Simulizi : Niliua Kumlinda Mama Yangu
Sehemu Ya Pili (2)
CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Baada ya dakika ishirini, mabilionea wenzake wawili wakafika nyumbani hapo, wakaweka kikao kidogo kwa ajili ya kushauriwa ni kitu gani kilitakiwa kufanyika mahali hapo kwani kwa jinsi ilivyoonekana, watu waliowaua vijana wake walikuwa hatari sana.
“Ila wao ni wakina nani na kwa nini waliamua kuondoka na Anita?” aliuliza Marimba huku akimwangalia Kambani usoni.
“Hilo ni swali linaloniumiza sana kichwa changu,” alijibu Kambani.
“Au naye alikuwa na mtandao mkubwa wa vijana wa kazi?” aliuliza Nkone.
“Sidhani! Hilo sijui kama lilikuwepo. Ninachojua ni kwamba alikuwa akiishi na mumewe, alifariki katika ile ajali ya boti iliyotokea miaka ileeee...” alisema Kambani.
“Sasa hao watu walitoka wapi?”
“Hapo ndipo kunaponichanganya.”
Kama yeye alivyochanganyikiwa ndivyo ambavyo hata wenzake walivyochanganyikiwa. Kichwa chake hakikutulia, kila wakati alijaribu kufikiria tukio hilo lakini hakupata jibu kabisa.
Alichotaka ni kufanya kila liwezekanalo kuhakikisha kwamba Anita anauawa kwa gharama zozote zile. Akawatafuta vijana wengine kwa ajili ya kuifanya kazi hiyo ambayo kwa kipindi cha nyuma ilishindikana kufanyika.
Akawapa maelekezo juu ya mahali alipokuwa akiishi Anita na kwa namna gani wangeweza kumpata. Vijana hao walikuwa wanne, walioonekana kuwa na ubavu wa kumpata mwanamke huyo.
Kabla ya kufanya kazi akawalipa kabisa nusu ya malipo waliyokuwa wakiyahitaji kisha kazi kubaki kwao tu. Waliambiwa tu kwamba walitakiwa kuwa makini kwani kwa namna moja au nyingine, mwanamke huyo alionekana kuwa na ulinzi wa kutosha.
“Hilo si tatizo mkuu!” alisema mwanaume mmoja.
“Basi sawa! Nendani.”
Kambani alitulia nyumbani na mabilionea wenzake. Wote walionekana kuwa na wasiwasi, hawakujua hao watu waliokuwa wakimsaidia Anita walikuwa ni wakina nani na kwa nini walifanya hivyo.
Ndani ya nyumba hiyo, muda mwingi waliutumia kuwa kimya na si kuzungumza, kama walihitaji kujadili kitu fulani, walifanya hivyo lakini kwa dakika chache mno.
Ilipofika jioni, kazi ya Kambani ilikuwa ni kusikilizia simu, alitaka kuona kama vijana wale wangempigia simu na kumpa taarifa nzuri au ndiyo ingekuwa kama ilivyokuwa kwa wale vijana wengine.
Alisubiri simu, dakika zilikwenda mbele, saa zikasogea lakini hakukuwa na simu yoyote ile iliyopigwa ambayo ilitoka kwa vijana wale. Ilipofika saa tatu usiku, simu yake ikaanza kuita, kwa haraka sana akaichukua na kuangalia kioo, namba ya mmoja wa watu wale aliokuwa akiwasikilizia ndiyo ambayo ilikuwa ikiingia muda huo. Kwa harakaharaka akapokea.
“Vipi huko?” aliuliza hata kabla ya salamu.
“Mkuu! Wenzangu wote wameuawa kwa kupigwa risasi,” alisema kijana huyo kwenye simu.
“Wameuawa! Na nani?”
“Na hawa jamaa walioniteka,” alijibu kijana huyo.
“Wakina nani? Ni Watanzania?”
“Sidhani! Waongea sana Kiingereza. Wameniambia nikupigie simu, nipo nao hapa wameniweka chini ya ulinzi,” alisikika kijana huyo.
“Hebu wape simu nizungumze nao,” alisema Kambani. Baada ya sekunde tatu, akarudi hewani.
“Wamekataa mkuu! Ila wanachokisema ni kwamba uache kumfuatilia Anita la sivyo watakuua wewe pia, Marimba na Nkone,” alisema kijana huyo maneno yaliyowafanya mabilionea wote kushtuka.
“Unasemaje?” aliuliza Kambani huku akiwa amechanganyikiwa.
“Paaaa....paaaa....” milio ya risasi ikasikika upande wa pili iliyoonyesha kwamba kijana huyo alipigwa risasi.
“Haloo...halooo....” aliita Kambani lakini hakukuwa na majibu yoyote yale kutoka upande wa pili. Mbaya zaidi, simu ikakatwa.
Mabilionea hao walichanganyikiwa, hawakuamini kilichotokea, vijana waliowatuma ambao waliwaahidi kwamba wangeifanya kazi, ripoti iliwafikia na kusema kwamba watu hao wote waliuawa na tena huyo mmoja wa mwisho aliuliwa huku wakisikia.
Kitendo cha kuambiwa kwamba endapo wangeendelea kumfuatilia Anita wote watatu wangeuawa kiliwaogopesha, wakajaribu kujiuliza watu hao walikuwa wakina nani lakini hawakupata jibu.
Katika maisha yao hawakuwahi kuwa na uhasama na mtu yeyote yule, tena kitu kilichowashangaza sana ni pale mtu huyo aliposema kwamba watu hao walionekana kama siyo Watanzania, sasa kama si Watanzania, walikuwa wakina nani, walipataje taarifa za wao kutaka kumuua Anita na kwa nini walimsaidia mwanamke huyo? Kila walichojiuliza, walikosa jibu.
“Siwezi kukata tamaa ndugu zangu,” alisema Kambani huku akionekana kumaanisha alichokisema.
“Kuhusu kumuua Anita?”
“Ndiyo! Ni lazima nimuue kwani anaweza kuwa tatizo huko mbele.”
“Ila umesikia mkwara?”
“Nimesikia, unafikiri kama sitomuua Anita, nini kitatokea? Ni lazima nitapata usumbufu huko mbele,” alisema Kambani.
“Kwa hiyo?
“Nimepata wazo.”
“Lipi?”
“Tumteke mtoto wake, tukifanikiwa katika hilo, tutakuwa tumefanikiwa kumpata hata yeye mwenyewe na kisha kumuua, ni rahisi sana,” alisema Kambani wazo lililokubaliwa na kila mtu. Harakati za kumteka mtoto zikaanza.
*****
“Mtoto mzuri unaitwa nani?” aliuliza mwanaume mmoja, alikuwa amemsimamisha Cynthia mbele yake.
“Naitwa Cynthia.”
“Unasoma wapi?”
“Shule hiyo hapo.”
“Darasa la ngapi?”
“La tatu.”
“Hongera sana.”
Binti mdogo Cynthia alikuwa akizungumza na mwanaume aliyesimama mbele yake ambaye kwa kumwangalia ungeweza kusema kwamba alikuwa mtu mwema.
Hatua kumi kutoka pale walipokuwa lilisimamishwa gari moja lililokuwa na vioo vyeusi. Hakukuwa na mtu aliyekuwa na wasiwasi na mwanaume huyo kutokana na muonekano mzuri aliokuwa nao.
Kijana yule aliendelea kuzungumza na binti huyo kwa dakika kadhaa huku akiuliza maswali mfululizo. Cynthia hakufahamu kitu chochote kile, kila alichoulizwa, alikijibu tena ka ufasaha kabisa.
Baada ya dakika kadhaa, wanaume wengine wawili wakateremka kutoka ndani ya gari lile na kuanza kupiga hatua kule mwenzao aliposimama na Cynthia, walipofika, hawakutaka kuongea kitu chochote zaidi ya kumchukua msichana huyo, wakambeba na kuanza kuondoka naye.
Kila mtu aliyekuwa mahali pale alishtuka, hawakuelewa kilichokuwa kikiendelea, walijaribu kuwaangalia watu wale vizuri, wote walikuwa wameshika bastola, hawakutaka kupiga risasi hewani, walichokifanya ni kuelekea katika gari lile, wakaingia na kuondoka zao.
“Mwalimu....” alisema mwanafunzi mmoja, alikuwa ametoka mbiombio mpaka shuleni, akaingia katika ofisi ya walimu.
“Unasema Halima.”
“Cynthia amechukuliwa na wanaume nje,” alisema Halima.
“Cynthia?”
“Ndiyo! Amechukuliwa na wanaume hapo nje, twendeni mkaone,” alisema Halima.
Walimu wote waliokuwa ndani ya ofisi ile wakatoka nje na kuondoka na mwanafunzi huyo mpaka nje ambapo wakakutana na kundi kubwa la watu waliokuwa wakizungumzia kuhusu tukio lile lilivyokuwa.
Wakauliza kilichokuwa kimetokea na mwanaume mmoja kuelezea mchezo mzima ulivyokuwa, yaani pale Cynthia alipofuatwa na mwanaume mmoja, alipozungumza naye mpaka pale wanaume wengine wawili walipokuja na kumchukua kisha kuondoka naye.
“Mnasema walikuwa na bastola?”
“Ndiyo! Walionekana kuwa na roho ya kikatili sana, tuliogopa hata kuwafuata,” alisema mwanaume huyo.
“Wamekwenda wapi?”
“Upande huu, ila hatujui sehemu gani.”
Walimu wakaanza kwenda kule lilipokwenda gari lile kwa kuamini kwamba wangeweza hata kuliona, njia nzima ilikuwa nyeupe. Walichanganyikiwa, hawakujua ni kitu gani kilichokuwa kimetokea, walichokifanya ni kumpigia simu Anita na kumwelezea kile kilichokuwa kimetokea.
“Unasemaje?” ilisikika sauti ya Anita huku akionekana kuchanganyikiwa.
“Kuna taarifa mbaya juu ya mwanao.”
“Taarifa gani mwalimu.”
“Njoo shule.”
Anita alichanganyikiwa, hakuamini kile alichokisikia kwamba kulikuwa na taarifa mbaya juu ya mwanaye, kitu kilichokuja kwa haraka sana kichwani mwake ni kwamba mtoto wake alikuwa akiumwa au hata kufariki dunia.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Joto la mwili wake likaongezeka, mapigo ya moyo yakaanza kumdunda kwa nguvu, alihisi miguu ikikosa nguvu na hata wakati mwingine kujiona kama angefariki dunia kutokana na presha kubwa aliyokuwa nayo.
Akatoka mpaka kituoni ambapo akachukua daladala na kuelekea mpaka shuleni kwa mtoto wake, huko, alielekea mpaka ofisini, hata kuvaa kitambaa kichwani alisahau, nywele zilikuwa timtim.
“Mwanangu yupo wapi?” aliuliza Anita mara baada ya kuingia ofisini, hata salamu hakutoa.
“Subiri kwanza.”
“Ninataka kumuona mwanangu, niambieni yupo wapi,” alisema Anita huku akilia kama mtoto.
Ilikuwa ni vigumu kumwambia kile kilichotokea kwani kila walipotaka kufanya hivyo, mwanamke huyo alikuwa akilia tu. Wakaanza kumbeleza, walimtaka anyamaze kwanza na ndipo wamwambie kile kilichokuwa kimetokea.
Haikuwa kazi rahisi kunyamaza, baada ya dakika kadhaa ndipo akanyamaza na hivyo walimu kuanza kumwambia kile kilichokuwa kimetokea. Hawakuacha kitu, hakukuwa na haja ya kuficha, walisimulia kila kitu.
“Jamani...Kambani nimemfanya nini huyu...mbona ananitafuta hivi...” alisema Anita huku akilia kama mtoto.
Hiyo haikuwa mara ya kwanza kusema kuhusu Kambani, zilikuwa tuhuma nzito zilizowafanya walimu kutokuelekea kile kilichokuwa kikiendelea. Walimfahamu Kambani, alikuwa mwanaume tajiri aliyekuwa radhi kuwasaidia watu wengi kwa kutumia utajiri mkubwa aliokuwa nao.
Kitendo cha Anita kusema mara ya pili kwamba Kambani ndiye alikuwa nyuma ya kila kitu kiliwachanganya walimu wote, ilibidi wamuulize ni kitu gani kilichokuwa kikiendelea kwani kwa kile walichokijua ni kwamba mwanaume huyo alikuwa mtu mwema ambaye alikuwa tayari hata kutumia senti yake ya mwisho kwa ajili ya watu wengine.
“Ila kuna nini kati yako na Kambani?” aliuliza mwalimu mmoja.
“Hakuna kitu.”
“Sasa kwa nini kila wakati unamtajataja tu, sijui kakutapeli, mara kakuibia mtoto wako, hivi kuna nini kinaendelea?” aliuliza tena mwalimu huyo.
“Hakuna kitu mwalimu. Nataka niende polisi,” alisema Anita.
Hakuwa na jinsi, alichokifikiria ni kwenda polisi kutoa taarifa juu ya kile kilichokuwa kimetokea. Hata polisi wenyewe walichanganyikiwa, hakukuwa na taarifa za utekaji nyara kwa watoto tena kutoka katika familia masikini kama alivyokuwa Anita, walishangaa, hawakujua hayo watekaji walihitaji nini.
Walichokifanya polisi hao ni kuandika maelezo ya Anita katika faili lao kisha polisi wengine kwenda kwenye eneo la tukio na kuanza kufanya upelelezi wao, walitaka kufahamu ni kitu gani kilitokea, gari lilielekea upande gani, walichokiamini ni kwamba wangefanikiwa kumpata Cynthia.
*****
“Bosi! Tumekwishampata huyu mtoto! Kwa hiyo?” aliuliza kijana mmoja.
“Mpelekeni sehemu salama mmuhifadhi!”
“Sawa. Tunampeleka kambini kwetu, ukimhitaji utampata hukohuko.”
“Sawa. Nipeni dakika arobaini na tano nitakuwa huko.”
“Sawa.”
Wakati huo gari lilikuwa likiendeshwa kwa kasi kuelekea Tandale. Mara baada ya kumteka Cynthia, watekaji hao walimchukua, wakampakiza garini na kisha kuanza safari ya kuelekea Tandale kwa Mtogole ambapo ndipo kulipokuwa na kambi yao.
Muda wote Cynthia alikuwa akilia, alimlilia mama yake, alitaka kuachwa ili arudi nyumbani kuungana na mama yake. Kila alipowaangalia wanaume hao, hakukuwa hata na mtu mmoja aliyekuwa akimfahamu, wote hao walikuwa wageni kwake.
Moyoni mwake alijua kwamba watu hao walikuwa watu wabaya hivyo kulia kwake kuliendana na uoga aliokuwa nao moyoni mwake kwa kuogopa kuuawa na watu hao ambao walionekana kuwa katili.
Gari lilipofika kwa Mtogole, likakata kushoto na kuchukua barabara iliyokuwa ikienda Tandale Sokoni, walipandisha nayo mpaka kulipokuwa na makaburi ya Bi Mtumwa, wakaenda mbele, wakakutana na msikiti ambapo hapo wakakata kushoto.
Kuanzia hapo, gari halikwenda umbali mkubwa, likasimama na kisha kumteresha Cynthia na kuanza kuondoka naye kuelekea uchochoroni.
“Pudi! Baki na gari, tunakuja,” alisema mwanaume mmoja, alikuwa akimwambia mwenzao.
“Poa, fanyeni shuta basi,” alisema Pudi.
“Poa.”
Pudi akabaki garini, alijifungua ndani huku ni kiyoyozi tu ndicho kilichokuwa kikipuliza. Huku akiwa kwenye utulivu mkubwa ndani ya gari, akasikia kioo cha mlango wa mbele kikigongwa, akachungulia nje, macho yake yakatua kwa msichana mrembo aliyekibusti kifua chake na kumtamanisha mwanaume yeyote ambaye angemuona, Pudiakafungua kioo kile kwa lengo la kumsikiliza.
Hapohapo akiwa amejisahau huku amechanganyikiwa na uzuri wa msichana huyo, wanaume wawili waliokuwa na mchanganyikio wa rangi wakatokea ghafla, wakampiga kitako cha bunduki usoni, Pudi akaangukia kitini ndani ya gari, wanaume hao wakaingia ndani na kutulia .
Wale watekaji wawili waliokuwa wameondoka na Cynthia waliporudi, moja kwa moja wakafungua milango na kuingia ndani pasipo kugundua kwamba humo ndani kulikuwa na wanaume wengine waliokuwa wameingia.
Walipokaa vitini tu, wakashtukia wakiwekwa chini ya ulinzi na kuamriwa kutulia vinginevyo wangepigwa risasi wote.
“Put your hands where we can see them,” (Wekeni mikono yenu tuione) alisema mwanaume mmoja na watekaji hao kufanya hivyo huku wakitetemeka.
Kilichotokea ni kufungwa kamba humo garini kisha kumchukua mwanaume mmoja na kumtaka awaongoze mpaka kule walipomuweka Cynthia. Kwa kuwa aliwahiwa kuonyeshewa bunduki tena na watu ambao wala hakuwafahamu, akafuata masharti hivyo kuteremka na kuanza kuwaongoza kule walipomuweka Cynthia.
Walipofika kwenye nyumba moja, wakaingia ndani, mule, wakamkuta Cynthia akiwa analia tu, muda wote aliwaambia watu hao kwamba alitaka kumuona mama yake.
“Who sent you?” (Nani aliwatuma) aliuliza mwanaume mmoja.
“Edson Kambani.”
“Where is he?” (Yupo wapi?)
“He is on the way,” (Yupo njiani anakuja)
Walichokifanya ni kumsubiria vitini kwa kuamini kwamba ilikuwa ni lazima kuja mahali hapo. Hawakutaka kuzungumza kitu chochote kile, walikaa huku bastola zikiwa mikononi mwao, walionekana kuwa na hamu ya kukutana na mwanaume huyo ambaye walikwishawahi kuzungumza naye waachane na Anita lakini hakuonekana kuelewa kitu chochote kile.
Baada ya nusu saa, Kambani akafika mahali hapo, alipofungua mlango na kuingia ndani, akamkuta kijana wake akiwa amewekwa chini ya ulinzi na watu asiowafahamu lakini aliwahi kuwasikia kutoka kwa kijana wake aliyepigwa risasi wakati akizungumza naye kwenye simu.
“Please dont kill me...” (Tafadhalini, msiniue...) alisema Kambani mara baada ya kuingia ndani ya nyumba hiyo.
“We can’t kill you, this is the one who will kill you,” (Hatuwezi kukua, huyu ndiye atakayekuua) alisema mwanaume mmoja huku akimnyooshea kidole Cynthia kwamba ndiye atakayemuua Kambani.
“Please...” (Tafadhalini)
“She won’t kill you today,” (Hatoweza kukuua leo) alisema kijana mmoja.
Hawakutaka kubaki mahali hapo, walichokifanya ni kuondoka na Cynthia kurudi garini tayari kwa kuanza safari yao ya kuelekea kule walipotoka.
Ndani ya nyumba ile, Kambani alichanganyikiwa, hakuamini kama kweli alinusurika kuuawa na watu hao walioonekana kuwa si Watanzania, walikuwa kama Wapemba kutokana na mchanganyikio wa ngozi waliokuwa nao.
Akawaangalia vijana wake, hakuamini kama kweli walishindwa kukamilisha kile alichowaagiza, kitendo cha Anita na Cynthia kuwa hai bado kilimuumiza moyo wake kwani alijua fika kwamba hapo baadaye angeweza kupata matatizo au hata kupokonywa utajiri mkubwa aliokuwa nao.
“Mlishindwaje?” aliuliza Kambani huku akionekana kuchanganyikiwa.
“Tulivamiwa, ila wanaonekana si watu wabaya sana, ila kwa kuwatazama, wanaonekana kuwa na mafunzo makubwa sana ya kikomandoo,” alisema kijana mmoja.
Ndani ya gari, vijana wale wa Kipemba wakaondoka zao kuelekea nyumbani kwa Anita alipokuwa akiishi. Kwa sababu walikuwa na namba ya mwanamke huyo, wakampigia na kutaka kuonana naye kwani walikuwa na mtoto wake ambaye alitekwa na Kambani.
“Mpo wapi nije?” aliuliza Anita.
“Subiri, tutakushtua, ila ukija usije na polisi, kama tulivyokwambia kwamba tuna kazi ya kukulinda wewe na mtoto wako, hivyo usiwe na hofu yoyote ile” alisema jamaa mmoja.
Walipokwenda ilikuwa ni ndani ya gesti moja iliyokuwa Kinondoni, hapo, wakaingia na kupumzika na ndipo walipompigia simu Anita kwa lengo la kukutana naye.
Ndani ya dakika ishirini, mwanamke huyo alikuwa ndani ya gesti hiyo. Kitu cha kwanza akamkumbatia binti yake, hakuamini kama alikuwa hai, kila alipomwangalia, akajikuta akilia kwa furaha, swali lililomsumbua lilikuwa moja tu, watu hao walitumwa na nani na kwa nini walimlinda.
“Nyie ni wakina nani?”
“Hauwezi ukatufahamu, ila tulitumwa tukulinde,” alisema kijana mmoja.
“Mmetumwa mnilinde, na nani?”
“Unamfahamu Phillip Mnyome?” aliuliza kijana mmoja.
Anita alipolisikia jina hilo, akashtuka, machozi yakaanza kumtoka kwani moyo wake ulikumbushwa mbali kabisa. Huyo alikuwa mume wake, aliyempenda mno, alikufa baharini walipokuwa wakielekea Unguja.
Kitendo cha kuambiwa jina hilo tu, kumbukumbu zake zikaanza kurudi nyuma kama mkanda wa filamu, siku ambayo boti ya Royal Palm ilipozama na watu wengi kufa akiwemo mume wake. Moyo wake ulijaa maumivu makali kwani na ndiyo siku hiyohiyo alipokutana na Edson na kusababisha yote yaliyotokea.
“Ni mume wangu....” alijibu Anita.
“Huyo ndiye aliyetutuma...” alisema kijana mmoja.
“Mume wangu ndiye aliyewatuma?”
“Ndiyo! Anakupenda sana, amekuwa akikuzungumzia kila siku, amekuwa akikufuatilia kwa kipindi kirefu, anajua kila kitu kilichotokea, mpaka ulipodhulumiwa mali zako,” alisema kijana huyo.
“Mume wangu alikufa baharini, mwili wake hatukuuona hivyo tukazika nguo zake,”alisema Anita.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Mumeo hakufa, yupo hai, anaishi. Alituagiza tuje tukulinde na Cynthia. Kwa sasa hivi, hataki mtoto wake aishi nchini Tanzania, anataka aende kule alipo yeye, kama kusoma, atasoma huko, na kila kitu, atafanyia huko,” alisema kijana huyo.
“Hapana! Siwezi kumuacha Cynthia aondoke mikononi mwangu, siwezi kuamini kama mume wangu yupo hai mpaka nizungumze naye,” alisema Anita.
“Hilo tu?”
“Ndiyo!”
Alichokifanya kijana huyo ni kuchukua simu yake na kisha kumpigia simu Phillip. Simu ikaanza kuita na kumpa Anita. Simu haikuita sana, ikapokelewa na sauti ya mume wake kusikika.
Bado aliikumbuka sauti hiyo, alipoisikia, aligundua kwamba alikuwa mume wake, akajikuta machozi yakianza kumtoka, hakuamini kama mume wake ambaye kila siku alijua kwamba alikufa kumbe alikuwa hai.
“Halloo...” aliita Anita.
“Nakusikia mke wangu! Sauti yako haijabadilika. Bila shaka vijana wangu wameifanya kazi vizuri,” alisikika Phillip kwenye simu.
“Ndiyo! Nimekukumbuka mume wangu,” alisema Anita.
“Nimekukumbuka pia, pole kwa matatizo yote yaliyotokea, nilikuwa nyuma yako, nilihitaji kuilinda familia yangu, kweli nikafanya hivyo. Nilifanya hivyo kwa kuwa ninaipenda,” alisema Phillip.
“Ninahitaji kukuona, nataka nikuonea mpenzi.”
“Usijali, utaniona hii karibuni. Ninataka Cynthia aje kuungana nami. Aje nilipo, nitamsomesha na kumfanyia kila kitu,” alisema Phllip.
“Ilikuwaje mpaka ukanusurika?”
“Ni stori ndefu. Ila sikutaka kujitokeza mapema kwa kuwa nilitaka ujifunze kwamba hautakiwi kumwamini kila mtu. Niliacha makusudi kwa kuwa nilijua kwamba yote yaliyotokea yangetokea,” alisema Phillip.
“Naomba unisamehe mume wangu.”
“Usijali. Mruhusu Cynthia aje huku. Atakuwa salama zaidi.”
“Hakuna tatizo. Ila upo wapi?”
“Kisiwani Madagaska.”
“Ninahitaji nikuone.”
“Usijali! Utaniona tu, utaniona hivi karibuni,” alisema Phillip na kisha kukata simu.
Walichokifanya vijana wale ni kumpa mfuko fulani mkubwa uliokuwa na fedha nyingi kama kianzio cha maisha yake mapya katika nyumba ambayo wao wenyewe waliamua kumtafutia huku ikiwa na kodi ya zaidi ya shilingi laki tano kwa mwezi.
Walipomaliza makabidhiano hayo wakaenda katika nyumba hiyo iliyokuwa Bunju, walimtaka kujificha yeye na wazazi wake kwani kwa jinsi walivyojua ilikuwa ni lazima siku moja Kambani amtafute mwanamke huyo na kumuua, na kama si hivyo basi ilikuwa ni lazima awaue hata wazazi wake, hivyo walimtaka kujificha.
*****
Boti ilikuwa ikizama, kila mtu alihangaika kuyaokoa maisha yake. Wengine walikuwa wakipiga kelele wakiomba msaada, kila walipoangalia pande zote, hakukuwa na dalili ya nchi kavu wala hakukuwa na dalili ya boti au meli yoyote ile.
Phillip hakutulia, alikuwa akihangaika huku na kule kuitafuta familia yake, hakutaka kuipoteza, kwa kipindi hiki, familia hiyo ilikuwa kitu muhimu kuliko chochote kile.
Hakujua sababu iliyomfanya mke wake kuondoka pale walipokuwa wamekaa, mawazo yake yalimwambia kwamba mwanamke huyo atakuwa na Edson tu kwani ndiye ambaye alikutana naye kwenye boti, aliifahamu historia nzima kwamba kipindi cha nyuma watu hao walikuwa wapenzi.
Hakufanikiwa kuiona familia yake, mawimbi yalipiga na boti ile kuanza kuzama. Moyo wake ukakata tamaa kwa kuona kwamba asingeweza kuiona familia yake tena.
Wakati boti ikiwa imezama, abiria wakiendelea kujiokoa ndipo aliposikia sauti ya mke wake ikimuita Edson, aliisikiliza sauti hiyo vizuri, bila kubahatisha, akagundua kwamba huyo alikuwa mkewe tu.
Alihisi kitu chenye ncha kali kiiuchoma moyo wake, maumivu aliyoyasikia hayakuelezeka, hakutaka kuishia kuisikia tu bali alichokifanya ni kupiga mbizi kuelekea kule aliposikia sauti ile, alipofika, hakuamini, alimuona mkewe, Anita akiwa ameshikwa vilivyo na Edson.
Hapohapo baharini machozi yakaanza kummwagika, alihisi maumivu makubwa ambayo hakuwahi kuyasikia hapo kabla. Hakutaka kuendelea kuona kile kilichokuwa kikiendelea, alichoamua ni kuanza kupiga mbizi kuelekea upande ambao hakujua kama ungekuwa salama kwake, alichokitaka ni kusonga mbele na kutoka katika uwepo wa mahali pale.
“Anita...unanifanyia hivi? Nimekukosea nini Anita?” aliuliza Phillip huku akiendelea kupiga mbizi.
Mawimbi yalimpiga, alipelekwa huku na kule lakini msimamo wake ulikuwa mmoja tu kwamba ni lazima afike kule alipokuwa akielekea kipindi hicho. Kujua kuogelea ilikuwa nafuu kwake, aliendelea kupiga mbizi mpaka alipofika mbali kabisa ambapo akahisi kuchoka, hakutaka kuendelea tena kwani mikono yote ilikuwa ikiuma. Alichokifanya ni kutulia tu.
Muda ulizidi kwenda, mpaka bahari ilipotulia kabisa, hakuweza kukisogeza kiungo chake hata kidogo na mbaya zaidi akaanza kupoteza fahamu, mawimbi yaliyokuwa yamempiga yalimchosha kabisa, akalegea na kuanza kuzama baharini, baada ya hapo, hakujua kilichoendelea kwani macho yalianza kujawa na giza, hakujua ni kitu gani kiliendelea.
*****
Phillip aliporudiwa na fahamu, alishangaa kujikuta akiwa ndani ya nyumba moja, hakujua palikuwa wapi kwani hata nyumba yenyewe ilikuwa ni ya nyasi. Nje, mvua ilikuwa inanyesha na maji yake yalipita ndani kupitia mlangoni hali iliyoifanya sakafu ya nyumba ile kulowanishwa na maji, na kwa kuwa ilikuwa ni ya mchanga, tope likajaa ndani.
Phillip akainuka, akaanza kuangalia huku na kule, ndani hakukuwa na mtu hata mmoja ila ilikuwa ni mchana kwani hata mwanga wa nje ulikuwa ukipiga ndani kupitia sehemu zilizokuwa wazi.
Akaanza kukumbuka nini kilitokea mara ya mwisho alipopoteza fahamu. Alichokikumbuka ni kwamba alikuwa baharini akipiga mbizi kuelekea asipopafahamu, baada ya umbali fulani, alichoka, akatulia, akaanza kuzama na kisha kupoteza fahamu.
Hivyo ndivyo vitu alivyovikumbuka tu. Swali lililomsumbua kichwani ni juu ya mahali alipokuwa kipindi hicho.Akajitahidi kusimama palepale kitandani, akalisogelea dirisha na kuchungulia nje.
Alichokiona ni kwamba alikuwa ufukweni, pale alipokuwa, aliweza kuwaona watu wakiwaanika samaki wao, wengine wakiwatoa katika mitumbwi yao, mpaka hapo akajua kwamba watu waliokuwa wamemuokoa baharini walikuwa wavuvi.
Wala hakukaa sana, mara mlango ukafunguliwa na mwanaume mmoja kuingia ndani. Alipomuona Phillip, uso wake ukajawa na tabasamu pana, hakuamini kama mwanaume huyo alifumbua macho yake.
“How do you feel?” (Unajisikiaje?) aliuliza mwanaume huyo aliyekuwa na mchanganyiko wa rangi.
“I am doing just fine...” (Najisikia vizuri) alijibu Phillip.
Alibaki akimwangalia mwanaume huyo, moyo wake ulikuwa na shauku ya kutaka kufahamu hapo alikuwa wapi na nini kilitokea baharini mpaka kufanikiwa kuokolewa. Kila alipomwangalia mwanaume yule, alijikuta akiingia hamu ya kutaka kufahamu kila kitu.
“Nitakueleza kila kitu, usijali,” alisema mwanaume yule ambaye alionekana kufahamu kilichokuwa kichwani mwa Phillip.
Akampa dawa na kunywa, baada ya hapo, akamletea chakula, Phillip akakichukua na kula kwa haraka sana, alikuwa na njaa kali, chakula kile alikila kwa haraka lakini hakushiba, akaongezewa kingine, nacho akala mpaka kukimaliza.
“Hapa ni wapi? Ilikuwaje mpaka nikawa hapa?” aliuliza Phillip.
Hapo ndipo mzee yule akaanza kumhadithia kila kitu kilichotokea. Phillip alibaki kimya akimsikiliza, alikuwa makini, hakutaka kupitwa na kitu chochote kile.
“Tulikuwa tunavua samaki kama kawaida yetu, baada ya kufika mbali, tukaona kitu kikielea juu ya maji, kwanza tulihofia kwani mara nyingi vitu kama hivyo huwa ni hatari kwetu.
“Nikawaambia wenzangu tusiogope, tukusogelee na tujue ni kitu gani. Walinikatalia lakini baada ya kuwalazimisha sana, wakakubaliana nami, hivyo tukakufuata.
“Ulionekana kuchoka sana, haukuwa na nguvu, tukakuchukua na kukuweka ndani ya mtumbwi na ndipo safari ya kuja hapa ilipoanza,” alisema mzee huyo.
“Na hapa ni wapi?”
“Hiki ni Kisiwa cha Comoro, hapa ni Mtsamboro,” alijibu mzee yule.
“Kwa hiyo wewe ni Mcomoro?”
“Hapana. Mimi na wenzangu ni watu wa Madagaska. Sisi ni wavuvi, tunakwenda kila sehemu kuvua. Baada ya hapa, tutarudi nyumbani kupitia Mliha na Mamoudzou kisha nyumbani,” alisema mzee yule.
Phillip akabaki kimya, akamwangalia mzee yule, moyoni mwake alishukuru kwani halikuwa jambo la kawaida mtu kunusurika baharini wakati boti imepata ajali na kuzama.
Baada ya kupewa muda wa kupumzika hapo ndipo mawazo juu ya familia yake yalipomjia kichwani. Picha ile aliyoiona baharini wakati mke wake, Anita alipokuwa akimuita mwanaume mwingine badala yake ikajirudia, moyo wake ukaumia mno na kugundua kwamba hatimaye mke wake aliamua kurudi kwa mpenzi wake wa zamani.
Hasira ikamkaba kooni, moyo wake ukavimba kwa hasira, kitu alichokiona kuwa kama kisasi kwa mke wake ni kumuua tu.
Walikaa hapo Mtsamboro kwa siku mbili na ndipo walipoanza safari yao ya kuelekea Madagaska kwa kupitia katika sehemu ambazo mzee huyo alimwambia Phillip kabla.
Kwa kuwa wao ndiyo waliomsaidia baharini, kila mmoja alimfahamu. Huko njiani walitumia siku tatu ndipo walipoingia Madagaska. Phillip hakutaka kurudi nchini Tanzania, alijua kwamba angeumia zaidi kama angemuona mkewe akitanua maisha akiwa na mwanaume mwingine.
“Ila walinusurika kweli? Isije ikawa nahofia kuonana naye kwa kisingizo cha kuumia na wakati walikufa baharini,” alijisemea Phillip.
Hakutaka kufuatilia kwa kipindi hicho, alichokifanya ni kusubiri. Baada ya kuishi siku mbili zaidi kisiwani Madagaska ndipo mzee yule alipomwambia kwamba kama angetaka kuishi kwa amani kisiwani hapo basi ingekuwa ni lazima kujiunga na jeshi la nchi hiyo.
Hiyo ilionekana kuwa ngumu kwake kwani hakuwa mtu wa kisiwa hicho. Sababu hiyo akamueleza mzee huyo aliyejitambulisha kwa jina la Mgege. Mzee huyo akamwambia kwamba hilo halikuwa tatizo kwani kulikuwa na watu wengi kutoka mataifa mengine waliokuwa wakijiunga na jeshi la Madagaska kwani nchi hiyo ilikuwa ndogo, hivyo kuchukua watu wengine kutoka nchi nyingine lilikuwa la kawaida.
Siku hiyo aliyokubaliana naye, akapelekwa mpaka katika makao makuu ya kijeshi ya nchi hiyo. Waliposikia kwamba Phillip alikuwa Mtanzania aliyekuwa radhi kujiunga na jeshi lao, walifurahi sana.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Watanzania walionekana kuwa tofauti na watu wengine, walijua kuongea, walijua kuanzisha vitu na watu ambao uwezo wao wa kufikiri ulionekana kuwa mkubwa, imani hiyo ndiyo iliyojengeka mioyoni mwa Wamadagaska wengi hali iliyowapelekea kumkubali Phillip bila kikwazo chochote.
Maisha mapya yakaanza, hakukuwa na mtu aliyejua historia ya maisha yake, wote walimchukulia mtu wao, mfa maji aliyetolewa baharini, kwa hiyo nyuma ya maisha tofauti na baharini, kulionekana giza kabisa.
Kambini, kila mwanajeshi alitaka kupiga naye stori, wengi walitaka kufahamu kuhusu hayati Julius Nyerere kwamba mkombozi wa nchi nyingi za Kiafrika, kila alipofika, watu walikusanyika na kuanza kumsikiliza.
Phillip alikuwa muongeaji mkubwa kiasi kwamba akapata marafiki wengi, wengi walimpenda na kuvutiwa naye.
Siku ziliendelea kukatika, mawazo juu ya mke wake yalimtawala, mchana alikuwa mzungumzaji mkubwa, watu walizifurahia stori zake lakini ilipofika usiku, alikuwa peke yake chumbani, mashavu yake yakalowanishwa na machozi kila alipomfikiria mke wake.
Alimpenda na kumthamini lakini picha ambayo aliiona usiku ilionyesha kwamba kama walipona katika ajali ile basi ilikuwa ni lazima watakuwa wakiishi pamoja, wakiyafurahia maisha na kutumia mali ambazo huyo Edson hakuwahi kuzitafuta hata mara moja.
Alichokifanya ni kuongeza juhudi jeshini, alipambana haswa, alifundishwa kutumia silaha, akapewa mazoezi makubwa ya kulenga shabaha. Hakukata tamaa, kila siku ilikuwa ni lazima kufanya mazoezi ya nguvu kiasi kwamba baada ya mwaka, akapewa V ya kwanza.
Hayo yalikuwa mafanikio makubwa, hakuishia hapo, aliendelea zaidi mpaka alipopata nyota ya tatu, akachukuliwa na kupelekwa katika kitengo cha usalama wa taifa ambapo huko, akapewa nyumba iliyokuwa jijini Antananarivo na maisha kuanza upya huku akilipwa mshahara mnono.
Yeye ndiye aliyekuwa na jukumu la kufanya ishu zote za mauaji. Kama kulikuwa na mtu ambaye alitakiwa kumalizwa haraka sana kwa maslahi ya taifa, alitumwa yeye na kazi kuifanya kwa umakini mkubwa pasipo kujulikana.
Mtaani, ilikuwa ni vigumu kujua kama Phillip alikuwa mtu wa usalama wa taifa, aliishi maisha ya kipole, kuzungumza na watu wengi huku akiwasaidia katika kazi nyingi za kijamii.
Miaka ikakatika tu, siku zikasogea mpaka alipofikisha miaka mitatu kisiwani Madagaska, akaomba nafasi ya kwenda nchini Tanzania, alitaka kuiona familia yake, wakuu wake wakakubaliana naye kwani alikwishawaambia historia ya maisha yake ilikuwa vipi, hivyo akaelekea huko.
Alipofika, hakutaka kugundulika, alijificha hotelini huku kila siku alipokuwa akitoka, alivaa kofia, miwani myeusi na ndefu nyingi za bandia kiasi kwamba ilikuwa ni vigumu kugundua kwamba mtu huyo alikuwa Phillip.
Hapo ndipo alipoanza kwenda Mikocheni B kulipokuwa na nyumba yake. Mara baada ya kwenda huko, alisimama pembani mwa nyumba hiyo, mbali kabisa na kuanza kuiangalia.
Moyo wake ulimuuma mno, hakuamini kama kila kitu kilichokuwa kimetokea kilibaki na kuwa historia. Kila siku ilikuwa ni lazima kwenda mtaani hapo kwa ajili ya kuangalia hali ilivyokuwa ikiendelea.
Aliona kwamba kama asingeweza kufanya kitu fulani kamwe asingeweza kufanikiwa kupata kile alichokitaka. Alichokifanya ni kwenda kwa jirani yake ambaye alizoeana naye sana, huyo alikuwa Emmanuel Kigomi, mfanyabiashara tajiri asiyekuwa na mtoto katika maisha yake baada ya kuharibika mfumo mzima wa uzalishaji mbegu.
Alipofika getini, akapiga hodi na mlinzi kumkaribisha. Kwa kumwangalia, hata mlinzi mwenyewe hakujua kama mtu aliyesimama mbele yake alikuwa Phillip. Akamuulizia Emmanuel, akaambiwa asubiri.
“Nimwambie nani?”
“Rafiki yake.”
“Anao wengi tu, nimwambie nani sasa? Au bwana madevu?” aliuliza mlinzi kwa sura iliyoonyesha alikuwa akitania.
“Mwambie jirani yake.”
Mlinzi akapiga simu ndani, simu ikapokelewa na mfanyakazi ambaye aliiunganisha mpaka chumbani kwa mzee huyo na kisha kupewa Phillip na kuzungumza naye.
“Unaweza kwenda pembeni kidogo?”
“Haina tatizo.”
Mlinzi akasogea huku akiwa na bunduki yake mkononi, akamwacha Phillip akizungumza na Emmanuel katika simu ile. Phillip alijitambulisha, Emmanuel hakuamini, aliuliza mara mbili kama mtu aliyekuwa akizungumza naye alikuwa Phillip kweli.
“Ndiye mimi.”
“Ila ulikufa!”
“Uliuona mwili wangu kwenye jeneza?”
“Hapana.”
“Basi jua kwamba nipo hai.”
“Ilikuwaje kwanza?”
“Ndiyo nataka nije nikuhadithie, pia ningehitaji msaada kutoka kwako.”
“Wa kifedha? Hakuna tatizo.”
“Hapana Emmanuel, sihitaji msaada wa kifedha, si unanijua kwamba nina fedha za kutosha, nataka msaada wa mambo fulani,” alisema Phillip.
“Basi hakuna noma, njoo.”
Alichokifanya Phillip ni kumpa simu mlinzi ambaye aliambiwa amruhusu mgeni huyo kuingia. Phillip akaingia mpaka sebuleni na macho yake kukutana na Emmanuel. Mwanaume huyo hakuamini kama aliyesimama mbele yake alikuwa Phillip, alikuwa na muonekano wa tofauti kabisa, wakakumbatiana na kukaa kochini.
“Kwanza niambie kuhusu mke wangu!”
“Unataka kujua nini?”
“Anaendeleaje? Yupo peke yake kweli?” aliuliza Phillip.
Emmanuel akainamisha kichwa chini, alionekana kuguswa na swali hilo, alionekana kufahamu kitu lakini hakutaka kumwambia Phillip kile kilichokuwa kikiendelea kwa kuamini kwamba mwanaume huyo angeumia.
“Niambie kila kitu, usinifiche, mpaka kuja kwako jua kwamba ninakuamini,” alisema Phillip.
“Ukweli ni kwamba mkeo ana mwanaume mwingine,” alisema Emmanuel.
“Anaitwa Edson, si ndiyo?”
“Umejuaje?”
Hapo ndipo Phillip alipoanza kumhadithia Emmanuel kile kilichotokea kwenye boti wakati wakiwa safarini kuelekea Unguja. Hakuficha kitu, alihadithia kila kitu tangu walipokutana na mwanaume aliyetambulishwa kwa jina la Edson ambaye alikuwa amepigwa sana na maisha.
Hakuishia hapo, aliizungumzia ajali iliyotokea mpaka alipookolewa na wavuvi kutoka Madagaska. Kila alipohadithia na kulitaja jina la mke wake, alionekana kuumia sana.
“Pole sana kwa yaliyotokea.”
“Asante sana. Sasa unaweza kuniambia chochote unachojua,” alisema Phillip.
“Kuna mengi ila kwa kifupi ni kwamba jamaa ana lengo la kumuumiza mkeo, anaingiza wanawake tofautitofauti, ni mlevi kupindukia, ila la zaidi kabisa, tetesi za mtaani zinasema kwamba jamaa anataka kumtapeli mali zote mkeo kwani amemwandika katika mali zote,” alisema Emmanuel.
“Unasemaje?”
“Ndiyo hivyo! Hivyo ndivyo ninavyovifahamu.”
“Unahisi kwamba atafanikiwa katika dhamira zake?”
“Kama zipi?”
“Kumtapeli mali?”
“Kwa nini asiweze.”
“Hawezi kwa kuwa kila kitu ninacho, alivyokuwa navyo Anita ni batili,” alisema Phillip.
“Kweli?”
“Amini hilo. Ila ninataka kuona jinsi mchezo utakavyokuwa, kuna mengi nitafanya,” alisema Phillip huku akionekana kukasirika.
*****
Ilikuwa ni vigumu kuamini lakini ndicho alichokifanya. Phillip hakutaka kurudi Madagaska, aliwasiliana na wakuu wake na kuwaeleza kila kitu kilichokuwa kimetokea hivyo ilikuwa ni lazima akamilishe kazi zote na ndipo arudi huko kuendelea na kazi.
Hakukuwa na mtu aliyemtilia mashaka, walimwamini kwa kuwa alikuwa mtu wa kujitoa sana na kitu cha pili ambacho kiliwapa ugumu wa kumzuia ni kwamba alikuwa nchini mwake.
Alichokifanya Phillip ni kwenda kupanga chumba maeneo ya Tandale, chumba cha bei ya chini ambapo huko akaanza kazi ya kuokota chupa za maji. Ilikuwa ni kazi ngumu lakini kwa kuwa yeye mwenyewe alikuwa mpelelezi tangu alipokuwa Madagaska, hivyo kazi hiyo haikuwa na ugumu wowote ule.
Alizunguka sehemu nyingi jijini Dar es Salaam lakini sehemu kubwa ambayo alipendelea kwenda ni kule kulipokuwa na nyumba yake, Mikocheni B. Alipofika huko, hakukuwa na mtu aliyemtambua, alikuwa na ndevu chafuchafu, nguo zilizochakaa na hata mlinzi wake alipomuona, hakugundua kwamba huyo alikuwa Phillip.
“Vipi kaka?” alisalimia mlinzi.
“Poa. Karibu.”
“Asante. Nimekuja kupekuapekua ili nione kama naweza kupata ridhiki,” alisema Phillip.
“Daah! Takataka zipo kule nyuma.”
“Niruhusu tu kaka, si unajua nyie hamnywaji maji ya bomba, nyie na chupa za maji tu,” alisema Phillip.
Mlinzi alimwangalia, alionekana kweli kuwa mtu mwenye uhitaji, alichokifanya ni kumruhusu na Phillip kuingia ndani. Alikwenda moja kwa moja kulipokuwa na pipa la takataka na kuanza kulipekua huku akizitafuta chupa za maji.
Alipozikuta, akazichukua na kuelekea getini ambapo alimkuta mlinzi akimsubiri. Alichokifanya ni kumshukuru.
“Asante sana.”
“Poapoa. Kuna kingine?”
“Au kama mtataka nifanye hata kazi za kubeba takataka kwani naziona kuwa nyingi mno,” alisema Phillip.
“Ngoja nizungumze na shemeji.”
Mlinzi yule akaondoka kuelekea ndani, ndani ya dakika chache akarudi huku akiwa ameongozana na Anita. Alipomuona, mapigo ya moyo wake yakaanza kudunda kwa nguvu, hakuamini kama yule aliyesimama mbele yake alikuwa mke wake.
Mwili wake ulionekana kupungua kutokana na mawazo, alishindwa kuvumilia, machozi yakaanza kumlengalenga huku moyo wake ukiwa kwenye maumivu makali kiasi kwambam kuendelea kujifanya muokota chupa za maji ilihitaji moyo.
“Za saa hizi dada...” alimsalimia.
“Salama. Karibu.”
“Asante. Nilikuwa nahitaji niwe nabeba takataka hapa kwako,” alisema Phillip.
“Tena afadhali umekuja, hili gari siku hizi linachelewa sana, utakuwa unatubebea kwa kiasi gani?”
“Pipa zima hata shilingi elfu mbili, hakuna tatizo.”
“Basi sawa. Nitakuwa nakupa elfu tano kabisa.”
“Nashukuru sana,” alisema Phillip huku akikiinamisha kichwa chake kama kutoa shukrani.
Hakukuwa na mtu aliyegundua kwamba yule aliyesimama mbele yao alikuwa Phillip. Alijibadilisha vya kutosha, alionekana kama masikini fulani ambaye aliyahangaikia maisha yake kila siku.
Hata mkewe ambaye aliishi naye kwa miaka sita, hakugundua kwamba yule alikuwa mume wake, aliongea naye mpaka alipomruhusu na kuondoka, hakuwa amejua kabisa.
Hiyo ndiyo ilikuwa kazi yake, kila wiki ilikuwa ni lazima kufika hapo nyumbani, anachukua chupa za maji na siku nyingine kwenda kubeba takataka zilizokuwa kwenye pipa.
Mlinzi akatokea kumzoea ana Phillip aliyejitambulisha kwa jina la Kizota, wakawa marafiki wakubwa, na hata siku ambayo Phillip alipokuwa akienda huko ilikuwa ni lazima kuwasiliana na mlinzi.
Kila walipokutana, stori zao walizokuwa wakipiga ni za mpira tu. Pamoja na kuonekana kuwa masikini wa kutupwa lakini wakati mwingine maongezi aliyokuwa akiongea Phillip yalimshangaza sana mlinzi, alionekana kuwa na uwezo mkubwa sana kichwani mwake, mambo aliyoongea yalikuwa na maana kubwa.
“Unapozaliwa, unakuwa hauna kitu kabisa, si ndiyo?” aliuliza Phillip.
“Ndiyo!”CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Huo si ujinga wako Abrah! Ukiona mtu kazaliwa masikini, usimcheke na kumtukana kwa nini kazaliwa masikini,” alisema Phillip.
“Kumbe...”
“Ndiyo! Mcheke mtu kama kafa akiwa masikini. Tunapozaliwa huwa hatuna kitu katika maisha yetu, tunapambana usiku na mchana ili tupate kitu, tazama matajiri wengi, ni wachache mno ambao wamezaliwa kwenye familia zenye hela.
“Wengi wamezaliwa kwenye familia masikini. Mwangalie Bakhresa, Bill Gates na wengine, hawakuwa na kitu hapo nyuma ila sasa hivi, wana fedha, wana kila kitu,” alisema Phillip.
“Ndiyo maana tunatafuta.”
“Sikiliza Abrah! Ni vigumu kupata utajiri ukiwa chini ya mtu. Huwezi kufanikiwa zaidi ukiwa umeajiriwa, ni lazima akili yako ichaji, ujue ni kwa namna gani unaweza kuingiza fedha. Anzisha biashara zako, usiwe na mlango mmoja wa kuingiza fedha, hakikisha unakuwa na milango hata mitatu, hapo ndipo utakapoona mafanikio yako,” alisema Phillip.
“Ebwana! Unajua wewe kuwa muokotaji wa chupa za maji siyo haki kabisa,” alisema mlinzi.
“Kwa nini?”
“Ungekuwa profesa sasa hivi! Una maneno mazito sana ambayo ni faida kwa kila mtu,” alisema mlinzi.
“Ndiyo maana tunatafuta.”
“Sikiliza Abrah! Ni vigumu kupata utajiri ukiwa chini ya mtu. Huwezi kufanikiwa zaidi ukiwa umeajiriwa, ni lazima akili yako ichaji, ujue ni kwa namna gani unaweza kuingiza fedha. Anzisha biashara zako, usiwe na mlango mmoja wa kuingiza fedha, hakikisha unakuwa na milango hata mitatu, hapo ndipo utakapoona mafanikio yako,” alisema Phillip.
“Ebwana! Unajua wewe kuwa muokotaji wa chupa za maji siyo haki kabisa,” alisema mlinzi.
“Kwa nini?”
“Ungekuwa profesa sasa hivi! Una maneno mazito sana ambayo ni faida kwa kila mtu,” alisema mlinzi.Kadiri muda ulivyokuwa ukizidi kwenda mbele na ndivyo walivyoendelea kuzoeana zaidi. Usiri mkubwa ulikuwepo baina ya Phillip na Emmanuel, mwanaume huyo hakutaka kumwambia mtu yeyote kwamba Phillip alikuwa hai, kila kitu kilichokuwa kimetokea kwake kilikuwa siri nzito.
Baada ya kuzoeana kwa kipindi cha miezi sita ndipo alipoanza kumdadisi mlinzi juu ya maisha ya mkewe na Edson ndani ya nyumba hiyo. Kwa kuwa mlinzi ilifika kipindi alimwamini sana Phillip, akaamua kumwambia mengi tu.
“Mwanaume anazingua sana, kutwa kuingiza wanawake, anakula bata sana, nafikiri kwa sababu mali hakuzitafuta kwa nguvu zake,” alisema mlinzi.
“Kwani mali si zake?”
“Thubutuuuu...mali za marehemu mume wa Anita. Alikufa baharini, baada ya hapo Anita akawa na huyu mwanaume mpaka ndugu zake wakashangaa....” alisema mlinzi.
“Kwa nini washangae?”
“Ilikuwa mapema mno, ila yeye hakujali.”
“Ila kuna vijitetesi nimevisikia kwa jirani nilipokwenda kuokota chupa.”
“Vipi?”
“Kwamba huyu jamaa anataka kumtapeli mali hizi mwanamke!”
“Hizo si tetesi. Kesho wateja wanakuja kwa ajili ya kununua nyumba hii.”
“Acha masihara.”
“Sasa nikutanie ili iweje Kizota. Yaani kila ninapomwangalia shemeji, siamini, ananyanyasika sana, hana mbele wala nyuma, badala ya mapenzi sasa imekuwa ni maumivu usiku na mchana,” alisema mlinzi.
Mlinzi hakuishia hapo, aliendelea kumwaga umbeya, katika mazungumzo yake akawataja mabilionea ambao walikuwa mstari wa mbele kuhakikisha kwamba Phillip anapata mali hizo.
“Wakina nani?”
“Kuna mmoja alikuwa hakimu, huyu anaitwa James Marimba na mwingine mfanyabiashara anaitwa Andrew Nkone,” alisema mlinzi.
“Mmh! Kweli kazi ipo. Pole yake.”
Phillip hakutaka kuendelea kubaki mahali hapo, alichokifanya ni kuondoka kuelekea nyumbani kwake. Njiani, hasira zilimkamata kooni, hakuamini kile kilichokuwa kikiendelea.
Alimkumbuka mkewe, mtoto wake ambao kwake walikuwa kila kitu, hakuamini kama Edson, yuleyule mwanaume mchafu aliyeonekana kupigwa na maisha ndiye ambaye alitaka kujimilikishia kila kitu ambacho alikitafuta kwa jasho lake.
Japokuwa utapeli ulitaka kufanyika lakini kwake halikuwa tatizo kubwa, alijua kwamba hati alizokuwa nazo mkewe hazikuwa zenyewe bali zilikuwa za kugushi ambazo kwa kuziangalia zilionekana kuwa zenyewe.
Kesho yake alipoingia, akaambiwa na mlinzi kwamba watu hao walikuwa ndani tayari kwa kukamilisha kila kitu kuhusu kuuzwa kwa nyumba hiyo. Wakati wanazungumza hayo, hawakukaa sana, Anita akafika nyumbani hapo, alionekana kuwa na haraka huku akionekana kama mtu aliyechanganyikiwa.
Hakuzungumza kitu chochote kile, akaingia ndani. Phillip na mlinzi hawakutaka kubaki mahali pale, walisogea mpaka karibu na dirisha na kuanza kusikiliza huko ndani ni kitu gani kilichokuwa kikiendelea.
Walimsikia Anita akimlalamikia Edson kwamba alitaka kuuza nyumba hiyo huku kiasi kikubwa cha fedha kikiwa kimetolewa katika akaunti yake na kuachiwa milioni tano tu.
Phillip alinyong’onyea, hakuamini kile kilichokuwa kimetokea, wakati mwingine alitamani kuingia ndani na kuwaambia watu hao kwamba alikuwa Phillip na hakuwa radhi kuona mali zake zikiuzwa.
“Unasikia, kimeshanuka humo ndani, nyumba inauzwa,” alisema mlinzi huku wakitegesha masikio kusikia vizuri.
*****
Alichokitaka Phillip ni kuanza kufanya upelelezi wake, alitaka kuwafahamu watu ambao walitajwa na mlinzi kwamba ndiyo waliokuwa wakishirikiana na Edson Kambani kwa ajili ya kumtapeli mke wake mali zile.
Akaanza kufanya uchunguzi, mtu wa kwanza aliyetaka kumfahamu kwa undani alikuwa James Marimba. Alikumbuka kwamba aliambiwa kuwa mtu huyo alikuwa hakimu hapo mwanzo, hivyo akataka kufuatilia alikuwa hakimu wa wapi na kwa namna gani alizipata fedha zake na kuwa bilionea mkubwa.
Alichokifanya ni kuanza kumfuatilia kupitia Google, humo, akagundua kwamba alikuwa hakimu mkazi wa mahakama moja jijini Dar es Salaam. Hakuridhika, alitaka kufuatilia zaidi, akagundua mpaka sehemu alipokuwa akiishi kwa wakati huo, katika jumba moja lililokuwa Msasani.
Ufuatiliaji wake haukuishia katika mitandao tu bali kwenda mpaka alipokuwa akiishi mzee huyo. Ilikuwa nyumba kubwa, ndani kulikuwa na mfanyakazi mmoja na pia familia yake ya mke mmoja na watoto wawili.
Aliendelea na uchunguzi wake, akagundua kwamba watoto wa mzee huyo walikuwa wakisoma St. Anne Marie iliyokuwa Kipawa na mke wake alikuwa mkurugenzi wa kampuni yao changa iitwayo Wood Forest Marimba Company iliyokuwa ikijishughulisha na usambazaji mbao baada ya kukata miti porini.
Alipomaliza kumfuatilia bwana Marimba, akaanza kumfuatilia na Andrew Nkone. Akagundua kwamba mzee huyo alikuwa tajiri mkubwa aliyevuna fedha kupitia kampuni zake mbili, moja ikiwa ni ya kutengeza mabati na nyingine juisi.
Nyumbani, alikuwa na mke mmoja na watoto wanne. Mbali na fedha zake, mke wake mzuri lakini bwana Nkone alikuwa mtu wa kutoka sana nje ya ndoa. Alikuwa na vimada viwili, wa kwanza alikuwa Upendo, msichana aliyempangia nyumba maeneo ya Magomeni na mwingine aliitwa Sikitu ambaye pia alimpangia nyumba maeneo ya Kimara Suka.
Upelekezi wake ulipokamilika, akaanza kuwa na jukumu la kuilinda familia yake kwani alijua kwamba ilikuwa ni lazima mkewe afukuzwe nyumbani na baada ya hapo kuanza kutafutwa kwa lengo la kuuawa.
Alichokuwa amekifikiria ndicho kilichotokea, baada ya siku kadhaa, Anita akafukuzwa nyumbani kwake na hivyo kuelekea kwa wazazi wake. Binti yake aliyekuwa akisoma katika shule za kitajiri, akafukuzwa na kuanza kusoma shule za uswahilini.
Aligundua kwamba huo usingekuwa mwisho, hivyo alichokifanya ni kurudi Madagaska kisha kuwatuma vijana ambao wangefuatilia kila kitu kilichokuwa kikiendelea na baada ya miaka kadhaa ndipo alipoanza kuagiza kufanywa baadhi ya matukio ambayo yalikuwa na lengo la kuilinda familia yake.
*****
Kilichotokea, vijana hao waliotumwa nchini Tanzania waliweza kufanya majukumu yao yote, walifanikiwa kumlinda Anita na mtoto wake kwa kuwaua vijana wote waliotumwa na mabilionea wale kisha kumchukua mtoto Cynthia na kuondoka naye kuelekea Madagaska.
Katika kipindi ambacho Cynthia alifikishwa nchini humo, Phillip hakuamini, kila alipomwangalia mtoto wake, machozi yalikuwa yakimtoka tu. Kilipita kipindi kirefu hakuwa amemuona, kitendo cha kumuona kwa mara nyingine kilimpa furaha kubwa.
Cynthia hakujua kama yule ni baba yake, aliondoka nchini Tanzania akiwa mtoto mdogo kabisa, miaka miwili. Alimwangalia mtu aliyesimama mbele yake, kwa mbali alihisi kufanana naye lakini kila alipojaribu kuvuta kumbukumbu kama aliwahi kumuona sehemu fulani, hakukumbuka chochote kile.
Phillip akamchukua Cynthia, akampakiza ndani ya gari na kuanza kuondoka naye. Muda wote huo Cynthia hakuzungumza kitu, alimshangaa mtu aliyekuwa naye, alikuwa akitokwa na machozi lakini hakujua sababu haswa ilikuwa nini.
Kichwa cha Cynthia kilikuwa na maswali mengi, hakutaka kuuliza, alibaki kimya huku akimwangalia baba yake tu. Safari ile iliishia nje ya jengo moja kubwa na la kifahari, kwa jinsi alivyoliangalia jumba lile hakuamini kama na yeye angeweza kuingia humo.
CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Geti likajifungua na kuingia ndani. Watu zaidi ya watano waliokuwa na bunduki walikuwa wakizunguka huku na kule. Ulionekana kuwa ulinzi mkubwa kitu kilichomfanya kujiuliza juu ya mtu huyo aliyekuwa amemchukua.
Gari lilipopakiwa sehemu ya maegesho, wote wawili wakateremka na kuelekea ndani. Cynthia alionekana kuwa huru, alimwamini mtu huyo kwani watu ambao walimchukua nchini Tanzania alizungumza nao na kumwambia kwamba angekuwa salama.
“Unahitaji nini?” aliuliza Phillip huku uso wake ukiwa kwenye tabasamu pana.
“Nataka chakula.”
Hapohapo Phillip akamuita mfanyakazi wa ndani na kumwambia amletee chakula, kwa haraka, chakula kikaletwa na kuanza kula, alipomalizwa, akachukuliwa na kupelekwa katika chumba kimoja kilichoonekana kuwa na mvuto mkubwa.
“Unajua mimi ni nani?” aliuliza Phillip.
“Hapana!”
“Hujawahi kuniona?”
“Hapana!”
Alichokifanya Phillip ni kusimama na kisha kuifuata kompyuta yake, akaifungua, akaunganisha na internet kisha kuingia katika akaunti yake ya Yahoo. Huko, kulikuwa na picha nyingi ambazo alizihifadhi, picha alizopiga na Cynthia kipindi cha nyuma hata kabla hajaondoka nchini Tanzania.
Akamuita Cynthia na kumuonyeshea zile picha. Cynthia aliziangalia, alipojiona, alijitambua kwamba alikuwa nani na hata alipomwangalia mwanaume alyiyepiga naye picha alimtambua kwani mara kwa mara mama yake alimuonyeshea picha zile na kumwambia kwamba alikuwa baba yake.
“Baba...” alisema Cynthia.
“Ndiyo binti yangu,” alisema Phillip huku akimwangalia Cynthia usoni.
“Mom told me you died...” (Mama aliniambia ulikufa...)
“I did’nt die, God saved me,” (Sikufa, Mungu aliniokoa) alisema Phillip.
Kilichofuata ni kukumbatiana wote wawili. Ikawa zamu ya Cynthia kulia, hakuamini kama yule aliyesimama mbele yake alikuwa baba yake. Kwa kipindi kirefu mama yake alimwambia kwamba alikufa baharini, moyo wake ulimuuma sana lakini mwisho wa siku, leo hii alikutana naye nchini Madagaska.
Kilichoendelea ni Phillip kumpa mahitaji yote muhimu binti yake. Akampeleka katika shule nzuri waliyosoma watoto wa matajiri, alitaka apate elimu bora kwa ajili ya kumsaidia baadaye.
Kila siku Phillip alikuwa na jukumu la kumpeleka shule na kumrudisha, upendo baina yao wawili ukawa mkubwa, Cynthia alijisikia amani moyoni mwake, kuwa na baba yake kulimpa furaha na kujiona kuwa mtu wa kipekee katika dunia hii.
Siku zikaendelea kukatika, uwezo wa Cynthia darasani ulikuwa mkubwa kiasi kwamba walimu walimshangaa sana kwani japokuwa aliwakuta wenzake wamekwishaanza masomo lakini aliweza kufanya vizuri kabisa.
Mwaka huo ukapita, mwaka mwingine ukaingia huku Phillip akiendelea na jukumu lake la kila siku la kumpeka shule na kumrudisha nyumbani.
“Baba!” aliita Cynthia.
“Unasemaje binti yangu.”
“Nataka kumuona mama! Atakuja lini huku?” aliuliza Cynthia.
“Atakuja tu, wala usijali.”
“Nataka nimuone mama, sina furaha mpaka nitakapowaona nyie wawili mkiishi pamoja,” alisema Cynthia.
“Usijali! Nakuahidi utamuona.”
“Kwani mmeachana?”
“Hapana!”
“Kwa nini hamtaki kuishi pamoja?”
“Bado muda haujafika binti yangu, ukifika, tutarudi na kuwa kama zamani,” alisema Phillip.
Shauku ya Cynthia kila siku ilikuwa ni kuwaona wazazi wake wakiishi kama zamaini. Hakuonekana kuwa na furaha, kitendo cha mama yake kuwa nchini Tanzania kilimuondolea amani kabisa mpaka wakati mwingine kuhisi kwamba inawezekana wawili hao walikuwa wameachana pasipo kumwambia.
Mwaka ukaisha na kuingia mwaka mwingine, shuleni bado aliendelea kuonekana mwiba kwa wanafunzi wengine. Walimu walijivunia kuwa na mwanafunzi kama yeye, mara kwa mara walimuita ofisini na kumpa zawadi kitu kilichomhamasisha kufanya vizuri kila siku.
Baada ya miaka saba, Cynthia akakamilisha masomo yake ya elimu ya sekondari na hivyo kutakiwa kujiunga na Chuo Kikuu hapo Antananarivo na kuanza kusomea masomo yake ya udaktari.
“Upo tayari kuwa daktari?” aliuliza Phillip huku akimwangalia binti yake usoni.
“Nipo tayari.”
“Sawa. Nataka nikupe zawadi.”
“Zawadi gani?” aliuliza Cynthia.
“Unauona ule mlango?” alimuonyeshea mlango wa chumbani kwake.
“Ndiyo!”
“Nenda kaufungue, zawadi yako utaikuta humo,” alimwambia binti yake.
Cynthia akawa na presha kubwa, hakujua ni zawadi gani ilikuwa mule ndani, akaanza kupiga hatua kuufuata mlango wa kuingilia chumbani kwake, alipoufikia, akakishika kitasa na kisha kukitekenya.
Alichokikuta ndani, hakuamini, mama yake alisimama mbele yake, uso wake ulikuwa kwenye tabasamu pana, pasipo kutarajia, hapohapo akamrukia na kumkumbatia mpaka wote wawili kuanguka chini.
“Nimekukumbuka mama...” alisema Cynthia huku machozi yakimtoka.
“Nimekukumbuka pia binti yangu...”
Ilikuwa furaha moyoni mwake, hakuamini kama kweli mama yake alifika nchini Madagaska, kila alipomwangalia, alitamani kuwa karibu yake kila wakati. Alimpenda mno, kilio chake cha kila siku kilikuwa ni kumwambia baba yake kwamba alitaka kuwaona wawili hao wakiishi pamoja, hatimaye leo hii maombi yake yalikubaliwa.
Ikawa familia yenye furaha, ikaungana tena na hatimaye Cynthia kutakiwa kuanza masomo yake katika chuo kimoja kilichokuwa nchini Cuba. Japokuwa alikuwa na lengo la kusoma chuo cha kawaida, akapelekwa katika chuo cha jeshi nchini humo.
“Nataka uwe na nguvu, ujue jinsi ya kutumia silaha na mambo mengine, kuna kazi kubwa itakuja mbele yako,” alisema Phillip.
“Kazi gani?”
“Kumlinda mama yako!”
“Kumlinda mama yangu? Na nini?”
“NA watu wabaya! Unawakumbuka waliokuteka kipindi kile?”
“Wale wanaume siwakumbuki.”
“Achana na wale, kuna ambao waliwatuma wale watu kuja kumuua mama yako, mmoja aliamua kumtapeli mali zote nilizomwachia,” alisema Phillip.
“Ni wakina nani hao?”
“Nitakupa majina yao, kwanza nenda chuoni kasome,” alisema Phillip.
“Sawa. Hakuna tatizo.”
Hakukuwa na cha kupoteza, kwa kuwa alikwishakamilisha kila kitu ilikuwa ni lazima kuondoka na kuelekea nchini Cuba kwa ajili ya kuanza masomo hayo ambayo yangemweka nchini humo kwa miaka mitatu.
Baada ya siku mbili, alikuwa ndani ya ndege akielekea nchini humo. Pembeni yake alikaa na mvulana mmoja, kwa kumwangalia tu, alikuwa mzuri wa sura, alimvutia lakini hakutaka kuzungumza jambo lolote lile kuhusu mapenzi.
Hakutaka kabisa kusikia kitu chochote kile kuhusu mapenzi, aliyafahamu, hakuwahi kuwa na mpenzi lakini kwa jinsi alivyokuwa akiwaona marafiki zake wakilia, wakijiua, hakuwa na hamu nayo japokuwa hakuwahi kabisa kuonja ladha yake.
Wakajikuta wakianza kupiga stori, wakachangamkiana na kuifanya safari yao kuchangamka kabisa. Ndege ilitua nchini Misri katika Jiji la Cairo, hapo, abiria wengine wakaingia na hivyo safari ya kuelekea Dubai kuanza.
CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Walichukua saa kadhaa, wakafika nchini humo ambapo walitakiwa kubadilisha ndege na kuchukua ndege nyingine yenye hadhi kubwa kuzunguka katika anga la Ulaya.
Katika kipindi chote hicho walikuwa wote, kila walipokwenda kupumzika, walikuwa pamoja huku wakiwa karibukaribu kama wapenzi.
“Ila sikukuuliza swali moja Joshua.”
“Swali gani?”
“Unakwenda wapi?”
“Una uhakika sijakwambia ninapokwenda?”
“Ndiyo! Hukuniambia.”
“Mmh! Aya! Mimi nakwenda Mexico.”
“Kuna nini huko?”
“Mambo yangu binafsi tu, wewe unakwenda Cuba kufanya nini?”
“Kusoma.”
“Vizuri sana.”
Safari iliendelea, ndege ilipofika Uholanzi, wakatakiwa kuteremka na kusubiri ndege nyingine tayari kwa kwenda nchini Canada, Cuba, Mexico na Brazil.
Kwa kuwa abiria wote walipewa saa mbili kusubiri, wakachukua muda huo kutoka nje ya jengo la uwanja huo na kuanza kuzungukazunguka katika sehemu mbalimbali za Jiji la Amsterdam, ila si mbali kutoka katika uwanja huo.
Huko, walishikana mikono kama wapendanao, kila mmoja alionekana kuwa na furaha huku kichwa cha kila mmoja kikifikiria mapenzi tu.
“Nimefurahia kampani yako,” alisema Joshua.
“Hata mimi pia, nadhani tutaendelea kuwasiliana baada ya hapa.
“Ndiyo! Hilo usijali, ila unajua kwamba kutoka hapa Uholanzi tunachukua ndege tofauti?” aliuliza Joshua.
“Kivipi?”
“Ni mara yako ya kwanza kwenda Cuba?”
“Ndiyo!”
“Utaratibu upo hivi, kuna ndege nyingi zinakuja na kufanya safari ya kuelekea Marekani Kusini na Kaskazini. Watu wanakwenda Washington na Ottario watachukua ndege moja ila kwa sisi wa Mexico na nchi nyingine za Amerika Kusini na Kati tutaingia kwenye ndege tofauti,” alisema Joshua maneno yaliyoonekana kuwa kama somo kwa Cynthia.
“Kumbe ipo hivyo?”
“Ndiyo!”
Moyo wa Cynthia ukanyong’onyea, hakuamini kile alichokisikia kwamba huo ndiyo ungekuwa mwisho wa wao wawili kuwa pamoja. Alitokea kumzoea mwanaume huyo, hakutaka kabisa kutengana naye, alitamani aendelee kuwa naye zaidi na zaidi.
Hakuwa na jinsi, alitakiwa kukubaliana na ukweli kwamba huo ulikuwa muda wa kutengana, hivyo wakabadilishana mawasiliano na saa mbili baadaye kila mmoja alikuwa ndani ya ndege yake kuelekea alipokuwa akielekea.
Baada ya saa kumi, ndege ikaanza kushuka katika Uwanja wa Ndege wa Kimataifa wa Jose Marti uliokuwa katika Jiji la Havana. Cynthia akabaki akiliangalia jiji hilo kwa juu, lilikuwa jiji kubwa lililojengwa kwa majengo makubwa ambayo yaliushangaza sana moyo wake.
Baada ya ndege kusimama, abiria wote wakaanza kuteremka. Cynthia na wenzake wakapitia katika njia zote walizotakiwa kupita na alipotoka nje, akakutana na wasichana wawili waliokuwa wameshika karatasi kubwa lililokuwa na jina lake. Akawafuata.
Kilichoendelea ni kwenda ndani ya gari iliyoandikwa St. George University na safari ya kuelekea huko chuoni kuanza. Njiani, Cynthia hakutaka kuzungumza neno lolote, alikuwa kimya huku akiangalia mazingira la jiji zuri la Havana.
Safari hiyo ilichukua dakika ishirini, gari likaanza kuingia ndani ya geti moja ambalo ndani yake kulikuwa na jengo kubwa. Hicho ndicho kilikuwa chuo cha St. George lakini ndani yake kulikuwa na wanajeshi wengi, na hata walinzi wa getini na sehemu nyingine walikuwa wanajeshi.
Cynthia alitulia, mlango ulipofunguliwa, wakaelekea katika chumba ambacho aliambiwa huko angekutana na wahusika, hivyo alitakiwa kusubiri kitini.
Baada ya kukamilisha kila kitu, akachukuliwa na kupelekwa katika chumba alichotakiwa kuanza maisha, humo ndani kulikuwa na vitanda viwili ambapo baadaye msichana mmoja ambaye kwa kumwangalia ingekuwa rahisi kugundua kwamba alikuwa na miaka thelathini akaingia na kusalimiana.
“Naitwa Emmaculatha.”
“Mimi naitwa Cynthia.”
“Karibu sana. Nipo mwaka wa pili chuoni hapa,” alisema Emmaculatha.
Huyo ndiye akawa mwenyeji wake, alianza kumpeleka huku na kule na kumuonyesha mazingira ya chuo hicho huku akimweleza mengi kuhusu wanachuo waliokuwepo chuoni hapo. Baada ya siku mbili masomo yakaanza rasmi.
****
Kambani na wenzake waliendelea na maisha yao, kila siku ilikuwa ni lazima kumzungumzia Anita ambaye bado alionekana kuwa tishio katika maisha yake hapo baadaye.
Alijaribu kutuma watu kwenda kumuua mwanamke huyo lakini hawakufanikiwa. Alichanganyikiwa mno hasa baada ya watu kujitokeza na kuanza kumsaidia mwanamke huyo.
Hakujua watu hao walikuwa wakina nani na kwa nini waliamua kumsaidia mwanamke huyo. Hilo, lilikiumiza kichwa chake mpaka siku ambayo naye aliwekwa chini ya ulinzi wa watu hao na kuwaomba wasimumuue na mwanaume mmoja kumwambia kwamba mtu aliyetakiwa kumuua alikuwa binti wa Anita.
Hakuelewa watu hao wana maana gani, alipuuzia japokuwa kwa kipindi kirefu kichwa chake kiliendelea kujiuliza juu ya watu wale ambao alikuwa na uhakika kwamba hawakuwa Watanzania.
Aliwaambia mabilionea wenzake kuhusu watyu hao, wote wakashangaa, hata wao walikuwa kama yeye kwamba hawakuwafahamu watu hao na wala hawakujua walikuwa chini ya nani.
Kambani hakutaka kukubali, kumuua Anita ilikuwa ni njia mojawapo ya kumfanya kuishi kwa amani, alichokifanya ni kuendelea kumtafuta ikiwezekana kumuua yeye na mtoto wake ambaye aliambiwa kwamba ndiye ambaye angekuja kumuua hapo baadaye.
Watu aliowatuma kwa ajili ya kumtafuta Anita na mtoto wake walirudi mikono mitupu. Walihangaika katika kila kona lakini hawakufanikiwa kabisa kuwaona watu hao.
Kambani alichanganyikiwa, kwa kutumia utajiri wake mkubwa, alijitahidi lakini mwisho wa siku vijana hao walirudi mbele yake na kumwambia kwamba walitafuta na kutafuta lakini hawakuambulia chochote mpaka pale alipoamua kumuoa mwanamke aliyeitwa kwa jina la Edith.
Siku zikakatika, miezi ikaenda mbele na miaka kukatika. Kwa kipindi cha miaka yote kumi aliyojitahidi kumtafuta Anita na binti yake hakuwa amefanikiwa kabisa, hivyo aliamua kupuuzia na akili yake kumwambia kwamba mwanamke huyo alikuwa amekufa.
“Ni kipindi kirefu sana, atakuwa amekufa tu,” alijisemea.
Jina lake liliendelea kuwa kubwa nchini Tanzania, alikuwa bilionea mkubwa ambaye kila siku alionekana kuogelea katika bwawa la fedha. Hakuacha kuwasaidia masikini kwa kuficha biashara haramu ya madawa ya kulevya aliyokuwa akifanya na wenzake.
Kila siku vijana ambao waliambiwa kwamba wao ndiyo taifa la kesho walikuwa wakiathiriwa na madawa hao kiasi kwamba kila kona ya nchi ya Tanzania, watu walikuwa wakilalamika tu.
Serikali ilipewa malalamiko yote lakini kitu cha siri kabisa ambacho watu wengi hawakukifahamu ni kwamba watu waliokuwa wakihusika na uingizaji wa madaya ya kulevya nchini Tanzania ndiyo ambao kila siku watu waliwapa sifa kwamba waliwasaidia masikini na kuwatukuza.
Ndani ya kipindi chote ambacho aliamua kumtapeli Anita mali zake, tayari Kambani alikuwa na utajiri wa shilingi trilioni tatu, kiasi kikubwa kabisa cha fedha ambacho kilimfanya kuishi maisha yoyote aliyokuwa akiyataka.
“Tufanye Anita amekwishakufa...kuna anayebisha?” aliuliza Kambani huku glasi ya mvinyo ikiwa mkononi mwake, alikuwa akiwaambia mabilionea wenzake.
“Kwa hiyo leo tunasherehekea kifo chake, si ndiyo?” aliuliza bwana Nkone.
“Ndiyo! SI chake peke yake bali hadi mtoto wake,” alisema Kambani na kuwafanya wote wagongesheane glasi kama ishara ya furaha waliyokuwa nayo mioyoni mwao.
*****
“Halo Cynthia...”
“Halo Joshua.”
“Unaendeleaje?”
“Naendelea salama tu! Wewe?”
“Nipo poa kabisa. Nilitaka kukwambia kwamba nakuja,” ilisikika sauti ya Joshua.
“Wapi? Cuba?”
“Ndiyo! Nimekumisi sana, naomba nije nikusalimie,” alisema Joshua.
“Usijali! Karibu sana. Nitafurahi kukuona,” alisema Cynthia.
Ilipita miezi sita pasipo wawili hao kuonana zaidi ya kuendelea kuwasiliana kwenye simu tu. Kwa Cynthia, maisha yalikuwa ni mateso makubwa, aliujua moyo wake, kwa kipindi hicho aliuhisi ukiwa kwenye hali ya tofauti kwa Joshua.
Kila siku alimfikiria, alilikumbuka tabasamu lake, mguso wake na kila kitu alichokuwa akikifanya pamoja naye. Alitamani sana kumuona na kitendo cha kumwambia kwamba alikuwa akielekea nchini Cuba kwa ajili ya kumuoana tu, kwake ilikuwa faraja kubwa.
Akajikuta akipata nguvu upya, hakutaka kumuona Joshua akija na kuondoka pasipo kumwambia ukweli juu ya kilichokuwa kikiendelea moyoni mwake, alimpenda, alitamani sana kuona akiwa mpenzi wake, hivyo akamsubiri kwa hamu.
Baada ya wiki moja, Joshua akafika nchini Cuba, akampokea, wakaelekea hotelini na kukaa kitandani. Hiyo ilikuwa ni mara yake ya kwanza Cynthia kukaa chumba kimoja na mwanaume, kila alipomwangalia Joshua, mapigo ya moyo wake yalimdunda kwa nguvu, hakuamini kwamba hatimaye baada ya kipindi kirefu angekuwa na mwanaume huyo chumbani.
Alimpenda sana lakini hakujua ni kwa namna gani angeweza kumwambia ukweli, alibaki kimya kwa muda huku akimwangalia tu. Jicho lake tu lilionyesha ni jinsi gani alimtamani sana mwanaume huyo mwilini mwake.
“Cynthia....” aliita Joshua.
“Abeee....”
“Mbona hauzungumzi kitu mwenyeji wangu?”
“Kwani si hata mgeni anatakiwa kuzungumzia kitu?”
“Mmmh! Aya!”
Alichokifanya Joshua ni kumsogelea Cynthia pale alipokaa na kuhakikisha kwamba uso wake unakuwa karibu na mwili wa msichana huyo. Kwa kumwangalia tu, ilikuwa rafhisi sana kuona jinsi Cynthia alivyokuwa akikitetemeka.
Mapigo yake ya moyo yakaanza kudunda kwa kasi, alikuwa kama mtu aliyekuwa akiogopa kitu fulani. Joshua hakutaka kuishia hapo, alichokifanya ni kuupitisha mkono wake wa kulia begani mwa Cynthia na kumvutia kwake.
“U msichana mzuri sana Cynthia...” alisema Joshua huku hata sauti yake ikiwa imebadilika.’
“Mmh!”
“Niamini! Nimekutana na wasichana wengi sana, ila wewe umekuwa wa tofauti sana, u mcheshi, unajitambua na msichana mwenye msimamo wa aina yake, hakika unastahili kuwa mke wangu,” alisema Joshua kwa sauti ndogo iliyomchanganya Cynthia.
“Mmmh!”CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Hakuwa na cha kuongea, alibaki akiguna tu. Moyo wake ulikuwa ulikuwa kwenye hali mbaya, siku hiyo ambayo Joshua aliamua kumwambia ukweli kwamba alikuwa akimpenda, hata naye pia alipanga kumwambia hivyohivyo kama tu asingemwambia.
Hakutaka kuonekana kuwa msichana mwepesi, japokuwa naye moyo wake ulipagawa kwa Joshua lakini kwenye suala hilo la mapenzi alitaka kuonyesha msimamo japokuwa naye moyo wake ulipagawa kwa Joshua lakini kwenye suala hilo la mapenzi alitaka kuonyesha msimamo wake.
“Joshua, hapana, siwezi kuwa na mpenzi kwa sasa,” alisema Cynthia.
“Kwa nini? Haunipendi? Unahisi mimi si mwanaume sahihi kwako?” aliuliza Joshua huku akionekana kuchanganyikiwa, alichokisikia, hakukiamini.
“Simaanishi hivyo!”
“Kumbe unamaanisha nini?”
“Nahitaji kuwa peke yangu!”
“Mpaka lini?”
Kila swali alilouliza Joshua lilikuwa gumu kwa Cynthia na mbaya zaidi lilijaa mitego mingi. Alibaki akimwangalia kijana huyo na mwisho wa siku kumwambia kwamba wangewasiliana, hivyo hakutaka kuwa na presha yoyote ile.
Joshua hakutaka kubaki nchini Cuba kwa kipindi kirefu, alichokifanya ni kuondoka kurudi nchini Tanzania huku akiahidiwa kwamba angepewa jibu la uhitaji wake siku za usoni.
Hawakuacha kuwasiliana, kila siku ilikuwa ni lazima kuzungumza kwenye simu, kutumiana jumbe mbalimbali za mapenzi. Siku ziliendelea kukatika mpaka kufika kipindi ambacho Cynthia alibakiza miezi sita kabla ya kumaliza masomo yake na ndipo aliposafiri kuelekea nchini Tanzania.
Uwanja wa ndege alipokelewa na Joshua, mwanaume mtaratibu hata kwa kumwangalia, akachukuliwa na kupelekwa mahali alipokuwa akiishi mwanaume huyo huko Manzese.
Walipofika huko, Cynthia hakuamini kile alichokiona, Joshua alikuwa miongoni mwa watu waliokuwa wakiishi katika nyumba ya gharama sana ambayo kwa kifupi ingeweza kukaliwa na mtu aliyekuwa na fedha nyingi.
Cynthia akabaki akiliangalia jumba lile, kila alipojiuliza kama hapo ndipo mahali alipokuwa akiishi mpenzi wake au la, alikosa jibu la moja kwa moja. Akakaribishwa na kuingia ndani, bado aliendelea kulishangaa jumba hilo ambalo ndani lilionekana kuwa na kila kitu.
Katika sehemu ya maegesho ya magari, kulikuwa na magari tofautitofauti, tena ya bei mbaya ambayo kwa hesabu ya harakaharaka, kila gari moja liligharimu zaidi ya shilingi milioni mia moja kwenda juu.
Kushangaa kwake kukabaki moyoni mwake, hakutaka kuuliza chochote kile, akakaribishwa mpaka sebuleni ambapo huko napo kulionesha ni kwa jinsi gani mwanaume huyo alikuwa na fedha.
“Joshua...hapa ndipo unapoishi?” aliuliza Cynthia huku akionekana kushangaa.
“Ndiyo mpenzi! Kupo vipi kwani?”
“Pazuri, nimepapenda,” alijibu Cynthia.
Wakakaa kochini na kutulia, macho ya Cynthia yalikuwa yakitembea sebuleni hapo kisiri. Walizungumza mambo mengi pamoja na namna watakavyoweza kuyaboresha mapenzi yao mpaka siku watakapofunga ndoa.
“Nikuulize kitu?” aliuliza Cynthia.
“Uliza tu.”
“Unafanya biashara gani?”
“Haha! Nimejua tu! Ninauza magari kutoka Japan na kuyaleta hapa Bongo,” alisema Joshua.
Siku hiyo walizungumza mambo mengi, Cynthia hakutaka kwenda kulala hotelini, alichokifanya ni kulala kitanda kimoja na Joshua ndani ya nyumba hiyo.
Asubuhi ilipofika, wakatoka wote na kwenda kutembea, huko, Joshua aliendelea kumsisitizia Cynthia kwamba uhusiano wao wa kimapenzi usingeishia hapo bali ungeendelea mpaka pale watakapoona.
Maneno hayo yalimfurahisha sana Cynthia kwani naye hicho ndicho kitu alichokihitaji sana kwa wakati huo. Alikaa Tanzania kwa siku tatu, baada ya hapo akaondoka na kuelekea Madagaska kwa ajili ya likizo kisha kurudi nchini Cuba kuendelea na masomo.
*****
Bwana Phillip alisubiri kwa kipindi kirefu, kitu alichokitaka ni kuona bwana Kambani na kampani yake wote wakiuawa na hivyo kuzirudisha mali zote mikononi mwake na mtu pekee ambaye alikuwa akimtegemea katika kufanya mauaji hayo alikuwa binti yake, Cynthia.
Kitendo cha kumuona msichana huyo nyumbani kwake, kilimpa faraja kubwa kwani hata jinsi alivyokuwa akimwangalia, alivyojengeka kimwili aliamini kwamba Cynthia angeweza kufanya kile alichotakiwa kufanya.
Alimpongeza kwa masomo yake pia hakutaka akae sana nyumbani, alichokifanya ni kumpa nafasi ya kujifunza zaidi mambo ya kijeshi katika kambi moja hapo Antananarivo nchini Madagaska.
Cythia alifanya mazoezi ya nguvu, alijipa mazoezi ya kupambana na watu hata watatu, alikuwa mzuri katika kutumia bunduki na alipewa mazoezi yote ya shabaha.
Mbali na hiyo, pia alikuwa mtaalamu wa kutengeneza sumu mbalimbali kwa kutumia vitu tofautitofauti na kuweka kwenye chakula au kinywaji. Uwezo wake mkubwa ndiyo uliomfanya kila mwanachuo kumhuheshimu nchini Cuba alivyokuwa chuoni.
Alikaa Cuba kwa mwezi mmoja na nusu na ndipo aliporudi nchini Cuba kuendelea na masomo. Kwa jinsi sura yake ilivyokuwa nzuri, ilikuwa ngumu sana kugundua kwamba binti huyo mrembo alikuwa mwanajeshi mwenye nguvu ambaye alikuwa akiandaliwa kuwa usalama wa taifa nchini Madagaska.
“Ukifanikiwa, kazi itaanza,” alisema baba yake.
“Hakuna tatizo. Ulisema wapo wangapi vile?”
“Watatu!”
“Nitawajuaje? Yaani sehemu wanapoishi?”
“Ni watu maarufu sana, tena wanashughulika na uuzaji wa madawa ya kulevya Afrika ila serikali haiwafanyi chochote,” alisema bwana Phillip.
“Sawa, nitahakikisha nafanikiwa kwa kila kitu.”
Baada ya miezi sita kumaliza masomo yake na ndipo akarudi nchini Tanzania, kazi kubwa iliyokuwa mbele yake ni kuwaua watu ambao aliamini kwamba ndiyo ambao walitaka kumuua mama yake na tena inawezekana mpaka kipindi hicho bado walikuwa wakimtafuta ili wamuue.
Hakutaka kumwambia Joshua kwamba alikuwa nchini Tanzania, ilikuwa siri yake kwani alijua kwamba endapo angemwambia mwanaume huyo kwamba alikuwa nchini Tanzania basi inawezekana angemfanya kutokukamilisha kile anachotaka kukifanya.
Akachukua chumba katika hoteli ya Vila Park iliyokuwa Magomeni jijini Dar, humo hotelini ndipo alipokuwa akiwafuatilia watu hao kupitia kwa wahudumu ambao alihakikisha anawazoea huku kwa kuwadanganya kwamba alikuwa Mtanzania aliyeishi nchini Marekani sasa alikuwa amerudi nyumbani.
“Unamfahamu bwana Kambani?” alimuuliza mhudumu mmoja ambaye alizoeana naye sana tu.
“Kuna mtu asiyemfahamu Kambani? Tanzania nzima inamfahamu, miongoni mwa watu wazuri sana Tanzania, ana utajiri mkubwa ambao kila siku anatamani atumie na watu wengine,” alijibu mhudumu huyo huku akimmwagia sifa kemkem.
“Mmmh!”
“Kwani wewe humjui?”
“Hapana! Simjui. Na vipi kuhusu Marimba na Nkone?”
“Hahah! Mbona unawataja sana?”
“Ni kwa sababu nina kazi nao, nataka kujua nani anajua kuhonga,” alisema Cynthia.
“Anayejua kuhonga wala sijui, ila ukienda kwa Kambani, ni rahisi kumtega, anapenda sana vitoto,” alisema mhudumu.
“Na hajaoa?”
“Ameoa, ila ameachana na mkewe ambaye aliondoka na watoto wake, yupo alone tu, unamtaka?” aliuliza mhudumu.
“Kama inawezekana! Nimetoka Uganda baada ya kusikia kuhusu wao, na mimi nataka kuwa tajiri shoga yangu,” alisema Cynthia maneno yaliyomfanya kuaminika kwa asilimia mia moja.
Kuanzia siku hiyo hata mavazi yake yakabadilika, akawa mtu wa kutoka hotelini hapo usiku na kwenda klabu. Hakuwa akipenda kwenda huko ila kutokana na kazi kubwa iliyokuwa mbele yake, hakuwa na jinsi.
Alivyokuwa akijiweka, wahudumu wote wakajua kwamba mwanamke huyo alikuwa changudoa tu. Uzuri wake uliwadatisha wahudumu wengine huku yule mhudumu aliyeongea naye aitwaye Asha akijitahidi kujiweka katribu na Cynthia ili aweze kumshawishi zaidi achukue wanaume na mwisho wa siku wagawane fedha atakazozipata.
“Ukifanikiwa usinisahau basi,” alisema Asha.
“Usijali, ila ulisema anapendelea kwenda wapi vile?”
“White Pearl Cassino,” alijibu Asha.
White Pearl Cassino ilikuwa kasino kubwa iliyokuwa maeneo ya Mikocheni jijini Dar es Salaam. Watu wengi wenye fedha zao walipenda kwenda huko kwa kuwa ndani yake kulikuwa na matajiri wakubwa ambao kazi yao kubwa kwenda ndani ya kasino hiyo ilikuwa ni kucheza kamari tu.
Kasino hiyo ikawa maarufu, watu wengi wenye fedha zao na hata wale ambao walijulikana kwa kiasi fulani nchini Tanzania ndiyo kilikuwa kiwanja chao cha kujidai.
Mbali na starehe zilizokuwa ndani ya kasino hiyo maarufu, kilichowavutia watu wengi zaidi ni wanawake warembo waliokuwa wakifika ndani ya kasino hiyo kila siku.
Hakukuwa na wanawake wa Kiafrika tu, kulikuwa na Wachina, Wazungu, Wahindi ambao wengi wao kazi yao kubwa ilikuwa ni kujiuza tu. Machangudoa waliokuwa ndani ya kasino hiyo walikuwa wazuri na wa kimataifa ambao hawakulipwa kwa fedha za Kitanzania, wote walilipwa kwa dola na paundi.
Bwana Kambani ambaye mara kwa mara alikuwa akifika ndani ya klabu hiyo alipendelea kwenda na kampani yake ya watu wawili, vijana ambao kazi yao kubwa ilikuwa ni kutumwa na bwana Kambani kumuitia wanawake aliokuwa akiwaona na kuwapenda.
Alipofika humo, kazi yake kubwa ilikuwa ni kuitawala michezo ya kamari na mara nyingine kucheza kwa salio kubwa lililowashangaza watu wengine, kitu cha ajabu, kwenye kila kamari aliyokuwa akicheza kuanzia Pokker, Slots mpaka Roulette, bwana Kambani alionekana kuwa na kismati kwani kote huko alikuwa akila.
Aliweka rekodi ya kuwa miongoni mwa watu waliofanikiwa kula fedha nyingi sana katika kamari, watu walimfagilia na hata siku ambazo alikuwa akienda huko, watu waliokuwa wakiwekeana dau, wengi walimuwekea kwamba angeshinda kwenye kila mchezo.
Cynthia hakumkumbuka Kambani, mara ya mwisho kumuona alikuwa mdogo sana. Akaingia ndani ya kasino hiyo, alivalia sketi fupi iliyoyaacha mapaja yake wazi kwa asilimia kubwa, ukiachana na hiyo, kwa juu alikuwa na nguo fulani iliyoonyesha mpaka ndani kabisa na kukifanya kifua chake kilichosimama kuonekana dhahiri.
“Wewe ni mgeni maeneo haya?” alisikika mwanaume mmoja akimuuliza Cynthia.
“Kwa nini unauliza hivyo?”
“Nakuona tu, kama mgeni sema nikupe kampani.”
“Utaweza?”
“Kwa nini nisiweze? Unanichukuliaje?”CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Hahaha! Aya! Karibu.”
ITAENDELEA
0 comments:
Post a Comment