbani kwako ukatengeneza baa. Umenipata nimemaanisha nini hapo?” Peter alisema na kisha kumuuliza.

“Nimekupata. Kwa hiyo unataka niende nikaishi ndani ya hosteli ile?”

“Yeah! Hiyo ndio maana yangu”

“Na vipi kuhusu malipo?”

“Wewe unataka kiasi gani kwa siku? Manake ukianza kazi yangu hautakiwi kwenda Ambiance”

“Hilo si tatizo. Laki moja kwa siku. Ipo?”

“Hilo si tatizo. Tena kutakuwa na marupurupu ya kumwaga mpaka kazi ikamilike” Peter alimwambia Husna.

“Sawa. Nitakwenda huko”

“Ila hakikisha kwamba unafanikiwa. Katika kipindi chote hicho mimi nitakuwa kama kaka yako. Umenielewa?”

“Usijali”

Kuanzia usiku huo Peter na Husna wakaanza kuwa karibu zaidi na mishemishe za kuanza kutafuta chumba ndani ya hosteli ile kuanza mara moja, Walichokifanya ni kuelekea katika hosteli ile ambapo wakaulizia mahali alipokuwa akiishi mhusika, walipoambiwa wakaanza kuelekea huko. Kila mmoja ndani ya gari alionekana kuwa na furaha kwa kuona kwamba kila kitu ambacho walikuwa wamepanga kingekwenda kufanikiwa kama walivyotaka iwe.

Kichwani mwa Husna alionekana kuamini kila kitu ambacho Peter alikuwa amemuambia kuhusiana na Irene bila kujua kwamba mtu huyo alikuwa akifikiria jambo jingine kabisa zaidi ya kuwa na mahusiano na msichana huyo. Ndani ya moyo wake, Peter alikuwa akitaka kumuua Irene ambaye alionekana kuwa chanzo cha kila kitu kilichompelekea Rose kutoroka ndani ya nyumba yao na kuelekea kusipojulikana huku akiwa na ujauzito ambao aliamini kwamba ulikuwa wake.

Hawakutumia muda mrefu, wakawa wamefika Mwenge, mahali ambapo alikuwa akiishi mmiliki wa hosteli ile ambapo baada ya kuwaelezea shida yao, akawaambia kwamba kulikuwa na vitanda vingine ambavyo vilikuwa wazi, kwa hiyo Husna alikuwa amepata nafasi bila tatizo lolote lile. Hiyo ikaonekana kuwa furaha kwao, kila kitu ambacho walikuwa wamepanga kikaonekana kuwa katika mstali, kazi kubwa ambayo walikuwa wameiona kabla ikaonekana kuwa kazi nyepesi ambayo ilikuwa ni sawa na kumsukuma mlevi katika mteremko.

“Fanya kazi Husna. Wakikuuliza unasoma chuo gani wewe sema chuo chochote kile” Peter alimwambia Husna katika kipindi ambacho alikuwa amekwishakabidhiwa kitanda ndani ya hosteli hiyo.

“Hakuna tatizo”

“Ungependa niwe nakulipa cash au niwe nakuingizia kwenye akaunti yako ya simu?”

“Ingiza kwenye akaunti”

“Hakuna tatizo. Naomba ndani ya mwezi mmoja na nusu kazi iwe imefanyika. Ikitokea nimempata, utafurahi na roho yako” Peter alimwambia Husna.

“Utanipa fedha zaidi au?” Husna aliuliza huku akiachia tabasamu.

“Naweza kukupeleka Dubai ukafanye shopping tu. Ila kwanza kamilisha kazi yangu” Peter alimwambia Husna.

Siku hiyo ndio ikawa siku ya kwanza ambayo Husna akalala ndani ya hosteli hiyo. Kwa kuwa alikuwa mchangamfu sana akaweza kuanza kujipatia marafiki wengi mahali hapo. Kila wakati Husna alikuwa akionyesha dhahiri kwamba kwake, furaha ndio ilikuwa sehemu ya maisha yake. Ingawa alikuwa akiongea na wasichana wengi kadri siku zilivyozidi kwenda mbele lakini katika kichwa chake alikuwa akimfikiria Irene ambaye alionekana kuwa mgumu sana kuzoeana nae kutokana na Irene kuishi kwa wasiwasi sana mahali hapo huku mara kwa mara akiwa anatoka na kuelekea katika miangaiko yake.

Husna hakutaka kujali sana, kitu ambacho alikuwa ameambiwa kukifanikisha ni msichana huyo kuwa rafiki yake na kisha mambo mengine kufuata. Kila siku Irene aliendelea kuwa mtu wa kutoka toka tu, hakutulia sana hosteli jambo ambalo lilimuwia vigumu sana Husna kuweza kuzoeana nae.

“Nitafanikiwa tu” Husna alisema katika kipindi ambacho wiki ya kwanza ilikuwa imekatika tangu aanze kukaa ndani ya hosteli hiyo.

Maisha yaliendelea zaidi na zaidi mpaka mwezi kukatika na hatimae mwezi dume kuingia. Huu ulikuwa ni mwezi ambao wanawake wengi walikuwa wakipigika kwa kutokuwa na fedha hata mara moja, katika kipindi hicho ndicho ambacho wasichana wengine walikuwa wakifikia hatua hadi ya kwenda katika viwanja mbalimbali kujiuza kwa ajili ya kupata kiasi cha fedha ambacho kingeweza kuwawezesha katika maisha yao. Kwa Husna wala hakuonekana kuwa na tatizo lolote lile, kwa sababu alikuwa na fedha nyingi, hapo ndipo akaona kuwa nafasi ya kuweza kumuingiza Irene katika himaya yake kwani nae alionekana kuwa kama wasichana wengine, wasichana waliopigika katika kipindi hicho cha Mwezi Dume.











Hii ilikuwa inaitwa MARIA HOSTEL, ilikuwa ni moja ya hostel ambayo ilikuwa ikipatikana katika mtaa wa Sinza Makaburini. Hosteli hii ilikuwa na vyumba zaidi ya ishirini ambapo kila chumba kimoja walikuwa wakikaa wasichana wanne. Hosteli ya Maria ilionekana kuwa nzuri na yenye mvuto lakini mambo mengi ambayo yalikuwa yakiendelea ndani ya hosteli hiyo hayakuwa mazuri na ya kufurahisha.

Wasichana ambao walikuwa hawajatulia, wasichana ambao walikuwa wakijiuza walikuwa wakipatikana katika hosteli hiyo tena wote wakiwa ni wanachuo wa vyuo mbalimbali ndani ya jiji la Dar es Salaam. Ukiachana na tabia hiyo, kulikuwa na tabia ambayo wala haikuwa na mvuto kabisa, tabia ambayo iliwafanya wasichana wengi kutotaka kwenda kuishi ndani ya hosteli hiyo, usagaji.

Wasichana wengi ambao walikuwa wakiishi ndani ya hosteli hiyo walikuwa wakipenda kusagana tabia ambayo ikaonekana kuwa kero sana. Ndani ya jiji la Dar es Salaam, stori juu ya tabia zilizokuwa zikifanyika ndani ya hosteli hiyo zilikuwa zimesambaa sana, kuna wasichana ambao hawakutaka hata kwenda kuishi ndani ya hosteli hiyo lakini kuna wasichana wengine ambao walikuwa wakikimbilia.

Tabia ile ikaonekana kuwa sugu na iliendelea kukua kadri siku zilivyozidi kwenda mbele. Msichana Irene ndiye ambaye alionekana kuwa nguri katika mchezo mzima wa kusagana, yeye ndiye ambaye alikuwa akiwashughlikia wasichana wengine ambao walikuwa wakitaka kusagwa. Irene akawa na jina kubwa, sifa yake kubwa ya usagaji ilikuwa imeenea ndani ya hosteli ile. Kwa wasichana ambao walikuwa wakipenda sana kusagana walikuwa wakimheshimu sana ila kwa wasichana ambao hawakuwa wakiupenda kabisa mchezo ule walikuwa wakimuogopa sana na wala hawakutaka kumsogelea.

Japokuwa baadhi ya viongozi wa serikali walikuwa wakipiga kelele kuhusiana na hosteli hiyo kufungwa lakini hakukuwa na kitu kilichotendekea zaidi ya hosteli ile kuzidi kutumika zaidi na zaidi. Matendo ambayo yalikuwa yakizidi kufanyika ndani ya hosteli ile yalikuwa matendo machafu ambayo wala hayakuwa ya kuelezeka katika jamii ya Kitanzania, wasichana wengi ambao walikuwa na wapenzi wa na kisha kuhamia ndani ya hosteli ile, baada ya miezi sita hawakuonekana kama walikuwa wakitaka kuendelea na mahusiano na wapenzi wao.

Tabia hiyo ilianza zamani kidogo, ilianza kisiri sana lakini mara baada ya Irene kuhamia ndani ya hosteli hiyo miaka miwili iliypita, hakukuwa na siri tena, mambo yakawa hadharani. Mchezo ule ulikuwa ukifanyika na kadri ulivyoendelea kufanyika na ndivyo ambavyo ulizidi kupata wanachama wengi mpaka kufikia kipindi ambacho asilimia sitini ya wasichana waliokuwa wakiishi mule kuanza kusagana.

Katika kipindi kigumu cha mwezi dume, asilimia kubwa ya wanawake walikuwa wakipigika sana, hawakuwa na fedha jambo ambalo lilikuwa liwafanya wasichana wengi kuondoka na kisha kujiingiza katika kazi ambazo wala hazikuwa kazi rasmi, kujiuza mitaani kwa ajili ya kupata fedha za kuweza kumalizia shida zao.

Wanawake wengi walikuwa wakiondoka katika hosteli hiyo na kwenda kujiuza huku wengine wakiwaita wanaume ndani ya vyumba vyao na kisha kumalizia shida zao ndani ya hosteli hiyo. Katika kipindi cha mwezi dume, hata kwa wasichana ambao walikuwa wakisagana, katika kipindi cha mwezi huo hawakuwa na jinsi, nao walikuwa wakijiingiza mitaani, walikuwa wakifanya hivyo kama njia mojawapo ya kujitafutia fedha za kuwafanya kusogeza siku.

Wanaume waliokuwa wakisoma katika chuo Kikuu cha Dar es Salaam ndio ambao wengi walikuwa wakifululiza kuja ndani ya hosteli hiyo, walikuwa wakifanya mapenzi ovyo na wasichana hao, na asubuhi, ni mipira ya kiume ndio ambayo ilikuwa imejaa katika mapipa ya uchafu yaliyokuwa katika hosteli hiyo.

Japokuwa wasichana walikiona kipindi hicho kuwa mwezi dume lakini hali ilionekana kuwaa tofauti kabisa kwa msichana Husna ambaye alijitambulisha kama mwanachuo wa chuo cha St’ Peters kilichokuwa Kawe jijini Dar es salaam. Maisha ya Husna yalionekana kuwa ya tofauti sana, wakati wasichana wengi walikuwa wamepigika huku wakihitaji fedha, yeye alikuwa na fedha kama kawa na wala hakukuonekana kama kungekuwa na dalili zozote za kumaliza fedha zile na kubaki mtupu.

Hapo ndipo wasichaana wengine walipoanza kujigonga, Husna hakuwa na habari nao, kazi yake kubwa katika hosteli hiyo ni kuhakikisha kwamba msichana Irene anakuwa mpenzi wa Peter kama ambavyo alitakiwa kuhakikisha kitu hicho. Alichokifanya Husna ni kuanza kujipendekeza kwa Irene, kila alipokuwa akimuona alikuwa akimpa hi huku wakati mwingine akimtaka watoke sehemu waende kula.

Husna akaanza kuonekana kuwa msaada mkubwa kwa Irene ambaye nae mwezi dume ukaonekana kumkimbiza kupita kawaida, hapo ndipo Irene alipoona kwamba alitakiwa kuhakikisha kwamba hampotezi Husna ambaye mara nyingi sana alikuwa alikua akimnunulia kila kitu alichokuwa akikitaka kwa wakati huo. Fedha zile alizokuwa akipewa Husna kutoka kwa Peter zikaonekana kuanza kumlevya Irene ambaye aliona kama yupo ndotoni kwani halikuwa jambo la kawaida kumuona msichana akiwa na fedha nyingi kiasi kile hasa katika kipindi kama hicho.

“Mmmh! Wewe unaishi wapi?” Irene alimuuliza Husna katika kipindi ambacho walikuwa katika mgahawa mmoja mkubwa wakila.

“Kwa nini umeuliza hivyo?” Husna aliuliza kabala ya kutoa jibu.

“Basi. Nimejisikiaa kuulia”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Kwetu kabisa ni Singida, kule Manyoni” Husna alidanganya.

“Mmmh!! Baaba yako anafanya kazi wapi?”

“Yeye ni mfanyabiashara mkubwa sana. Ana kampuni nyingi hapa Tanzania. Ila kwa sasa yupo Marekani kuendelea na biashara nyingine” Husna aliendelea kumdanganya.

“Kumbe! Nilitaka kufahamu tu maanake shosti unaonekana kuwa na kisima cha fedha” Irene alimwambia Husna.

“Kuhusu fedha, hilo si tatizo. Huwa mpaka wakati mwingine natafuta watu wa kutumia nao. Fedha zinachosha sana kutumia hizi natamani niwe nazitupa jalalani au nizimwage pale hosteli watu wachukue, zinanikera sana” Husna alimwambia Irene.

“Daah! Uzimwage na wakati wakina sisi tunazitafuta”

“Usijali. Nitajitahidi kukusaidia kila penye shida. Nitaongea na kaka aniongezee fedha zaidi” Husna alimwambia irene.

“Kaka yako yupi?”

“Si yule aliyeniletea hosteli”

“Hapana. Wala simfahamu”

“Ninae. Unataka kumuona?”

“Labda. Ikiwezekana”

“Sasa hivi?”

“Mmmh! Kwani yupo wapi?”

“Nikiwasiliana nae tu anakuja. Huwa anapenda kuwa karibu na mdogo wake na kamwe hataki kusikia nina tatizo” Husna alimwambia Irene.

Hiyo ikaonekana kuwa nafasi moja kubwa sana, alichokifanya Husna ni kuchukua simu yake na kisha kumpigia Peter ambaye kwake alijitambulisha kwa jina la Abdallah. Peter wala hakuchukua muda mrefu, akafika mahali hapo huku akiwa katika gari lake aina ya Prado, alipofika, moja kwa moja akaelekea katika mghahawa ule na kisha kutulia katika kiti kimoja kati ya viti vilivyozunguka meza ile.

“Karibu Abdallah” Husna alimkaribisha Peter.

“Asante sana” Peter aliitikia na kisha kukaa.

Maongezi yakaanzia mahali hapo, alichokifanya Peter ni kuanza kumwangalia Irene katika mwangalio ule ulioonyesha kwamba alikuwa akimtaka msichana huyo kimapenzi. Muonekano wake wa kinafiki ambao alikuwa akiuonyesha mahali hapo ulionekana sahihi na maneno ambayo alikuwa amemwambia Husna na wakati moyoni mwake alikuwa tofauti kabisa na mwangalio ule.

Chuki kubwa ilikuwa imemkaba kooni mwake kila alipokuwa akimwangalia Irene mahali hapo, hakuamini kama siku hiyo ndio ambayo alikuwa pamoja na Irene ambaye alikuwa kila sababu iliyosababisha mpenzi wake, Rose kutoroka nyumbani kwao. Japokuwa uso wake ulikuwa ukionyesha tabasamu kila wakati lakini moyoni alikuwa akionekana kuwa tofauti kabisa. Hakumpenda kabisa Irene.

Siku hiyo ndio ilikuwa siku ya kwanza kwa wawili hao kufahamiana, Peter hakutaka siku hiyo iwe ya mwisho, alichokifanya ni kuchukua namba ya simu ya Irene na kisha kuanza kuwasiliana simuni. Kitu ambacho alikuwa akikitaka Peter ni kumfanya Irene kuvutika kwake zaidi, alikuwa akiwasiliana nae sana huku akimtumia kiasi cha fedha kama kumlevya. Fedha ambazo alikuwa akitumiwa zikaonekana kuwa kama sumu moyoni mwa Irene, bila kupenda akajikuta akianza kumpenda Peter ambaye moyoni mwake hakuwa na chembe ya mapenzi hata mara moja zaidi ya kufikiria mauaji tu.

Kila walipokuwa wakionana, Irene alikuwa akishindwa kuvumilia, alikuwa akimuonyeshea Peter hisia kali za kimapenzi lakini Peter hakuonekana kujali kitu chochote kile, alichokuwa akikiangalia si mapenzi, alikuwa akifikiria kufanya mauaji zaidi. Kila siku usiku Irene alikuwa akihakikisha akiongea na Peter huku tamaa ya moyo wake ikitaka kumuona Peter akiangukia katika mikono yake siku moja.

“Abdallah!” Irene alimuita Peter katika kipindi ambacho walikutana kwenye mgahawa wakipata chakula cha usiku.

“Naam”

“Unaona nini kila ukiyaangalia macho yangu?” Irene alimuuliza Peter.

“Kwa nini umeuliza hivyo?”

“Nataka kufahamu tu. Unaona nini?” Irene alimuuliza Peter.

“Mapenzi” Peter alijibu.

“Umegundua kwamba ninkupenda sana?”

“Yeah! Nimegundua. Mapenzi huwa hayajifichi Irene” Peter alimwambia Irene huku moyoni akijiona kuwa mshindi.

“Umehisi kitu chochote moyoni mwako juu yangu? Hasa mapenzi?”

“Umekuwa na maswali mengi mno Irene. Halafu maswali yote magumu” Peter alimwambia irene.

“Najua, lakini naomba unijibu Abdallah”

“Yeah! Huwa ninahisi sana juu ya hilo” Peter alimwambia Irene.

“Unanipenda?”

“Ooopss!! Naomba tule kwanza. Nitakujibu tu Irene”

“Unafikiri chakula kitapita kooni mwangu kama hautoamua kuniambia ukweli?” Irene alimwambia Peter.

“Najua. Ila jipe matumaini kwamba nitakuwa wako Irene, tena wako peke yako mpaka kifo kitutenganishe” Peter alimwambia Irene.

“Ninakupenda Abdallah”

“Najua Irene. Ila nitataka kukufanyia kila kitu kama sapraizi”

“Kivipi?”

“Ndio maana nikakwambia kula kwanza”

“Sawa”

Moyo wa Irene ulikuwa na dukuduku kubwa la kutaka kumsikia Peter akimwambia kwamba anampenda. Moyoni alikuwa na mapenzi ya dhati kwa Peter, fedha za Peter zikaonekana kumchanganya kupita kawaida. Fedha zikamfanya kuangukia mapenzini bila kujua kwamba kila kitu kilichokuwa kikifanyika kilikuwa kama mtego kwake, mtego wa kumpeleka katika mauti.

Walipomaliza kula, moja kwa moja wakaelekea garini ambapo wakaanza kuondoka. Kitu kilichokuja kichwani mwa Peter siku hiyo ilikuwa ni lazima akamilishe kile ambacho alitakiwa kukikamilisha, kumuua Irene ambaye tayari alionekana kutosikia chochote juu yake. Alipomfikisha maeneo ya hosteli, akambusu.

“Jiandae kwa sapraizi Irene. Nitakuwa muwazi kwako siku ya leo” Peter alimwambia Irene.

“Muda gani?” Irene aliuliza huku akionekana kufurahia.

“Usijali. Nitakupigia simu na kuelekea sehemu nzuri ambayo imekaa romantic” Peter alimwambia Irene.

“Kweli?”

“Siwezi kukudanganya. Jiandae, nitakupitia baaadae, kila kitu kitakuwa sapraizi kwako” peter alimwambia Irene ambaye alionekana kuwa na furaha kupita kawaida.

Siku hiyo, Irene alionekana kuwa na furaha kupita kawaida, hakuamini kama mwanaume ambaye alikuwa akitaka kuwa nae katika kipindi hicho alikuwa amekwishaanza kukubaliana nae, akaelekea ndani ya jengo la hosteli huku akiwa na furaha kubwa, hakuamini kama angeweza kukamilisha kuuteka moyo wa Peter kirahisi namna hiyo. Alipofika ndani ya chumba alichokuwa akikaa, akapumzika huku akionekana kuwa mwingi wa furaha.

Furaha yake katika kipindi hicho ilikuwa imezidi kiwango, hakujua ni kwa jinsi gani alitakiwa kuelezea. Hakuonekana kujua, hakujua kwamba moyo wa Peter katika kipindi hicho ulikuwa ukifikiria kitu kimoja tu, kumuua kama kisasi kwa kile alichokuwa amekisababisha kwa Rose, ila kabla ya kuuawa, kulikuwa na maswali ambayo alitakiwa kujibu. Katika usiku huo, mambo yote hayo ndio ambayo yangekwenda kutokea huku Irene akijua kwamba alikuwa akienda kufanyiwa sapraizi itakayomfanya kumuona Peter kuwa katika mapenzi ya dhati kwake kumbe ukweli ni kwamba alitakiwa kuuawa.











Peter alionekana kuwa na furaha, hakuamini kama kweli kitu ambacho alikuwa akikihitaji kwa siku nyingi tayari siku hiyo kilionekana kwenda kukamilika. Moyo wake ukajawa na furaha kupita kawaida, hakuamini kam masaa machache yajayo angeweza kukamilisha kile ambacho alitakiwa kukikamilisha katika kipindi hicho. Ndani ya gari, bado furaha yake ilikuwa ikiendelea waziwazi, kazi ile katika kipindi cha nyuma aliiona kuwa ngumu sana lakini mara baada ya kuwa nusu ya kuifanikisha, akaonekana kuuona urahisi mkubwa wa kazi ile kuliko alivyofikiria kabla.

Katika kipindi hicho alikuwa ndani ya gari akielekea nyumbani kwao. Alitaka kumtaarifu baba yake, Bwana Edward kla kitu ambacho kilikuwa kimetokea na kwamba alikuwa akienda kukamilisha kila kitu ndani ya masaa machache ila hakutaka kazi yote aifanye peke yake bali alitakiwa kusaidiwa kama ambavyo walivykuwa wamepanga kabla.

Alipofika nyumbani, moja kwa moja akaanza kumuita baba yake na kisha kuelekea nae nje kwa ajili ya kufanya maongezi ya dharura ambayo hayakutakiwa kusikika na mtu yeyote zaidi yao. Kwa jinsi uso wa Peter ulivyokuwa ukionekana, Bwana Edward akajua wazi kwamba kila kitu ambacho walikuwa wakikitaka kilikuwa kimekwenda kama jinsi walivyotaka kiwe. Walipoona kwamba wamesimama sehemu ambayo ilikuwa salama, wakaanza kuongea.

“Imekuwaje?” Bwana Edward aliuliza huku akionekana kuwa na shauku ya kutaka kufahamu.

“Kila kitu safi”

“Kwa hiyo fedha zimekwenda kihalali?”

“Yeah! Kila kitu kipo poa. Kazi imebakia yenu sasa” Peter alimwambia baba yake, Bwana Edward.

“Hebu niambie umefikia hatua gani mpaka sasa hivi?”

“Nimeongea nae na baadae nataka kwenda kuonana nae sehemu fulani,hapajui ila ninachokitaka nyie muwe pale Magomeni Kanisani ili kama nitatokea na gari kutoka huku Sinza basi nikifika pale muingie garini” Peter alimwambia.

“Wewe umepanga kwenda wapi pamoja nae?”

“Nilimwambia kwamba ningemtoa mtoko baade ila bado sijajua wapi na wala sitaki kujua. Ninachotaka ni nyie kuingia garini marabaada ya kufika Magomeni Kanisani” Peter alimwambia baba yake.

“Hakuna tatizo” Bwana Edward alimwambia.

Kwa haraka sana bila kuchelewesha kitu chochote kile mawasiliano baina ya Bwana Edward na Bwana Shedrack yakaanza kufanyika. Sauti ya Bwana Shedrack ilisikika kuwa na furaha kupita kawaida mara baada ya kuambiwa kwamba kila kitu kilikuwa kimekamilika na ni kazi ya mauaji tu ndio ambayo ilitakiwa kufanyika katika kipindi hicho.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Bwana Shedrack hakutaka kujali kama Irene alikuwa mtoto wa dada yake, kitu ambacho alikuwa akikiangalia katika kipindi hicho ni kumuua msichana huyo kwa sababu alikuwa amemharibia binti yake pamoja na kumfanya kutoroka bila kufahamu ni mahali gani alipokuwa katika kipindi hicho. Mara baada ya kuongea mengi, simu ikakatwa na kila mmoja kuusubiria muda huo.

Siku hiyo mshale wa dakika ukaonekana kwenda taratibu sana tofauti na siku nyingine, kila mmoja alikuwa na kiu ya kukamilisha kazi ambayo ilikuwepo mbele yao, kumuua Irene na kisha kuendelea na mambo yao. Hakukuwa na mtu ambaye alimuonea huruma Irene, kwao, msichana huyo alionekana kuwa mbaya ambaye alikuwa na kila sababu za kuuawa kwa mikono yao wenyewe.

Muda ambao walikuwa wakiusubiria ukafika, katika kipindi ambacho Peter alikuwa akielekea hosteli kwa ajili ya kumchukua Irene, Bwana Shedrack akafika mahali hapo na kisha kuanza kuelekea barabarani ambapo wakakodi bajaji iliyoanza kuwapeleka mpaka Magomeni Kanisani na kisha kuteremka huku wakilisubiri gari la Peter kwa kujua kwamba hata Irene angekuwepo ndani ya gari hilo.

Peter bado alikuwa safarini kuelekea katika hosteli ya Maria iliyokuwa Sinza Makaburini, ndani ya gari lake, mawazo yake yalikuwa juu ya mpenzi wake, Rose ambaye mpaka katika kipindi hicho hakuwa akijua mahali alipokuwa. Mawazo yake hayakuishia kumfikira Rose, yakaanza kuufikiria na ujauzito ambao alikuwa nao Rose, kwake, ujauzito ule ukaonekana kuwa muhimu sana kwani alikuwa na kiu kubwa ya kumuona mtoto wake ambaye angezaliwa.

Alitumia dakika kumi mpaka kufika Sinza ambapo akampigia simu Irene ambaye akatoka nje ya jengo la hosteli ile na kisha kuingia garini. Kama kawaida yake, alikuwa amevaa sketi fupi ambayo iliishia juu ya magoti yake huku kwa ndani akionekana dhahiri kuvaa zile nguo za ndani ambazo zilikuwa zimeingia katikati ya makalio yake, bikini. Alipolifikia gari lile, huku akionekana kuwa na furaha, akaingia ndani.

“Nimechelewa sana mpenzi?” Peter alimuuliza Irene.

“Hapana. Umekuja muda muafaka, haujachelewa wala kuwahi” Irene alimwambia Peter.

“Umependeza sana. Umependeza kupita kawaida” Peter alimwambia Irene ambaye akaachia tabasamu pana.

“Nashukuru sana mpenzi. Napenda kuvaa hivi kila nitokapo usiku” Irene alimwambia Peter.

Peter hakutaka kupoteza muda mahali hapo, alichokifanya ni kuwasha gari na kisha kisha kuondoka. Hapo, mawazo yake yakazidi kuongezekana zaidi, akazidi kufikiria kuhusu mauaji ambayo yalitakiwa kufanyika. Kama walivyokuwa binadamu wengine, kwa mbali akaanza kumuonea huruma Irene kwa kuona kwamba alikuwa njiani kuuawa, yaani hakuwa na zaidi ya masaa mawili kuvuta pumzi ya dunia hii.

Japokuwa roho ya huruma ilikuwa imeanza kumuingia lakini akajikuta akiilazimisha kuitoa kwani katika kipindi hicho hali hiyo haikutakiwa kabisa ndani ya mwili wake, alitakiwa kuwa na roho ya kikatili, roho ambayo ingeendelea kumwambia kwamba msichana yule ndiye alikuwa chanzo cha msichana wake kutoroka na hivyo kumuwia wakati mgumu kumuona mtoto wake.

Safari iliendelea zaidi na zaidi, Irene hakutaka kuuliza chochote juu ya mahali walipokuwa wakielekea katika kipindi hicho kwani kitu ambacho alikuwa akikijua ni kwamba mpenzi wake huyo, Peter ambaye alikuwa akimjua kwa jina la Abdallah alikuwa amemuandalia sapraizi moja kubwa ambayo ingemfanya kutokuamini macho yake.

“Ila mbona hautaki kuniambia ni sapraizi gani uliyoniandalia?” Irene aliuliza huku akijichekesha.

“Nikikwambia, haitokuwa tena sapraizi” Peter alimwambia Irene.

“Ila nitaifurahia?”

“Hapana”

“Hahaha! Kwa hiyo nitalia?”

“Hapana”

“Sasa nitakuwaje?”

“Utazimia kwa mshtuko”

“Hahaha! Ni kubwa kiasi gani?”

“Utaiona tu mpenzi. Hautakiwi kuwa na wasiwasi” Peter alisema na hapo hapo bila kuchelewa akamusogeza uso wake karibu na Irene na kisha kuanza kubadilishana nae mate.

Kila kitu ambacho kilikuwa kikiendelea ni kama kumtia upofu Irene ili ajione kwamba alikuwa akipendwa na kuthaminiwa kumbe si hivyo. Kitendo kile ambacho alikuwa amefanyiwa cha kubadilishana mate na Peter kikaonekana kumchanganya kupita kawaida na hivyo kuendelea kumuwekea upofu kwa kuona kwamba Peter alikuwa mpenzi sahihi ambaye aliletwa ndani ya dunia hii kwa ajili yake tu.

Gari lilipofika maeneo ya Magomeni Kanisani, Peter akalitembeza gari pembeni na kisha kulisimamisha. Kwa mbali Irene akaonekana kushtuka lakini kutoka na uaminifu mkubwa ambao alijiwekea kwa Peter ukaonekana kuuondoa wasiwasi ambao alikuwa nao. Peter akaanza kuangalia huku na kule mahali pale, mara Bwana Shedrack na Bwana Edward wakaonekana wakija kwa kasi, walipolifikia gari lile, wakaingia ndani.

Irene akaonekana kushtuka kupita kawaida, hata kabla hajauliza ni kitu gani kilikuwa kikiendelea, akajikuta akipigwa roba na kisha kuvutwa katika siti za nyuma na kisha kuwekwa katikati. Peter hakutaka kuchelewa, alichokifanya mara baada ya kuona kwamba kila kitu kilikuwa kimekwenda kama kilivyotakwa, akaliondoa gari mahali hapo.

Irene hakuelewa ni kitu gani ambacho kilikuwa kikiendelea mpaka watu wale kuingia ndani ya gari lile na kisha kumuweka chini ya ulinzi. Hapo ndipo mawazo yake yalipomwambia kwamba Peter hakuwa mtu mzuri hata kidogo kutokana na kile ambacho kilikuwa kimetokea.

“Abdallah….!!” Irene alijikuta akiita huku akionekana kuwa na wasiwasi.

“Nyamaza…!!” Bwana Edward alimwambia huku akimpiga kibao kimoja cha nguvu.

“Irene akaanza kulia, kibao kile kikaonekana kumuumiza kupita kawaida, tayari maisha yake yakaonekana kuwa kwenye hatari, hakuamini kile ambacho kilikuwa kimeendelea baina yake na Peter kilikuwa kama mchezo fulani wa kuigiza tu.

“Rose yupo wapi?” Lilikuwa ni swali lililosikika kutoka kwa mtu aliyekuwa amekaa upande wake wa kulia.

“Mjomba..!!” Irene aliita huku akionekana kutokuamini.

“Rose yupo wapi?” Bwana Shedrack alilirudia swali lake.

“Sijui” Irene alijibu.

“Ok! Tutajua kama unajua au haujui” Bwana Shedrack alimwambia Rose.

Safari ilikuwa ikielekea na katika kipindi hicho walikuwa wakielekea Kawe, sehemu ambayo walikuwa wamepanga kufanya mauaji ya Irene. Muda wote Irene alikuwa akitetemeka kwa hofu, uwepo wa mjomba wake ulikuwa umemtia wasiwasi kupita kawaida kwa kuona kwamba siku hiyo .ndio ilikuwa siku yake ya mwisho kwani yule mtu ambaye alikuwa akimkimbia kila siku, leo hii alikuwa katika mikono yake.

“Naomba unisamehe mjombaaaaa..!!” Irene alisema huku akionyesha dhahiri kuomba msamaha.

“Wewe ni kiburi, sasa leo tutakikomesha hicho kiburi chako” Bwana Shedrack alimwambia Irene ambaye bado alikuwa akiomba msamaha huku akilia.

“Naomba unisamehe”

“Ningekusamehe endapo ungesema Rose yupo wapi. Ila umejifanya kiburi, mimi ni kiburi zaidi yako” Bwana Shedrack alimwambia Irene.

“Naomba unisamehe nitawaambia Rose yupo wapi” Irene alisema huku akiendelea kulia na kuzidi kuomba msamaha.

“Tuambie kabla hatujafika sehemu husika, tukifika huko hatutotaka kuambiwa chochte kile, usalama wako ni kutuambia kabla hatujafika huko” Bwana Edward alimwambia Rose.

“Rose yupo Kinondoni” Irene alijibu huku akiendelea kulia.

“Kinondoni wapi?”

“Kinondoni B”

“Anafanya nini huko?”

“Aliniomba aende akakae katika chumba changu” Irene alijibu.

“Kwa hiyo kwa nini ulikuwa ukimsaga binti yangu?” Bwana Shedrack alimuuliza Irene.

“Naomba unisamehe”

“Hilo sio jibu. Ninataka jibu Irene. Kwa nini?”

“Naomba unisamehe mjomba”

Bwana Shedrack hakutaka kuongea kitu chochote kile, akabaki kimya huku akionekana kuifuatilia safari ile. Gari lilizidi kusonga mbele, foleni kubwa ambayo ilikuwepo barabarani ikaonekana kuwachelewesha kupita kawaida. Katika kipindi chote cha safari Irene alikuwa akiendelea kuomba msamaha, tayari alikwishaona kwamba mwisho wa safari hiyo kulikuwa na kitu kingine ambacho kingeweza kutokea.

Akazidi kuomba msamaha zaidi na zaidi lakini hakukuwa na mtu yeyote ambaye alionekana kumuelewa. Walipofika Kawe Round About, wakachukua barabara ya vumbi ambayo ilikuwa ikielekea ufukweni na kisha kulisogeza gari kwa mbele kidogo, wakalipaki na kisha kutulia huku Bwana Shedracka kiitoa bunduki yake.

“Nafasi ya mwisho kwako, kwa nini ulikuwa ukimsaga Rose?” Bwana Shedrack alimuuliza Irene.

“Naomba unisamehe” Irene alimwambia.

Kitendo cha kuomba msamaha ndicho ambacho kikaonekana kumkasirisha zaidi, walichokifanya ni kumteremsha Irene kutoka garini. Irene akaanza kupiga kelele za kuomba msaada lakini hakukuwa na mtu yeyote aliyefika mahali kule. Walipoona kwamba alikuwa mbishi kupiga hatua, Peter akaanza kumbebea begani na kisha kuzidi kuelekea nae ufukweni.

Muda ulikuwa ni saa saba kasoro, usiku ulikuwa umekwenda sana, Irene alikuwa akizidi kupiga kelele lakini hakukuwa na mtu yeyte ambaye alionekana kuja mahali hapo na kumuokoa kutoka katika mikono ya watu hao. Ufukweni hakukuonekana kuwa na watu kabisa, vibanda vya wavuvi vilikuwa vikionekana lakini hali ilikuwa ni ya ukimya kabisa. Walichokifanya ni kumlaza Irene pembeni kabisa ya maji ya bahari ya Indi na kisha kumtaka kusali sala yake ya mwisho.

“Nisamehe mjomba” Irene alimwambia Bwana Shedrack huku akilia kama mtoto.

“Nikusamehe. Umemsaga mtoto wangu, ukaona haitoshi, ukamtorosha pia halafu leo unasema nikusamehe, nitaanza vipi kukusamehe wewe malaya mkubwa?” Bwana Shedrack alimuuliza huku akionekana kuwa na hasira kali.

Mdomo wa bunduki ulikuwa umemlenga usoni mwake, Irene alikuwa akilia lakini kilio chake hakikumfanya mtu yeyote kuwa na huruma nae. Bila kuchelewa na bila kuuliza kitu chochote kile, Bwana Shedrack akabonyeza kitufe cha bunduki ile, risasi ikatoka na kumpiga Irene katika paji la uso, Bwana Shedrack hakuonekana kuridhika, bado alijiona kuwa na hasira sana na Rose, akampiga risasi nyingine mbili za kifuani na baada ya kuhakikisha kwamba alikuwa amekufa, wakaanza kuondoka mahali hapo.

“Bora nimekuua malaya mkubwa wewe” Bwana Shedrack alisema huku akionekana kuridhika.

Wala hawakufika mbali, wakaanza kusikia minong’ono ya watu mahali fulani kulipokuwa na vichaka, mara mikuki ikaanza kurushwa, walipogundua kwamba walikuwa wakirushiwa mikuki bila kuwaona warushaji, wakaanza kukimbia kurudi garini. Mikuki ile iliendelea kurushwa zaidi na zaidi na kabla ya kufika mbali sana, mkuki mmoja ukamuingia Bwana Edward ubavuni mwake, akapiga uyowe mkubwa, akashindwa kukimbia, kama mzigo, akaanguka chini huku akilia kwa maumivu makali.



CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Bwana Edward alikuwa akiendelea kulia kwa maumivu makali pale chini, mmoja wa mikuki ambayo ilikuwa imerushwa ulikuwa umemchoma ubavuni mwake na kuingia kwa zaidi ya sentimeta saba. Peter na Bwana Shedrack wakasimama, wasingeweza kuendelea na safari yao na wakati mwenzao alikuwa chni akiwa amepigwa na mkuki. Japokuwa mikuki ilikuwa ikirushwa na watu waliosadikiwa kuwa ni wavuvi, wakamchukua na kisha Peter kumbeba na kisha kuondoka mahali hapo.

Damu zilikuwa zikimtoka Bwana Edward ubavuni, shati jeupe ambalo alikuwa amelivaa lilikuwa limeloanishwa na damu katika sehemu kubwa sana. Walipolifikia gari lao, hawakutaka kuendelea kukaa mahali hapo, walichokifanya ni Peter kushikilia usukani huku Bwana Shedrack akiwa na Bwana Edward huku akijaribu kumpoza poaza ndani ya gari lile.

Peter alikuwa akiendesha gari kwa mwendo wa kasi, katika kipindi hicho tayari akili yake ilikwishamwambia kwamba alitakiwa kuelekea katika hospitali ya Mikocheni B ambayo wala haikuwa mbali kutoka katika sehemu hiyo. Japokuwa napo kulikuwa na kambi ya jeshi ambayo ilikuwa na hospitali lakini wakaona kuelekea mahali hapo lisingekuwa wazo zuri, hivyo walitakiwa kuelekea katika hospitali ya Mikocheni B.

Wala hawakuchukua muda mrefu wakafika katika hospitali hiyo, muda wote Bwana Edward alikuwa akilia kwa maumivu huku damu zikiendelea kumtoka ubavuni mwake, mkuki ule wenye ncha kali ulionekana kumchoma vilivyo jambo ambalo lilimwachia kidonda kikubwa sana ambacho kadri muda ulivyokuwa ukizidi kwenda mbele na ndivyo ambavyo kilikuwa kikizidi kutoa damu zaidi na zaidi.

Bwana Shedrack akambeba na kisha kumtoa garini huku Peter pamoja na manesi wawili waliokuwa ne wakiivuta machela na kisha kumpandisha. Japokuwa alikuwa mwanajeshi, mtu ambaye alipitia aina nyingi za mafunzo lakini hakuweza kuyazuia macho yake yasitoe machozi katika kipindi hicho, alionekana kuwa kwenye maumivu makali sana kitu ambacho kilimfanya kulia muda wote.

Akafikishwa katika chumba husika na kisha daktari kuitwa na kuelekea katika chumba kile huku Bwana Shedrack na Peter wakiambiwa wasubiri nje katika mabenchi yaliyokuwa nje ya chumba kile. Kila mmoja alionekana kuwa kwenye hali isiyokuwa ya kawaida, kitu ambacho kilikuwa kimetokea katika kipindi hicho hawakukitegemea hata kidogo, hawakutegemea kama kungekuwa na watu ambao wangewaona na kisha kufanya kile ambacho walikuwa wamekifanya.

Dakika zikazidi kwenda mbele kama kawaida lakini hakukuwa na mtu yeyote ambaye alitoka ndani ya chumba kile jambo ambalo lilionyesha kwamba kulikuwa na kazi nzito ambayo ilikuwa ikiendelea ndani ya chumba kile. Saa la kwanza likakatika, saa la pili likakatika lakini bado mlango ule haukufunguliwa na mtu yeyote kutoka. Saa kumi na mbili kasoro asubuhi ndio ulikuwa muda ambao mlango wa chumba kile ukafunguliwa na kisha manesi kuanza kutoka na baada ya dakika kadhaa, dokta kutoka ndani ya chumba kile na kuwataka kumfuata ofisini kwake jambo ambalo wala hawakubisha, wakaanza kumfuata.

“Nini kimeendelea?” Bwana Shedrack aliuliza mara baada ya kukaa katika kiti ndani ya ofisi ile.

“Kitu gani kilitokea?” Dokta Pius aliuliza huku akimkazia macho.

“Kulitokea mapigano ya visu hapo Msasani Club na kwa bahati mbaya alikuwa amechomwa kisu na mtu ambaye alikuwa akipambana nae” Bwana Shedrack alimwambia.

“Kwa hiyo unataka kuniambia kwamba lile ni jeraha la kisu?” Dokta aliuliza.

“Yeah”

“Hapana. Lile si jeraha la kisu. Inawezekana ukawa mkuki. Hebu niambieni vizuri. Ukweli wenu ndio utakaomfanya mgonjwa wenu kupona zaidi” Dokta Pius aliwaambia.

“Huo ndio ukweli dokta”

“Basi hakuna tatizo. Kama ulikuwa ni ugomvi na kabla hatujaendelea na kitu chochote kile, ningependa kupokea karatasi kutoka polisi” Dokta Pius aliwaambia.

“Karatasi?”

“Ndio. Hiyo ndio inavyokuwa kila siku. Kukitokea mapigano na watu kujeruiwa huwa tunatakiwa kupokea karatasi kutoka kwao kabla ya kuanza matibabu. Sikuomba karatasi mwanzo kwa sababu mgonjwa alikuwa katika hali mbaya, alipoteza kiasi kikubwa cha damu. Naombeni karatasi kabla hatujaendelea” Dokta Pius aliwaambia huku akionekana kumaanisha kile alichokuwa akikisema.

Kwanza kila mmoja akabaki kimya kwa muda, maneno ambayo aliyaongea Dokta Pius yalikuwa ni ukweli mtupu kwamba ni karatasi kutoka polisi ndio ambayo ilikuwa ikihitajika mahali hapo, kila mmoja akaonekana kunywea. Mara baada ya kubaki kimya kwa sekunde kadhaa, Bwana Shedrack akaona kwamba alikuwa na kitu ambacho alitakiwa kukifanya, yeye alikuwa mwanajeshi mwenye cheo kikubwa kwa hiyo aliamini kwamba kwa kupitia cheo chake, dokta angeweza kumuelewa. Alichokifanya ni kutoa kitambulisho chake cha kazi na kumpa dokta Pius ambaye alikichukua na kuanza kukiangalia.

“Nimekuelewa” Dokta Pius alimwambia huku akimrudishia kitambulisho kile.

“Kuna kitu gani kimeendelea?” Peter aliuliza.

“Lile jeraha ni la mkuki, mkuki uliingia sana katika ubavu wake, ukachana sehemu ambazo kuna nyamanyama kadhaa za kuzishikilia mbavu, mbaya zaidi mkuki huo ulikuwa umepakwa sumu, kwa hiyo sumu imeingia katika mwili wake” Dokta Pius aliwaambia maneno ambayo yakaonekana kuwashtua kupita kawaida.

“Sumu?”

“Ndio. Inaonyesha mkuki huo ulikuwa umepakwa sumu, tena sumu kali sana iitwayo Selphonipherioum ambayo kazi yake kubwa ni kuulia wanyama wakali kama simba na wengineo” Dokta Pius aliwaambia.

“Kwa hiyo ikawaje?”

“Tumeangaika kadri ya uwezo wetu na sasa hivi ndio tunaitoa sumu iliyokuwa mwilini mwake”

“Itamalizika leo?”

“Hapana. Ni kazi kubwa sana. Utoaji wa sumu unaweza kuchukua mwezi mzima”

“Mwezi mzima! Mungu wangu!”

“Yeah! Kazi ya utoaji sumu si kazi ndogo. Kama tukisema tufanye haraka haraka, inaweza kuleta tatizo kubwa zaidi kwa sumu ile kuingia katika utumbo mkubwa wa chakula na kisha kutapakaa katika tumbo zima kitu ambacho kitahitimisha maisha yake yote” Dokta aliwaambia.

Maneno ambayo aliyaongea dokta Pius yalikuwa ni ukweli kabisa. Sumu ile ilikuwa imeingia katika damu yake na hivyo ingechukua muda wa mwezi mmoja mpaka sumu ile kutolewa yote na matibabu mengine kufuata. Kuanzia siku hiyo, Peter pamoja na mama yake, Bi Stella wakawa ni watu wa kuelekea katika hospitali hiyo ambapo bado uchujaji wa sumu kutoka katika damu yake ulikuwa ukiendelea zaidi na zaidi.

Kila siku kwao zikaoekana kuwa na majonzi, Peter hakutaka kufanya jambo lolote katika kipindi hicho, akaamua kumsahau kwanza Rose kwa wakati huo na kutulia kuangalia hali ya baba yake ambayo wala haikuonyesha unafuu wowote ule. Siku zikakatika na hatimae mwezi kukatika na zoezi zima la uchujaji wa sumu kukamilika na matibabu mengine kuendelea.

“Sumu yote imekwisha” Dokta aliwaambia maneno ambayo yalionekana kuwa faraja kwao.

“Asante Yesu!”

“Ila bado kuna tatizo moja”

“Tatizo gani tena?”

“Sehemu ambayo mkuki uliingia ni sehemu mbaya sana, mkuki uliweza kuchanachana sana nyama zake, sijui kama kutakuwa na kitu cha kufanya zaidi, sehemu ile bado itaendelea kuwa na jeraha, damu bado itakuwa ikivilia kwa ndani” Dokta aliongea maneno ambayo yalikuwa kama sumu mioyoni mwao.

“Kwa hiyo hatoponana kurudi kama zamani?”

“Atapona ila bado jeraha litakuwepo. Cha msingi hatakiwi kufanya kazi ngumu na kutembea kwa muda mrefu” Dokta Pius aliwaambia.

“Ooopsss!” Peter alijikuta akishusha pumzi nzito.

Ilimchukua muda wa miezi mingine miwili na ndipo Bwana Edward kutoka hospitalini, bado alikuwa akihisia maumivu kwa ndani japokuwa kwa kumwangalia alionekana kuwa mzima wa afya. Kila siku akawa mtu wa kukaa ndani huku akipewa nafasi zaidi ya kupumzika kutoka kazini. Maumivu ya nyama zilizochanwa yalikuwa makubwa ubavuni mwake lakini hakuwa mtu wa kulia, alikuwa mtu wa kuvumilia maumivu yale tu.

“Unapakumbuka mahali alipopasema yule malaya?” Bwana Edward alimuuliza Peter.

“Napakumbuka. Alisema Kinodnoni B”

“Yeah! Nenda kamtafute”

“Ila nitafanikiwa kweli? Kuna nyumba nyingi sana kule” Peter alimwambia baba yake, Bwana Edward.

“Kajaribu” Bwana Edward alimwambia Peter.

Hakukuwa na jinsi, katika kipindi hicho ndicho ambacho Peter akaanza kuelekea Kinondoni B kwa ajili ya kumtafuta Rose. Hilo halikuwa jambo dogo, lilikuwa jambo kubwa na zito, mara kwa mara Peter alikuwa akielekea huko lakini wala hakufanikiwa kumpata Rose. Mpaka miezi sita inakatika, bado hakuwa amefanikiwa katika suala hilo mpaka kufikia kipindi ambacho akaamua kukata tamaa kwa kuona kwamba kwa sababu msichana huyo alikuwa na mimba yake, angeweza kumtafuta.

Peter akasahau kila kitu, mwaka wa kwanza ukakatika, wa pili, wa tatu mpaka mwaka wa tano unaingia, bado Peter alionekana kutokujali, alikuwa akiisubiri siku ambayo Rose angeweza kuja na kumwambia mengi kuhusiana na mtoto wake.

Katika kipindi hiki, matatizo mengine yakaonekana kuanza kutokea, katika kipindi cha miaka miwili ya nyuma Bwana Edward alijiona kuwa kama zamani jambo ambalo lilimfanya kuanza kupuuzia yale dokta aliyokuwa ameshauri. Akaanza kutembea kwa umbali mrefu huku akifanya kazi ngumu kama kawaida yake.

Tatizo likaonekana kuanza tena, katika kipindi hiki kila kitu kikaonekana kuwa kama zamani. Muda mwingi Bwana Edward alikuwa akilalamikia maumivu, alikuwa amezitonesha nyama zake mbavuni jambo ambalo lilikuwa likimletea maumivu makali kupita kawaida. Kila siku alikuwa akilia peke yake, mpaka walipoamua kumpeleka hospitalini, walikuwa wamechelewa kwani damu zilikuwa zimekwishaanza kuvilia tumboni mwake.

“Mbona mmemchelewesha namna hii?” Dokta Pius ambaye alimtibia miaka mitano iliyopita aliwauliza.

“Kwani imekuwaje?”

“Damu zimeanza kuingia tumboni mwake. Nadhani alipuuzia ushauri wangu na tatizo kurudi tena, limerudi kwa kasi zaidi” Dokta Pius aliwaambia.

Kila mmoja alionekana kushtuka, maneno ambayo aliyaongea dokta Pius yakaonekana kuwatisha kupita kawaida, kwa kifupi maneno yale yalimaanisha kwamba Bwana Edward asingeweza kupona na kuwa kama zamani, ni lazima angekufa. Dokta Pius hakutaka kumkatisha tamaa mgonjwa wake, kila siku alikuwa akimtibia na kumtia moyo japokuwa moyoni alijua kwamba mgonjwa wake muda wowote alikuwa akienda kufa kitandani kutokana na damu kuanza kuingia tumboni.

“Peter….” Bwana Edward alimuita Peter ambaye alikuwa pembeni yake.

“Naam”

“Mjukuu wangu ana miaka mitano sasa. Ninataka kumuona mjukuu wangu kabla sijafariki” Bwana Edward alimwambia Peter kwa sauti ya chini.

“Baba…nimemtafuta sana Rose kwa miaka yote hii sijampata” Peter alimwambia.

“Haijalishi Peter. Ninataka kumuona mjukuu wangu kabla sijafa. Tumia fedha, tumia bunduki, ua au mjeruhi mtu, ninachokitaka ni kumuona mjukuu wangu tu” Bwana Shedrack alimwambia Peter.

“Nitampatia wapi?”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Kaanze kule kule ulipoambiwa. Fanya juu chini mpaka namuona mjukuu wangu hapa hospitalini” Bwana Shedrack alimwambia Peter.

“Kama Rose akikataa?”

“Usimpe taarifa. Hata kama kumteka, wewe mteke tu. Ninachikitaka ni kumuona mjukuu wangu tu. Mtafute kila kona, nataka kumuona hata kabla sijafa” Bwana Edward alimwambia Peter.

“Nitafanya hivyo baba. Nitakuja na mjukuu wako mahali hapa” Peter alimwambia baba yake na kisha kuondoka mahali hapo.















Peter akaondoka hospitalini hapo huku akiwa na mawazo lukuki, hakuwa na uhakika wa kumpata Rose na hatimae kumchukua mtoto wake lakini kwa sababu baba yake alikuwa akimhitaji mjukuu wake, hakuwa na jinsi, alitakiwa kumtafuta kila siku bila kukata tamaa na hatimae kumpata. Endapo angemtafuta hivi hivi aliona hilo kuwa zoezi gumu, alichokifikiria mahali hapo ni kuingia gharama tu ya kutumia fedha.

Moja kwa moja akaingia ndani ya gari lake, hakutaka kuelekea nyumbani kwa wakati huo, safari yake ilikuwa ni kwenda Kinondoni B kwa ajili ya kuanza kazi kubwa iliyokuwa mbele yake. Kila alipokuwa akifikiria ukubwa wa Kinondoni B, akaonekana kukata tamaa lakini akajipa moyo kwamba ilikuwa ni lazima afanikishe kile alichokuwa akikihitaji.

Hiyo ikawa siku ya kwanza kwa Peter kufanya kazi yake, alimtafuta Rose kwa kuulizia sehemu nyingi lakini huko kote hakuweza kufanikiwa hata mara moja, kila aliyekuwa akimuulizia hakuwa akimfahamu. Siku ya pili ikaingia, bado alikuwa akiendelea kumtafuta, siku ya tatu mpaka mwezi mzima unakwisha bado Peter hakufanikiwa kumpata Rose.

Moyoni akaonekana kukata tamaa, huku akionekana kutaka kuiacha kazi hiyo kukawa na wazo moja ambalo lilimjia kichwani, wazo la kuitumia moja ya picha za Rose kumtafutia. Wazo hilo halikupata kipingamizi chochote kile kichwani mwake, alichokifanya ni kuelekea nyumbani kwa Bwana Shedrack na kisha kuanza kuongea na kuhusiana na kile kilichomleta.

“Ninahitaji picha ya Rose” Peter alimwambia Bwana Shedrack.

“Bado tu unamtafuta huyu malaya?” Bwana Shedrack alimuuliza huku akionekana kumshangaa.

“Nina kazi nae kwanza. Au wewe hauna shida ya kumuona mjukuu wako?” Peter aliuliza.

“Ninayo shida lakini kwa alichokifanya sijakipenda kabisa”

“Basi sawa. Naomba picha yake yoyote ambayo unaona itanisaidia katika kazi yangu” Peter alimwambia Bwana Shedrack.

Bwana Shedrack akainuka mahali hapo na kuelekea ndani, katika chumba alichokuwa akikitumia Rose na baada ya dakika kadhaa akarudi huku akiwa na albamu iliyokuwa imesheheni picha mbalimbali. Peter akaichukua albamu ile na kisha kuanza kuziangalia picha mbalimbali. Picha zile zikaonekana kumkumbusha kipindi cha nyumba kabisa, kipindi ambacho alikuwa pamoja na Rose wakiyafurahia maisha.

“Acha niende na hii” Peter alimwambia Bwana Shedrack huku akichukua picha ambayo aliiona kumfaa kumtafutia Rose na kisha kuondoka mahali hapo.

Kwa kutumia picha aliamini kwamba lisingekuwa jambo gumu kumtafuta Rose, aliona kwamba picha ile ingeweza kumsaidia kumpata Rose kwa urahisi sana kuliko vile alivyokuwa akifanya vya kumuuliza sehemu moja hadi nyingine. Alipofika Kinondoni B, moja kwa moja akaanza kazi yake ya kumuulizia Rose. Picha ikaonekana kuwa msaada mkubwa sana kwani kwa mtu wa tano tu kumuulizia kuhusu Rose, alikuwa akimfahamu vilivyo.

“Uliposema Rose ulinichanganya sana” Kijana mmoja alimwambia Peter.

“Kwa sababu gani?”

“Mimi ninamfahamu kama mama Lydia” Kijana yule alimwambia Petr ambaye akaonyesha tabasamu kubwa.

“Anaishi wapi?”

“Duh! Kwa sasa hivi sijui anaishi wapi. Alikwishahama zamani sana” Kijana yule alimwambia Peter.

“Alihamia wapi?”

“Mmmh! Wala sijui”

“Ila alikuwa akikaa wapi?”

“Nyumba ile pale yenye genge nje” Kijana yule alimwambia Peter.

“Kwa hiyo hakuna hata mtu anayefahamu alihamia wapi?”

“Labda umuulize Bi Fatuma anaweza kujua”

“Nitampata vipi huyo Bi Fatuma?”

“Anaishi ndani ya nyumba ile ile” Kijana yule alimwambia Peter.

Peter hakutaka kupoteza muda, hapo hapo akaanza kuelekea katika nyumba ile na kisha kumuulizia Bi Fatuma kwa wanawake ambao walikuwa nje ya nyumba hiyo. Wanawake wale wakamtaka kuingia ndani, Peter akaingia na moja kwa moja kupelekwa katika chumba alichokuwepo Bi Fatuma ambaye alikuwa amelala huku akiumwa.

“Shikamoo” Peter alimsalimia Bi Fatuma ambaye alikuwa amelala kitandani, alikuwa mgonjwa.

“Marahaba. Hujambo?”

“Sijambo” Peter aliitikia.

Bi Fatuma alionekana kuwa mgonjwa mahali hapo, alikuwa akionekana mnyonge kupita kawaida. Akajitahidi kuinuka katika kitanda alichokuwa amelala na kisha kukaa kitako. Akaanza kumwangalia Peter usoni, kijana ambaye alikuwa mbele ya macho yake alionekana kuwa mgeni kabisa, hakuwa akikukumbuka kama aliwahi kumuona sehemu yoyote kabla ya siku hiyo.

“Karibu” Bi Fatuma alimkaribisha Peter.

“Mimi ninaitwa Peter. Nimetokea Mwenge” Peter alijitambulisha.

“Ok! Nikusaide nini Peter?”

“Kwanza pole kwa kuumwa” Peter alimwambia Bi Fatuma.

Kitu cha kwanza Peter akaanza kuiangalia hali ya Bi Fatuma, mwanamke yule alionekana kuwa mwanamke aliyekuwa akiishi katika maisha ya dhiki, ule ukaonekana kuwa kama udhaifu mkubwa sana ambao Peter alitakiwa kucheza nao katika kipindi hicho. Hapo ndipo Peter alipoanza kuelezea kile ambacho kilikuwa kimemleta mahali pale.

Bi Fatuma alipolisikia jina la Rose, kumbukumbu zake zikarudi nyuma kabisa katika kipindi ambacho Rose alimwambia mengi kuhusiana na Peter. Japokuwa ulikuwa umepita muda mrefu sana lakini Bi fatuma akaonekana kukumbuka mengi, yule Peter ambaye alikuwa akimsikia, leo hii alikuwa mbele yake akimuulizia Rose.

Peter aliposema kwamba alikuwa akitaka kufahamu sehemu ambayo Rose alikuwa akiishi katika kipindi hicho, Bi Fatuma akaonekana kuwa mgumu kumwambia Peter kile ambacho alikuwa akikitaka katika kipindi hicho. Kila alipokuwa akimuomba zaidi na zaidi Bi Fatuma hakuwa radhi kusema mahali ambapo Rose alikuwepo katika kipindi hicho.

Peter akagundua kwamba kama angeendelea kumuulizia Rose kama vile alivyokuwa akiendelea kumuulizia asingepata kile ambacho alikuwa akikihitaji, alichokifanya ni kuutumia udhaifu ambao alikuwa nao Bi Fatuma, Kwanza akaingiza mkono mfukoni na kisha kutoa kiasi cha shilinngi elfu hamsini na kisha kumgawia.

“Ya nini yote hii?”

“Kwa ajili ya dawa na mambo mengine”

“Asante sana. Allah akujalie maisha mema” Bi Fatuma alimwambia Peter.

“Nafanya hivi kwa sababu nilisikia kwamba Rose alikuwa akikaa mahali hapa. Nafanya hivi kama kurudisha wema japokuwa hautofikia wema wote huo uliomfanyia Rose” Peter alimwambia Bi Fatuma.

Peter hakutaka kukaa sana mahali hapo, kitu ambacho alikuwa akikitaka ni kucheza na akili ya Bi Fatuma tu mpaka ambapo angeweza kumwambia kile ambacho alikuwa akikihitaji kwa wakati huo. Kuanzia siku hiyo Peter akajifanya kuuleta wema wake kwa Bi Fatuma, Kila siku alikuwa akifika mahali hapo na kumjulia hali huku akimletea matunda pamoja na kumwachia kiasi fulani cha fedha. Bi Fatuma akaonekana kutokuamini kwamba kijana huyo ambaye alikuwa amekuja ndani ya nyumba yake ndiye ambaye alikuwa akimfanyia mambo yote hayo na wakati hawakuwa wakijuana kabisa.

“Ila kwa nini unanifanyia haya?” Bi Fatuma alimuuliza Peter.

“Ninafanya haya kwa sababu uliweza kukaa na Rose mahali hapa, wema ambao ulimfanyia Rose basi na mimi natakiwa kuufanya japo kwa theluthi tu” Peter alimwambia Bi Fatuma.

Bi Fatuma akaonekana kujisahau kabisa, fedha pamoja na matunzo ambayo alikuwa akipewa na Peter yakaonekana kumlevya kabisa. Hata alipokuja kupona, msaada wa fedha haukuisha kabisa, kila siku alikuwa akizipokea fedha za Peter ambaye wala hakuonekana kuwa na lengo baya, kila kitu ambacho alikuwa akikifanya alikifanya kisomi.

Wiki ya kwanza ikapita, mwanzo wa wiki ya pili akaingizia kile ambacho alikuwa akikihitaji, tayari katika kipindi hicho Peter alionekana kuwa mwema kwa Bi Fatuma, kila alipokuwa akifikiria wema ambao alikuwa amemfanyia katika kipindi hicho, Bi Fatuma akaona lisingekuwa jambo jema kama angekataa kumwambia Peter kile ambacho alikuwa akikihitaji katika kipindi hicho.

“Rose anaishi Masaki kwa sasa. Katika nyumba ya mwanamke mmoja wa kichina” Bi Fatuma alimwambia Peter.

“Sasa kwa nini alimua kuhama hapa?”

“Yule mwanamke alionekana kuvutiwa nae”

“Kivipi?”

Hapo ndipo Bi Fatuma alipoanza kuelezea toka siku ya kwanza ambayo alikuwa ameonana na Rose mahali hapo, maisha ambayo alikuwa akiishi pamoja na hali ambayo alikuwa nayo. Bi Fatuma hakutaka kuficha kitu chochote kile, msaada mkubwa ambao alikuwa ameuonyesha Peter katika maisha yake ukaonekana kubadilisha kila kitu. Peter alikuwa makini kumsikiliza, alimsokiliza mpaka stori yake ilipokwisha.

“Kwa hiyo alijifungua salama?” Peter alimuuliza

“Ndio”

“Na ulishawahi kuwasiliana nae hivi karibuni?”

“Yeah! Huwa ninawasiliana nae”

“Mtoto wake yupo vipi? Mzurieeeee?”

“Ni mzuri. Ila nafikiri hakuwa wako” Bi fatuma alimwambia Peter maneno ambayo yalionekana kumshtua.

“Hakuwa wangu?” Peter aliuliza huku akionekana kushtuka.

“Nafikiri”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Kwa nini unasema hivyo?”

“Yeye ndivyo alivyosema”

“Atakuwa anatania tu” Peter alisema.

Peter hakutaka kuendelea kubaki mahali hapo, alichokifanya ni kumwachia Bi fatuma kiasi cha shilingi laki moja na kisha kuondoka. Katika kipindi hicho alikuwa akitaka kufika Masaki, sehemu ambayo Rose alikuwa akiishi. Ndani ya gari, kichwa chake kilikuwa kikiyafikiria maneno ya Bi fatuma ambaye alisema kwamba mtoto ambaye alizaliwa hakuwa wake. Maneno yale yalionekana kumchanganya kupita kawaida, ilikuwaje mtoto asiwe wake na wakati yeye ndiye ambaye alifanya mapenzi na Rose katika kipindi ambacho alikuwa katika siku ya kupata ujauzito? Kila alichokuwa akijiuliza, alikosa jibu kabisa.

Peter aliendesha gari mpaka alipoingia Masaki ambapo akaanza kwenda katika sehemu ambayo alikuwa ameelekezwa. Kutokana na mitaa kupangika vizuri, wala hakupata tabu, akafika katika eneo lililokuwa na nyumba ambayo alikuwa ameelekezwa. Akaanza kuiangalia nyumba ile, alipoona ameridhika, akaondoka na kwenda mbali kidogo, akalipaki gari lake na kisha kuanza kurudi katika nyumba ile kwa miguu. Akagonga geti, mlinzi akalifungua.

“Nikusaidie nini?” Mlinzi alimuuliza Peter.

“Samahani. Namuulizia mama Lydia”

“Yupo. Nikuitie?”

“Hapana. Nimekuja kumuulizia kwa sababu alisema nimletee nguo za watoto ila sikuja nazo. Ngoja niende dukani nikamletee kwanza. Nilikuwa nataka kupata uhakika kama yupo, si unajua huwezi kubeba mzigo halafu ukaja hapa mwenyewe hayupo, inakuwa sio ishu” Peter alimwambia mlinzi.

“Hiyo sawa kabisa. Ni bora upate uhakika kwanza. Hebu sogea kidogo gari liiingie” Mlinzi alimwambia Peter katika kipindi ambacho gari dogo lilikuwa likitaka kuingia ndani ya nyumba ile.

Peter akainama na kisha kuanza kuchungulia garini, ndani ya gari kulikuwa na dereva pamoja na watoto wawili, mmoja alikuwa wa kichina na mwingine mweusi. Peter akatabasamu, kwa jinsi alivyokuwa akimwangalia mtoto yule mweusi, alikuwa amefanana sana na Rose, akapata uhakika kwamba yule ndiye alikuwa Lydia, mtoto ambaye aliamini kwamba ni wake.

“Samahani” Peter alimwambia mlinzi ambaye alikuwa akifunga geti baada ya gari kuingia.

“Bila samahani”

“Yule si ndio Lydia mwenyewe?”

“Ndio”

“Kumbe amekuwa mkubwa vile! Ameshaanza kusoma sasa hivi?” Peter aliuliza huku akionekana kutabasamu.

“Yeah! Anasoma shule ya St’ Marrys ila kwa mchana anakwenda shule ya kichina ipo hapo Posta” Mlinzi alimwambia Peter.

“Shule ya Kichina? Itakuwaje asome kichina na wakati yeye mtanzania?”

“Mama yake ndivyo alivyoamua ili kuweka ukaribu kati yake na yule mtoto wa kichina, Lee” Mlinzi alimwambia Peter.

“Basi poa kaka. Ngoja nielekee dukani nikalete hizo nguo” Peter alimwambia mlinzi na kisha kuondoka mahali hapo.

Mambo mengi ambayo alikuwa akitamani kuyafahamu akawa amekwishayafahamu na katika kipindi hicho kitu kilichokuwa kimebakia ni utekelezaji tu. Muonekano wake katika kipindi hicho ulionekana kuwa wa furaha kupita kawaida, hakuamini kama Bi Fatuma pamoja na mlinzi wangeweza kumuonyeshea ushirikiano ule ambao walikuwa wamemuonyeshea katika kipindi hicho. Alikuwa amekwishafahamu mengi na katika kipindi hicho alikuwa akitaka kitu kimoja tu, kumteka mtoto Lydia na kisha kumpeleka kwa baba yake ili aweze kumuona mjukuu wake hata kabla hajafa.







Kila kitu abacho alikuwa akikihitaji kwa wakati huo kilikuwa kimekamilika na utekelezaji ndio ambao ulikuwa ukihitajika kufanyika katika kipindi hicho. Peter alionekana kuwa na furaha kwa kuona kwamba kila kitu kingekuwa kama kilivyotakiwa kuwa katika muda si mrefu kutoka wakati huo. Kitu ambacho aliamua kukifanya ni kumtafuta rafiki wake wa muda mwingi, Ezekiel, kijana ambaye alikutana nae nchini Afrika Kusini kwa ajili ya kusaidiana nae katika kazi hiyo.

Ezekiel alikuwa kijana ambaye aliondoka kuelekea nchini Afrika Kusini miaka ya nyuma kwa ajili ya kujitafutia maisha. Alipofika huko, maisha yakawa tofauti na mategemeo yake, kila kitu ambacho aliambiwa kwamba kilikuwa kikipatikana katika ardhi ya Afrika Kusini, hakuweza kukipata, maisha mazuri ambayo alikuwa akiyasikia midomoni mwa watu yalikuwa tofauti ya maisha ambayo alikutana nayo nchini Afrika Kusini.

Badala ya kupata maisha ya raha na faraja, maisha yakawa magumu zaidi, kama walivyokuwa wakifanya Watanzania wengi waliokuwa wakielekea Afrika Kusini, nae akajikuta akianza kuuza pipi, sigara pamoja na kuosha magari. Maisha yakaonekana kubadilika mpaka pale alipokutana na Peter ambaye akaahidi kumsaidia kurudi nchini Tanzania kuendelea na maisha yake kama kawaida.

Katika kipindi kirefu, Peter ndiye alikuwa mtu wake wa karibu ambaye alikuwa akimsaidia mambo mengi. Pamoja na kuwa alijiunga na kundi la vijana wa kihuni kutoka Soweto, kutumia sana bunduki katika kipindi cha uporaji lakini katika kipindi hicho akaamua kubadilika. Peter akampangia chumba kizuri na kumsaidia kila kitu ambacho alikuwa akikihitaji mpaka pale ambapo alitakiwa kurudi nchini Tanzania huku Peter akiendelea kumsaidia kwa kila kitu.

Katika maisha yake, Peter ndiye alionekana kuwa mwokozi wake na hata katika kipindi ambacho Peter alikuwa akihitaji msaada, Ezekiel hakuwa na tatizo, aliahidi kumsaidia kwa moyo mmoja bila malipo yoyote yale. Hiyo ikaonekana kuwa faraja kwa Peter ambaye akamuelezea namna ambavyo mambo yalitakiwa kuwa na hatimae mchezo mzima kutarajiwa kufanyika.

“Kwanza inabidi tumteke katika kipindi ambacho atakuwa akitoka shuleni. Unaonaje hapo?” Peter alitoa wazo na kisha kuuliza.

“Hilo si tatizo. Shule yenyewe unaijua?”

“Nimesikia tu kwamba ipo maeneo ya Posta, ni shule ya kichina” Peter alimjibu Ezekiel.

“Hapa itatubidi yufanye vitu kisomi, kitu cha kwanza yatupasa kuifahamu shule yenyewe ili siku ya tukio tusiweze kupata tabu” Ezekiel alimwambia Peter.

Siku hiyo hawakutaka kuendelea kubaki nyumbani, wazo ambalo alilitoa Ezekiel likaonekana kuwa muhimu sana na ambalo lilitakiwa kuchukuliwa hatua mara moja. Walichokifanya ni kuondoka mahali hapo mpaka Posta ambapo kwa msaada wa kuulizia ulizia wakaelekezwa mahali ambapo shule ya kichina ya Sheng Shung ilipokuwa.

Wakaanza kuelekea huko mpaka pale ambapo wakakutana na shule hiyo ambayo ilikuwa na sehemu ambayo kulikuwa na maandishi makubwa yaliyosomeka Sheng Shung huku maneno mengine ya chini yakiwa yameandikwa kwa lugha ya Kichina. Walichokifanya, wakaanza kuangalia huku na kule, mlinzi alionekana kuwa Mtanzania jambo ambalo likawafanya kujiaminisha sana, wakaanza kuelekea getini.

“Mambo vipi!” Wote wakajikuta wakimsalimia mlinzi.

“Poa” Mlinzi alijibu huku akivuta sigara. Alichokifanya Ezekiel ni kutoa sigara yake.

“Naomba moto” Ezekiel alimwambia mlinzi ambaye akampa sigara yake na kisha kuiwasha.

“Nina maswali kadhaa naomba kuuliza ila kama nitakukosea naomba unisamehe. Si unajua sisi Watanzania maswali mengi” Peter alimwambia mlinzi yule.

“Swali kuhusu nini?” Mlinzi alimuuliza.

“Kuhusu shule hii ya hawa wachina” Peter alijibu huku Ezekiel akijifanya kuwa bize kuvuta sigara yake.

“Hivi shule hii wanafundisha kichina tu?” Lilikuwa swali la kwanza ambalo lilitoka kwa Peter.

“Yeah! Ni kichina tu. Wanachukua watoto wenye miaka mitano mpaka kumi na nne” Mlinzi alijibu.

“Mmmh! Sasa lugha yenyewe Kichina, hivi kuna watoto wa kibongo kweli wanasoma hapa?” Peter aliuliza huku akijifanya kushangaa.

“Yupo mmoja tu. Tena nae sijui imekuwaje. Hakuna mwanafunzi mweusi zaidi ya huyo” Mlinzi aliwaambia.

“Ok! Hapo nimekusoma. Na vipi kuhusu ratiba yao ya kuingia na kutoka?” Peter alimuuliza mlinzi.

“Ratiba ni kwamba wanaingia mchana saa sita na kutoka saa tisa” Mlinzi alimjibu.

“Ok! Usichoke na mawswali yangu kaka. Unajua kwa namna moja au nyingine jua kwamba unanisaidia pia” Peter alimwambia mlinzi.

“Usijali. Kazi ya ulinzi si lazima uhakikishe magari hayaibwi, huwa kuulizwa maswali kuhusu shule hii na kuyajibu ni jukumu letu pia” Mlinzi alimwambia Peter.

“Asante sana kaka. Na vipi kuhusu usafiri wa shule. Upo?”

“Yeah! Kuna basi la shule kwa wale ambao hawaji kuchukuliwa na magari ya wazazi wao”

“Hapo nimekusoma kaka. Sasa kama mimi nina mtoto wangu nataka aje kusoma hapa, ataruhusiwa au hadi nami ningekuwa mchina?”

“Anaruhusiwa hakuna tatizo”

“Nashukuru sana kaka. Asane sana” Peter alimwambia mlinzi.

“Msijali. Karibuni tena”

Peter na Ezekiel wakaondoka mahali hapo, tayari wakapata kitu kingine ambacho kingewaongoza vizuri katika kulitekeleza lile walilotaka kulitekeleza, walichokifanya ni kulifuata gari lao ambalo walikuwa wamelipaki mbali kidogo na kisha kuondoka kuelekea nyumbani.

Kila walichokuwa wakikitaka wakawa wamekwishakipata na kilichokuwa kimeakia ni kufanya utekaji tu. Wakakaa chini na kuanza kupanga namna ambayo walitakiwa kufanya kwa wakati huo. Kila kitu ambacho walikuwa wakikipanga kikaonekana kuwa kamili na kama kungetokea na sababu ambayo ingezuia kitu hicho kisifanyike basi kusingekuwa na jinsi, ila kuhusu mipango, ilikuwa ikienda vizuri.

“Hapa ni kucheza na hisia tu” Peter alimwambia Ezekiel.

“Kivipi?”

“Unavyoona wanaweza kutumia barabara gani kesho kutwa?” Peter alimuuliza Ezekiel.

“Ally Hassani Mwinyi”

“Sawasawa. Nadhani wakitoka na barabara ile wakakwenda njia kwa moja hadi daraja la Salenda, wataonganisha moja kwa moja mpaka makao makuu ya Mult Choice, baada ya hapo watakwenda mpaka katika shule ya msingi ya Msasani na kisha kukata kulia ile barabara ya kuelekea Bamaga. Nimekusea hapo?” Peter alitoa maelezo na kisha kuuliza.

“Kiasi upo sahihi”

“Ok! Ile ndio njia ambayo nina uhakika watakuwa wakiitumia na hii ni kwa sababu kwa kule Msasani kuna wanafunzi wengi wa Kichina wanaishi huko, katika ile mijumba yao mikubwa” Peter alimwambia Ezekiel.

“Sawa. Nimekubaliana na wewe. Sasa mchezo ufanyikie wapi?” Ezekiel alimuuliza Peter.

“General Tyre. Unaonaje?”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Hakuna noma. Ila kwa nini tusiufanyie Macho?”

“Macho noma. Pale kuna bajaji nyingi, bodaboda za kumwaga kwa ajili ya watu wanaotaka kuelekea Coco Beach hivyo tunaweza kupata wakati mgumu. Cha msingi tuweke mitego yetu pale General Tyre, isipotiki basi ni lazima iende hapo Macho” Peter alimwambia Ezekiel.

“Hakuna noma. Hiyo kazi ndogo sana” Ezekiel alijibu.

Walichokifanya ni kutaka kuwa na uhakika kwamba kama vile walivyokuwa wakidhania ilikuwa ndivyo au sivyo. Siku iliyofuata wakaanza kuelekea shuleni katika kipindi ambacho wanafunzi walipokuwa wanatoka na kisha kuanza kulifuatilia basi la shule. Walikuwa wakilifuatilia kwa ukaribu sana, njia zote ambazo walifikiri kwamba zingetumika na ndizo zilizotumika jambo ambalo likaonekana kuwafariji sana kwa kuona kwamba mipango yao ingekwenda kama walivyopanga.

“Daah! Kuna mtihani mwingine ambao hatukuutegemea” Peter alimwambia Ezekiel.

“Mtihani gani?”

“Yule mtoto hatumii gari la shule. Hutumia gari binafsi” Peter alimwambia Ezekiel.

“Daah! Sasa hiyo si ndio nzuri zaidi. Tutalifuatilia hilo gari, tena nadhani litakuwa likipita njia za mkato. Ndio zuri hilo” Ezekiel alimwambia Peter.

“Kama ndio hivyo poa. Kesho ndio siku ya kazi, kuhusu bunduki hakuna tatizo, nitachukua bunduki ya baba na kisha kwenda kuifanya hiyo kazi. Tutakachotakiwa ni kusikilizia kwanza kama atatumia gari la nyumbani au la shule” Peter alimwambia Ezekiel.

“Hakuna tatizo”

Mpaka kufika kipindi hicho kila kitu kilikuwa kimepangwa na kupangika. Ramani zilikuwa vichwani mwao. Siku iliyofuatia, saa nane na nusu walikuwa mbali kidogo na shule ile lakini sehemu ambayo walikuwa wakiona vizuri mazingira ya shule. Siku hiyo ikaonekana kuwa ya tofauti na siku nyingine, gari ambalo lilikuwa likimfuata Lee na Lydia siku hilo halikuonekana mahali hapo, japokuwa walikuwa mbali, wakamuona mwanafunzi mweusi, Lydia akiingia ndani ya basi lile la shule pamoja na wanafunzi wengine. Lilipotoka, wakaanza kulifuatilia.

Ulikuwa ni mzunguko mrefu sana ambao basi lile la shule lilikuwa likitumia kuwashusha wanafunzi. Peter na ezekiel walikuwa wakiendelea kulifuatilia kama kawaida. Hawakuonekana kukata tamaa, japokuwa kuna sehemu basi lile lilikuwa likisimama sehemu nyingi ambazo wangeweza kwenda na kufanya utekaji lakini hawakutaka kufanya hivyo mpaka kufikia sehemu ambayo walipanga kufanyia tukio.

Safari iliendelea zaidi na zaidi, basi lile lilipofika Bamaga ya Msasani, wakalipita na kisha kuelekea mbele huku lengo lao likiwa ni kufika General Tyre na kisha kulisubiria basi hilo. Walipofika General Tyre, Peter akasimamisha gari na kisha kutoka nje huku bunduki ikiwa kiunoni mwake. Ezekiel hakutaka kubaki garini, nae akatoka na ksha kulisubiria basi lile ambapo baada ya sekunde chache likaanza kuonekana kwa mbali likisogea kule walipokuwa.

“Nalisimamisha. Dereva akilisimamisha tu, unaamuru mlango ufunguliwe” Peter alimwambia Ezekiel huku wakijiandaa kulisimamisha basi lile.

Basi lilipofika karibu, Peter akajaribu kulisimamisha lakini dereva wa basi lile hakusimama jambo ambalo likaonekana kuwa kasirisha kupita kawaida. Kwa haraka sana wakalifuata gari lao na kisha kuingia ndani na kuanza kulifuatilia. Walilifuatilia mpaka liliposimama maeneo ya Macho ambapo kulionekana kuwa na foleni ndogo.

Kwa haraka haraka Peter na Ezekiel wakashuka kutoka garini mwao na kisha kulisogelea basi lile na kumtaka utingo afungue mlango lakini akaonekana kugoma. Peter hakutaka kuchelewa, akaanza kuelekea upande wa dereva, akausogelea mlango na kisha kumuonyeshea bunduki, kitendo cha dereva kuiona bunduki ile, tayari akaona kwamba kama wasingetii kile walichoamuriwa basi damu zingemwagika mahali pale.

“Fungua mlango Ally” Dereva alimwambia utingo wake na hivyo kuufungua mlango.

Kwa mwendo wa kasi, Peter akaingia ndani ya basi lile, watoto wote wakabaki kimya. Peter hakutaka kuchelewa, alichokfanya ni kumsogelea Lydia ambaye alikuwa akimwangalia na kisha kumchukua na kuondoka nae. Lee ambaye alikuwa kimya akaanza kulia, kitendo cha kumuona ndugu yake, Lydia akichukuliwa kilionekana kumkasirisha, akataka kumfuata Peter lakini utingo akamzuia.

Peter akatoka nje na Lydia ambaye alikuwa akilia sana, akamuingiza ndani ya gari na kisha kuanza kuelekea katika barabara ile ya CCBRT, walipofikia ukingoni, wakakata kona kulia, wakachukua barabara ya vumbi ambayo ilitokea katika barabara ya Ally Hassan Mwinyi na kutokomea kusipojulikana huku wakiwaacha watu waliokuwa pale Macho kutokuelewa kama kulikuwa na utekaji ambao ulikuwa umefanyika mahali pale kutokana na uharaka ambao ulifanywa katika kutekeleza kitendo kile.



Endelea ku LIKE na ku COMMENT bila kusahau ku SHARE mara nyingi uwezavyo ili iweze kuwafikia na wengine nao waweze kujifunza kitu ndani yake.

Je nini kitaendelea?

Je nini kitaendelea?

Je Peter na Lydia watafika salama?

Je Rose ataweza kumtaja mzazi wa mtoto Lydia?

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

ITAENDELEA