NILIUA KUMLINDA MAMA YANGU - 3

 

Simulizi : Niliua Kumlinda Mama Yangu

Sehemu Ya Tatu (3)

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

 Huyo alikuwa mwanaume wa kwanza kumuona Cynthia akiingia kwenye kasino hiyo, alishindwa kuvumilia, kumuacha msichana mrembo kama huyo kilikuwa kitu kisichowezekana, alijua kwamba endapo angeingia ndani ni lazima wanaume wangemuwahi kwani kwa jinsi alivyokuwa mrembo, wanaume rijali wasingeweza kujizuia.

Ndani, macho yake hayakutulia sehemu moja, alikuwa akiangalia huku na kule kama mtu aliyekuwa akimtafuta mtu fulani. Aliangalia kwenye kila meza, hakuridhika, aliendelea kuangalia zaidi na zaidi.

“Vipi tena? Kuna mtu unamtafuta?” aliuliza mwanaume yule.

“Ndiyo!”

“Nani?”

“Bwana wangu!” alijibu Cynthia.

“Bwana wako? Mbona nimekuona umekuja peke yako mrembo! Au ndo unataka kunibania?” aliuliza mwanaume huyo huku udenda ukiwa umemtoka.

“Hapana! Sijakubania bali nakwambia ukweli.”

“Bwana wako nani?”

“Kambani!”

“Daah! Ndiye bwana wako! Pole yako binti!”

“Kwa nini?”

Mwanaume yule hakusema kitu, aliposikia kwamba Cynthia alikuwa akimtafuta mwanaume huyo, alimpa pole kisha kuondoka zake.

Cynthia hakutaka kujali sana, alijua kwamba mwanaume huyo aliamua kumpa pole kwa kuwa alikuwa amemuulizia mwanaume aliyekuwa na wanawake wengi, hivyo hakutaka kujali sana.

Mkononi hakuwa na picha, lakini kitendo cha kumuona mzee huyo kwenye intaneti ilimpa uhakika kwamba asingeweza kumpoteza hata kidogo. Aliendelea kusubiri ndani ya kasino hiyo ambapo baada ya saa moja akaanza kusikia watu wakipiga makofi.

Hakujua ni nini kilikuwa kikiendelea, alichokifanya ni kuangalia kule mlangoni ambapo watu wengi mahali hapo walikuwa wakiangalia huku wakiendelea kupiga makofi na ndipo macho yake yakatua kwa mtu ambaye alikuwa na uhakika kwamba alikuwa bwana Kambani.

Akasogea karibu ili aweze kumuona vizuri kwani kule alipokuwa amesimama alikuwa mbali. Aliposogea na kumwangalia vizuri akagundua kwamba alikuwa bwana Kambani.

“Ndiye mwenyewe,” alijisemea Cynthia.

Kwa mbwembwe nyingi bwana Kambani akaanza kupiga hatua kuelekea mahali ambapo mara kwa mara alipendelea kukaa, katika sehemu zote alizokuwa akipita, watu walimpigapiga mgongoni kama kumkaribisha.

Alikuwa na fedha, maarufu ambaye kila alipoingia ndani ya kasino hiyo, alimwaga fedha na kucheza sana kamari. Utaalamu wake katika mchezo huyo uliwapa sana watu fedha kwa kumpigia chepuo katika kamari za nje.

“Karibu sana,” alisema mmoja wa wahudumu katika mchezo wa kamari wa karata, Pokker.

Alikaa kwenye kiti chake anachokaa kila siku, akawepa dau la milioni mbili kisha karata kuchangwa na kuanza kucheza na Wazungu waliokuja kasino kwa ajili ya kucheza kamari.

Moto wake ulikuwa mkubwa, akawala sana Wazungu. Cynthia alikuwa pembeni, macho yake yalikuwa kwa mzee huyo aliyeonekana kuwa bize kucheza kamari. Kadiri alivyomwangalia ndivyo alivyopata hasira zaidi, alikumbuka mbali sana wakati mzee huyo alipokuwa akimtesa mama yake na hata kuwatuma watu kwenda kumteka kwa lengo la kumuua.

Ilipofika saa kumi alfajiri, bwana Kambani akainuka, akapongezwa na kuondoka mahali hapo. Huo ulikuwa mwanzo tu, siku iliyofuatia, kama kawaida Cynthia alikuwa ndani ya kasino hiyohiyo kwa ajili ya kumsubiria mzee huyo, tajiri na mwenye umaarufu mkubwa.

****

“Mambo vipi mrembo....”

“Safi tu...”

“Unaitwa nani?”

“Cynthia....”

“Okey! Nimeagizwa na mzee nikuite...”

“Mzee yupi?”

“Yule pale...”

Cynthia alikuwa akizungumza na kijana mmoja, kama kawaida yake alivalia sketi fupi iliyoyafanya mapaja yake yaliyojaajaa kuonekana vilivyo. Mbele yake alisimama kijana ambaye kwa maneno yake alisema kwamba alikuwa ameagizwa na mzee ambaye baada ya kunyooshewa kidole, akagundua kwamba mzee huyo alikuwa bwana Kambani.

Kitu cha kwanza alichokifanya ni kujiweka katika muonekano wa kusikia aibu, hakuutaka kujiweka wazi, hakutaka kuonekana kawaida, alichokuwa akikihitaji ni kujifanya kuwa mgeni wa mambo ya mapenzi.

Hakutaka kugoma, alipoonyeshewa bwana Kambani, akasimama na kuanza kumfuata huku akiongozana na kijana yule. Walipomfikia, mzee huyo akatoa tabasamu pana na kumkaribisha kitini.

“Karibu mrembo...” alimkaribisha, akakaa.

Kitu cha kwanza alichokifanya mzee huyo ni kuagiza vinywaji, pombe kali. Cynthia hakuwa mlevi hivyo akamwambia mzee huyo kwamba asingeweza kunywa pombe yoyote ile bali kinywaji pekee ambacho angeweza kunywa ni soda au juisi.

“Hunywi bia?” aliuliza mzee Kambani huku akionekana kushtuka.

“Sinywi...huwa sijazoea kunywa bia..”

“Mbona unakosa burudani sana, yaani mrembo kama wewe usinywe bia, jamani, sasa hivyo viwanda vinatengeneza bia za kazi gani kama warembo kama nyie hamtaki kunywa?” aliuliza bwana Kambani.

Mzee Kambani alichanganyikiwa, kila alipokuwa akimwangalia Cynthia, msichana huyo alionekana kuwa mrembo mno, alipagawa na kujikuta akitetwa jasho huku mapigo yake ya moyo yakidunda katika kasi ambayo hakuwahi kuipata.

Siku hiyo walizungumza mengi, bwana Kambani hakutaka kumuacha Cynthia, alichokifanya ni kumwambia waondoke wote kwenda nyumbani kwake kwani mkewe hakuwepo.

Kama ingekuwa kwenye hali ya kawaida, Cynthia asingekubali lakini kwa sababu mzee huyo alikuwa kwenye mipango yake, akakubali kuondoka naye kwa kujifanya kuwa msichana mwepesi kabisa kama wengine ambao mara kwa mara walikuwa kasino.

Wakaondoka huku mzee huyo akionekana kuwa na furaha mno. Nyuma ya gari walipokuwepo, ilikuwa ni kuonyeshana mahaba ya njiwa, mara washikane hapa na pale, mara wabusiane na kufanya mambo mengine ambayo hayaandikiki.

“Subiri kwanza...” alisema Cynthia kwa sauti ya mahaba.

“Kuna nini baby wangu?” aliuliza bwana Kambani.

“Subiri tufike...”

“Nyumbani mbali sana...kwa nini tusianze hapahapa kwanza?” aliuliza mzee Kambani.

“Hapana! Subiri tufike...”

Mzee huyo hakuwa na la kusema, kwa kuwa aliambiwa kwanza wasubiri wafike, wala hakutaka kuwa na wasiwasi. Walichukua dakika kadhaa ndipo gari likawasili nyumbani na hivyo kuteremka na kuingia ndani.

Bwana Kambani alikuwa kwenye mhemko mkubwa, mwili wake ulichachamaa na kitu pekee alichokihitaji kwa wakati huo ni kufanya mapenzi na Cynthia tu. Hakumfahamu msichana huyo, kipindi alichoondoka kwake, alikuwa binti mdogo mno, kila alipomwangalia, hakuwa na kumbukumbu yoyote kama aliwahi kumuona binti huyo mahali popote pale.

Alipomfikisha chumbani, akamlaza kitandani, akamwangalia kwa macho yaliyojaa matamanio, kitu alichokuwa akikifikiria kwa wakati huo ni ngono tu. Cynthia hakusema kitu, alibaki akimwangalia huyo mzee.

Kitu kilichomjia kichwani ni kumuua mzee huyo. Alipolifikiria hilo, akaona kwamba huo usingekuwa wakati muafaka wa kufanya hivyo kwani kipindi ambacho aliingia ndani, mlinzi alimuona hivyo lingemuweka matatani.

“Vua nguo basi, au nikusaidie?” aliuliza bwana Kambani kwa sauti ya kilevi kwa mbali iliyoonyesha tamaa ya kufanya mapenzi.

“Unataka kufanya nini?” aliuliza Cynthia.

“Niingie katikati...”

“Hapana!”

“Kwa nini mpenzi? Mbona unataka kunitesa?” aliuliza bwana Kambani.

“Yaani siku ya kwanza tu! Jamani mpenzi, naogopa utaniona malaya na wakati mimi nimekuja kwako kwa lengo la kukaa nawe kipindi kirefu,” alisema Cynthia.

“Jamaniiiii...”

“Ndiyo! Nikikupa leo, utanichukulia mimi malaya, yaani mwanamke anayejiuza kwa lengo la kutafuta pesa,” alisema Cynthia.

Maneno hayo yakamuingia bwana Kambani, hakutegemea kama kuna siku angekutana na mwanamke mwenye akili kama alivyokuwa Cynthia. Mzuka wa kufanya ngono ukamtoka, mtu aliyekuwa mbele yake, alionekana kujitambua mno.

Akanywea, kilichofuata ni kulala mpaka asubuhi, tena bila kufanya chochote kile, akaagana naye, akampa milioni moja na kuomba kuonana naye usiku wa siku hiyo ili amtambulishe kwa marafiki zake, Cynthia akakubaliana naye, akamwambia hakuna noma, wangekutana.

*****

“Kwa jina la Baba, na la Mwana, na la Roho Mtakatifu, Amen,” ilisikika sauti ya mchungaji mmoja katika Kanisa la Praise And Worship lililokuwa jijini Dar es Salaam.

Ndani ya kanisa hilo kulikuwa na washirika zaidi ya mia moja ambao wote walifika asubuhi na mapema kwa ajili ya kusali ibada ya asubuhi. Mchungaji huyo, Christopher Yekonia aliendelea kuwaombea baraka watu wote waliokuwa ndani ya kanisa lile kiasi kwamba watu wengi waliokuwa wagonjwa wakahisi kupokea uponyaji.

Japokuwa kulikuwa na idadi kubwa ya wachungaji waliokuwa wakifungua makanisa kwa lengo la kupata fedha lakini kwa mchungaji Yekonia ilikuwa tofauti kabisa, hakuangalia fedha, kwake, kitu alichokijali ni kuona watu wakimwabudu Mungu wa kweli na kuyabadilisha maisha yao.

Maisha yaliendelea, aliingiza kiasi kikubwa cha fedha, akawa tajiri mkubwa kiasi kwamba akawa mchungaji maarufu nchini Tanzania pasipo kujua kwamba nyuma ya pazia, mchungaji huyo alikuwa mtu wa tofauti kabisa.

Ilikuwa ngumu kuamini kwamba mambo mengi aliyokuwa akiyafanya yalikuwa maigizo, watu wazima waliojifanya viwete walikwenda kanisani kwake, tena kwa kulipwa kiasi kikubwa cha fedha na yeye kujifanya kuwaombea na kupona.

Hiyo ndiyo ilikuwa njia yake ya kupata fedha. Kila Jumapili, kwake ilikuwa ni siku ya muujiza, watu waliambiana, wakaenda mpaka kanisani humo na kuona miujiza ya bandia iliyokuwa ikifanyika.

Watu walimwamini, walimpongeza pasipo kujua kile kilichokuwa kikiendelea nyuma ya pazia. Siku zikakatika na ndipo alipokutana na bwana Kambani ambaye alimwambia dhahiri kile alichotaka kufanya naye.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/



“Mimi nisafirishe madawa?” aliuliza mchungaji Yekonia huku akionekana kushtuka.

“Ndiyo! Ni biashara nzuri na amini kwamba utafanikiwa.”

“Hapana! Ninamuabudu Mungu aliye hai, siwezi kufanya hivyo,” alijitetea.

“Mchungaji, jua kwamba unazungumza na mtu anayefahamu kila kitu, tangu lini ukawa na upako wa Kimungu? Umeanza lini? Au unahisi sijui madili unayopiga? Sikiliza, Mungu amekuacha, fanya ninachokwambia,” alisema bwana Kambani.

Mchungaji Yekonia alishtuka, hakuamini kusikia kile alichoambiwa, kila siku katika maisha yake alilifanya jambo hilo kuwa siri kubwa lakini kitu cha ajabu ni kwamba mbali na yeye na wale waliokuwa wakihusika, kulikuwa na watu wengine waliojua.

Kwake, ilikuwa aibu kubwa, swali kubwa lililokuwa kwake ni kwamba kama bwana Kambani alifahamu kila kitu, vipi kuhusu watu wengine? Kila alichojiuliza, akakosa jibu.

“Kwa hiyo?”

“Unataka kuniambia nini?”

“Tushirikiane!”

“Na nini?”

“Usafirishaji wa madawa ya kulevya,” alijibu bwana Kambani.

Mchungaji Yekonia akanyamaza, akabaki akimwangalia bwana Kambani, alimfahamu vizuri kwamba alikuwa bilionea mkubwa aliyejijengea heshima kubwa katika jamii, kitendo cha kumwambia kwamba alitaka kushirikiana naye katika kusafirisha madawa ya kulevya.

“Kwa nini mimi?”

“Wewe ni mtumishi wa Mungu, mizigo yenu huwa haichunguzwi bandarini na hata kuilipia kodi hamfanyi hivyo, naomba tushirikiane, kuna fungu kubwa sana kwa ajili yako,” alisema bwana Kambani.

“Nitakuamini vipi?”

“Tunza maneno yangu.”

Ilikuwa ni biashara kubwa na yenye fedha hivyo lingekuwa jambo la kitoto sana kuacha dili kubwa ama hilo limpite, hakutaka kubisha, hakutaka kukataa kwani aliamini kwamba angeingiza kiasi kikubwa cha fedha.

Hakutaka kujifanya sana mtumishi wa Mungu kwani mbali na kuwa na kanisa, nyuma ya pazia kulikuwa na dili la uponyaji wa uongo aliokuwa akiufanya, alichoona kuwa sahihi ni kukubaliana na bwana Kambani kwa ajili ya kutengeneza pesa.

“Hakuna noma.”

“Sawa.”

Huo ndiyo ulikuwa mwanzo wa urafiki wao, biashara ikachangamka, madawa yakaendelea kuingizwa nchini kupitia mizigo ya kanisa kutoka sehemu mbalimbali. Bandarini, hawakuichunguza wala kuitoza kodi kwani ilionekana kama misaada ya kijamii.

Mchungaji Yekonia alifanya kazi hiyo kwa muda wa miaka miwili ndipo alipopata dili jingine ambalo aliamini kwamba lingemuingizia fedha. Alichokifikiria ni kuwasafirisha wasichana kwenda nje ya nchi, anawapa kiasi kikubwa cha fedha lakini kule Ulaya au China wanakwenda kwa kazi moja ya kujiuza tu huku pasipoti zao zikiwa zimechukuliwa.

Hiyo ilikuwa siri kubwa iliyoendelea kwa kipindi kirefu, hakukuwa mtu aliyekuwa akifahamu dhambi hiyo kubwa iliyokuwa ikiendelea kwa mchungaji huyo. Siku zikakatika, ili kuwafanya Watanzania waone kwamba alikuwa miongoni mwa watu wazuri, naye akaanza kutoa misaada.

Miujiza ya uongo iliyokuwa ikifanyika kanisani kwake, ikawafanya watu kumwamini kwa asilimia mia moja. Bwana Kambani na mabilionea wenzake hawakutaka kumuacha, waliendelea kuwa naye kwani alikuwa moja ya mlango salama wa kuingiza madawa ya kulevya nchini Tanzania.

*****

Bwana Kambani alichanganyikiwa, penzi la Cynthia lilimchanganya kiasi kwamba hata familia yake iliyokwenda Mbeya akaisahau. Huku nyuma, hakutaka kusikia la mtu yeyote yule, moyo wake ulitekwa katika penzi la msichana huyo mdogo ambaye kwa kumwangalia tu ilikuwa ni rahisi kusema kwamba alikuwa mtu hatari kitandani.

Kesho yake, akampigia simu Cynthia na kuomba kuonana naye nyumbani kwake kwani kulikuwa na sehemu alitaka kwenda naye, Cynthia hakukataa, alikubaliana naye na hatimaye kwenda nyumbani kwa bwana Kambani.

Mpaka kipindi hicho, bado mipango yake iliendelea kama kawaida, alikuwa na kazi kubwa mbele yake ya kuhakikisha kwamba anafanikiwa kumuua mzee huyo bila usumbufu wowote ule.

Alipofika nyumbani hapo, akamchukua na kuondoka naye, lengo la bwana Kambani lilikuwa ni kumpeleka Cynthia kwa marafiki zake wa dhati kwa ajili ya kuwatambia tu.

Walipofika huko na kutambulishwa, ilikuwa rahisi kwa msichana huyo kugundua kwamba watu waliokuwa mbele yake nao walikuwa kwenye ratiba kubwa ya kuwaua kama alivyokuwa ameagizwa isipokuwa mchungaji Yekonia ambaye hakuambiwa chochote kile kuhusu yeye.

“Huyu ni bilionea Nkone, na huyu ni bilionea Marimba, mwanzoni alikuwa mpokea rushwa mashuhuri katika mahakama moja hapa Tanzania,” alisema bwana Kambani kwa sauti ya utani na wote kuanza kucheka.

“Na huyu ni nani?” aliuliza Cynthia huku akiwa kwenye tabasamu pana.

“Huyu anaitwa mchungaji, pasta mwenye upako, mwenye kukemea mapepo, anaitwa mchungaji Yekonia, ukiwa na tatizo lolote hasa ugonjwa, mfuate na atakuombea, Mungu wake ana nguvu sana,” alisema bwana Kambani na wote kuanza kucheka tena.

“Ni shemeji huyu?” aliuliza Marimba.

“Ndiyo! Mtoto mbichi sana nimemtoa mbali, mwangalie alivyoumbika, angalia kiuno chake, huyu ndiye Cleopatra wangu,” alisema bwana Kambani huku akimshikashika Cynthia kiuno, japokuwa hakupenda, akaona bora atulie kwani alikuwa na kazi kuba mbele yake.

Siku hiyo ilikuwa ni siku ya kula maisha, bwana Kambani alionekana kuwa na furaha zaidi na kila wakati alikuwa pembeni ya Cynthia akimshika huku na kule kama mtu aliyekuwa na lengo la kumpandisha mzuka ili alale naye.

Bwana Nkone hakuyatuliza macho yake, kila wakati alikuwa akimwangalia Cynthia kwa matamanio makubwa. Ni kweli aliwahi kukutana na wanawake wengi, wenye mvuto, ambao walikuwa na uzuri wa ajabu lakini macho yake yalipotua kwa Cynthia, akashindwa kuvumilia, alimuona kuwa na uzuri kama malaika.

Kila wakati alikuwa akimkonyeza kisiri na kwa sababu hata yeye alikuwa kwenye ratiba ya kuuawa, Cynthia akarudisha mkonyezo kitu kilichompa uhakika bwana Nkone kwamba piga ua ilikuwa ni lazima amchukue Cynthia kisiri.

“Tuondoke mpenzi!” alisema bwana Kambani, ilikuwa saa tisa alfajiri.

“Twende wapi?”

“Nyumbani kwangu.”

“Mkeo je?”

“Si nilikwambia kwamba yupo Mbeya na wale nguchiro wake, wala usijali,” alisema bwana Kambani.

“Sawa.”

Wakati wanaondoka, bwana Nkone alikuwa bize kumwangalia Cynthia kiasi kwamba alishindwa kuvumilia, akasimama na kumshika mkono msichana huyo na kumuaga. Bwana Kambani hakuhisi kitu chochote kile, kwake, marafiki hao walikuwa ni watu wa karibu sana kwake na kuamini kwamba wasingeweza kufanya kitu chochote hasa kwa wanawake aliokuwa akiwatambulisha kwao.

Wakaondoka. Garini, bwana Kambani alibaki akizungumza na Cynthia kwa maneno ya mahaba ambayo aliamini kwamba piga ua ilikuwa ni lazima watakapofika wafanye mapenzi kama alivyokuwa akitamani.

Gari lilipofika, wakateremka na kuanza kuelekea ndani. Bwana Kambani alimshika Cynthia vilivyo, mkono wake ulikuwa ukibinya kiuno chake. Walielekea chumbani ambapo mzee huyo akamlaza Cynthia kitandani.

“Nadhani leo ndiyo siku yenyewe....” alisema bwana Kambani huku akionekana kuwa na furaha ya ajabu.

“Leo?”

“Ndiyo!”

“Kwa leo hapana mpenzi...labda kesho!”

“Kesho tena? Kwa nini?” aliuliza bwana Kambani huku akionekana kuhamaki. Alichokifanya Cynthia ni kumsogelea bwana Kambani, akashusha kidogo suruali yake ya jinzi mpaka mapajani na kubaki na nguo ya ndani tu, kisha akamwambia aangalie.

“Sijakuelewa unamaanisha nini!”

“Leo ndiyo namaliza.”

“Unamaliza nini?”

“Jamani baby huoni?”

Bwana Kambani akaangalia vizuri, kile alichokiona ndiyo akakielewa kwamba siku hiyo haikuwa sahihi kufanya mapenzi na Cynthia kwani alikuwa katika kipindi hatari, hivyo alitakiwa kusubiri.

“Daah! Inaisha lini?”

“Nafikiri kesho! Usiku nitakuja, sasa hapo nitakuachia mwili wangu wote...” alisema Cynthia.

“Sawa. Nitashukuru sana.”

Alichokifanya bwana Kambani ni kulala tu huku mkono wake ukiwa kifuani mwa Cynthia ambaye kichwa chake kilifikiria jinsi ya kukamilisha mauaji ya huyo mzee, kwani piga ua ilikuwa ni lazima aue kama alivyoambiwa na baba yake.

Asubuhi ilipofika, bwana Kambani akatoka kitandani na kisha kuelekea bafuni kuoga. Alimwamini sana Cynthia kiasi kwamba hata alipomaliza kujiandaa, alimwaga na kuondoka zake huku mezani akimwachia kiasi cha hilingi milioni moja kwa ajili ya matumizi yake ya siku hiyo kabla ya usiku kuonana na kufanya mapenzi.

Alipohakikisha kwamba bwana Kambani ameondoka, Cynthia akainuka na kuchungulia dirishani, kitu cha kwanza kabia kilikuwa ni kuyazoea mazingira ya nyumba hiyo kwani ilikuwa ni lazima usiku wa siku hiyo amuue bwana Kambani.

Akatoka chumbani na kuelekea nje. Alitaka kuonana na mlinzi, kuzungumza naye kwani kulikuwa na kitu kikubwa alichotaka kukifanya. Kwa sababu mlinzi alikuwa akimfahamu kutokana na siku mbili mfululizo kutambulishwa kwamba huyo alikuwa shemeji yake, akamchangamkia sana.

“Za asubuhi shemeji...” alisalimia mlinzi.

“Salama. Hivi unaitwa nani vile?”

“Naitwa Salmin.”

“Sawasawa. Hivi huyu mzee siyo mtu wa vimwana kwa sana?” aliuliza Cynthia japokuwa alijua kwamba bwana Kambani alikuwa mtu wa wanawake.

“Huyu?”

“Ndiyo!”

“Hapana! Si mtu wa vimwana.”

“Unanidanganya Salmin...”

“Kweli tena.”

“Sikiliza, mimi kujua ukweli haimaanishi kwamba nitamwambia,” alisema Cynthia.

“Hilo swali wala siwezi kujibu labda umuulize kijana wake.”

“Kijana gani?”

Salmin akaanza kumwambia kwamba kulikuwa na kijana ambaye ndiye alikuwa rafiki mkubwa wa bwana Kambani ambaye ndiye aliyekuwa akifahamu mambo mengi kuhusu mzee huyo.

Hakutaka kumwambia kwamba kijana huyo ndiye aliyekuwa akimsaidia kusafirisha madawa ya kulevya nchi za mbali, alimfichaficha huku akimwambia mambo mengi kwamba kijana huyo ndiye aliyekuwa akijua mengi kuhusu huyo mzee.

“Yupo wapi?”

“Anaishi Manzese, ila si muda mrefu anaweza kuja.”

“Sawa. Akija nishtue, ngoja niendelee kuyazoea mazingira ya nyumba hii.”

“Haina noma.”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Cynthia akaondoka getini kwa mlinzi na kuanza kuzunguka huku na kule, mlinzi hakutaka kujali sana, aliuona uzuri wa Cynthia lakini hakutaka kuonekana kwamba ana tamaa kwani endapo angefanya hivyo na Cynthia kumwambia mpenzi wake basi ingekuwa balaa.

Hakutaka kumfuatilia hata kule alipokwenda. Cynthia alitembea kwa kujiamini mpaka alipofika katika kijumba kidogo kilichokuwa na jenereta, alichokifanya ni kukishika kitufe cha kuwashia jenereta na kisha kukiharibu, hakuridhika, kwa kuwa jenereta lilikuwa kwenye kijumba chake, akachukua kipande cha nondo na kisha kuukwangua ukuta, mchanga uliotoka, akauchukua kisha kuutumbukiza katika sehemu ya mafuta kisha kuondoka.

Huo ndiyo ulikuwa mpango wake, alitaka kuhakikisha kila kitu kinakuwa sawa yaani kwani kwa kuanza kufanya umafia, angeanzia na kukata umeme, hivyo kama asingefanikisha kuriharibu jenereta basi wakati anazima umeme, jenereta lingejiwasha.

Alipohakikisha kila kitu kipo sawa, akarudi chumbani kwake. Baada ya kukaa huko kwa saa moja, akasikia mlango ukigongwa na mtu aliyeugonga alikuwa mfanyakazi wa ndani, Amina.

“Samahani wifi.”

“Bila samahani.”

“Kaka Salmin aliniambia kaka Joshua akija nikushtue...”

“Mimi?”

“Ndiyo! Sasa kaka amefika yupo sebuleni...”

“Sawa. Mwambie nakuja.”



Japokuwa Cynthia hakuwa amemaanisha alipomwambia mlinzi kuhusu uhuni wa bwana Kambani lakini hakuwa na jinsi, kwa sababu mlinzi alimwambia huyo kijana kwamba ndani alikuwepo yeye, akaona lingekuwa jambo jema kuonana na huyo kijana aliyekuwa karibu na bwana Kambani ili kuzungumza naye.

Alipomaliza kujiweka sawa chumbani, akaanza kupiga hatua kuelekea sebuleni. Alipofika, huko uso wake ukiwa kwenye tabasamu pana, macho yake yakatua kwa mwanaume ambaye hakuwa mgeni machoni mwake, alimfahamu vilivyo, alikuwa mpenzi wake, Joshua, yule mwanaume aliyekutana naye kwenye ndege.

“Cynthia....” alijikuta akiita Joshua huku akiwa aamini kama yule shemeji yake aliyeambiwa na mlinzi angekuwa msichana wake aliyekuwa na ndoto nyingi za kuishi naye pamoja.

Kile alichokiona, wakati mwingine alihisi kwamba alikuwa ndotoni ambapo baada ya muda angeshtuka na kujikuta akiwa kitandani.

****

Joshua hakuamini kabisa, kila alipomwangalia mpenzi wake, Cynthia alibaki akiwa na mshangao mkubwa. Kichwa chake kikaanza kujiuliza maswali kwamba iliwezekanaje msichana aliyekuwa akimwamini kwa asilimia mia moja kuchukuliwa na bosi wake, kila alipojiuliza, akakosa jibu.

“Cynthia...” aliita Joshua huku akisimama.

“Cynthia?” aliuliza Cynthia huku akijifanya kushangaa.

“Unafanya nini hapa?”

“Nipo kwa mpenzi wangu!”

“Yaani Kambani ni mpenzi wako?”

“Ndiyo! Wewe ni nani?” aliuliza Cynthia huku akijifanya kumshangaa Joshua.

“Unasemaje?”

“Nimeuliza wewe nani, sikufahamu halafu unaniita jina la nani sijui...” alisema Cynthia.

“Wewe si Cynthia?”

“Mimi Cynthia...tangu lini?” aliuliza Cynthia, kwa kumwangalia tu, alionyesha kumaanisha kwamba hakuwa Cynthia.

Joshua akapigwa na mshangao, hakuamini kile kilichokuwa kikiendelea. Moyo wake ulimwambia kwamba msichana aliyesimama mbele yake alikuwa Cynthia, yaani kuanzia sura, umbo mpaka urefu, vyote hivyo alifanana na Cynthia.

“Hapana! Wewe ni Cynthia...”

“Cynthia ndiye nani?”

“Mpenzi wangu! Umefanana naye kweli.”

“Mmmh! Basi duniani wawiliwawili kaka! Naitwa Amina, ila unaweza kuniita Aminatha...” alijitambulisha Cynthia kwa jina la uongo.

Japokuwa Cynthia alimwambia kwamba hakuwa msichana huyo aliyemtaja lakini bado Joshua alikuwa na uhakika hivyo kitu kilichofuata kilikuwa ni kumchunguza tu.

Akaanza kuuangalia mwendo wake, kusikiliza vizuri sauti yake na vitu vingine. Mpaka kuweka uamuzi wa kufanya hivyo, tayari Cynthia alivishtukia hivyo hata sauti alibadilisha, mwendo wake ulibadilika kabisa na hata tabia alizokuwa akizionyesha mahali hapo, tabia za msichana asiyetulia zikampumbaza.

“Mmh! Nitakuwa nimemfananisha, Cynthia hana machepele haya, kwanza Cynthia yupo Madagaska” alijisemea Joshua.

Muda ulizidi kwenda, Cynthia hakuzungumza tena na Joshua, hivyo akamwambia kwamba angekuwa chumbani kwake hivyo asingeweza kutoka.

Ilipofika saa kumi jioni, Cynthia akaaga na kuondoka zake huku akiahidi kwamba angerudi usiku. Safari yake ilikuwa ni kwenda katika duka la vifaa vya umeme na kununua plaizi kwa kuona kwamba ingekuwa na kazi kubwa sana hapo baadaye.

Hakuishia hiyo, akanunua na glovu na vifaa vyote ambavyo hutumika na matanesco wanapokata umeme kwenye nguzo kisha kuondoka zake. Siku hiyo ndiyo ilikuwa ya kufanya mauaji aliyokuwa ameambiwa na ilikuwa ni lazima aue kama alivyoambiwa na baba yake kwamba ili mama yake aendelee kuishi kwa amani basi hakuna budi watu hao kufa.

Ilipofika saa tatu usiku, simu ya bwana Kambani ikaanza kuingia katika simu yake, aliliangalia jina lakini hakutaka kuipokea, aliiacha ikiendelea kuita mpaka kukata. Siku hiyo hakutaka kuzungumza na mwanaume huyo, alitaka kumuua usiku wa siku hiyohiyo hivyo kuzungumza naye lingekuwa kosa kubwa.

Hakulala, ilipofika saa saba na nusu, akatoka katika chumba cha gesti alichopanga na begi mgongoni na kuondoka zake, hata dada wa mapokezi alimshangaa, kwani alikuwa mwanamke, kwa nini aliondoka hapo gesti pasipo kuwa na hofu yoyote ile na wakati ilikuwa usiku.

Alipofika barabarani, akachukua bodaboda na kuondoka zake kuelekea alipokuwa akiishi bwana Kambani. Kutokana na kutokuwa na magari mengi, hawakuchukua muda mrefuwakafika katika mtaa alipokuwa akiishi bwana Kambani, nyumba mbili kabla ya kuifikia nyumba hiyo, Cynthia akahitaji kushuka, akashuka na kumlipa dereva kiasi cha fedha alichokitaka na yeye kuondoka.

Alitembea kwa kujifichaficha sana, mtaa mzima ulikuwa kimya, hakukuwa na mtu aliyekuwa akizurura hapa na pale, ni sauti za mbwa tu ndizo zilizokuwa zikisikika. Alitembea mpaka alipofika katika nyumba ya bwana Kambani na kuifuata nguzo iliyokuwa ikiingiza umeme ndani.

“Ni lazima nipande nikazime umeme,” alisema Cynthia.

Hicho ndicho alichokifikiria, hakutaka kupoteza muda, alichokifanya ni kupanda nguzo ile kwa lengo la kukata umeme na kupitia kwa kuruka ukuta kwani nyaya za umeme zilizokuwa juu ya ukuta uliozunguka nyumba ile, zilikuwa na umeme.

Mpaka anafika juu ya nguzo huku akiwa na glavu mikononi mwake na mavazi maalumu, hakukuwa na mtu yeyote aliyemuona. Hakuwa na tatizo katika suala zima la umeme, alifahamu waya upi uliokuwa ukipeleka umeme ndani ya nyumba, alifahamu kila kitu, kazi ikawa ni kuukata tu.

“Taap...” aliukata waya huo, hapohapo umeme ukakatika.

Hakutaka kuchelewa kule juu, alichokifanya ni kuteremka na harakaharaka kuuparamia ukuta. Nyaya za juu ya ukuta hazikuwa na umeme, alizishika na kuzikata kwa kutumia plaizi aliyokuwa nayo kisha kurukia ndani.

Alisikia vishindo vya mtu, akajificha kwa kuamini kwamba huyo alikuwa mlinzi. Alipoona vishindo hivyo vimepotea, akaanza kuufuata mlango wa kuingilia jikoni na kutekenya kitasa.

“Safi sana...” alisema Cynthia mara baada ya kukuta mlango ukiwa wazi.

Akaingia ndani na moja kwa moja kuelekea koridoni, hakukuwa na mtu aliyeamka, na muda wote aliokuwa akipiga hatua kuufuata mlnago wa kuingia chumbani kwa bwana Kambani, alikuwa makini mno.

Alipoufikia mlango, akakishika kitasa, haukuwa umefungwa hivyo kuingia ndani moja kwa moja. Mzee huyo alikuwa amelala, alichokifanya ni kuchukua kisu chake kilichokuwa kiunoni, hakutaka kumuamsha, hivyohivyo akiwa amelala, akamfuata na kumchoma kisu mara sita kifuani mwake.

“Aagghh...” alisikika akilalamika bwana Kambani.

Shuka alilokuwa amejifunika, likatapakaa damu, Hakutaka kuacha hivyohivyo, alichokifanya ni kuufumbua mdomo wa bwana Kambani kisha kuukata ulimi na kuuweka mfukoni, kilichofuata ni kutaka kuondoka mahali hapo.

“Ngoja niwachanganye polisi na mabilionea wenzake...” alisema na hapohapo kuchovya kidole chake katika kifua cha bwana Kambani ambacho kilitobolewa kwa kisu kisha kuandika ukutani maneno yaliyosomeka ‘Mwaka 231 KK’, kisha akaondoka zake huku akiwa amefanikiwa kumuua mtu wa kwanza.

*****

Taarifa zilisambaa kila kona ndani ya Jiji la Dar es Salaam kwamba mtu aliyekuwa tajiri mkubwa nchini Tanzania, bwana Edson Kambani alikuwa ameuawa ndani ya nyumba yake iliyokuwa maeneo ya Mikocheni B jijini Dar es Salaam.

Kila aliyezisikia taarifa zile, alishtuka, hawakuziamini kwani miongoni mwa watu waliokuwa wakipendwa sana nchini Tanzania alikuwa mmojawapo. Utajiri wake mkubwa uliwafanya watu wengi kumuheshimu, wengi walimlilia shida, hakuwaacha, aliwasaidia kila pale alipoweza kufanya hivyo.

Leo hii, yuleyule mzee aliyeheshimika sana, aliyeonekana kuwa msafi kama malaika, zilisikika tetesi kuwa alikutwa akiwa ameuawa ndani ya nyumba yake huku ulimi ukiwa umekatwa.

Kadiri muda ulivyozidi kwenda mbele na ndivyo taarifa zile zilivyozidi kuzagaa kila kona, kila mtu aliyezisikia, hakuamini kama zilikuwa kweli, wengi walihisi kwamba ulikuwa uzushi kwani kwa maisha aliyokuwa akiishi mzee huyo, hakukuwa na mtu aliyeamini kama alikuwa na maadui.

“Eti mzee Kambani ameuawa....ni kweli?” aliuliza jamaa mmoja.

“Acha masihara...ameuawa au amekufa?” aliuliza jamaa huyo.

“Ameuawa. Kuna mtu aliingia nyumbani kwake na kumuua!” alijibu mwanaume huyo.

“Mmh! Sidhani kama ni kweli! Ninachojua mzee huyo hakuwa na maadui, kama kufa, sawa, kila mtu atakufa, ila kuuawa, si kweli, hakuwa na maadui yule” alisema mwanaume huyo.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Hakukuwa na mtu aliyekubaliana na taarifa zilizokuwa zikizidi kusambaa kwa kasi kama moto wa kifuu. Watu kutoka sehemu mbalimbali wakawapigia simu ndugu na jamaa zao na kuwauliza juu ya zile tetesi zilizokuwa zikisikika, walitaka kufahamu kama zilikuwa kweli au uzushi, kila aliyeulizwa, hakuwa na jibu.

“Unasemaje?”

“Nasikia ameuawa usiku huu!”

“Hivi nyie Wabongo vipi? Yule muimbaji wa Kundi la Makoma mlisema amekufa, yule muigizaji wa kule Thailand mlisema amekufa, yaani kila mtu mnamuua nyie tu, leo, mnamuua mpaka Mtanzania mwenzenu, nyie kweli nuksi” alisikika jamaa mmoja akizungumza na rafiki yake kwenye simu mara baada ya kuulizwa kuhusu kifo cha bwana Kambani.

“Sasa si nimeuliza bob!”

“Ndiyo! Ila nyie mnaua sana,” alisema jamaa huyo na kukata simu.

Kazi kubwa ya watu ikawa ni kuwasiliana kwa njia ya simu tu. Kila mmoja alitaka kufahamu kile kilichokuwa kimetokea, kama kweli mwanaume huyo bilionea alikuwa ameuawa kama ilivyosikika au zilikuwa tetesi tu.

Hakukuwa na aliyepata ukweli, hata polisi ambao walipigiwa simu na mfanyakazi wa ndani nyumbani kwa bwana Kambani, walipoambiwa kwamba bwana Kambani alikuwa ameuawa, walishtuka, hawakuamini, waliuliza mara mbilimbili kama ilikuwa kweli, wakaambiwa ni kweli na hivyo kuanza kwenda huko.

Garini, polisi hao walikuwa wakiulizana, ilikuwaje mzee huyo auawe na wakati alikuwa miongoni mwa watu waliokuwa wakipendwa mno? Ilikuwaje mzee huyo auawe na wakati alikuwa miongoni mwa watu walioheshima, yeye alikuwa namba moja, tena aliheshimika zaidi ya rais? Kila aliyejaribu kujishawishi kwamba mzee huyo alikuwa ameuawa, alishindwa kuamini hilo.

“Ila kuna ukweli jamani?” aliuliza polisi mmoja.

“Kwani nani alipiga simu?”

“Mfanyakazi wa ndani.”


“Akasemaje?”

“Kwamba bwana Kambani ameuawa.”


“Haiwezekani, huwezi kumuua mtu mwenye moyo safi kama mzee Kambani, hizo zitakuwa tetesi tu, si unajua Wabongo tunavyopenda kuua watu kwa mdomo,” alisema polisi mmoja na kuwafanya wenzake kukubaliana naye kwamba hizo zilikuwa tetesi za uongo tu.

Taarifa hizo hazikutulia, ziliendelea kuvuma kila kona, watu walizidi kuambia kwamba bwana Kambani alikutwa akiwa ameuawa nyumbani kwake jambo lililowafanya watu ambao walikuwa na ndugu zao polisi kuwapigia simu kwa ajili ya kusikia ukweli juu ya kilichokuwa kikiendelea, huko, wakapewa taarifa kwamba hata nao walisikia hivyohivyo ila polisi wa Kituo cha Polisi cha Osterbay walikwenda nyumbani kwake Osterbay kuhakikisha.

“Kwa hiyo hamna uhakika?”

“Sijajua, ila kuna polisi wamekwenda nyumbani, kwake, chochote kitakachojiri, nitakutaarifu, ila kuuawa, sidhani,” alisema polisi huyo.

Mara baada ya polisi hao kufika nyumbani kwake, wakateremka na kuanza kulifuata geti la kuingilia ndani ya eneo la jumba kubwa la kifahari. Mlinzi ambaye hakuonekana kufahamu chochote kile akaufungua mlango na kushangaa.

“Kuna nini afande?” aliuliza mlinzi huyo huku akionekana kushangaa.

“Mzee yupo?”
“Ndiyo! Yupo chumbani kwake amelala!”

Polisi wale hawakutaka kuzungumza kitu chochote zaidi ya kuingia. Wakaufuata mlango wa kuingilia sebuleni ambapo wakawakuta wafanyakazi wa ndani wakiwa mahali hapo huku wakilia. Wakawauliza juu ya ile simu waliyokuwa wamepigiwa.

“Ni kweli!” alisema mfanyakazi mmoja.

“Chumba chake kipo wapi?”

“Ghorofani!”

Polisi wale wakaanza kuondoka na wafanyakazi hao kuelekea chumbani kwa mzee huyo, walipofika, kitu cha kwanza walichokutana nacho mlangoni ni damu zilizokuwa zikitoka ndani, wakaufungua mlango na kuingia ndani ambapo kulikuwa na mwanga hafifu, mbele ya macho yao kulikuwepo mwili wa bwana Kambani uliokuwa umechomwa kisu shingoni.

Kile walichokuwa wameambiwa, ndicho walichokutana nacho, hazikuwa tetesi kama nao walivyohisi bali ndicho ambacho walikutana nacho ndani ya chumba kile.

Polisi wale wakaufuata mwili ule kitandani, hakukutakiwa kuguswa kitu chochote kile, kwa sababu kulikuwa na mwanga hafifu, wakawasha taa ili kuona vizuri.

Ulikuwa mwili wa bwana Kambani, damu zilizokuwa zikitoka shingoni mwake zilionekana kuanza kukauka. Polisi walibaki wakiuangalia mwili ule huku damu zile zikimsisimua kila mtu aliyeziangalia.

“Mmh!” aliguna polisi mmoja.

“Nini?”
“Angalia yale maneno ukutani,” alisema polisi huyo na wote kutupa macho ukutani.

‘Mwaka 231 KK’ yalikuwa maneno yaliyosomeka vizuri ukutani hapo yakiwa yameandikwa kwa kutumia damu iliyoyafanya kusomeka vizuri kabisa.

Kila mmoja akashangaa, walishtuka, hawakuelewa maneno hayo yalimaanisha nini, walijaribu kuvisumbua vichwa vyao ili wapate jibu juu ya maneno yale au kupata picha yoyote ile lakini hawakuelewa kitu chochote kile.

“Hii ni nini? Maneno haya yanamaanisha nini?” aliuliza polisi mmoja.

“Mmh! Mwaka 231 Kabla ya Kristo! Ndiyo nini hii?’ aliuliza polisi mmoja lakini alikosa jibu.

Walichokifanya ni kuwapigia simu polisi wengine wa kitengo cha upelelezi na kufika nyumbani hapo ambapo wakapiga picha na kuchukua vitu vyote walivyotaka kuwa navyo na kisha kuwapigia simu waandishi wa habari ambao walifika hapo na kufanya vile walivyotaka kufanya, walipomaliza, wakaondoka zao huku wafanyakazi na mlinzi wakichukuliwa kwa ajili ya uchunguzi.

*****

Asubuhi ilipofika, magazeti mengi yakawa yameripoti tukio lile lililokuwa limetokea usiku uliopita ambapo bwana Kambani aliuawa kikatili chumbani kwake huku maneno yaliyoomeka ‘Mwaka 231 KK’ yakiwa yameandikwa ukutani.

Kila mtu aliyezisikia taarifa zile hakuamini, walishtuka, walihuzunika mioyoni mwao kwani mtu huyo aliyekuwa ameuawa alikuwa miongoni mwa watu wenye pesa ambao walikuwa radhi kutumia kiasi kikubwa cha fedha kwa ajili ya kuwafanya watu wengine wapate vichache walivyokuwa wakivihitaji.

Ingawa taarifa zilitolewa magazetini lakini bado kulikuwa na watu wengi ambao hawakuamini kile kilichoendelea kwamba mtu aliyependwa kutokana na kuwasaidia watu, leo hii alikuwa ameuawa chumbani kwake.

Watu hao wakaelekea nyumbani kwake, walitaka kuhakikisha kile walichoambiwa kwamba mzee huyo alikuwa ameuawa kweli au zilikuwa stori za mitaani tu.

Walipofika huko, kile walichokiona kwenye magazeti na sehemu nyingine hasahasa kwenye mitandao ya kijamii ndicho walichokutana nacho nyumbani huko. Idadi kubwa ya watu ilifika nyumbani hapo, katika kila kona sauti za watu wakilia zilikuwa zikisikika.

Kila mmoja aliumia, walitamani mzee huyo afufuke na arudi katika uhai kama ilivyokuwa kipindi cha nyuma ila sala zao hazikuweza kujibiwa, walitakiwa kukubaliana na ukweli kwamba bilionea huyo aliuawa chumbani kwake.

“Siamini...” alisema jamaa mmoja.

“Hata mimi siamini, ni wiki moja nyuma alisema angeanzisha siku maalumu kwa ajili ya kufurahia maisha na watu wenye ulemavu, leo hii, hata kabla dhamira yake hiyo haijatimia, watu wamemuua,” alisema jamaa mmoja aliyevalia fulana yenye maneno makubwa yaliyoandikwa ‘Jesus 100%’.

Kadiri muda ulivyozidi kusogea ndivyo watu walivyoendelea kuongezeka nyumbani hapo. Kila mtu aliyekusanyika mahali hapo, alionekana kuwa na majonzi, kifo cha bwana Kambani hakukuwa na mtu aliyekitegemea kabisa, wengi walihisi kwamba kulikuwa na mchezo nyuma ya pazia na taarifa hizo hazikuwa na ukweli wowote ule.

Wakati hayo yakiendelea nyumbani kwake, wafanyakazi wake wa ndani na mlinzi walikuwa katika kituo cha polisi huku wakiwa watuhumiwa namba moja katika kifo cha bwana Kambani.

Muda wote wafanyakazi hao walikuwa wakilia, hawakumini kile kilichotokea, hawakujua kama kulikuwa na mtu aliyeingia ndani ya nyumba hiyo ambaye hawakumuona. Kifo cha mzee huyo kiliwashangaza sana.

Baada ya kukaa sero kwa zaidi ya saa saba, mwanaume mmoja aliyekuwa na mwili wenye misuli mikubwa akaingia humo ndani na kumuita mfanyakazi mmoja na kumwambia kwamba alitakiwa kumfuata.

Kwa haraka sana mfanyakazi mmoja akasimama na kuanza kumfuata mwanaume huyo mpaka kwenye chumba kimoja ambapo huko kulikuwa na wanaume wengine wawili waliovalia nguo za kipolisi, wakamwambia akae kwenye kiti kilichokuwa mbele ya meza kubwa.

“Unaitwa nani?” aliuliza polisi huyo.

“Amina Rajabu!”

“Ulikuwa ukifanya nini katika nyumba ya bwana Kambani?”

“Mimi ni mfanyakazi wake wa ndani!”

“Sawasawa! Kwa nini uliamua kushiriki kumuua marehemu?”

“Sikumuua marehemu...sikumuua mzee Kam...” alisema Amina, hata kabla hajamalizia sentensi yake akaanza kulia.

Polisi wale wakaanza kumtaka anyamaze kwani bado walikuwa na maswali mengi waliyotaka kumuuliza. Amina alilia kwa kilio cha kwikwi na kunyamaza kisha maswali kuendelea.

Kila alichoulizwa mahali hapo ilikuwa kama mahakamani, aliulizwa maswali yenye mitego ambayo yalionyesha kwamba kama yeye naye alihusika katika mauaji ya bwana Kambani.
Walichukua dakika ishirini kumhoji, walipomaliza wakamtaka kurudi sero kisha kuitwa msichana mwingine wa kazi, huyo aliitwa Rehema. Kama ilivyokuwa kwa mwenzake, hata naye aliulizwa maswali magumu na yenye mitego.

Muda wote macho ya msichana huyo yalikusanya machozi, moyo wake ulikuwa kwenye maumivu mno. CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Kwa nini ulishiriki kumuua bwana Kambani?”

“Sikushiriki afande.”
“Kumbe nani alishiriki?”

“Sijui! Mimi nilimwandalia maji kwa ajili ya kwenda kuoga!”

“Ikawaje?”

“Wakati nachemsha maji, umeme ukakatika! Sikujali kwa kuwa nilidhani kwamba jenereta lingejiwasha, hivyo nikasubiri,” alisema Rehema.

“Ikawaje?”
“Halikuwaka kwa wakati mpaka baada ya dakika kumi ndipo jenereta liliwaka,” alijibu Rehema.

“Na siku nyingine umeme unapokatika, huchukua muda gani mpaka jenereta kuwaka?”

“Ni ndani ya sekunde mbili mpaka tatu.”
“Sasa kwa nini jana halikuwaka kwa wakati?”

“Sijui chochote kwani hicho ni kitengo cha mlinzi,” alijibu Rehema.

“Asante! Tunashukuru!”

Rehema akachukuliwa na kurudishwa sero. Kule, akaungana na Amina na kuendelea kulia kama kawaida. Hawakunyamaza, mioyo yao iliwauma mno, hawakuamini kama mwisho wa siku maisha yao yangekuwa humo sero.

Polisi yule alipotoka hapo akaelekea katika sero ya wanaume na kumchukua mlinzi kisha kumpeleka katika chumba kilekile kwa ajili ya maswali kadhaa. Aliponmfikisha mule, akamuweka katika kiti kilichokuwa mbele ya meza na kuanza kumuhoji.

“Nini maana ya ‘Mwaka 2134 KK’?” aliuliza polisi.

“Ndiyo nini hiyo afande?”

“Hujui hiyo ni nini?”

“Sijui afande! Sijui kabisa.”

“Sawa! Kwa nini jenereta halikuwaka kwa wakati umeme ulipokatika?” aliuliza polisi yule.

“Hata mimi nilishangaa! Haikuwa kawaida. Nilipoona limekaa kwa sekunde thelathini bila kuwaka, hapo ndipo nilipokwenda kutazama tatizo lilikuwa nini,” alisema mlinzi huyo aliyeitwa Suedi.

“Tupe majibu tatizo lilikuwa nini!”

“Nilibaini kwamba kitufe cha kuifanya jenereta iwake kilikuwa kimetolewa,” alijibu Sued.

“Nani aliitoa?’

“Sijui ni nani!”

“Hujui na wakati wewe ndiye mlinzi?”





“Sijui chochote afande, na hakukuwa na mtu aliyekwenda kule kwenye banda la jenereta.”
“Kwa hiyo kitakuwa kilijitoa chenyewe?”

“Sifikirii hilo mkuu!”

 Bado mlinzi alikuwa akiulizwa maswali mfululizo, majibu aliyokuwa akiyatoa yakawafanya polisi kuona kwamba walitakiwa kuendelea kumshikilia kwa kuamini kwamba wangekuwa na uhitaji naye mkubwa.

Bado kifo cha bwana Kambani kiliendelea kuwa gumzo kila kona, kila mtu alijaribu kujiuliza juu ya maneno yale yaliyokuwa yamekutwa yameandikwa ukutani lakini hakukuwa na aliyegundua kitu chochote kile.

Simanzi iliendelea kuigubika Tanzania, kila aliyezisikia taarifa hizo alihuzunika sana kwa kuona kwamba kipenzi cha watu hakuwa tena duniani, aliuawa katika kipindi ambacho kila mtu alikuwa akimhitaji kwa hali na mali.

****

“Hebu niambie mmefikia wapi!”

“Bado tunashughulika mkuu, tupo chumbani tunajaribu kuumiza vichwa vyetu,” ilisikika sauti kutoka kwenye simu.

“Chumba kipi?”

“Mawasiliano.”

Hapohapo simu ikakatwa.

Kamanda Mkuu wa Jeshi la Polisi Kanda ya Dar es Salaam, Samsoni Kumbila alikuwa akizungumza na polisi wake ambao walikuwa katika kitengo cha upelelezi ambao aliwapa kazi kubwa ya kuhakikisha wanapata maana ya yale maandishi yaliyosomeka ukutani ambayo yaliandikwa ‘Mwaka 213 KK’.

Kazi haikuwa ndogo, ilikuwa kubwa mno. Wapelelezi hao walikusanyika ndani ya chumba hicho, walijiuliza huku wakiwa na kompyuta yao wakiangalia vitu vilivyotokea mwaka huo kwa kuhisi labda kungekuwa na tukio ambalo wangeweza kulihusisha lakini hawakufanikiwa kupata chochote kile.

“Vipi?”
“Hapa Google inanionyeshea kwamba mwaka 213 Kabla ya Kristo kulikuwa na tukio kubwa moja lililotokea,” alisema mpelelezi.

“Lipi?”

“Misri ilijigawa sehemu mbili, yaani Kaskazini ikaitwa na Memphis na Kusini ikaitwa na Thebes,” alijibu mpelelezi huyo.

“Kingine?”

“Daah! Kwenye matukio makubwa yaliyotikisa dunia, lipo hili tu. Hakuna jingine mkuu,” alisema mpelelezi yule.

“Kwa hiyo tukio la kugawanyika kwa Misri na hili la mauaji, mbona ni vitu visivyoendana!”

“Hata mimi nashangaa, labda kuna kitu.”

Kiukweli walichanganyikiwa, maneno yale yaliyoandikwa ukutani yaliwafanya polisi na wapelelezi wote kutokuelewa maana halisi ya maneno hayo. Maneno yale hayakuwa siri tena, kila mtu alijua, wengi wakadiriki kuyaandika katika makaratasi yao ili kujua yalimaanisha nini lakini hakukuwa na mtu aliyejua kitu chochote kile.

Nyumbani kwake, vilio vilisikika kila kona, mke wake alizimia mara tatu, watoto wake walijifungia chumbani huku wakilia tu. Hakukuwa na aliyeamini kwamba ule ndiyo ungekuwa mwisho wa kumuona mzee huyo aliyeonekana kuwa na roho nzuri ya kusaidia watu zaidi ya Watanzania wote.

Msibani hapo, kulikuwa na marafiki zake watatu, mchungaji Yekonia, bwana Marimba na Nkone, hawa walikuwa watu wenye heshima kubwa ambao mpaka katika kipindi hicho, hata nao walijiuliza juu ya mtu aliyeamua kumuua rafiki yao kipenzi.

Siku hiyo, katika msiba huko mkubwa, rafiki yao kipenzi alikuwa amewatoka, walimpenda, alikuwa mmoja wa watu waliopendwa sana nchini Tanzania kama walivyokuwa wao.

Kundi lao la watu wanne likawa limepungua, mtu mmoja akawa amewatoka na hivyo kubaki watu watatu. Walishindwa kujua ni nani alikuwa nyuma ya tukio lile, mioyo yao ilijawa na maswali mengi yasiyokuwa na majibu.

Kila walipomfikiria rafiki yao huyo, waliumia mioyoni mwao lakini hawakuwa na jinsi, hawakuwa na nguvu ya kuweza kubadilisha kile kilichokuwa kimetokea.

“Siamini,” alisema mchungaji Yekonia.  

“Hivi ni nani aliyefanya mauaji haya?” aliuliza Nkone.

“Hata mimi sifahamu na sikumbuki kama alikuwa na ugomvi na mtu yeyote yule,” alisema bwana James.

“Nahisi kuna kitu.”
“Kweli?”

“Ndiyo! Hapa kuna kitu.”

“Sidhani! Kichwa kinaniuma sana, hakuna kitu ambacho marehemu aliwahi kukifanya tusijue, sasa ni nani aliyefanya hivi?”

“Hapa ni lazima tuwashinikize sana polisi wafanye upelelezi mpaka muuaji apatikane, haiwezekani suala hili tulifumbie macho,” alisema Nkone.

Walibaki wakizungumza mambo mengi kuhusu mauaji yaliyokuwa yametokea, vichwa vyao vilikuwa na maswali yasiyokuwa na majibu. Walimfahamu mzee mwenzao, alikuwa mtu aliyependwa na watu wengi kiasi kwamba hata nao wenyewe hawakuamini kama kungekuwa na mtu ambaye angeweza kufanya mauaji kwa mzee huyo ambaye alikuwa kipenzi cha watu wengi.

“Ni lazima muuaji apatikane,” alisisitiza bwana Nkone na wote kukubaliana kuwahamasisha polisi wafanye kile walichotaka wakifanye.

****

Kifo cha bwana Kambani kiliwahuzunisha lakini kwa upande wa bwana Nkone, wakati mwingine alijisikia furaha ya ajabu. Kitu alichokuwa akikifikiria kwa wakati huo ni mapenzi tu, alijua fika kwamba bwana Kambani alikuwa na msichana mrembo wa sura ambaye alimvutia sana na katika kipindi chote hicho alihitaji sana kuwa naye.

Muda huo, kwake ikaonekana kuwa nafasi, hakutakiwa kumuacha msichana huyo, alimpenda na hivyo akawa tayari kwa kitu chochote kile.

Kitu cha kwanza alichokifanya ni kuzungumza na ndugu wa marehemu na kuwaambia kwamba kuna kitu alikuwa akikihitaji kama mwanzo wa upelelezi kutoka kwa polisi, kitu hicho kilikuwa ni simu.

Hakukuwa na ndugu aliyekuwa na maswali yoyote yale, walimwamini kwa kila kitu kwani alikuwa miongoni mwa marafiki wa karibu wa bwana Kambani, hivyo wakampa.

Bwana Nkone akaichukua simu ile na kwenda nayo ndani ya gari, huko, akajifungia na kuanza kuipekua. Kitu alichokuwa akikitafuta hakikuwa kingine bali namba ya Cynthia tu.

Kulikuwa na majina ya wanawake wengi, tena walioandikwa kwa majina asiyoyaelewa, kwa hiyo alichokifanya ni kuzichukua namba zote tayari kwa kuzijaribu, zilikuwa namba kumi na nane.

Akaanza kujaribu moja baada ya nyingine, ilikuwa kazi kubwa lakini hakutaka kuacha kwa kuamini kwamba nyuma ya kazi hiyo ngumu kulikuwa na mafanikio makubwa.

Alijaribu na kujaribu, namba ya kumi na tano ndiyo ilikuwa ya mtu aliyekuwa akimhitaji, kwenye simu iliseviwa kwa jina la Wa Ukweli. Sauti nyembamba ya Cynthia ikasikika kwenye simu, mwili wake ukasisimka, hakuamini kama kweli msichana huyo angepokea simu kutokana na msiba uliokuwa ukiendelea.

“Unajua unazungumza na nani?”aliuliza bwana Nkone.

“Hapana.”

“Bilionea Nkone hapa.”

“Waoo...kumbe ni wewe shem?”

“Ndiyo! Upo wapi?”

“Nipo nyumbani!”

“Ulikwenda msibani?”

“Ndiyo! Ila nimerudi muda si mrefu,” ilisikika sauti ya Cynthia kwenye simu.

Kitendo cha kusikia sauti ya Cynthia tu, tayari mapigo yake ya moyo yakazidi kudunda kwa nguvu, hakuamini kama hatimaye baada ya msichana huyo kugundua kwamba alikuwa yeye, angeendelea kuzungumza kwa uchangamfu namna ile.

“Nahitaji kuonana nawe...”

“Mimi?” aliuliza Cynthia huku akijifanya kushtuka.

“Ndiyo!”

“Mmh! Kuna nini tena jamani?”

 “Hakuna kitu kibaya...usiogope bwana...”

“Kweli?”

“Ndiyo!”

“Ila mbona harakaharaka?”

“Nimeamua tu mpenzi...”

“Basi tufanye keshokutwa...”

“Mmmh! Mbona mbali?”

“Nivumilie tu...”

“Sawa hakuna tatizo.”

Huo haukuwa mwisho wa kuzungumza, mara kwa mara walikuwa wakiongea kwenye simu, bwana Nkone alichanganyikiwa, bado ndoto zake zilikuwa kummiliki Cynthia kwa gharama yoyote ile.

Alikuwa bilionea hivyo alichokifanya ni kumuonyeshea Cynthia kwamba alikuwa bilionea mkubwa, hivyo suala la kumtumia fedha wala halikuwa tatizo hata kidogo.

Cynthia hakutaka kujirahisisha kwa bwana Nkonekitu kilichomfanya mzee huyo kuona kwamba msichana huyo alikuwa mgumu. Siku ambayo aliambiwa kwamba wangeonana, hawakuonana kwani Cynthia akajifanya kuwa bize.

Kila siku akawa mtu wa kuzungushwa tu mpaka ikaonekana kama kero. Baada ya wiki nne kupita, ndipo bwana Nkone alimwambia ukweli kama alikuwa akitaka kuonana naye au la.

Kwa kuwa kipindi cha mwezi mzima ulikuwa umepita, Cynthia akakubali kuonana naye na sehemu waliyopanga ilikuwa katika Baa ya Casanova iliyokuwa Masaki jijini Dar es Salaam. Mara macho ya bwana Nkone yalipotua kwa Cynthia, hakuamini kama angeweza kukutana na msichana huyo aliyekuwa akimpenda kwa moyo wake wote.

Ili kuonyesha furaha kubwa aliyokuwa nayo, akamsogelea na kumkumbatia huku akimshushia mabusu mfululizo pasipo kumuogopa mtu yeyote yule. Usiku huo katika baa hiyo ilikuwa ni kumwambia Cynthia ukweli juu ya alivyokuwa akijisikia moyoni mwake.

“Kweli unanipenda?” aliuliza Cynthia.

“Kwa moyo wangu wote, ninakupenda sana,” alijibu bwana Nkone.

Cynthia hakutaka kuzungumza kitu, alibaki kimya kwa muda huku akimwangalia mzee huyo machoni. Ni kweli alikuwa na dalili zote za kumpenda lakini hakutaka kuwa naye kwa sababu moja kubwa hata huyo mzee mwenyewe naye alikuwa kwenye ratiba yake ya kuuawa.

Siku hiyo akamzingua tena, alitaka kupewa muda zaidi wa kujifikiria, kwa bwana Nkone halikuwa tatizo, kwani hiyo kwake ilionekana kuwa nafasi kubwa ya kumuonyeshea msichana huyo jinsi alivyompenda.

Wakati akiendelea kumfikiria mzee huyo, huku upande wa pili alikuwa akipanga mashambulizi yake. Kama alivyoambiwa kwamba watu hao kipindi cha nyuma walikuwa na mpango kabambe wa kumuua yeye na mama yake, hivyo aliona kulikuwa na umuhimu wa kumuua mzee huyo kama kisasi cha kutaka kumuua yeye na mama yake.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Siku zikakatika, kitu alichokuwa amekifikiria ilikuwa ni lazima kumuua mzee huyo sehemu nyingine yoyote lakini si nyumbani kwake kama ilivyokuwa kwa bwana Kambani, kwani mzee huyo alikuwa akiishi na familia yake, tena ilikuwa nyumbani kwake.

Sehemu ambayo aliifikiria mara moja ilikuwa ni ndani ya gari la huyo mzee. Alichokifanya ni kununua dawa ya usingizi iitwayo Morphonium ambayo ilikuwa ikitumia kumlevya mtu kupitia kinywaji, alipoinunua, akampigia simu bwana Nkone na kuomba kuonana naye.

“Unataka tuonane wapi?” aliuliza mzee huyo.

“Popote, nataka twende kwenye hoteli yoyote ile tukakae, tena tulale hukohuko,” alisema Cynthia.

“Kweli?”

“Ndiyo! Utafika muda gani hapa?”

“Nipe dakika ishirini, si uliniambia unaishi Sinza Makaburini?”

“Ndiyo!”

“Nakuja.”

Usiku wa siku hiyo ulikuwa ni wa mwisho kwa mzee huyo kuvuta pumzi ya dunia hii, Cynthia alitaka kummaliza kabisa hivyo akaomba kuonana naye sehemu na kuzungumza.

Lengo lake kubwa lilikuwa ni kumlevya kwanza kabla ya kumuua, hivyo kwa usiku wa siku hiyo ilikuwa ni lazima akamilishe kila kitu.

Kwa upande wa pili, bwana Nkone alikuwa na furaha tele, kila alipokaa, alizisifia fedha zake tu, aliziona kumrahisishia kila kitu alichokihitaji katika maisha yake hasa kuwa na msichana huyo ambae kwa kipindi kirefu alimtamani sana.

Alijiandaa harakaharaka, hata mkewe alipomuuliza juu ya mahali alipotaka kwenda muda huyo, hakumwambia zaidi ya kumdanganya kwamba alitaka kwenda kuonana na marafiki zake waishio Kimara, mwanamke huko hakujali sana.

Dakika zilikwenda mbele, ndani ya dakika kumi tu, akawa amekwishajiandaa na kilichofuata ni safari ya kuelekea huko kwa Cynthia ambaye tayari aliisuka mipango yake na kila kitu kilikuwa tayari, ni marehemu mtarajiwa tu ndiye aliyekuwa akisubiriwa.

*****

Alichukua dakika kadhaa mpaka kufika sehemu alipoelekezwa na Cynthia ambapo alimkuta msichana huyo na kumchukua na safari ya kuelekea hotelini kuanza. Njiani, kila mmoja alionekana kuwa na furaha tele, kwa bwana Nkone, kila kitu kilichokuwa kikiendelea hakukiamini na wakati mwingine kujiona kuwa miongoni mwa watu waliokuwa na bahati mno.

Cynthia akamwambia mzee huyo kwamba hakuwa amekula, hivyo alihitaji kula kwanza kabla ya mambo yoyote kuendelea. Kwa sababu walikuwa wakipita katika Barabara ya Sam Nujoma, wakapanga kupitia katika Mgahawa wa Samaki Samaki kwa ajili ya kununua juisi na chakula.

“Kwanza mpaka nile,” alisema Cynthia.

“Siyo tatizo! Twende kununua chakula.”

“Na hoteli gani umepanga twende?”

“Queen Elizabeth...”

“Ila baada ya kutoka katika Baa ya Casanova au?” aliuliza Cynthia.

“Baa sidhani kama kuna haja ya kwenda huko kwani si tayari chakula na vinywaji tutakuwa navyo?”

“Sawa, hakuna tatizo mahabuba...” alisema Cynthia hapohapo kumsogelea bwana Nkone na kumbusu, yote hayo ilikuwa ni kumchanganya tu.

Hawakuchukua muda mrefu wakawa wamekwishafika katika maduka ya Mlimani City ambapo bwana Nkone akateremka na kwenda kununua chakula na vinywaji. Muda wote huyo Cynthia alikuwa akimwangalia tu, moyo wake ulimuomba Mungu mzee huyo ajisahau kwa hatua yoyote ile ili afanye kile alichopanga kukifanya.

Mzee huyo aliponunua vitu vilivyohitajika, akarudi ndani ya gari, Cynthia akachukua juisi yake, akaifungua na kuanza kunywa hapohapo, naye bwana Nkone akachukua na kuanza kunywa.

“Sant Anna ipo wapi?’ aliuliza Cynthia.

“Kwani uliniagiza na hiyo?”

“Ndiyo! Sasa jamani tutakunywa juisi tu kama watoto?”

“Aya subiri nifuate, chupa ngapi?”

“Mimi nataka moja, au kama wewe unahitaji pia,” alisema Cynthia.

“Hapana! Juisi inatosha.”

“Sawa, nenda kanunue mpenzi, lete hii nikushikie...” alisema Cynthia.

Kutokana na mahaba aliyoonyeshewa, bwana Nkone hakuwa na sababu ya kumkatalia Cynthia amshikie kinywaji kile, akampaka na kisha kuteremka na kwenda kununua mvinyo huo.

Hiyo ndiyo ilikuwa nafasi kwa Cynthia kufanya kile alichotaka kukifanya, hakutaka kuchelewa, hapohapo akachukua madawa yake ya usingizi kisha kumuwekea kwenye juisi yake kisha kumsubiria ambapo baada ya dakika chache, akarudi.

“Ushindwe wewe sasa....” alisema bwana Nkone huku akimkabidhi chupa ya pombe aliyokuwa akiitaka.

“Asante mpenzi...”

Wakaendelea kunywa vinywaji vyao kama kawaida. Bwana Nkone hakugundua kama ndani ya juisi ile aliwekewa madawa ya usingizi, akainywa juisi ile kama kipindi cha nyuma, baada ya hapo, wakaanza safari ya kuelekea huko hotelini.

Stori hazikuisha, waliendelea kuzungumza zaidi. Kama dakika tano baadaye, bwana Nkone akaanza kujihisi tofauti, macho yake yakaanza kuwa mazito. Cynthia alikuwa akifuatilia taratibu, alipoona hivyo, akamwambia mzee huyo asogee pembeni na yeye ashikilie usukani, akafanya hivyo.

Kiti alichowekwa bwana Nkone, hakuendelea kuwa na nguvu, hapohapo akajikuta akilala usingizi mzito, kilichoendelea, hakukijua.

Cynthia aliendesha gari kwa mwendo wa kawaida, mpaka kufikia hatua hiyo, tayari alijiona kuwa mshindi mkubwa. Hakukuwa na sehemu nyingine ambayo angeweza kumuua mzee huyo zaidi ya humohumo ndani ya gari lake.

Alichokifanya ni kuchukua Barabara ya Ali Hassani Mwinyi na kuanza kuelekea upande wa Kusini huku lengo lake likiwa ni kutaka kuelekea katika Ufukwe wa Coco. Hakuchukua muda mrefu, akaanza kukaribia eneo hilo ambapo akalipeleka gari hilo mpaka sehemu iliyokuwa na miamba na kuliegesha hapo.

“Ni lazima nifanye harakaharaka...” alisema Cynthia na kuchukua kisu chake.

Hakutaka kupoteza muda, ilikuwa ni lazima amuue bwana Nkone humohumo ndani ya gari, akachukua kisu chake, hakutaka kujiuliza nini cha kufanya, hapohapo akaanza kuuchoma kisu mwili ule, tena mfululizo, kifuani na tumboni, unyama wote huo, aliufanya pasipo huruma yoyote ile.

Gari likatapakaa damu, moyo wake ukaridhika, kitendo cha kumuua bwana Nkone, alijisikia amani moyoni mwake. Wakati akiwa humo huku akijifikiria nini cha kufanya, ndipo alipokumbuka kwamba ilikuwa ni lazima kuandika namba ambazo kwake zilikuwa na maana kubwa.

Akateremka kutoka garini na kuangalia huku na kule ambapo macho yake yakatua katika kibao kimoja, akakifuata, akakichukua na kuandika ‘Mwaka 213 Kabla ya Kristo’ kisha kukiweka mule ndani ya gari.

Hakutaka kuuacha mwili huo humo, akafungua mlango na kuubeba mwili ule na kuupeleka katika miamba na kuuacha huko huku akiivua blauzi yake na kuilowanisha maji na kufuta alama zote za mikono zilizokuwa katika mwili wa bwana Nkone.

“Pumzika kwa amani....bado wenzako wanakuja....” alisema Cynthia, alipomaliza, akaondoka zake na kuacha gari na vitu vingine mahali hapo.

****

“Habari yako!”

“Salama tu! Nazungumza na nani?”

“Unazungumza na msamaria mwema, Joseph.”

“Upo wapi?”

“Huku Coco Beach.”


“Ok! Nikusaidie nini?”

“Mimi na mke wangu tumeukuta mwili hapa ukiwa umetupwa huku kwenye miamba,” ilisikika sauti.

“Unasemaje?”

“Tumekuta huku mwili. Ni wa mtu ambaye ninamfahamu sana. Ni bwana Nkone...”

“Unasemaje?”

“Ndiyo hivyo mkuu.”

Hiyo ilikuwa simu iliyopigwa katika kituo cha polisi cha Osterbay, mtu mmoja alipiga katika namba za usalama na kutoa taarifa iliyomshtua kila mmoja aliyeisikia.

Polisi wakashtuka, hawakuamini kile walichokisikia kwamba bwana Nkone aliuawa na mwili wakekutupwa katika miamba ndani ya ufukwe wa Coco. Polisi hao hawakutaka kubaki kituoni hapo, zaidi ya polisi kumi wakaingia ndani ya gari lao, bunduki mikononi na kuanza kuelekea huko.

Gari liliendeshwa kwa kasi, wananchi wakashangaa, hawakujua kulikuwa na nini mpaka gari lile kuendeshwa kwa mwendo wa kasi namna ile. Kwa kuwa kutoka katika kituo hicho mpaka katika ufukwe wa Coco hakukuwa mbali sana, walitumia dakika tano tu, wakaingia.

Kwa mbwembwe za kikomandoo wakajirusha kutoka ndani ya gari, kwa mbali mbele, kule kulipokuwa na miamba, idadi kubwa ya watu ilikuwa imekusanyika, wakajua kwamba huko ndipo kulipokuwa na hilo tukio, hivyo wakaanza kuelekea huko.

Walipofika, wananchi wakawaachia njia na kupenya mpaka mbele kabisa, mwili wa bwana Nkone ulitupwa pembezoni mwa bahari katika miamba hiyo, kila mtu aliyeuona, alijua wazi kwamba huo ulikuwa mwili wa mzee huyo bilionea.

Kila mtu aliyekuwa mahali hapo alikuwa bize na kamera yake, alikuwa akipiga picha kila kitu kilichokuwa kikiendelea mahali hapo. Polisi hao wakawaamuru watu wasogee kwani walitaka kufanya kazi yao kama kawaida.

Wakaufuata mwili ule, walipouangalia, walikuwa na uhakika kwamba ulikuwa wa bwana Nkone, yule bilionea ambaye naye alisifika na watu wengi kwamba alikuwa na roho nzuri.

Pembeni ya mwili ule, kulikuwa na ubao uliokuwa na maneno yaliyosomeka ‘Mwaka 213 Kabla ya Kristo’. Maneno hayo yaliwachanganya polisi hao, wakashindwa kufahamu yalikuwa na maana gani, walichanganyikiwa.

Walikumbuka kwamba mwezi mmoja kulikuwa na mauaji yaliyotokea kwa bwana Kambani nyumbani kwake, ndani ya chumba chake, kulikuwa na maneno ambayo hayakutofautiana sana na yale ambayo waliyakuta yakiwa yameandikwa ubaoni.

Hali hiyo ilimaanisha kwamba muuaji alikuwa mmoja, alikuwa nani na kwa nini aliua? Kila aliyeuliza, alishindwa kujibu chochote kile.

Ndani ya nusu saa, tayari taarifa zilisambazwa katika mitandao ya kijamii, kila mtu aliyeziona, alipigwa na butwaa, hakuamini kile kilichokuwa kikionekana katika simu na kompyuta zao, mwanaume wa pili, mwenye roho nzuri ambaye hakuangalia maisha yake aliuawa kikatili na mwili wake kutupwa pembezoni mwa bahari katika ufukwe wa Coco.

“Jamani! Hivi ni macho yangu au?’ aliuliza dada mmoja, alishika simu yake, alikuwa na marafiki zake.

“Kuna nini shosti?”

“Eti bwana Nkone ameuawa!”

“Acha masihara wewe.”
“Kweli tena! Hebu angalia jamani!” aliwaambia wenzake huku akiwaonyeshea taarifa hiyo kwenye simu.

“Mmmh! Taarifa ya uongo hiyo.”
“Ila imeandikwa na ukurasa wa Global Publishers! Kweli wanaweza kudanganya? Haiwezekani, hawakuwahi kudanganya kwenye maisha ya watu,” alisema msichana huyo.

Huo ulikuwa ukweli, mtu mwingine aliyekuwa akipendwa sana aliuawa kikatili, hakukuwa na aliyeamini kwamba mzee huyo alikuwa ameuawa na mwili wake kutupwa baharini.

Polisi wale waliokuwa katika eneo la tukio wakauchukua mwili ule na kuondoka nao kuelekea hospitalini. Walipofika huko, hata madaktari walioupokea hawakuamini macho yao, waliangalia mara mbilimbili kuona kama walikuwa wamemfananisha au alikuwa mwenyewe.

“Si bwana Nkone huyu?” aliuliza nesi mmoja huku akionekana kuchanganyikiwa.

“Ndiyo! Mpelekeni ndani!”

Mwili ule ambao tayari uliwekwa kwenye machela ukaanza kusukumwa kuelekea ndani ya hospitali hiyo. Waandishi wa habari ambao tayari walipewa taarifa kitambo, walikuwa mahali hapo huku wakipiga picha kila hatua iliyokuwa ikiendelea.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Shati lake jeupe alilokuwa amelivaa ilikuwa vigumu kujua kama shati hilo lilikuwa jeupe kutokana na damu zilizokuwa zimetapakaa baada ya kuchomwa visu mfululizo vya tumbo kiasi kwamba mpaka utumbo wake kutoka nje.



ITAENDELEA...