LET'S CALL IT A NIGHT - 5

 

Simulizi: Let's Call It A Night

Sehemu Ya Tano (5)



Maisha ndani ya meli ile yalikuwa yakiendelea kama kawaida, kila mtu alionekana kuwa bize, hakukuwa na mtu aliyekuwa akimuongelesha kwa kitu chochote kile. Rafiki yake pekee alikuwa Damian ambaye ndiye aliyekuwa akila naye na kufanya naye mambo mengine.

Kila siku watu waliokuwa ndani ya meli hiyo walionekana kutokuwa watu wa kawaida kabisa, jicho ambalo walikuwa wakitumia kumwangalia halikuwa jicho salama, walionekana kuwa na chuki za waziwazi.

Kila siku Damiana alikuwa na kazi moja ya kumtia moyo kwa kumfariji kwamba kusingekuwa na tatizo lolote ambalo lingetokea hivyo alitakiwa kuendelea kuamini kwamba kuna siku wangeondoka na kuendelea na maisha yao sehemu nyingine kabisa tofauti na melini hapo.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Kwa Maimartha, maneno yale hayakumuingia hata mara moja, kila siku kichwa chake kilikuwa kikiwafikiria watu wale, kwa mtazamo tu, hawakuonekana kuwa watu wazuri, kwa jinsi walivyoonekana, tayari alijiona kuwa marehemu.

Damian aliligundua hilo na kazi yake kubwa ilikuwa ni kuendelea kumtia moyo Maimartha.

“Wataniua hawa,” alisema Maimartha.

“Hapana, hawawezi kukuua kabisa, nipo hapa kwa ajili yako, amini kwamba utakuwa salama mikononi mwangu,” alisema Damian maneno yaliyomuingia Maimartha na kujiona kumpata mlinzi wa uhakika maishani mwake melini humo.

Siku ziliendelea kukatika, baada ya miezi kadhaa kukatika, Damian alitakiwa kuondoka ndani ya meli hiyo na kutakiwa kuelekea nchini Marekani. Hiyo ilikuwa ni taarifa mbaya kwa Maimartha lakini hakuwa na jinsi.

Siku ambayo alikuwa akiambiwa kuhusiana na safari hiyo, alibaki akilia sana, machozi yalimbubujika usiku mzima kwa kuamini kwamba na yeye huo ndiyo ungekuwa mwisho wa maisha yake kwa kuamini kwamba watu wale wasingeweza kumuacha hata kidogo.

“Wataniua.”

“Hawawezi kukua hata kidogo. Ngoja nikafanye kazi yao kisha nitarudi na kukuchukua, umekwishakuwa familia yangu, yeyote atakayekugusa kwa ubaya, nitamuua,” alisema Damian kwa ushujaa mkubwa.

“Naomba twende wote.”

“Hiyo haiwezekani, hawawezi kukubali.”

“Umekwishawaambia juu ya hilo?”

“Niliwagusia, walinikatalia katakata.”

“Mungu wangu! Kwa hiyo maisha yangu ndiyo yanaishia humu melini?”

“Hapana. Hayawezi kuishia humu, utaondoka ukiwa salama kabisa.”

Japokuwa aliambiwa maneno mengi lakini hayo yote hayakuweza kumuingia. Tumbo lake lilikwishakuwa kubwa, alikuwa akikaribia kujifungua kabisa na kujifungulia ndani ya meli hiyo kulimaanisha kwamba maisha yake yasingekuwa mazuri kabisa, tena angeweza kuuawa, yeye na mtoto wake kutupwa baharini.

Hicho ndicho kitu kilichomtia wasiwasi zaidi, hakutaka kujifungulia ndani ya meli hiyo lakini hakuwa na sehemu nyingine yoyote ile.

Baada ya siku mbili, Damian akapanda boti iendayo kasi na kuondoka melini hapo. Kwa Maimartha, majonzi aliyokuwa nayo kipindi hicho yalikuwa ni zaidi ya msiba, kitu kilichokuwa kikimjia moyoni mwake, kilimwambia kwamba huo ndiyo ulikuwa mwisho wake wa kuonana na Damian kitu kilichomliza kupita kawaida.

“Haiwezekani, atarudi tena tu,” alijisemea Maimartha,

Kama alivyokuwa ametabiri ndicho kilichokuwa kimeanza kutokea. Watu wale ambao wote walikuwa wazungu wakaanza kumuonyeshea chuki kubwa, kuna siku nyingine hakupewa kabisa chakula na kila alipokuwa akiuliza aliambiwa kwamba chakula hakikuwepo.

Moyoni mwake aliumia mno lakini hakuwa na jinsi, mtu ambaye kila siku alimtegemea kwa kumletea chakula alikuwa ameondoka melini hapo. Alitamani sana kuwasiliana na wazazi wake na kuwaambia kile kilichokuwa kikiendelea kule alipokuwa lakini hakuweza kupata simu kabisa.

Alipoona maisha yanazidi kuwa magumu, hapo ndipo alipoanza mishemishe ya kujitafutia chakula mwenyewe ndani ya meli hiyo. Alianza kwa kwenda stoo, alipekua huku na kule, hakukuwa na kitu chochte zaidi ya chupa za pombe kali ambazo kwake hazikuwa salama kabisa na hakuwa amewahi kunywa pombe maishani mwake.

Hakukata tamaa, aliendelea kutafuta zaidi na zaidi. Akaamua kwenda katika sehemu ambayo haikuwa ikifikiwa na watu kutokana na joto kubwa lililokuwepo huko kwani ilikuwa ni karibu na injini.

Alipoifikia sehemu hiyo tu, joto la mwili wake likaanza kuongezeka na jasho kuanza kumtiririka kama maji. Hakusimama, bado alikuwa akisonga mble kwani moyo wake ulimwambia kwamba huko kulikuwa na chakula hivyo alitaka kwenda kuchukua na kula.

Alipofika karibu na chumba kimoja kilichokuwa pembeni, kwa mbali akasikia minong’ono, kwanza akashtuka, hakuamini kama huko kungekuwepo na watu kwani joto lililokuwepo mahali hapo lilikuwa kubwa.

Alichokifanya ni kuanza kusogea, alitaka kujihakikishia kama ile minong’ono aliyoisikia ilikuwa ni ya watu au kitu kingine. Huko moyo wake ukimdunda kwa nguvu, Maimartha aliendelea kusogea na kuufungua mlango wa chumba kile, mwili wake ukamsisimka kupita kawaida. Macho yake yakagongana na macho ya vijana watano weusi ambao walikuwa wamejificha mahali hapo huku pembeni kukiwa na pakti kadhaa za biskuti na soda.

Maimartha alitamani kupiga kelele na kuondoka mahali hapo, lakini kila alipotaka kufanya hivyo, alisita kwa kuona kwamba watu hao wangepata matatizo kwani alikwishagundua kwamba vijana wale walikuwa wazamiaji kutoka katika Bara la Afrika.

“Who are you? (Nyie ni wakina nani?)” aliuliza Maimartha, hakukuwa na mtu aliyejibu, wote walikuwa kimya.


CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Wazamiaji wale walionekana kuwa na hofu, kila walipokuwa wakimwangalia Maimartha walijua kwamba msichana huyo angeweza kupiga kelele na hivyo kuwaharibia mishemishe zao za kwenda barani Ulaya.
Walijitahidi kumuhimiza Maimartha anyamaze lakini msichana huyo hakutaka kufanya hivyo, alichokuwa akitaka kukifanya ni kupiga kelele tu.
“Please, dont shout out” (Tafadhali, tunakuomba usipige kelele) alisema mwanaume mmoja, kwa jinsi lafudhi yake aliyoitoa, alikuwa Mnigeria.
“Why shouldn’t I shout out?” (Kwa nini nisipige kelele?)
“Please help us, they will kill us, we are black people,” (Tunaomba utusaidie, watatuua, sisi ni watu weusi) alisema kijana yule.
Usalama wa maisha yao ulikuwa mikononi mwa Maimartha tu, hiyo ilimaanisha kwamba endapo angepiga kelele basi Warusi wale na Wagiriki wale wangeweza kufika mahali hapo, kuwachukua na kuwatosa baharini.
Maimartha hakutaka kitu hicho kitokee, moyo wake ulikuwa na huruma tele, kama angepiga kelele na watu wale kuuawa basi roho ya mauaji ingeeanza kumsumbua milele.
Tofauti na hivyo, watu wale walikuwa na chakula, tumbo lake halikuwa na kitu na siku hiyo hakuwa amepewa chakula chochote kile, japokuwa watu wale walikuwa na biskuti tu, kwake, chakula hicho kilionekana kuwa kingi.
Kadri alivyoendelea kukaa sehemu ile, joto lilikuwa likiongezeka zaidi. Kila wakati alikuwa akijiuliza ni kwa namna gani watu wale walikuwa wamevumilia kipindi chote hicho kukaa sehemu iliyokuwa na joto kali namna ile.
Kwa kipindi cha dakika kadhaa tu alichokuwa amekaa mahali hapo, tayari nguo zake zilianza kulowanishwa na jasho lililokuwa likimtoka, hakupata picha watu wale walikuwa wakijisikiaje.
“Why are you here? (Kwa nini mpo hapa?)
“We are going to Europe” (Tunakwenda Ulaya)
“Do you know where you are going?” (Mnapajua mnapoelekea?)
“No, can you tell us your destination?” (Hapana, unaweza kutuambia mnaishia wapi?)” aliuliza jamaa yule ambaye alionekana kuwa kiongozi wa msafara.
“We are going to Rusia” (Tunakwenda Urusi)
“Rusia?” Jamaa mmoja aliuliza kwa mshtuko 
Wote wakashtuka, hawakuamini kama walikuwa ndani ya meli iliyokuwa ikielekea Urusi. Wakaangalia huku kila mmoja akionekana kutokuamini kile alichokuwa amekisikia kutoka kwa Maimartha.
Lengo lao kwa wakati huo halikuwa kwenda Urusi bali walitaka kwenda katika nchi yoyote nyingine, nchi ambayo haikuwa na baridi kali kama ilivyokuwa katika nchi hiyo. Kila mmoja akaonekana kuwa na wasiwasi, kitendo cha kwenda Urusi kwao kilionekana kama kujiua kwa sababu mbali na baridi kali la huko, hakukuwa na maisha mazuri hasa kwa wageni wenye ngozi nyeusi.
Huo ndiyo ulikuwa mwanzo wa Maimartha kufahamiana na wazamiaji hao, akawaomba chakula kile na kuanza kula. Japokuwa zilikuwa biskuti ambazo hazikuwa zikishibisha lakini akavumilia hivyohivyo kwa kulidanganya tumbo lake na kujikuta akishiba chakula hicho.
Yeye ndiye ambaye alikuwa akiwaambia juu ya kila kitu kilichokuwa kikiendelea, kitu ambacho kwa vijana wale kilikuwa msaada mkubwa.
Siku zikaendelea kukatika, mwili wa Maimartha ukaanza kudhoofika, hakuwa akila, alikuwa akishinda katika hali ya kuwaza tu kitu kilichoudhoofisha sana mwili wake. Hakukuwa na mtu aliyemuonea huruma hata mara moja, Warusi wale walionekana kuwa makatili ambayo hayakutakiwa kuishi katika dunia hii.
“??? ?????” (Huu ni mzigo) alisema Mrusi mmoja, alikuwa akimzungumzia Maimartha.
“??? ??? ?? ??? ???????” (Kwa hiyo tufanye nini?)
“????????? ????? ??? ? ????” (Tumtoseni baharini) alisema jamaa mmoja.
Huo ndiyo uamuzi walioufikia, hawakutaka kuendelea kuishi na Maimartha ndani ya meli hiyo kitu pekee walichokuwa wakitaka kukifanya ni kumtosa baharini tu. 
Kila siku walikuwa wakiendelea kuishi naye lakini vichwa vyao vilikuwa vikifikiria namna ya kumtosa baharini binti huyo huku wakati mpenzi wake, Damian atakaporudi basi waweze kumuua.
Wakati wanafikiria hilo, tayari Maimartha alianza kuwa na urafiki na wazamiaji waliokuwa ndani ya meli hiyo kificho. Kila siku ilikuwa ni lazima kwenda huko na kuongea nao na hapo ndipo alipogundua kwamba miongoni mwa wale wazamiaji, kulikuwa na mmoja aliyekuwa raia wa Kenya.
“Tukifika Urusi, tunaondoka tu kuishi na maisha ya mitaani, najua ajira zipo tu, daah! Ila hii meli ingekuwa inakwenda Marekani, ningefurahi sana,” alisema Ongowi, mwanaume huyo kutoka Kenya.
“Mnachofuata huko ni nini hasa?”
“Tunakwenda kuishi huko, Afrika pagumu sana, hakuna ajira, tupotupo tu,” alisema kijana mwingine.
Kila siku walikuwa watu wa kuongea tu, kila siku Maimartha alikuwa akiwahadithia maisha ya nchi nyingine kitu ambacho kiliwachanganya mno na kujiona kama walikuwa wakichelewa kuingia barani Ulaya.
Maimartha hakutaka kuwaficha, hata alipoulizwa juu ya mimba aliyokuwa nayo, akaanza kuwaelezea historia ya maisha yake toka alipojiunga na watu wa dini wa Shirika la Christian Salvation kitu kilichomhuzunisha kila mmoja.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Kwa hiyo huyo Damian hayupo?”
“Ndiyo, aliondoka kwenda kufanya kazi yao waliyomtuma, baada ya hapo, akirudi tutaondoka,” alisema Maimartha.
“Kwa jinsi ulivyotuhadithia, mmh! Sidhani kama utaondoka salama.”
“Kwa nini?”
“Wanaweza hata kukuua.”
“Hapana. Hawawezi kuniua.”
“Kuna mwingine unayemjua ndani ya meli hii?”
“Hapana. Hakuna yeyote.”
“Basi wanaweza kukua. Warusi huwa ni watu wenye roho mbaya sana, ukiachana na Warusi, pia kuna Wagiriki, nao kama Warusi, wana roho mbaya hata shetani akiwaona anashangaa wameitoa wapi roho hiyo. Sasa chukulia hao watu wawili wameungana pamoja, nini kitatokea dhidi yako? Watakuua tu,” alisema Ongowi.
Maneno aliyoyasema kijana yule yalikuwa sahihi kabisa, kwa chuki walizokuwa wakimuonyeshea huku likiwepo suala la kumnyima chakula ilionyesha kabisa watu hao wasingeweza kumuacha salama, hivyo alitakiwa kujinasua mapema.
“Kwa hiyo nifanye nini?”
“Haina jinsi. Kaa na sisi, tukifika Urusi, tunaondoka zetu.”
“Sawa.”
Moyo wake ulikuwa mweupe kabisa kukubaliana na wazamiaji wale, alikuwa radhi kuishi nao lakini si kuendelea kuishi na wale mabaharia walioonekana kuwa na rioho mbaya.
Hakutaka kurudi tena, naye akaanza kushindia biskuti huku hali yake ikiendelea kuwa mbaya sana. Alizidi kukonda huku mara kwa mara akilia kwamba tumbo lilikuwa likimuuma.
Ukiachana na hayo yote, kila kilipokuwa kikifunguliwa kidirisha kidogo, Maimartha alikuwa akipiga kelele kwamba alikuwa akisikia baridi kali kitu kilichowafanya kugundua kwamba mtu waliyekuwa naye tayari alikuwa mgonjwa.
“Nini tena?” 
“Kichwa kinauma.”
“Kingine?”
“Tumbo nalo linauma. Ongowi, ninakufa, tumbo linasokota,” alisema Maimartha huku akilishikilia tumbo lake lililokuwa kwenye maumivu makali.
“Usilie Maimartha, ngoja tuanye kitu.”
Hawakuwa na dawa, kitu walichokuwa wamekikumbuka ambacho walikuwa nacho mikononi kilikuwa ni vyakula na soda tu. Walijitahidi kumfunika nguo lakini bado hali yake iliendelea kuwa vilevile, alitetemeka mno.
Siku hiyo aliishi kimateso sana, hakutaka kula, hamu ya kula ikatoweka huli muda mwingi akitapika maji tu. Kwa kumwangalia, alitia huruma sana lakini hakukuwa na kitu ambacho wangeweza kumsaidia.
“Ninakufaaaaa,” alisema Maimartha huku akionekana kutokuwa na nguvu.
“Hauwezi kufa…utaishi tu,” alisema Ongowi.
“Naomba usniache Ongowi, naomba unisaidie.”
“Nitakusaidia siku zote.”
Kwa mateso aliyokuwa akipitia Maimartha ndani ya meli ile, kila mmoja alikuwa akimuonea huruma. Kwa kumwangalia tu, alikuwa binti mdogo ambaye hakustahili kuyapitia mateso aliyokuwa akiyapitia.
Baada ya wiki moja kupita huku akiendelea kuwa ndani ya chumba kile, uchungu ukaanza kumshika kitu kilichomletea maumivu makali na kuanza kupiga kelele.
“Shiiiiiiii…..shiiiiii….” walijaribu kumtolea sauti ya kunyamaza lakini Maimartha hakunyamaza, alikuwa akiendelea kupiga kelele kwamba alikuwa akisikia uchungu wa kutaka kujifungua.
BAdo alikuwa akiendelea kulia, akajilaza chini na kuipanua miguu yake, damu zikaanza kumtoka kitu kilichowafanya Ongowi na wenzake kugundua kwamba msichana huyo alikuwa njiani kujifungua.
Hawakuwa madaktari wala hawakuwahi kusomea kitu chochote kuhusu uuguzi, suala la Maimartha kutaka kujifungua halikuwa jambo zuri kutokea kwani hawakuwa wamelitegemea.
“Tufanye nini sasa?”
“Tumuhudumieni, hakuna jinsi.”
“Lakini anapiga sana kelele. Hawezi kunyamaza? Washikaji watakuja na kutokea msala,” alisema jamaa mmoja.
“Sijui. Hebu tumsaidieni kwanza.”
Huo ndiyo uamuzi waliokuwa wameufiki, walichokifanya ni kuanza kumsaidia Maimartha aliyeonekana kuwa kwenye hali mbaya. Bado alikuwa akipiga kelele za uchungu, damu ziliendelea kumtoka sehemu za siri.
Ongowi alikuwa akitetemeka kwa hofu, aliingiza mikono yak echini ya kiuno cha Maimartha na kisha kuanza kumtoa mtoto ambaye tayari alikuwa amekwishaanza kuonekana kichwa.
“Sukumaaaaa….sikumaaaaa…” alisema Ongowi.
“Nimechoka, nimechoka kusukuma,” alisema Maimartha.
“Amechoka kusukuma. Kwa hiyo tufanye nini?”
“Nakumbuka niliwahi kusoma sehemu kwamba mwanamke akisoma kusukuma huwa anapigwa vibao.”
“Kweli?”
“Kweli. Huwa inasiadia.”
“Basi sawa. Kazi ya kumpiga vibao niachieni mimi.”
Maimartha akaanza kupigwa vibao vya nguvu, vibao hivyo vikaanza kumpa nguvu ya kuanza kusukuma tena. Japokuwa ilikuwa ni kazi ngumu lakini alitakiwa kuifanya kwani mtoto angeweza kufa endapo tu angeacha na kubaki kichwa kikiwa nje.
Huku akipiga kelele, kazi iliendelea na kumalizika huku Maimartha akiwa hoi. Mtoto wa kike alikuwa kimya, walichokifanya ni kumtingishatingisha na ndipo alipoanza kulia tena. Kila mmoja akafurahi kwa kuona kwamba walikuwa wamefanikiwa kile walichokuwa wamekitaka.
“Ataitwa Ameria.”
“Kwa nini asiitwe Esta?”
“Acha aitwe Ameria. Mtoto mzuri sana. Demu wangu alipozaliwa alikuwa na sura hiihii,” alisema jamaa mmoja, alikuwa raia kutoka Uganda.
****CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Yupo wapi huyu Malaya?” aliuliza Usmanov, mwanaume mwenye misuli mikubwa kutoka nchini Urusi.
“Alikuwepo hapa. Sasa amekwenda wapi?”
Hebu mtafuteni. HAwezi kututoroka. Yaani atoroke kipindi tulichopanga kumuua, haiwezekani. Mtafuteni,” alisema Usmanov kwa hasira.
Kila mmoja alikuwa amechanganyikiwa, kutoweka kwa Maimartha kuliwachanganya kupita kawaida. Mipango waliyokuwa nayo ni kumuua tu na si kuona akitoroka kiwepesi kama alivyofanya.
Walichokifanya ni kuanza msako ndani ya meli hiyo. Kila walipokwenda, Maimartha hakuwepo kitu kilichowapa wasiwasi mkubwa.
“Au amejitosa baharini?”
“Hapana. Hawezi kufanya hivyo. Tuendeleeni na msako.”
Hawakuishia hapo, msako uleiendelea zaidi, kitu walichokuwa wakitaka ni kumpa na kumuua tu. Walimtafuta kila sehemu, walisukuma makabati, waliangalia chini ya vitanda lakini Maimartha hakuonekana jambo lililomchanganya kila mtu.
Wiki ya kwanza ikakatika, Maimartha hakuonekana sehemu yoyote ile. Wazo lililokuwa limewajia vichwani mwao ni kwamba walitakiwa kwenda kumtafuta katika chumba kilichokuwa karibu na injini lakini wakasita kufanya hivyo kutokana na joto kali lililokuwepo huko.
“Vyumba vyote tayari,” alisema kijana mmoja
“Kuna chochote kilichobaki?” aliuliza Usmanov.
“Kipo kimoja, ila sidhani kama yupo huko.”
“Chumba kipi?”
“Kile kilichokuwa karibu na injini.”
“Mmmh! Sidhani kama itawezekana mtu kukaa huko. Achaneni naye, kama mmemkosa kote, inawezekana amejiua” alisema Usmanov.
Hicho ndicho kilichoamuliwa, hawakutaka kuendelea kumtafuta, walichokifanya ni kutulia na kuendelea na maisha.
Baada ya siku kadhaa kupita, huku wakiwa wameizima meli katikati ya bahari karibu na Urusi, usiku wa manane wakaanza kusikia kelele za mwanamke, wote wakajikuta wakiamka na kuanza kusikiliza vizuri.
Sauti ile ilikuwa ikipiga kelele kwa nguvu kana kwamba alikuwa akipatwa na maumivu makali. Walichokifanya ni kutoka vitandani mwao na kuanza kuifuatilia sauti ile.
Haikuwa kazi nyepesi kuipata, waliisikia zaidi lakini hawakujua ilitokea mahali gani. 
“Inatokea wapi?”
“Hata mimi sijui.”
“Mmmh! Ni maajabu.”
Hawakutaka kukata tamaa, walidhamiria kuifuatilia sauti hiyo mpaka watakapoipata, wala haukupita muda mrefu, wakaanza kusikia sauti ya mtoto, hiyo ilikuwa ikitoka kwa sauti kubwa kuliko sauti ya Maimartha.
Walichokifanya ni kuanza kufuatilia na mwisho wa siku wakagundua kwamba sauti ile ilikuwa ikitoka katika chumba kilichokuwa karibu na injini, sehemu ambayo waliogopa kwenda kwa kuwa hawakuamini kama kuna mtu angeweza kukaa huko kutokana na joto kali lililokuwepo sehemu hiyo.
Kwa sababu walikuwa wamesikia sauti ya mtoto kutoka huko, wakaamua kuelekea huko. Sauti ya mtoto yule iliendelea kusikika zaidi, walipokikaribia chumba kile, wakaufungua mlango, japokuwa kulikuwa na giza, mwanga hafifu uliokuwa ukipita kupitia kidirisha kidogo, waliweza kuwaona zaidi ya watu watano akiwepo Maimartha.
“?????? ????” (Watu weusi) alisema Usmanov huku akionekana kupandwa na hasira.
Hiyo haikuwa mara yao ya kwanza kukutana na watu weusi waliokuwa wakizamia melini kwa ajili ya kwenda Ulaya, na kila walipokuwa wakiwapata, walikuwa wakifanya kitu kimoja tu, kuwapa mapipa na kisha kuwatosa baharini.
Walikuwa wakiwachukia mno watu weusi, hawakuwapenda, kila walipokuwa wakiwaona, kitu walichokuwa wakikifikiria ni kuwaua tu.
Walichokifanya ni kutoa bunduki zao. Japokuwa walikuwa na hasira nao lakini hawakutaka kuwaua kwa kuwa lengo lao kwa kila mzamiaji aliyekuwa akikamatwa hakuwa akiuawa zaidi ya kutoswa baharini tu.
Wakawasogelea na kuanza kuwapiga kwa mateke na ngumi huku wakimnyanyua Maimartha aliyekuwa hoi na kuanza kumpiga vibao.
Hawakuionea huruma hali aliyokuwa nayo, walimchukia kwa kuwa alikuwa mtu mweusi tu. Waliwapiga vya kutosha, waliporidhika, kama kawaida yao wakachukua mapipa na kuanza kuyatupa baharini.
“??????? ?x” (Watupeni) alisema Usmanov, wakawachukua Waafrika wale na kuwatupa baharini huku wakiwaambia kama walikuwa na uwezo wa kuogelea, wapige mbizi kuyafuata mapipa yale.
“??? ? ????” (Tumfanye nini?) aliuliza jamaa mmoja akimaanisha Maimartha.
“Mtupeni yeye na mtoto wake, hatuwezi kumlea mtoto mweusi) alisema Usmanov, kijana mmoja akamchukua Maimartha, wakampa mtoto wake na kisha kumtosa baharini huku akiwa amemkumbatia mtoto wake na huku akilia. Kwa kuitazama tu, ilikuwa picha mbaya sana, ila kwa Warusi na Wagiriki wale, hawakuonekana kujali. 
Wakamtosa baharini!!



Bahari ya Pacific ilikuwa miongoni mwa bahari zilizokuwa na baridi duniani. Kuna kipindi sehemu nyingine kulikuwa kukitokea mabarafu makubwa yaliyowapa wakati mgumu manahodha waliokuwa wakiziongoza meli.
Katika kipindi hicho, kulikuwa na baridi kali katika bahari hiyo. Kitendo cha kutoswa baharini tu, kiliwapa wakati mgumu mno. Wakabaki wakilia huku wakiendelea kuomba msamaha na kurudishwa melini lakini hakukuwa na mtu aliyewaelewa, Warusi na Wagiriki wale wenye roho mbaya wakaondoka zao.
Maimartha alikuwa akilia. Mwili wake ulikuwa kwenye maumivu makali, bado hakuwa na nguvu kwani kipindi kichache kilichopita alikuwa ametoka kujifungua. Kwake, alikuwa na wakati mgumu zaidi kujilinda yeye na mtoto wake.
Alishindwa kujua ni kipi alitakiwa kukifanya, tayari alianza kunywa maji kitu kilicholifanya tumbo lake kujawa na maji. Msaada wake mkubwa baharini hapo alikuwa Ongowi ambaye alipiga mbizi, alipomfikia akamshika mkono na kuelekea naye kwenye moja ya mapipa yaliyokuwa yakielea.
“Kaa hapa kwanza,” alisema Ongowi huku akitetemeka baharini pale. Kila alipokuwa akiongea, mdomo wake ulitoa aina ya moshi fulani uliomaanisha kwamba alikuwa akisikia baridi mahali hapo.
Mtoto wa Maimartha, Ameria alikuwa akilia tu, hakujua ni kitu gani alitakiwa kukifanya. Alikuwa mtupu kabisa. Kila alipokuwa akimwangalia, moyo wake ulimuuma mno, hakuamini kama Mungu alikuwa amempa mtoto katika kipindi cha mateso kama alichokuwa nacho wakati huo.
“Ongowi, mtoto wangu anakufa,” alisema Maimartha huku akilia.
Mtoto Ameria alikuwa akilia tu huku akitetemeka, kila aliyekuwa akimwangalia alimuonea hukuma. Mkono mmoja wa Maimartha ulikuwa umeshikilia pia huku mkono mwingine ukiwa umemshikilia mtoto wake.
Dakika zilindelea kukatika, sauti ya kilio aliyokuwa akiitoa mtoto Ameria ikakatika na mwisho wa siku kuwa kimya kabisa.
“Ongowi, Ongowi, mtoto wangu kanyamaza, Ongowi, mtoto wangu amekufa,” alisema Maimartha huku akijaribu kumtingisha mtoto wake, alikuwa kimya kabisa.
“Unasemaje?” aliuliza Ongowi huku akionekana kushtuka.
“Mtoto wangu ame………”
Maimartha hakuweza kuvumilia, akaanza kulia kwa sauti kubwa. Moyo wake ukawa kwenye maumivu makali, hakuamini kile kilichokuwa kimetokea, binti yake ambaye alikaa tumboni mwake kwa takribani miezi tisa alikuwa amekata roho huku akiwa ameishi chini ya nusu saa katika dunia hii.
Mawimbi yaliendelea kuyapiga mapipa yale, yalikuwa yakipelekwa huku na kule lakini hawakutaka kuyaachia. Hiyo ilikuwa siku mbaya na yenye mateso kuliko siku zote katika maisha yake, kila alipoiangalia maiti ya mwanaye aliyokuwa ameishika, moyo wake uliendelea kumuuma.
Siku hiyo walishinda baharini huku Maimartha akiendelea kuishikilia maiti ya mtoto wake kwa kudhani kwamba angeweza kuyafumbua macho yake na kuanza kulia tena. Hilo halikutokea, alitakiwa kukubaliana na ukweli kwamba mtoto wake kipenzi, Ameria alikuwa amefariki dunia.
“Maimartha…” aliitwa Ongowi.
“Abee.”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Pole sana kwa kufiwa na mtoto wako.”
“Inaniuma sana, moyo wangu umekuwa katika maumivu makali. Kwa nini mimi?”
“Pole sana. Kazi yake Mungu haina makosa. Muachie mtoto wako, haina jinsi,” alisema Ongowi huku akionekana kumuonea huruma.
“Siwezi Ongowi, siwezi kumuacha mwanagu awe chakula cha samaki. Sitoweza kumuachia, labda nife,” alisema Maimartha.
“Sawa. Ngoja tuone tutaishia wapi. Kama Mungu akipenda, basi tufike salama tuendapo, na kama haitokuwa hivyo, hata kifo si kibaya kwa wakati kama huu,” alisema Ongowi huku akitetemeka.
“Naomba mnisamehe Ongowi, mimi ndiye nilikuwa chanzo cha kila kitu. Naomba unisamehe kwa kila kitu.”
“Usiseme hivyo Maimartha, hakuna anayetakiwa kukulaumu kwa wakati kama huu. Tulikuwa tunajaribu kuyaokoa maisha yako,” alisema Ongowi.
Waliendelea kukaa baharini kwa zaidi ya masaa kumi, bado Maimartha alikuwa ameishikilia maiti ya mtoto wake huku akilia. Kila alipokuwa akimwangalia, moyo wake bado uliendelea kumuuma mno.
Kila walipokuwa wakiangalia huku na kule, hakukuwa na eneo la nchi kavu lililokuwa likionekana, katika kila upande, kulikuwa na maji na hakukuwa na alama zozote za kuwepo na sehemu yoyote ya nchi kavu ikiwepo kisiwa.
“Ninakufa Ongowi.”
“Hapana. Hauwezi kufa, shikilia pipa vizuri,” Ongowi alimwambia Maimartha.
Kutokana na mawimbi yaliyokuwa yakipiga huku na kule, mapipa yakaanza kupelekwa sehemu nyingine kabisa, baada ya saa moja, wakajikuta wakiwa wamepotezana, wale wazamiaji wengi ambao kila mmoja alikuwa na pipa lake hawakuonekana.
Walijaribu kuangalia huku na kule kuona kama wangeweza kuwapata lakini hilo likaonekana kuwa gumu. Ilipofika usiku wa saa nane, Maimartha akachoka kulishikilia pipa kwa mkono mmoja, alichokifanya ni kuiachia maiti ya mtoto wake huku akilia.
Hakuwa na jinsi, mkono wake mmoja ulikuwa taabani, japokuwa aliumia sana lakini hakuweza kulizuia jambo lile lisitokee. Alilia mno na machozi yake kupelekwa na maji, hakuamini kwamba angeweza kuyapitia maisha aliyokuwa akiyapitia kwa wakati huo.
“Nahisi tumbo linauma,” alisema Maimartha huku akilia.
“Vumilia, tutapata msaada tu.”
Hivyo ndivyo alivyoambiwa na Ongowi, aliendelea kusubiri huku moyo wake ukisali kila wakati lakini hakukuwa na msaada wowote ulioweza kuja.
Mawimbi yaliendelea kupiga, pipa nalo liliendelea kupelekwa huku na kule, hakutaka kuliachia pipa lile, aliendelea kuling’ang’ania.
“Mungu, ninakufa, naomba uipokee roho yangu,” alisema Maimartha, alichoka kushikilia, nguvu zake zilimuisha, taratibu akaanza kuliachia pipa lile na kuanza kuzama, alikuwa tayari kufa kwani asingeweza kuvumilia kuyapata mateso yale. Alikuwa akifa huku akijiona, akazama, macho yakaanza kujaa giza, mwisho, hakuweza kuona kitu chochote kile, akajua tu kwamba tayari mtoa roho alikuwa amekwishamfikia.



Maimartha alikuja kupata fahamu akiwa mchangani, kwanza alishangaa, akaanza kujiuliza maswali mengi kwa nini alikuwa mahali pale na nini kilikuwa kimetokea. 
Alikumbuka kwamba mara ya mwisho alikuwa baharini, tena amezama majini, baada ya hapo, aliona giza, kumbukumbu zake zikaishia hapo, hakujua kitu chochote kilichoendelea.
Wakati akijiuliza hayo, akaamua kusimama, alikuwa katika sehemu moja ambapo mbele yake kulikuwa na bahari, akajua kwamba inawezekana sehemu aliyokuwepo ilikuwa kisiwani.
“Nimefikaje? Ilikuwaje mpaka niwe hapa?” alijiuliza Maimartha lakini akakosa jibu. Alipogeuka nyuma, kulikuwa na miti mingi, kulifanana na pori japokuwa huko kulikuwa na mchanga mwingi.
Jua halikuwa kali, hakuwa akijua ilikuwa ni saa ngapi lakini kwa kuliangalia jua tu, aliweza kuhisi kwamba ilikuwa saa mbili asubuhi. Baridi lilikuwa kali, alikuwa akitetemeka mno kitu kilichomfanya kila wakati kujikunyata lakini haikuweza kusaidia.
Alichokifanya ni kuanza kupiga hatua kuelekea katika miti ile, alipofika huko, akaingia ndani. Hali haikuwa ya kawaida kabisa, hakukuwa na ndege yeyote yule, kwa jinsi ilivyoonekana, hakukuwa na kiumbe chochote kile hasa wanyama.
Maimartha aliendelea kuingia zaidi huku kichwa chake kikiendelea kujiuliza ni kwa namna gani aliweza kufika pale alipokuwa. Baada ya dakika ishirini tu, akatokea upande mwingine, napo, kwa mbele akakuta bahari, hapo ndipo alipokuwa na uhakika kwamba pale alipokuwa kilikuwa ni kisiwa.
“Nimefikikaje? Mbona hakuna mtu?” alijiuliza Maimartha.
Alichoamua kukifanya ni kurudi kule alipotoka, kama alivyotumia muda wa kuja hapo alipokuwa ndiyo muda aliotumia kwenda kule alipotoka, alipofika, akakuta kukiwa na kuni zimewekwa huku zikiwa zinateketezwa kwa moto, yaani kama walivyokuwa wanatumia watu wanaotaka kuota moto.
“Mmmh!” aliguna Maimartha. 
Hakukuwa na mtu aliyemuona mahali hapo, kutendo cha kukuta kuni zikiwa zimewashwa moto kilimshtua ila hakuwa na jinsi. Kwa kuwa alikuwa akisikia baridi, akajisogeza na kuanza kuota moto.
Hapo ndipo kumbukumbu za maisha yake ya baharini zikaanza kujirudia kichwani mwake, alikumbuka kila kitu mpaka kipindi ambacho mtoto wake alikufa na kuiachia maiti yake izame baharini.
Maimartha akaanza kulia tena, bado moyo wake ulikuwa kwenye maumivu makali, hakuamini kama alikuwa amepata mtoto na mwisho wa siku alikuwa amekufa baharini baada ya kupigwa na baridi kali.
Kuna wakati alihisi kwamba Mungu aliruhusu jambo lile litokee kwa kuwa alikuwa ametoa mimba mbili. 
“Mungu! Haya ndiyo malipo ya nilichokifanya? Mbona umenilipia kwa pigo kubwa sana?” aliuliza Maimartha huku akiangalia juu kana kwamba alikuwa akimuona Mungu.
Wakati akiwa anajiuliza maswali hayo, ghafla akasikia akiitwa kwa nyuma, sauti aliyoisikia haikuwa ngeni masikioni mwake, alipogeuka, macho yake yakakutana na macho ya Ongowi, akajikuta akisimama, akaanza kumfuata na kisha kumkumbatia kwa furaha.
“Nini kilitokea Ongowi?” aliuliza Maimartha.
“Kwanza tule, nimeleta samaki. Ushawahi kula samaki wa kizungu?” aliuliza Ongowi.
“Wa kizungu! Nishawahi kula nilipokuwa nje ya Afrika,” alisema Maimartha.
Hawakuwa na chombo chochote kile, walichokifanya ni kuwachoma samaki wale na walipomaliza wakaanza kula. Muda wote huo Maimartha alikuwa akiendelea kujiuliza juu ya namna ambavyo aliletwa ndani ya kisiwa kile, walipomaliza kula tu, akaanza kuuliza.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Ilikuwaje mpaka nipo mahali hapa?” aliuliza Maimartha.
“Uliliachia pipa tayari kwa kuzama, sikutaka nione hilo linatokea, nilichokifanya ni kuzama majini na kuanza kukufuata. Ilikuwa kazi ngumu sana lakini nashukuru Mungu kwamba nilifanikiwa kukupata, nikakuchukua na kuja nawe juu na kukupakiza juu ya pipa langu,” alisema Ongowi na kuendelea:
“Baada ya hapo, nililiacha pipa liendelee kuelea, masaa manne baadaye ndipo nilipokiona kisiwa hiki kwa mbali, nikaanza kulisukuma pipa na mwisho wa siku kufika mahali hapa, haukuwa ukijitambua, mara ya kwanza nilidhani umekufa ila niliposikiliza mapigo yako ya moyo, yalikuwa yakidunda kwa mbali sana,” alisema Ongowi.
“Nashukuru sana. Sasa tutatoka vipi hapa?”
“Bado sijajua. Najua tutaondoka tu japo sijajua tutaondoka vipi. Sina hamu ya kuishi Ulaya tena, bora nirudi Kenya tu,” alisema Ongowi.
“Kwa hiyo tusubiri meli?”
“Ikiwezekana.”
Hawakuwa na cha kufanya zaidi ya kusubiri meli tu, siku hiyo wakabaki katika kisiwa hicho huku wakiongea mambo mengi yaliyotokea katika maisha yao. Muda mwingi Maimartha hakuonekana kuwa na furaha, bado mawazo mengi juu ya mtoto wake yalikuwa yakimuumiza.
Kila alipokuwa akilia, Ongowi ndiye alikuwa mtu pekee aliyekuwa akimbembeleza, kila alipokumbuka kwamba alikuwa ndani ya meli ya walokole na mwisho wa siku kuingia kwenye meli ya Warusi na Wagiriki, Maimartha alijiona kufanya kosa kubwa la kuondoka ndani ya meli ile japokuwa alikuwa na mimba.
Huo haukuwa muda wa kujilaumu tena, alitakiwa kukubaliana na ukweli kwamba alifanya makosa na hivyo alitakiwa kuanza upya kwa mara nyingine tena.
Siku ya kwanza ikapita kisiwani hapo, waliendelea kuishi wawili tu huku kila mara wakiwa wanaota moto tu. Kazi yao kubwa ilikuwa ni kuchoma samaki na kula huku wakivumilia sana kunywa maji ya bahari ambapo kwa kipindi hicho kwao yalionekana kuwa ya kawaida sana.
Siku ya pili ikaingia, maisha yaliendelea zaidi ndani ya kisiwa hicho. Waliendelea kusubiri meli yoyote ile lakini hakukuwa na meli iliyopita karibu na kisiwa kile.
“Kweli tunaweza kuondoka hapa kisiwani?”
“Tuendelee kusubiri Maimartha, sijui chochote kile. Ningependa kuondoka na kurudi nyumbani, huku Ulaya ishakuwa balaa.”
Siku ziliendelea kukatika lakini hakukuwa na meli yoyote ile iliyoonekana baharini. Mpaka wiki inamalizika bado hali iliendelea kuwa vilevile. Walikata tamaa na kuona kwamba wangeweza kufa katika kisiwa hicho hicho.
Baridi kali ndilo lililokuwa likiwaumiza kila siku. Kuna wakati sehemu ya maji baharini ilikuwa ikiganda na kuwa barafu tupu, wakati mwingine theluji ilikuwa ikidondoka kitu kilichowaletea tabu mno na mateso yasiyoweza kuelezeka.
Waliendelea kusulubika huku kila siku chakula chao kikiwa ni samaki wa kuchoma tu ambao walikuwa wakiletwa na Ongowi aliyekuwa akijitosa baharini na mti wake wenye ncha kali na kuwakamata kwa kuwachoma, japokuwa ilikuwa ni kazi kubwa mno lakini alikuwa akifanikiwa kwa kiasi kikubwa.
“Tutakaa hapa mpaka lini? Mbona meli haziji?” aliuliza Maimartha.
“Sijajua Martha. Mbaya zaidi msimu wa baridi kali ndiyo unaanza huku Ulaya, sijui tutaishi vipi,” alisema Ongowi.
Waliendelea kukaa katika kisiwa hicho ambacho wala hawakujua kiliitwaje. Kila siku theluji ziliendelea kudondoka kitu kilichowaletea wakati mgumu mno. Siku zikaendelea kukatika, bahari ikaanza kuganda, maji yote yakaganda na barafu zito kutawala kwa juu.
“Nahisi nitakufa, mifupa yangu inauma kwa sababu ya baridi,” alisema Maimartha.
“Vumilia tu. Ila nina wazo,” alisema Ongowi.
“Wazo gani?”
“Kutembea, yatupasa kutembea.”
“Kutembea?”
“Ndiyo. Hakuna maji, sehemu yote ni barafu, kwa nini tusitembee?”
“Ooppss…”
“Ndiyo hivyo Martha. Tutembee tu hakuna jinsi.”
“Na ikitokea barafu likayeyuka tukiwa njiani?”
“Hatujui itakuwaje. Haina jinsi. Kwa hali jinsi ilivyokuwa, hakuna meli itakayokuja kwani bahari ishaanza kuganda,” alisema Ongowi.
Japokuwa lilikuwa suala gumu lakini hawakuwa na jinsi, wakaanza kutembea juu ya bahari iliyokuwa imeganda huku theluthi ikiendelea kudondoka. Wote walikuwa wakitetemeka, walikuwa wameshikana kwa kung’ang’aniana. Kwa Maimartha ilikuwa afadhali kwa kuwa alikwishazoea kuishi katika nchi za Ulaya, hata tabu aliyokuwa akiipata mahali pale haikuwa kubwa kama kwa Ongowi ambaye hakuwahi kuishi katika nchi yenye baridi kali.
Hawakujua walipokuwa wakielekea, wao walijiendea tu ili mradi wafike wanapotakiwa kufika. Kadri muda ulivyozidi kwenda na ndivyo barafu lilivyozidi kuongezeka baharini hapo.



Ilikuwa ni safari ndefu iliyowapa tabu mno, kutokana na theluji nyingi kujaa katika mabarafu yale, iliwapa wakati mgumu sana katika kuinyanyua miguu yao kwani walipokuwa wakikanyaga, miguu ilikuwa ikizama mpaka magotini.
Waliendelea kutembea, kwa kuangalia tu, hata kama ungepewa taarifa kwamba pale walipokuwa wakikanyaga kulikuwa na bahari usingeweza kukubali, hakukuwa hata na tone la maji.
Walitembea kwa umbali mrefu mno, baada ya masaa mawili ya matembezi yao, kila mmoja akaonekana kuchoka na hivyo walihitaji kupumzika. Hiyo ilionekana kuwa ngumu kufanyika kwani hakukuwa na sehemu ngumu yoyote ya kukaa, waliendelea kusonga mbele kwani napo waliogopa kuyeyuka kwa bahari ambapo ungewapa wakati mgumu sana.
“Hivi tutafika?”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Inategemea na upande tunaokwenda. Hali inatisha, sijui kama tunaelekea kaskazini, kusini au upande gani,” alisema Ongowi.
Waliendelea kumuomba Mungu, bado kazi ilionekana kuwa kubwa, theluji ziliendelea kudondoka mpaka kipindi kingine wakahisi kwamba wangeweza kukwama na wasingeweza kusogea mbele zaidi.
Safari iliendelea zaidi, baada ya masaa kumi, mbele wakaanza kuiona miti kwa mbali. Haikuwa ikionekana vizuri kwa kuwa ilikuwa imetawaliwa na theluji iliyokuwa ikiendelea kudondoka ardhini. 
Kidogo wakaanza kupata faraja kwa kuona walikuwa wamefika sehemu salama kabisa katika maisha yao. Wakaendelea kupiga hatua mpaka walipoifikia miti ile na kuangalia vizuri, kulikuwa na nyumba moja iliyotengenezwa kwa mbao, wakaifuata na kuingia ndani.
Hakukuwa na mtu, ukimya mkubwa ulikuwa umetawala, mbele, kulikuwa na sehemu maalumu iliyokuwa ikiwaka moto, pembeni kulikuwa na sanamu la mbwa mwitu lililokuwa limewekwa kwa juu, mbali na hivyo, kulikuwa na meza iliyojaza pombe kali.
“Tumefika sehemu salama, sijui wapi hapa,” alisema Maimartha.
Usiseme sehemu salama, subiri mpaka tuhakikishiwe usalama,” alisema Ongowi.
Walichokifanya ni kuusogelea moto ule na kukaa pembeni yake. Kila mmoja alikuwa akitetemeka huku nguo zao zikiwa zimetawaliwa na theluji, lakini baada ya kukaa karibu na moto ule, theluji zilizokuwa mwilini mwao zikaanza kuyeyuka.
Baada ya masaa mawili ya kuwepo ndani ya nyumba ile, wakaanza kusikia sauti kutoka nje ya nyumba ile. Hawakuwa wakiongea Kingereza, walikuwa wakizungumza Kirusi. Wakajificha nyuma ya kabati lilokuwa ndani ya nyumba ile huku wakitetemeka kwa hofu kubwa kwani tayari hawakuonekana kuwaamini Warusi kutokana na matendo ya kikatili waliyokuwa wakiyafanya.
Mlango ukafunguliwa na watu hao wawili kuingia ndani. Kwa kutumia jicho la wizi wakaanza kuchungulia ili kuona walikuwa wamekuja na nini. Wakawaona wakiwa wamebeba mnyama waliyetoka kumuwinda na kumuweka juu ya meza.
Nyuso zao hazikuwa za kawaida, walionekana kuwa makatili, inawezekana walikuwa zaidi ya wale waliokuwa katika meli ile.
“Tuwaombe msaada, watusaidie, tayari tumefika nchi kavu,” alisema Maimartha kwa sauti ya chini kule nyuma ya kabati.
“Hapana. Hatuwezi kuwaamini, tusubiri waondoka na sisi tutoke,” alisema Ongowi.
“Wanaonekana kuwa ni watu wema.”
“Hapana. Si watu wema. Inawezekana hawa kuwa hatari zaidi ya wale wa kule kwenye meli.”
“Kwa hiyo tufanye nini?”
“Tuendelee kukaa tu huku nyuma ya kabati, tukitoka hapa, ni safari kuelekea St. Petersburg au Moscow, ni mbali sana kutoka hapa?” aliuliza Ongowi.
“Sijajua. Sijawahi kufika Urusi kabla na mbaya zaidi sijui hapa ni wapi.”
“Basi tuendelee kukaa.”
Huo ndiyo uamuzi waliokuwa wameufikia, walichokifanya ni kuendelea kusubiri mpaka watu wale watakapoondoka na wao kuendelea na safari kama kawaida. Muda ulizidi kusogea, ilipofika saa kumi na mbili jioni, wakasikia watu hao wakitoka nje na kuondoka zao.
“Wameondoka.”
“Na sisi tuondoke. Ila nimeanza kusikia njaa.”
Wakatoka na kuanza kutafuta kama kulikuwa na chakula chochote kile. Kila walipokuwa wakiangalia, walikuwa wakikutana na pombe kali tu. 
“Niliwaona wameleta mnyama, yupo wapi?”
“Sijajua. Tuendelee kutafuta, mimi mwenyewe njaa imeanza kunikamata,” alisema Ongowi.
Waliendelea kutafuta zaidi, mwisho wa siku wakafanikiwa kukuta nyama ya kuchoma ikiwa imefunikwa katika bakuli lililowekwa ndani ya kabati, wakaanza kula.
“Tuondoke. Chukua hayo makoti,” alisema Ongowi na Maimartha kuchukua makoti makubwa yalilotengenzwa kwa ngozi ya mnyama na kuyavaa.
Safari yao ikaanza upya, wakaanza kuondoka mahali hapo na kuelekea katika upande wa Kaskazini kulikupokuwa na Mji wa Tiksi. Walipofika umbali kama wa kilometa kumi, wakaanza kusikia sauti kwa nyuma, walipogeuka, kulikuwa na zaidi ya watu wanne waliokuwa wakiwataka kusimama, walikuwa kama umbali wa robo kilometa.
Hawakutaka kusimama, walichikfanya ni kuanza kukimbia, watu wale nao wakaanza kuwakimbiza.
Hawakukimbia kwa kasi kama ilivyokuwa, theluji nyingi iliyokuwa imedonda chini kwa wingi iliwapa wakati mgumu. Hawakuzoea kuwa kwenye eneo kama hilo ila watu waliokuwa wakiwakimbiza, walionekana kuwa na kasi zaidi yao.
“Kimbia…kazana Maimartha,” alisema Ongowi huku akimshika mkono Maimartha.
Hawakutaka kusimama, tayari hatari kubwa ilionekana mbele yao na kama wasingeweza kukimbia, basi wangekamatwa na hivyo kufanyiwa kitu kibaya na Warusi wale waliokuwa wawindaji eneno hilo.
Ghafla milio ya risasi ikaanza kusikika nyuma yao kutoka kwa wale watu waliokuwa wakiwakimbiza, hapo ndipo walipoongeza kasi kwa kuona kwamba hisi zao zilikuwa kweli kabisa, watu wale waliokuwa wakiwakimbiza hawakuwa watu salama kabisa.
Kila risasi iliyokuwa ikipigwa, iliwakosa, ilikuwa ikipiga katika theluji au katika miti iliyokuwa kwenye kila njia waliyokuwa wakipita.
Kutokana na baridi kali lililokuwepo, hawakuchoka na wala hakutokwa na jasho, walikuwa wakavu kabisa na waliendelea kukimbia kama kawaida.
“Mama nakufaaaaaaa……” ilisikika sauti ya Maimartha, alipiga uyowe mmoja mkubwa uliomfanya Ongowi kusimama na kumwangalia. Alikuwa amedondoka chini huku damu zikimtoka, alikuwa amepigwa risasi iliyozama katika paja lake.
“Maimartha, inuka…” alisema Ongowi huku watu wale wakija kwa kasi.
“Nimepigwa risasi, nimep….” alisema Maimartha kwa tabu, kabla hajamaliza sentensi yake, akaanza kulia tena.
Ongowi akawa kwenye wakati mgumu, alishindwa kuelewa ni kitu gani alitakiwa kukifanya, alipoyatupia macho yake kwa wale wawindaji wa kirusi, walikuwa wakija kwa kasi.
Hakutaka kumuacha Maimartha mahali hapo kwa kuamini kwamba angeweza kuuawa kinyama, alichokifanya ni kumnyanyua na kumuweka begani, kilichofuata ni kukimbia naye tu huku risasi zikiendelea kupigwa mfululizo.
Maimartha alikuwa mzito lakini Ongowi hakutaka kumuacha, bado alikuwa amembeba mgongoni huku akiendelea kukimbia naye. Theluji ilikuwa usumbufu mkubwa, kila alipopiga hatua, aliuona mguu wake kama kukwamba, ilikuwa ni sawa na mtu aliyekuwa akikimbia ndani ya maji.
Alijitahidi kuongeza kasi lakini hali ilikuwa ileile. Alijitahidi hivyohivyo, alipofika kwa mbele njiani, macho yake yakatua katika nyumba moja ambayo kwake ikaonekana kuwa kimbilio, akaanza kuifuata huku Maimartha akilia na damu zikiendelea kumtoka.
“Vumilia, kuna nyumba nimeiona,” alisema Ongowi huku akiendelea kuisogelea nyumba ile.
Alipoifikia, hakutaka kusubiri, akaufungua mlango na kuingia ndani. Kama ilivyokuwa nyumba ile ya nyuma, hata nyumba hii haikuwa na mtu yeyote yule. Alichokifanya ni kuufuata mlango na kisha kuufunga, akamuweka Maimartha kochini.
“Mguu unauma, ninaumwa mguu Ongowi, ninakufa,” alisema Maimartha huku akiugulia mguu.
“Vumulia. Subiri kwanza,” alisema Ongowi na kulifuata kabati la vyombo lilikuwa mahali hapo. Akalifungua, macho yake yakatua katika kiboksi kido kilichoandikwa ‘firsy Aid Kit’ yaani kiboksi cha huduma ya kwanza, akakifungua, akatoa pamba na dawa aina ya ‘Kentrophyn’, akachukua mkasi mdogo na kumrudia Maimartha kochini pale.
“Ngoja niitoe risasi.”
Hakukuwa na cha kusubiri, kila kitu kilichofanyika mahali hapo kilifanyika harakaharaka, alichokifanya ni kuuchukua mguu wa Maimartha na kuuweka mapajani mwake, akachukua wembe mdogo na kuichana ngozi kidogo na kuingiza kile kimkasi.
Maumivu yake hayakuelezeka. Maimartha alikuwa akipiga kelele mno huku akitaka kuutoa mguu wake kwa Ongowi lakini mwanaume huyo hakuliruhusu hilo, aliendelea kuung’ang’ania kuitoa risasi ile.
Alichukua dakika mbili tu, risasi ikatoka. Akaanza kuifuta damu ile. Huku zoezi likiendelea, ghafla mlango ukaanza kugongwa kifujo, watu wale waliokuwa wakiwakimbiza, tayari walikuwa wamekwishafika mlangoni, wakataka kufunguliwa mlango.
Hilo lilikuwa gumu kufanyika, wakatulia huku wakiangalia ni kitu gani walichotakiwa kukifanya. Huku wakijifikiria, mlango ukaanza kupigwa risasi, komeo lile la ndani likaanza kuachia.
“???? ?? ????? ?? , ????????? ????? ??” (Tukiwaona, tuwaueni) alisema jamaa mmoja, wenzake wakakubaliana naye, wakaendelea kuupiga risasi mlango ule, zilibakia kama risasi tatu mlango uachie. Muda wote huo, Ongowi na Maimartha walikuwa wakisali sala ya mwisho mule ndani. Tayari waliona kwamba ilikuwa ni lazima wauawe.



Wote wawili, Maimartha na Ongowi walikuwa wakiendelea kusali sala zao za mwisho, Warusi waliokuwa nje waliendelea kupiga risasi ambazo zilionekana kwamba ilikuwa ni lazima kitasa kiharibike na hivyo mlango kufunguka.
Waliendelea kusali, mbele yao hawakuwa na tumaini lolote lile, kitu walichokuwa wakikifahamu ni kwamba walikuwa wakienda kuuawa mahali hapo. Kila mmoja alikuwa amepiga magoti chini wakisubiri mlango uvunjwe na watu hao kuingia na kuwauawa tu.
Wakati Warusi wale wenye roho mbaya wakiendelea kujitahidi kuuvunja mlango ule, Ongowi akahisi kwamba kulikuwa na kitu alichotakiwa kukifanya kama mwanaume na si kusubiri kuuawa kirahisi namna ile.
Alichokifanya ni kuinuka na kuufuata mlango wa upande mwingine. Kwa jinsi ulivyoonekana, ulikuwa mlango chakavu ambao haukuwa umetumika kwa miezi kadhaa kwani hata kitasa chake kilianza kushikwa na kutu.
“Maimartha, Maimartha, inuka tuondoke,” alisema Ongowi, alipoona msichana huyo anachelewa, akamfuata na kumuinua.
Akaufungua mlango huo na kutoka nje huku akiwa amemshika msichana huyo begani kama mtu aliyekuwa akimsaidia. Upande wa pili, kulikuwa na barafu kubwa, na kwa mbele kulikuwa na pikipiki itumikayo katika sehemu za barafu, akaanza kuifua huku watu wale wakiwa wamekaribia kuuvunja mlango ule.
“Kaa hapa, tunaondoka,” alisema Ongowi.
Hakukuwa na sababu ya kupoteza muda mahali hapo, kila kitu alichokuwa akikifanya mahali hapo alikuwa akikifanya harakaharaka. Walipopanda tu, wakawasikia watu wale wakiingia ndani na kuanza kuulizana mahali walipokuwa.
Ongowi akaiwasha pikipiki ile ya kwenye barafu na kuanza kuondoka mahali hapo huku Maiamartha akiwa kwenye maumivu makali ya mguu.
Milio ya risasi ikaanza kusikika kwa Warusi wale lakini hakukuwa na risasi yoyote iliyowapata. Safari ya kuelekea wasipopajua upande wa Kaskazini ikaanza tena.
Theluji bado ziliendelea kudondoka, majani ya miti hayakuwa yakionekana, yote hayo yalikuwa yamefunikwa na theluji iliyoendelea kudondoka ardhini. 
Safari yao ilikwenda kwa zaidi ya saa moja na ndipo wakaingia katika Mji wa Kozhiva ambao ulikuwa kilometa elfu mbili kutoka katika Jiji la Moscow.
Hapo, wakateremka na kuanza kwenda kwenye mghahawa uliokuwa katika kituo kimoja cha mafuta na kuhitaji msaada wa dawa wa mguu wa Maimartha ambao ulikuwa kwenye hali mbaya.
“Do you speak English? (Unaongea Kingereza?) aliuliza Ongowi.
“What can I help you? (Nikusaidie nini?) aliuliza msichana aliekuwa katika mghahawa huo.
Hapo ndipo Ongowi akaanza kueleza shida yake, msichana yule mwenye sura ya kipole akawachukua na kuwapeleka katika chumba cha huduma ya kwanza. Warusi waliokuwa kwenye mghahawa ule walibaki wakiwaangalia, kwa muonekano tu, Maimartha na Ongowi walionekana kuhitaji msaada wa hali na mali mahali hapo.
Walipofika katika chumba hicho, akafungua kiboksi cha kuhifadhia dawa na kisha kuanza kumhudumia Maimartha. Muda wote msichana huyo alikuwa akipiga kelele, maumivu ya mguu wake yalikuwa makubwa, kila aliposhikwa hivi, yeye alikuwa akipiga kelele tu.
Baada ya dakika ishirini, Maimartha akaonekana kuwa fiti, alifungwa bandeji. Kwa sababu msichana yule alionyesha nia ya kuwasaidia, akaanza kumwambia kuhusu historia ya maisha yao yalipoanzia toka walipokuwa katika meli ile na kutupwa baharini.
Msichana huyo alisikitika na hivyo kuamua kuwasaidia kiasi cha euro elfu moja na kuwataka kuondoka mahali hapo na kuelekea katika jiji la Moscow ambapo huko ndipo wangepata msaada zaidi.
****
Henry alikuwa kimya, masikio yake aliyategesha kwa msichana huyo, muimba injili ambaye aliamua kufunguka kuhusu maisha yake. Kama kufuta machozi yake yaliyokuwa yakibubujika mashavuni mwake, aliyafuta sana, katika kila hatua ambayo Maimartha alikuwa akiisimulia historia ya maisha yake huku akiwa kitandani, moyo wake ulikuwa kwenye maumivu makali.
“Ooopsss” Henry alivuta pumzi ndefu na kutulia.
“Nimepitia mengi Henry, usinione hivi,” alisema Maimartha.
“Pole sana. Kuna yeyote anayejua historia ya maisha yako uliyopitia?” aliuliza Henry.
“Hakuna, hata wazazi wangu ndiyo kwanza wanaisikia leo hii,” alisema Maimartha.
Wazazi wake walikuwa pembeni wakimsikiliza binti yao, kwa kila neno alilokuwa akiongea mahali hapo, waliumizwa mno kwani binti yao alikuwa amepitia maisha magumu na wakati wao walikuwa hai.
Mama yake, bi Asteria alikuwa kwenye maumivu makali, historia ile ilimuumiza kupita kawaida. Akamsogelea binti yake kitandani pale na kumkumbatia, bado alikuwa amepooza kama kawaida yake.
Henry akashindwa kuvumilia, akasimama na kuaga mahali hapo huku akiahidi kurudi siku inayofuatia. Alipofika hotelini, akatulia kitandani na kuanza kuikumbuka historia ya maisha ya Maimartha.
“Ni maisha yenye maumivu mno, ukimwangalia, muda wote yupo kwenye furaha, kumbe amepitia maumivu kiasi hiki, hakika acha amshukuru Mungu. Lakini nini kiliendelea baada ya pale mghahawani nchini Urusi? Mmmh! Ngoja kesho nirudi tena, hiki kitabu ni kizuri sana na ninaamini watanzania wengi watakipenda japokuwa kitawatoa machozi,” alisema Henry.
Pamoja na kila kitu kilichokuwa kimetokea katika maisha ya msichana huyo aliyepooza kitandani, bado moyo wake uliendelea kuwa kwenye mapenzi ya dhati, alimpenda Maimartha kuliko msichana yeyote yule.
Usiku wa siku hiyohiyo akaanza kuiandika historia ya maisha ya maimartha, katika kipindi chote alichokuwa akiandika, moyo wake ulikuwa kwenye maumivu makali mno. Alitumia masaa manne, tayari aliandika theluthi ya kitabu cha msicha huyo na kulala.
Siku iliyofuatia, kamakawaida yae akajiandaa na kuanza kwenda kwenye hospitali ya Ganga ya hapo nchini India kwa ajili ya kuendelea kuiskiliza historia ya maisha ya msichana huyo.
Alipofika, moyo wake ukamlipuka, hakuamini kile alichokuwa amekiona mbele yake, wazazi wa msichana huyo walikuwa nje wakilia kama mtoto hali iliyoonyesha kwamba kulikuwa na kitu kibaya kilichokuwa kimetokea.
Kwa hatua za harakaharaka akaanza kuwafuata huku akiwa na begi lake lenye laptop yake, alipowafikia, hata kabla hajauliza swali lolote, mlango wa chumba kile alichokuwa amelazwa Maimartha ukafunguliwa na machela kutolewa, hakumuona mtu aliyekuwa amelala ila kitu pekee alichokuwa amekiona ni shuka la kijani lililozunguka machela ile iliyokuwa ikisukumwa kwa harakaharaka.
“Maimartha amefariki, itakuwaje kuhusu historia ya maisha yake? Mungu, kwa nini umemchukua hata kabla hajamalizia kunihadithia nini kiliendelea? Mungu, tafadhali, naomba umrudishe Maimartha, ninamuhitaji, ninahitaji kumpa furaha baada ya mapito aliyoyapitia,” alisema Henry huku akiiangalia machela ile.
Akashindwa kuvumilia, akaanza kububujikwa na machozi, picha ambayo alikuwa akiiona ilikuwa mbaya kwake, msichana aliyekuwa akimpenda ambaye alikuwa ameisimulia histoeia ya maisha yake alikuwa amefariki.
“Henry...Maimartha amefariki...” alisema mzee Paul, moyo wa Andrew ukapigwa ganzi, akahisi kuchanganyikiwa. Kilichomchanganya zaidi, historia ya Maimartha ilikuwa ikikaribia kumalizika, akaambiwa kwamba amefariki.
“Nooooooo!!!!” alijikuta akipiga kelele, akaanza kukimbia kuelekea kule machela ilipokuwa ikisukumwa, tayari alionekana kama chizi, hata begi lake la laptop lilikuwa chini.



Wakati mwingine Henry alijiona kama yupo ndotoni ambapo baada ya muda wa dakika kadhaa angeshtuka na kujikuta yupo kitandani huku akijiandaa kuandika kitabu cha maisha ya Maimartha, kile kilichokuwa kimetokea, hakika hakikuwa ndoto, kilikuwa ni kitu halisi kilichokuwa kikitokea katika maisha yake.
Bado alikuwa akikimbia kuelekea kule machela ilipokuwa ikisukumwa, moyo wake aliuhisi ukiwa umepigwa ganzi, hakuamini hata mara moja kwamba pamoja na safari ndefu ya kuja nchini India kwa ajili ya matibabu, mwisho wa siku msichana aliyekuwa akimpenda ambaye aliimba nyimbo za injili, Maimartha Paul angefariki dunia.
“Maimartha, haiwezekani,” alisema Henry.
Alikuwa amechelewa, mpaka anafika kule kulipokuwa na machela, tayari manesi wale walikuwa wamekwishaiingiza katika chumba kilichosomeka Mortuary (Mochwari) kwa nje.
Akaanza kuugonga mlango huku akilia kama mtoto lakini mlango haukufunguliwa, alitakiwa kubaki pale nje kwani ndiyo kwanza taratibu zilikuwa zikitaka kufanyika kuhusu kuuhifadhi mwili huo kwenye jeneza na mambo mengine kuendelea.
“Open the door, please open the door I want to give her my last kiss, please open the door” (Fungua mlango, tafadhali fungua mlango ninataka kumpiga busu la mwisho, tafadhali fungua mlango) alisema Henry lakini mlango ule haukufunguliwa.
Miguu yake ikakosa nguvu, akajikuta akikaa chini na kuanza kulia. Machozi yaliendelea kumbubujika mashavuni mwake, bado kile kilichokuwa kikiendelea hakikuwa kikiaminika kabisa.
Aliifikiria safari ndefu ya kutoka nchini Tanzania, kuacha muda wake na kumsindikiza msichana aliyekuwa akimpenda. Pamoja na muda wake kupotea, kumuonyeshea mapenzi mazito lakini bado Maimartha alikuwa amefariki, hakika yalikuwa ni maumivu yasiyosimulika moyoni mwake.
“Usiniache Maimartha, ninakupenda, naomba usiniache,” alisema Henry, ghafla kama mtu aliyekumbuka kitu, akasimama na kuanza kuwafuata wazazi wake na Maimartha, mzee Paul na mkewe, bi Asteria.
Tayari mwili wake ulikuwa umelowa jasho, alionekana kama alikimbia umbali mrefu kama wafanyavyo wakimbiaji wa mbio ndefu, alikuwa akihema kwa harakaharaka kama mbwa, alipowafikia, akaanza kuwaangalia, nao walikuwa kama yeye tu, machozi yaliwabubujika.
“Maimartha hajafa,” alisema Henry, maneno hayo yakamshtua kila mmoja.
“Unasemaje?” aliuliza mzee Paul kwa mshtuko.
“Maimartha hajafa na hawezi kufa kabla ya kitabu chake kutoka na mimi kumuoa. Nimemleta Maimartha nchini India kwa ajili ya kutibiwa, amenihadithia kitu nilichokuwa nikikitaka, bado hajamaliza, inakuwaje afe na wakati ninataka kujua waliondokaje Urusi? Inakuwaje Maimartha afe na wakati nilikwishamwambia kwamba ninampenda na ninataka kufunga naye ndoa? Kuna kitu, bado Mungu ana makusudi na maisha yake, anataka mpaka tukio hili niliandike kwenye kitabu huku nikisema kwamba moyo wake ulisimama kwa dakika kadhaa. Ninaamini Maimartha hajafa,” alisema Henry.
Alionekana kama kichaa lakini maneno aliyoyaongea yalikuwa yenye nguvu sana mioyoni mwao. Walimwangalia mara mbilimbili, mapenzi mazito juu ya binti yao yalionekana machoni mwake, walichokifanya ni kumsogelea na kisha kumkumbatia.
Kumbatio hilo likaongeza kilio kwa Henry, akazidi kulia tena kwa sauti ya juu iliyowafanya madaktari wengine kumsogelea na kuanza kumbembeleza lakini hakunyamaza.
“Ninahitaji Maimartha arudi, tushikane mikono na tuanze kumuombea,” alisema Henry kwa ujasiri mkubwa, wakashikana mikono na kuanza kumuombea.
****
“Hali ya mgonjwa inazidi kuwa mbaya zaidi,” alisikika Dk. Mandak, alikuwa akiwaambia wenzake kuhusu Maimartha.
“Kwa nini?”
“Ametumia muda mrefu sana kuzungumza, sijajua anazungumza nini na ndugu zake, inatakiwa apumzike kwa takribani wiki nzima bila kuongea chochote, anapoongea, anailazimisha mishipa yake kufanya kazi kitu ambacho hakitakiwi kwa sasa,” alisema Dk. Mandak.
“Kwa hiyo tufanye nini?”
“Usiku wa leo tunatakiwa kumuhamisha chumba, hatutotakiwa kuwaambia wazazi wake, kitu pekee ambacho tutawaeleza ni kwamba mgonjwa hatoweza kuzungumza kwa sasa, hii inaweza kusaidia.”
“Sawa. Basi tufanye hivyo.”
Hicho ndicho kilichozungumziwa mahali hapo. Kadri muda ulivyozidi kwenda mbele na ndivyo ambavyo hali ya Maimartha ilizidi kuwa mbaya. Kitendo cha kukaa kwa muda mrefu akizungumza na ndugu zake kuhusu historia ya maisha yake kiliifanya hali yake kuwa mbaya zaidi, hivyo alihitajika kupumzika.
Usiku wa siku hiyo wakati ambao wazazi wake hawakuwepo, wakamtoa Maimartha na kumpeleka katika chumba kingine kabisa na chumba kile kumuingiza mgonjwa mwingine aliyekuwa na tatizo la figo kujaa maji ambapo kwa kitaalamu zaidi hujulikana kama Nephrotic syndrome
Mgonjwa huyo hakukaa sana, ilipofika saa kumi na mbili alfajiri, akafariki dunia. Wakati madaktari wakikimbizana ndani ya chumba hicho, mzee Paul na mkewe, bi Asteria wakashtushwa sana hasa baada ya nesi mmoja asiyejua chochote kuwaambia kwamba mgonjwa aliyekuwa ndani ya chumba hicho alikuwa amefariki, wakaanza kulia.
Wakati Henry anaingia hospitalini hapo, madaktari ndiyo wakawa wanautoa mwili huo, kuona hivyo, bila kugundua kwamba aliyetolewa hakuwa Maimartha, Henry akaanza kulia kama mtoto.
****
Dk. Mandak ndiye alikuwa wa kwanza kukumbuka kwamba hawakuwa wamewapa taarifa ndugu wa Maimartha kuwa mtu waliyekuwa wamemtoa hakuwa mgonjwa wao bali alikuwa mtu mwingine.
Huku akionekana kukurupuka, akaanza kukimbia kuelekea kule walipokuwa Henry na wenzake, wote walikuwa wameshikana mikono huku wakisali kwa kumuomba Mungu ayarudishe mapigo ya moyo wa Maimartha kama ilivyokuwa.
“Samahanini,” alisema Dk. Mandak, wakabaki wakimwangalia.
“Kuna nini? Amerudiwa na fahamu?” aliuliza Henry.
Hapo ndipo Dk. Mandak alipoanza kuwaambia kila kitu kilichoendelea usiku na dhumuni lao la kufanya kitendo kile,kila aliyesikia, akapiga magoti chini na kuanza kumshukuru Mungu kwa kile alichokuwa amekitenda. Wakakumbatiana na kuanza kushangilia.
Machozi yao ya uchungu yakabadilika na kuwa machozi ya furaha, hawakuamini kama kweli kile walichokuwa wameambiwa kilikuwa kweli. Katika hali ya kushangaza na furaha kubwa aliyokuwa nayo, Henry akamkumbatia mpaka Dk. Mandak.
Alichokuwa amewaambia ndicho walichotakiwa kukifanya, hawakutakiwa kuzungumza na Maimartha hata neno moja, kama alivyokuwa kitandani, walitakiwa kumuacha hivyohivyo.
Kitu kilichompa wakati mgumu ni kwamba Henry alikuwa na shauku kubwa ya kutaka kuendelezewa historia ya maisha ya Maimartha, kitendo cha kuzuiwa kilimuumiza kupita kawaida.
Kwa muda wa wiki nzima hawakuongea na Maimartha, walikuwa wakifika ndani ya chumba hicho na kumwangalia tu kitandani kana kwamba alikuwa mdoli.
Bado alikuwa amepooza kitandani pale, hakuweza kuinua kiungo chochote cha mwili wake, alikuwa kama gogo tu, ajali ambayo aliipata nchini Tanzania iliyabadilisha maisha yake.
“Ila bado miezi mingapi?” aliuliza Henry.
“Wala sijui, ngoja tusubirisubiri kwanza,” alijibu mzee Michael.
“Daah! Nina hamu ya kumuona akisimama tena.”
Baada ya kukaa tena kwa wiki nyingine ndipo waliporuhusiwa kuzungumza na mgonjwa kwani kidogo hali yake ilikuwa na unafuu na si kama ilivyokuwa kipindi cha nyuma.
“Mpenzi...ilikuwaje?” aliuliza Henry huku akijiweka vizuri kitini.






Safari ya kuelekea Moscow haikuwa ya kawaida, ilikuwa ni moja ya safari yenye kuchosha sana. Japokuwa usafiri ulikuwa ni treni za umeme lakini bado walijisikia mchoko mwingi.
Maimartha ndiye ambaye alipata tabu zaidi, mguu wake ulikuwa umejeruhiwa na risasi ile iliyomuweka katika hali mbaya ya kuchanwachanwa nyama za paja lake, kadiri baridi lilivyokuwa likipiga na ndivyo ambavyo maumivu yalivyokuwa yakiongezeka.
“Tuombe Mungu tufike salama, siwezi kuishi tena Ulaya, bora nirudi Afrika kwenye amani,” alisema Ongowi huku akionekana kutokulipenda kabisa bara la Ulaya kutokana na kile kilichokuwa kimetokea.
“Siwezi kuishi huku, ni bora nirudi nikaungane na familia yangu na hata kama kufa, bora nife nikiwa mikononi mwao,” alisema Maimartha huku akibubujikwa na machozi. 
Walichukua saa moja, treni ikaingia ndani ya Jiji la St. Petersburg ambapo hapo wakatakiwa kupumzika na baadae kuendelea na safari ya kuelekea Moscow, jiji lililokuwa upande wa Kusini kutoka katika jiji la Petersburg.
Hawakuchukua masaa mengi, wakaingia ndani ya jiji hilo, kitu cha kwanza kabisa walichokifanya ni kutafuta sehemu ilipokuwa na ubalozi wa Kenya, hawakutaka kabisa kuishi nchini humo huku wakiwa hawana vibali vitakavyowawezesha kuishi kwa amani.
Waliuliziaulizi na mwisho wa siku kupelekwa katika ubalozi huo ambapo Ongowi akajitambulisha na kumtambulisha Maimartha na kuanza kuhadithia kile kilichokuwa kimetokea katika maisha yao.
“Mmmh! Mbona mmepitia maisha ya mateso namna hiyo?” aliuliza balozi wa Kenya nchini Urusi, mwanamke mcheshi aitwaye Christine Onyango.
“Matatizo mama. Hapa tulipo, tunataka kurudi Afrika, sina hamu tena na Ulaya,” alisema Ongowi.
Kwa kuwa walifika katika sehemu iliyo salama, wakaanza kushughulikiwa kila kitu na baada ya wiki mbili walikuwa ndani ya ndege wakirudi barani Afrika.
Kwao, ikaonekana kama ndoto, hawakuamini kwamba mwisho wa mateso yote yale wangeweza kurudi barani Afrika. Waliyakumbuka vilivyo maisha waliyokuwa wamepitia katika kisiwa kile ambapo baadae maji yakaganda na kuanza kutembea, hakika yalikuwa mateso makubwa ambayo hayakuweza kuelezeka.
“Na vipi kuhusu mumeo?” aliuliza Ongowi.
“Nani?”
“Huyo Damian.”
“Sijui chochote kile, kitu ninachokitaka ni kurudi nyumbani tu. Sijui kama alikufa au yupo hai, ninachotaka ni kurudi nyumbani,” alisema Maimartha.
Baada ya kukaa masaa thelathini na nane ndani ya ndege na ndipo ndege hiyo ikaanza kutua katika Uwanja wa Ndege wa Jomo Kenyata ambapo kulikuwa na watu waliokuwa wakiwasubiria wakiwepo waandishi wa habari, kwani tayari taarifa zilikwishatolewa mitandaoni.
“Kumbe ni binti mdogo. Mungu wangu! Mwangalie anavyosikitisha,” alisikika mtangazaji mmoja wa Kituo cha televisheni cha KTN, alikuwa akimwangalia Maimartha.
Wote wawili wakajisikia amani, kitendo cha kurudi barani Afrika kiliwafariji mno. Baada ya wiki mbili za kuishi nchini Kenya huku afya yake ikiwa imeimarika, Maimartha akaruhusiwa kurudi nchini Tanzania.
“Waooo! Karibu mwanangu,” alisema bi Asteria huku akionekana kuwa mwenye furaha tele.
“Asante mama,” aliitikia Maimartha huku akijitahidi kuyazuia machozi yake yaliyoanza kujikusanya machoni mwake.
Kuanzia siku hiyo hakutaka kusikia tena safari za kwenda Ulaya. Kwa sababu alikuwa na kipaji cha kuimba na huku akiwa na fedha nyingi katika akaunti yake ya benki kutokana na mshahara aliokuwa akilipwa melini kuagizwa uwekwe humo, akaanza kufanya muziki kwa kurekodi nyimbo zake mbili.
Nyimbo hizo ndizo zilimpa jina nchini Tanzania, zilikuwa zikipigwa sana katika vituo mbalimbali vya redio na televisheni, kila aliyezisikia nyimbo hizo, moyoni alisikia kubarikiwa mno.
Taratibu jina lake likaanza kutangazika Tanzania nzima, akawa akiitwa kwenye mikutano mbalimbali huku akipokea mialiko mingi ndani na nje ya Tanzania. Maimartha yule akabadilika, akawa Maimartha aliyetembea juu ya fedha. Akajenga nyumba zake kubwa mbili, maisha yakabadilika kabisa.
Hakukuwa na mtu aliyeifahamu historia ya maisha yake, kila alipotaka kuwaeleza wazazi wake kule alipokuwa amepitia, alisita kufanya hivyo kwa kuamini kwamba duniani hakukuwa na siri zaidi ya mtu mmoja.
Moyo wake ukabeba mzigo mzito, kuna upande mmoja wa moyo wake ulimwambia kwamba ni lazima aisimulie historia ya maisha yake ili watu wajifunze lakini upande mwingine wa moyo wake ulimkataza kufanya hivyo kwani angejidhalilisha.
Watanzania hawakuchoka kuuliza, kadri miaka ilivyozidi kwenda mbele walihoji kuhusiana na ndoa ya Maimartha lakini moyoni mwake msichana huyo hakutaka kuolewa, alitaka kuishi peke yake maisha yake yote.
“Sipendi kuolewa,” alisema Maimartha, alikuwa akimwambia Jonathan, kijana aliyekuwa akimfuatilia kwa kipindi kirefu kanisani.
“Kwa nini sasa?” 
“Wewe elewa kwamba sipendi kuolewa.”
“Jamani, mbona unanifanyia hivyo? Bwana amenionyesha kwamba wewe ndiye mke wangu,” alisema Jonathan.
“Yaani akuonyeshe wewe na mimi asinionyeshe? Huyo bwana ni wa kichina, angalia asije kuwa shetani,” alisema Maimartha na kuondoka mbele ya macho ya Jonathan.
Wanaume hawakukata tamaa, kila siku waliendelea kumfuatilia msichana huyo lakini jibu lake lilikuwa lilelile kwamba hapendi kuolewa. Kulikuwa na maswali mengi yaliyokuja vichwani mwa watu juu ya msimamo wake lakini hakukuwa na majibu yaliyotolewa.
Wachungaji, askofu walikwishamuita sana na kumuuliza kuhusu hilo lakini bado jibu lake lilikuwa lilelile na msimamo wake hakutaka kuubadilisha.
“Siwezi kuolewa maishani mwangu....siwezi,” alisema Maimartha huku akiwa ndani ya gari lake aina ya Range SV alilolinunua kwa zaidi ya milioni sitini.
****
Mpaka anamalizia kuisimulia historia ya maisha yake, kila mmoja alikuwa akilia, alikuwa binti mdogo kulinganisha na maisha aliyokuwa amepitia hapo nyuma. Pamoja na hayo yote, Henry alimuahidi kumpa furaha ya milele.
“Ninahitaji kukuoa Maimartha,” alisema henry huku akikifunga kitabu chake.
“Unioe mimi?”
“Ndiyo.”
“Haiwezekani.”
“Kwa nini?”
“Siwezi kuzaa tena.”
“Utazaa tu, kwani dokta amekwishawahi kukwambia hilo?”
“Hapana.”
“Sasa kwa nini usizae?”
“Nimetoa mimba mingi.”
“Usijali. Kwa jina la yesu kristo utazaa tu, amini hilo,” alisema Henry kwa ujasiri mkubwa.
Miezi iliendelea kukatika zaidi, madawa ambayo alikuwa akipewa yalizidi kuleta mabadiliko maishani mwake. Baada ya miezi sita ya mateso kitandani, hatimae viuongo vyake vya mwili vikaanza kucheza.
“Mama,” aliita Henry, alikuwa kama mtyu aliyekurupushwa kutoka kwenye hali fulani.
“Kuna nini?”
“Nimeona vidole vya Maimartha vimecheza.”
“Unasemaje? Ulikuwa ukiota?”
“Hapana mama. Nimeviona vikicheza,” alisema Henry huku akimsogelea msichana huyo kitandani.
“MmmH! Haiwezekani bwana, Haiwezi kuwa hivyo.”
“Hapana mama, Mungu amefanya maajabu, amemletea uponyaji,” alisema Henry kwa furaha. Alichokifanya ni kuuinua mkono wa Maimartha na kuanza kuviangalia vidole vile, kwa mbali vilikuwa vikichezacheza.
“Mama angalia, Maimartha anaanza kupokea upoyaji,” alisema Henry.
Hayo ndiyo mabadiliko ya mwili wake yalipoanza. Baada ya kukaa nchini India kwa zaidi ya miezi sita, leo hii viungo vya mwili wa Maimartha vilianza kucheza na mwisho wa siku akaweza kujigeuza huku na kule.
Ilikuwa ni furaha kwa familia yake, lakini zaidi ilikuwa ni kwa Henry, hakuamini kama mpenzi wake alikuwa amepona na kurudiwa katika hali ya kawaida. 
Taarifa zile zilipowekwa kwenye mitandao, waandishi wakazichukua na kuanza kuziweka kwenye magazeti yao.
Ulikuwa ni muujiza wa hali ya juu, wakristo wakaitakna katika Ukumbi wa Diamond Jubilee na kuanza kumshukuru Mungu kwa muujiza mkubwa aliokuwa ameufanya.
Miezi miwili baadae, wote wanne walikuwa ndani ya ndege wakirudi nchini Tanzania. Hakika ilikuwa ni furaha ya kila mtu, msichana aliyepata ajali ambaye alipooza kitandani kwa muda wa zaidi ya miezi sita, leo hii alikuwa amepona na kuwa kama zamani.
Kwa Henry, alikuwa amekamilisha safari yake ndefu, alichokifanya ni kuendelea kukiandika kitabu kile kilichopewa jina la MY PATH (NJIA ZANGU) akimaanisha kwamba kitabu kile kilihusu kila njia zote alizopitia katika maisha yake zikiwepo zile njia zilizojaa mateso, maumivu lakini mwisho wa siku akapita katika njia zilizojaa faraja na amani.
Baada ya miezi minne baadae, kitabu kikawa tayari na kopi kuwekwa mitaani. Ndani ya mwezi wa kwanza tu, zaidi ya kopi laki tano zilikuwa zimenunuliwa na hivyo nyingine kuongezwa.
Kitabu chake kiliuzwa kwa zaidi ya kopi milioni mbili, kupitia kitabu hicho, akapata fedha nyingi ambazo zilimfanya kuyaendeleza maisha yake zaidi kwa kufungua biashara.
Kitabu kile kilionekana tofauti na vingine, kila aliyekisoma, moyo wake ulimsisimua, wengi walikuwa wakibubujikwa na machozi, kilikuwa kitabu chenye kuumiza lakini mwisho wa siku kilimfariji kila mmoja.
Japokuwa alipata fedha nyingi, hakumsahau Ongowi ambaye alikuwa na uhakika kwamba bado hakuwa na maisha mazuri mpaka kufikia hatua ya kutaka kuzamia Ulaya.
Akamtumia kiasi cha fedha cha zaidi ya shilingi milioni mia mbili na kumjengea nyumba huku akimtaka kufungua biashara, ushauri ambao ulichukuliwa na Ongowi na kufungua biashara hizo.
“Na vipi kuhusu Damian, hukuniambia aliishia wapi,” aliuliza Henry.
“Sijui chochote kile. Sijui kama alikufa au alipona. Sitaki kukumbuka maisha ya nyuma, mpaka hapa nilipofikia, sina budi kumshukuru Mungu,” alisema Maimartha na kumkumbatia Henry.
Ukaribu wao ukaongezeka na mwisho wa siku kutangaza uchumba kanisani. Henry akaonekana kuwa mwanaume aliyeishi na bahati kubwa, na baada ya miezi miwli, wawili hao wakafunga ndoa kanisani, wakawa mume na mke.
“Nataka uuone muujiza mkubwa maishani mwako. Unataka kufanyiwa muujiza gani na Mungu?” aliuliza Henry.
“Wowote ule mume wangu. Unahisi ninapenda nifanyiwe muujiza gani?”
“Tutapata mtoto ndani ya miezi tisa na jina lake tutamuita Upendo,” alisema Henry.
“Atakuwa wa kiume au wa kike?”
“Wewe unataka tuanze na yupi?”
“Wa kiume.”
”Basi sawa. Ngoja tumwambie muumbaji atuumbie mtoto wa kiume tumboni mwako,” alisema Henry.
Japokuwa waliongea kimasihara lakini mioyo yao ilijawa na imani kubwa, baada ya mwezi mmoja na nusu, Maimartha akaanza kutapika ovyo na dalili zote za mimba kuonekana. Alipokwenda kupima, akagundulika kwamba ana mimba ya mwezi mmoja na nusu.
“Nilikwambia mke wangu. Umeona? Mungu amefanya, bado tu kuufanya muujiza mmoja, tunataka awe wa kiume,” alisema henry kwa furaha.
Ukaribu wao kama mke na mume ulikuwa ukindelea, walikuwa miongoni mwa matajiri wakubwa nchini Tanzania. Henry hakuwa mwandishi tena, aliiacha kazi hiyo na kusimamia biashara zao.
Baada ya miezi tisa, Maimartha akajifungua mtoto wa kiume na kumpa jina la Upedo. Alikuwa mtoto mzuri aliyechukua sura ya Henry lakini mikoni, miguu alichukua kutoka kwa Maimartha. 
Mtoto huyo akaongeza upendo maishani mwao, wakaendelea kupendana zaidi. Hawakuacha kumshukuru Mungu kwa kila kitu. Waliendelea kuwa pamoja huku mapenzi baina yao yakizidi kuchanua kila siku.
“Ninakupenda mume wangu,” alisema Maimartha kitandani, alikuwa amemkumbatia mume wake, Henry.
“Ninakupenda pia. Umepitia matatizo mengi maishani mwako, yoooooote hayo, tufanye umeyapitia wakati wa mchana, kwa sasa, Lets call i a night kwa sababu unalala na hivyo kuikaribisha siku nyingine yenye mafanikio,” alisema henry kwa sauti ya kimahaba.
“Yeah! Kila kitu kilichoppita, naomba kiwe historia, nimekifunika kitabu changu chakavu, sasa Mungu anakwenda kukifungua kitabu changu kingine,” alisema Maimartha na kumkumbatia zaidi mume wake. Wakaanza kupeana mabusu mfululizo. 



MWISHO



Asanteni kwa kuwa nami katika simulizi hii kuanzia mwanzo mpaka mwisho.